Dzięki chrześcijaństwu życie spędziłem raczej sensownie.
Wolności nie stawiałem na piedestale, bo ją zawsze ogranicza odpowiedzialność

Sam autorytet (plus paciorki) może wystarczyć jakimś tubylcom 300 lat temu, może małemu dziecku. Już nawet Prusów Krzyżacy musieli naprowadzać na Dobrą Nowinę pożogą i mieczem.
Dorosły by w cokolwiek uwierzyć musi wpierw zebrać/otrzymać dostateczny pakiet danych. A to się rzekomo nie podoba Panu, który premiuje tych, co to jako dzieci itd........Zaułek bez wyjścia.

No proszę, można po chrześcijańsku spędzić życie i po chrześcijańsku, nie obarczając Boga osądzaniem, dokonać samooceny?!

Per aspera ad astra. Wiara rzeczywiście pomaga w rozwoju dobra. Zobowiązuje do ciągłych starań. Wytycza drogę. Nadaje sens życiu. Sens wielopokoleniowy. Jak też transcendentny.
Ale czy "daltonista" dostrzeże?


Wątpię, czy uprawnione jest przeciwstawianie wolności odpowiedzialności. Przecież dzięki wolności wyboru postawiłeś na odpowiedzialność. I vice versa. Dzięki odpowiedzialności dokonujesz słusznych wyborów, czyli realizujesz sensownie posiadaną wolność.

Uważam, że wolność i odpowiedzialność idą w parze u każdego, kto uwierzył Bogu.

A skąd doszedłeś do tego, że przeciwstawiam odpowiedzialność wolności. Wolność uzupełniam odpowiedzialnością, zamiast samowolą.
Odpowiedzialność uzupełnia tę część wolności, którą nazywamy samowolą.