Nie ja skonstruowałem system oświatowo-fiskalny, więc powtórzę:

Jeśli rząd składa się z 95% z katolików, to katolicy są grupą rządzącą, nie?

Np. takie cele

2. Zakorzeniać marksizm w sferze emo­cjonalnej i wolityw­nej (...)

albo

2. Zakorzeniać materializm w sferze emo­cjonalnej i wolityw­nej (...)

No, zwłaszcza katolicy od Palikota: skoro Polacy w 95% to katolicy, to 95% partii Palikota to na pewno katolicy

A poważnie: twoja logika jest pokrętna i tylko pozornie rzeczowa

Hm... brzmi groźnie.

Jednak marksizm i materializm to zdecydowanie nie to samo, co wiara. Wiara jest aktem wewnętrznym człowieka, a marksizm i materializm są filozofią pochodzenia zewnętrznego: produktem Marksa i materialistów.

Utwierdzenie człowieka w jego własnym akcie wiary nie jest indoktrynacją. Wtłaczanie w jego sferę wolitywną i emocjonalną zewnętrznej filozofii jest indoktrynacją. Prościej: czym innym jest mówić człowiekowi wybieraj i czuj według tego, jak wierzysz, a czym innym jest mu powiedzieć wybieraj i czuj według tego, jak mówił Marks i materialiści. To pierwsze jest wychowaniem w wierze, to drugie indoktrynacją.

Raczysz żartować. Przecież wiadomym jest, że chodzi o konkretną wiarę, konkretny związek wyznaniowy, konkretną przynależność, a nie o wybieranie i czucie tak, jak się w wierzy. Gdyby było inaczej (tj tak jak piszesz), lekcje religii mogliby prowadzić na zmianę duchowni różnych wyznań, byleby tylko posiadali odpowiednie zaplecze humanistyczne, że tak powiem.




Dziękuję. Katolicyzm też nie pochodzi z wewnątrz, co łatwo zweryfikować. Żaden człowiek nie ma w sobie sam z siebie wiary w Trójcę, Kościoła powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie i tak dalej. Te koncepcje są wtłaczane/instalowane w sferę wolitywną i emocjonalną człowieka, najczęściej w jego wieku dziecięcym, a jedną z metod temu służących jest katecheza.

Mylisz się i dlatego od samego początku nie jesteś w stanie zrozumieć tego, co piszę.

Katolik jest zobowiązany słuchać przede wszystkim swojego sumienia. Dlatego twoje twierdzenie, że jest wychowywany do posłuszeństwa instytucji także było błędne. Chodzi właśnie o to, by żyć i działać wedle własnego sumienia. Jeśli sumienie każe mu odrzucić katolicyzm, to - zgodnie z katolicką nauką o sumieniu - powinien to zrobić.

Dlatego ostatecznie chodzi właśnie o to, by wybierać i czuć tak, jak się wierzy.


Nie, taki wniosek nie wynika z tego, co dotąd napisałem.

Aby zrozumieć własną wiarę, podobnie by zrozumieć własne sumienie, człowiek potrzebuje kontaktu z religią. Muzułmanie potrzebują edukacji islamskiej, żydzi potrzebują edukacji judaistycznej, chrześcijanie potrzebują katechezy, buddyści potrzebują znajomości nauk Buddy, etc. Prawo polskie umożliwia obywatelowi poznanie religii własnego związku wyznaniowego w ramach lekcji religii. Przyzwyczailiśmy się, że na lekcjach religii jest katolicka katecheza, ale w świetle polskiego prawa to nie musi być katecheza. Jednak rodzice w Polsce są w większości katolikami i dlatego dzieci poznają religię katolicką. Nie są jednak zobowiązane do tego, by ją ostatecznie wybrać, dlatego kiedy osiągną pełnoletniość same wybierają czy chcą nadal uczestniczyć w zajęciach katechezy. W praktyce spotkałem się również z sytuacjami, gdy rodzice na prośbę swych niepełnoletnich dzieci, by nie musiały one chodzić na katechezę, składali oświadczenie, że dzieci te nie będą chodzić. Tak więc decyzje takie podejmowały nie tylko jako pełnoletnie. Sam z resztą jestem tego najlepszym przykładem, bo jako nastolatek uznałem, że nie chcę chodzić na katechezę i nie chodziłem.

Powracając jednak do meritum - prowadzenie lekcji religii przez duchownych różnych wyznań nie zastąpi dobrego nauczyciela religii, którą wyznają dzieci uczestniczące w danej grupie religijnej. W wypadku młodych chrześcijan najlepszy jest więc dobry katecheta czy dobra katechetka, w wypadku młodych muzułmanów - dobry imam, w wypadku młodych żydów - dobry rabin, etc. W wypadku młodych ateistów szkoła powinna zaproponować dobrego nauczyciela etyki (przynajmniej dopóki nie pojawi się propozycja innego alternatywnego przedmiotu).


Wierzymy dokładnie odwrotnie. Młodzi chrześcijanie otrzymują dar wiary w momencie chrztu. Noszą więc w sobie to, co katecheza pozwala wyrazić słowami. Oczywiście mogą ten dar zatracić przez różne okoliczności i różne sytuacje, ale wierzymy, że nasza wiara jest darem od Boga danym nam podczas chrztu i dlatego jest wewnątrz nas - w naszych sercach.


Ty mówisz "instalowane koncepcje", ale nie tak jest z Bożym darem wiary. Bóg daje wiarę i jest ona w nas obecna, a katecheza pomaga jedynie ja rozpoznać i nazwać po imieniu. Dlatego ten, kto z założenia odrzuca dar wiary, nigdy nie odnajdzie głównego sensu w katechezie.

Indoktrynacja polega na tym, że mówi się człowiekowi JAK i W CO ma wierzyć. Chyba nie powiesz, że katolicyzm jest wrodzony wszystkim, a zajęcia z religii tylko człowieka w nim utwierdzają????

a to już twoja "definicja"

jak widać: z założenia antyreligijna


W życiu bym nie powiedział, że katolicyzm jest wrodzony Niezłe bzdury wymyślasz

Patrz mój post wyżej i szukaj o darze wiary.

Wybieraj i czuj według tego, jak wierzysz, pod warunkiem, że jest to rzymski katolicyzm....

...
to już twoje słowa...

a właściwie głupia insynuacja, dowód ignorancji w sprawach katolicyzmu

Zacznijmy od tego, że człowiek rodzi się niewierzący, więc nie może wybierać wg tego jak wierzy. No chyba, że ktoś mu w tym pomoże, pokazując jedyną słuszną wiarę...

Ateistyczny aksjomat?

Ja sądzę, że dusza dziecka może mieć lepszy kontakt z Bogiem niż dusza dorosłego. Sądzę na podstawie słów Chrystusa (Łk 18, 15-17 i paralelne; Mt 18, 3). Wątpię, by Bóg uzależniał kontakt dziecięcej duszy ze sobą od uzyskania zdolności pełnego używania ludzkiego rozumu

Ale zawsze pamiętam, że NA PEWNO wiesz lepiej

Jajko w pewnym sensie zgadzam się z tym o czym Piok333 pisze tutaj.

Z moich doświadczeń... Najlepiej pamiętam religię z czasów technikum. Gdy młodzież wpadała na pomysły typu, zróbmy księdzu dowcip i wynieśmy mu biurko na korytarz, to on... on był wstanie zemścić się tym samym. Także na lekcji religii działo się wszystko, tylko nic, co miałoby cokolwiek wspólnego z samą religią. Pozostali katecheci mieli „metody dydaktyczne” zdecydowanie mniej spektakularne, ale równie owocne. Może poza jednym rokiem w podstawówce.

Z tego też powodu jestem radykalnym przeciwnikiem religii w szkołach (pewnie, można wykorzystać sale lekcyjne, tu się można przecież dogadać, ale poza systemem powszechnej edukacji). Zmuszanie ludzi do uczenia się rzeczy, których się nie chcą uczyć, o ile nie wynika to z wyższych racji społecznych, jest kompletną głupota. I nie chodzi tu tylko o ateistów, ale także wierzących niezainteresowanych tematem.

Nie rozumiem też zupełnie, dlaczego na siłę próbuje się znaleźć alternatywę dla religii, dla osób niewierzących, a już w ogóle nie rozumiem, dlaczego pada na etykę. Etyka w szkołach? Może i jest to pomysł, ale dal wszystkich...