U mnie w liceum około 30 % nie chodziło na religię. Obiecywane zajęcia z etyki nigdy się nie odbyły, osoby nie chodzące na religię musiały sobie same organizować ten wolny czas, najczęściej poprzez przesiadywanie w bufecie

Każdy człowiek (w odróżnieniu od zwierzęcia lub rośliny) ma w sobie pierwiastek duchowy, jest z natury religijny. Każdy narodził się i wychowuje się w kręgu jakiejś kultury. Elementem kultury jest m.in. religia. Mi i wielu piszącym na tym forum przyszło żyć w kręgu kultury łacińskiej, gdzie dominuje chrześcijaństwo.

Chrześcijaństwo daje każdemu konkretny kierunek w życiu duchowym, konkretny fundament. Bóg mówi: "Jeśli chcesz - wybieraj życie albo śmierć". Ja kiedyś wybrałem życie i tego nie żałuję. I ci, którzy wybiorą duchowość chrześcijańską wygrają !!

Czytając poprzednie posty widzę u niektórych totalną pustkę duchową. Żałosnym jest to, że tak wielu stało się samobójcami duchowymi i na tym forum starają się ją nieudolnie demonstrować. Nie oskarżam tu nikogo - może nie spotkali jeszcze Zmartwychwstałego w wydarzeniach własnego życia a na świadectwa innych nie chcą patrzeć. A może się odwrócili się od Chrystusa mimo, iż w dzieciństwie Go spotkali...

Ja popieram naukę religii w szkole a konkretnie katechezę. Katecheza jest czymś więcej niż nauka religii. Zaangażowanie się w katechezę owocuje wyborem życia a nie śmierci, życia wartościami. Chrześcijaństwo jest określonym sposobem życia, gdzie fundamentem, na którym buduje się życie duchowe jest Jezus Chrystus a Jego nauka streszcza się w przykazaniu miłości Boga i bliźniego.

Proszę przyjąć do wiadomości: Chrześcijaństwo nigdy nie proponuje zła lecz jeśli ktoś w wolności wybierze chrześcijański sposób życia, wygra! Zapewniam!

Problem w tym, że niemal każdy wyznawca każdego bóstwa niemal identycznie będzie zapewniał każdego, że wybór jego (tego wyznawcy) sposobu życia jest wygraną, a wybór czegokolwiek innego jest przegraną. I KOMU, OBIEKTYWNIE RZECZ BIORĄC mam uwierzyć?

Jajko - proponuję wierzyć Temu, kto proponuje życie dobre tzn. takie życie, które oparte jest na dekalogu! Dziwię się, że Ty jeszcze dotychczas tego nie pojąłeś!

Wiesz co, przekonałeś mnie.

Serio, duchowość chrześcijańska jest z pewnością najciekawszą dostępną masowo (u nas) ofertą zagospodarowania tego rodzaju wrażliwości. Uczestnictwo w rytuałach obudowanych interesującą narracją najprawdopodobniej wpływa pozytywnie na socjalizację dziecka, ale przede wszystkim na rozbudzenia jego ciekawości światem i wrażliwości etycznej na poziomie bardziej zorganizowanym niż naturalne odruchy empatii.

Moim zdaniem optymalnym rozwiązaniem byłoby nie zmuszanie do dokonania wyboru wykluczającego między religią a etyką, ale zorganizowanie równoprawnych zajęć z etyki ustawionych tak, by mogli na nie uczęszczać uczniowie chodzący na religię.
Co o tym sądzisz?

Ależ tak dokładnie teraz jest. Religia i etyka nie wykluczają się. To prawda, że wprowadzenie etyki było listkiem figowym przysłaniającym naruszenie rozdziału Kościoła od państwa i fałszywa alternatywą dla tych, którzy na katechezę nie chodzą. To prawda, ze etyka przedstawiana jest często jako alternatywa. Ale wg stanu obecnego w szkole uczniowie mogą chodzić zarówno na jedno i drugie. Oba przedmioty sa fakultatywne, otwierane (teoretycznie) na życzenie uczni/rodziców uczni, z obu niezależnie od siebie można w dowolnym czasie zrezygnować i na oba niezależnie od siebie w dowolnym czasie zapisać. Natomiast z dostępnością tych zajęć jest bardzo różnie, jest ogromna dysproporcja. Nie dość, ze miejscami nie ma kadry do nauki etyki, to jeszcze dyrektorzy traktują etykę jako zło konieczne i ostatnia pozycje w budżecie szkoły. Wiele szkół do dziś przedstawia rodzicom/uczniom fałszywy wybór: albo etyka albo religia.Etyka stoi wtedy na z góry przegranej pozycji.

Nadal niczego nie rozumiesz? Przecież każdy wyznawca każdego bóstwa powie, że proponuje wierzyć temu, kto proponuje życie dobre! Tylko każdy wyznawca będzie miał innego "temu" na myśli. I komu mam uwierzyć i dlaczego?

Ano właśnie. Czy zazwyczaj nie jest tak, że w momencie gdy rodzice maja podejmować decyzję, na religię jest już wygospodarowany czas i środki, jest określone kto ma ją w jakich konkretnych godzinach prowadzić, natomiast status organizacyjny etyki pozostaje niejasny i w najlepszym wypadku ma ona za założenia odbywać się równolegle do religii?

Najtrudniejszy pierwszy krok. Opór dyrekcji jest zrozumiały (nawet jeśli nie światopoglądowy) - to dodatkowe koszty i kłopoty z ułożeniem planu. Ale trzeba się twardo domagać. U nas w szkole też były opory, ale się udało. Na szczęście jedna z nauczycielek miała odpowiednie przygotowanie. Gorzej, gdy dyrekcja powie, że chętnie zorganizuje, ale nie ma nauczyciela...

I jak to jest zorganizowane? Ile godzin, w jakim czasie?

2 godziny tygodniowo. Co do czasu to różnie bywa w różnych latach. Czasem równolegle z religią, czasem na pierwszej, a najczęściej na ostatniej lekcji.

Niestety tak jak piszesz tak jest najczęściej. Etykę traktuje się jako cos kontra religii.

Taki fałszywy obraz funkcjonuje nawet wśród biskupów, a przecież wielu z nich jest także filozofami (etyka to dział filozofii), albo przynajmniej zapoznał się z dość solidnie filozofią w seminarium.
Taki fałszywy obraz jest wśród wielu katolików.
Polecam
O nieporozumieniach wokół lekcji etyki, czyli dlaczego polska szkoła nie lubi filozofii
i niestety potwierdzenie
Etyka jako anty-katecheza, czy wyraz neutralności światopoglądowej?

Ubolewam, że wielu wypowiadających się w tym wątku skłania się do krytykowania tego, co nigdy nie prowadzi do zła czyli do krytykowania chrześcijaństwa, w tym katechezy w szkole. Zła atmosfera wokół katechezy nie przyczynia się do budowania dobra we wnętrzach młodych ludzi a prowadzi do destrukcji ich ducha. Owocuje to do dawania przyzwolenia na zło w późniejszym życiu społecznym. Bo skąd biorą się negatywne postawy młodych ludzi. Nadużywają alkohol, narkotyki a później powodują wypadki samochodowe (często ze skutkami śmiertelnymi). Jakże bolesne jest to, że tak wielu młodych ludzi nie chce dziś brać odpowiedzialności za rodzinę żyjąc w luźnych związkach traktując drugą osobę jak rzecz. Ile niechcianych dzieci, akceptowanie w wielu przypadkach ich zabijanie przed narodzeniem. Skąd galerianki i tirówki? Zło wypływa z wnętrza człowieka, z jego serca. Początek zaczyna się m.in. od rezygnacji z katechezy szkolnej a często ta rezygnacja akceptowana i popierana jest przez "nowoczesnych" rodziców.
A władza (posłowie, ministrowie, premierzy i prezydenci) zastanawia się jak temu złu zapobiegać, jakie podejmować środki jednocześnie podejmują i akceptują działania destrukcyjne wśród społeczeństwa a szczególnie w szkolnictwie.
Chęć do zakończenia katechezy w szkole przyczynia się to opisanej powyżej sytuacji wśród młodych.

Ja nie widzę wyraźnego związku między niechodzeniem na religię a złem. W Szwecji lekcje religii daleko odbiegają od życzeniowych standardów polskich fundamentalistów kat. (swego czasu, jeśli dobrze kojarzę, narzekał na to Gość Niedzielny czy Niedziela), a i społeczeństwo jest jednym z najbardziej ateistycznych w świecie. Jednocześnie nie widać tam "zła". Czyli można być dobrym, bez religii!
Czy uważasz, tak jak prymas Kowalczyk, że lekcje religii powinny być obowiązkowe?

Jajko
Czemu postanowiłeś ciągle negować wszystko, co jawi się jako mające przynosić dobro a ograniczać zło, szczególnie jeśli to dotyczy polskiej, w większości katolickiej społeczności. Czy jesteś orędownikiem zła w świecie? Z każdej prawie Twojej wypowiedzi emanuje krytyka wszystkiego, co kojarzy się zdrowo myślącemu, mającemu prawe sumienie człowiekowi z dobrem. Tak wyraźnie jest to widoczne w Twoich postach w prawie wszystkich wątkach, w których zabierasz głos od dość dawna.
Chyba nie przyjąłeś na siebie roli jaką próbuje każdemu człowiekowi, w/g chrześcijańskiej wizji człowieka, przypisać Zły inaczej Szatan itp.
Obyś posiadł zdolność pozytywnego myślenia Jajko!!!!