Dlaczego bogatemu trudniej dostac sie do nieba?

Bo bogactwo zazwyczaj zaślepia i odciąga od bycia dobrym człowiekiem.
Nie zawsze oczywiście.

Zasadę tę zapewne wymyślili ludzie biedni- z zazdrości.

A może warto poczytać Biblię ?

Nauka o tym, iż bogatym jest trudniej osiągnąć niebo, pochodzi od Jezusa.



To, co jest trudne, nie jest niemożliwe. Bogactwo samo w sobie nie jest złe. Ważne jest natomiast, jak człowiek wykorzystuje swoje bogactwo- czy tylko dla siebie, czy potrafi się dzielić. Posiadanie dużej ilości pieniędzy może rodzić zazdrość, chciwość ...



i




... lęk przed stratą i w rezultacie człowiek zapomina o Tym, który jest dawcą wszelkiego dobra, troszcząc się jedynie o swój majątek, a nie o sprawy duchowe.



oraz:



Przykładem złego wykorzystania bogactwa jest przypowieść o bogaczu i Łazarzu.

Bogactwo nie przekreśla szansy na niebo- jednak czyni ją trudniejszą. Zgodnie z myślą: Komu więcej dano, od tego więcej wymagać będą.

A może można wyrazić swoją opinię?

a wiec...poszperalam troche tu i tam i wywnioskowala jeszcze jedna sprawe na temat bogactwa i drogi do nieba; wydaje mi sie ze czlowiek bogaty nie potzrebuje juz niczego. Bóg bogatemu jest niepotrzebny. Taka osoba stwierdza ze ma juz wszystko i niczego innego nie chce. Czesc bogaczy zapomina o czyms wazniejszym niz bogacenie sie-o bogaceniu sie sercem.

"To my, swoim ubustwem materialnym mozemy byc bogatymi, ktorym ciezko wejsc do nieba"[/b]

Tym bardziej, że dwa następne wersy to:

oczywiscie gdyby wszyscy byli bogaci piekni zdrowi i młodzi....

ale tak nie jest

jeszcze nigdy w historii ludzkości nie umierało tyle soób
w każdej sekundzie gdzies ktos umiera z głodu
wypadki kataklizmy epidemie wojny

i tak miliony nawaracają się na wiarę
ile w tym piękna i prostoty
więc nie śpieszmy sie z nadejściem Królestwa Niebieskiego
bo co wtedy zobaczymy na tacy

Bo człowiek bogaty często Boga nie potrzebuje, bo po co, jak mu nic nie brakuje i często przez swoje bogactwo grzeszy, bo nie wie co zrobić z pieniędzmi i nie umie pomagać innym, ale wszystko chce zagarnąć dla siebie.
A człowiek w swojej biedzie bardzo często opiera się na Bogu, bo wie że to tylko On mu może pomóc i dać szczęscie- nie pieniądze, ani dobra doczesne.
Tak mi się wydaje.

Zdarza się, że ktoś jest biedny i czegoś potrzebuje to nagle zaczyna się modlić i liczy na cud, zamiast wziąć się do roboty To chyba też nie jest dobre Dla tego nie rozumiem tego, dlaczego bogatemu ma być trudniej dostać się do nieba. Jak dla mnie zarówno biedny i bogaty ma taką samą drogę do pokonania. Bogaty musi uważać, żeby nie stać się materialistą, dla którego liczą się tylko pieniądze, biedny natomiast musi wyzbyć się zazdrości

To może już troszkę zbacza z tematu, ale ostatnio na religii rozmawialiśmy właśnie o bogactwie Z niektórych rzeczy, które nam mówiła katechetka wychodziło na to, że bogaty człowiek kupujący sobie drogie ubrania grzeszy.
Czym grzeszy człowiek bogaty, który własną pracą i własnym wysiłkiem zapracował sobie na te pieniądze?

Mozna by sie zastanowic, a dlaczego o wiele wiecej ludzi swoja praca i wysilkiem nie stalo sie bogatymi?
Czy zawsze "ciezko zapracowane" pieniadze sa uczciwe? To ze pracownicy np. wielu bankow zarabiaja duzo nie znaczy, ze zarabiaja te pieniadze bez krzywdy innych.
Na odwrot, ten kto ma duzo pieniedzy moze je wydawac jak chce, czy powinien pomyslec o tym, ze sa tacy, ktorzy nie zarobili mimo wysilku nawet na codzienny chleb? Albo ze z dnia na dzien moze znalezc sie w podobnej sytuacji, kiedy z roznych powodow straci majatek i mozliwosc pracy i warto byloby sobie "nieuczciwa mamona zebrac skarby w niebie"?
To tylko do zastanowienia.
Moze wlasnie to przekonanie, ze moje pieniadze mi "sie naleza", a nie sa w pewnym stopniu "darem", do dzielenia sie z innymi zamyka bogatemu droge do nieba? Jak w bajce o kwiecie paproci, ktory daje skarb, ale zabrania nim sie dzielic.

Ale mnie chodziło akurat o uczciwie zarobione pieniądze. Jasne, czasami są przypadki nieuczciwie zarobionych pieniędzy, czy ludzie ciężko pracujący a zarabiający niewiele. Ale czy osoba, której udało się wybić i np. założyć własną firmę ma się czuć winna, że ona ma łatwiej niż inni ? Ma sobie np nie kupić np wymarzonej sukienki czy aparatu fotograficznego ( może głupie przykłady, ale pierwsze co mi przyszło do głowy ) , bo kogoś innego na to nie stać?

Nie podoba mi się po prostu takie stereotyp, że człowiek bogaty to człowiek, który zarobił nieuczciwie, jest chciwy i nie dzieli się z innymi - a często można się spotkać z taką opinią.

Mam w klasie kilka osób, które mają mniej pieniędzy i nie stać ich było na wycieczkę klasową. Jedną osoba jest moja dobra koleżanka. I nie chciała przyjąć pieniędzy od nas - kilka osób, których rodzice lepiej zarabiają chciało się złożyć na te biedniejszy osoby. A miało to być przeprowadzone tak, że nikt by się nie dowiedział kim były te biedniejsze osoby - żeby nie czuły się skrępowane. I koleżanki nie dało się przekonać, chociaż mówiłam jej, że robimy to dobrowolnie, że wszystkim zależy, żeby pojechała cała klasa. Nic to nie wskórało.
A na czym wg polega takie dzielenie się tym pieniędzmi? Czy chodzi o kupienie czegoś do jedzenie bezdomnemu, zorganizowanie akcji charytatywnej, oddanie nieużywanych już ubrań do pck?

Podalam tylko pare mysli do zastanowienia.
Piszesz o czyms waznym, ze trzeba umiec nie tylko dawac ale i brac, kiedy sie jest w potrzebie. Z drugiej strony moze jakis inny rodzaj pomocy (np. wspolny bazar ze sprzedaza ciast - za moich czasow byly jeszcze przymusowe zbiorki zlomu), kiedy takze ci biedniejsi moga cos dac od siebie, bylby latwiejszy do przyjecia. Nikt nie chce byc "nic nie warty", a wartoscia moze byc tez wlasna praca.
Jezeli ktos ma pieniadze i kupi za to samochod (dzisiaj prawie niezbedny chocby w dojazdach do pracy), to przeciez nie musi to byc nowe ferrari, wystarczy opel. Chodzi raczej o wydawanie pieniedzy naprawde na luksusy. I tak jak pisalam, o swiadomosc, ze w kazdej chwili moze to sie skonczyc (firma moze splajtowac) i ja od tych pieniedzy nie jestem zalezny. Tylko ich uzywam.

Bo pokładają ufność w bogactwie. Nie chodzi tu o tych, którzy wiele mają, ale o tych, którzy pokładają nadzieję w tym, co się do tego nie nadaje. Można być tego typu "bogaczem" wcale nie posiadając wiele.

Chciwemu jest trudniej niż bogatemu. Majątki się mnoży przez dzielenie.