Kacper to co napisałeś, to dalej jest ogólnik, który nic nie mówi.

I kolejne pytanie: Jak Boga okazywać wiara? Domyślam się, że chodziło ci raczej o wiarę pokazywaną życiem, ale jeżeli ci o to chodziło, to zwróć uwagę, że udział w Eucharystii i nabożeństwach jest formą pokazywania swojej wiary życiem. Jeżeli ktoś uczestniczy w nich pod przymusem to wg mnie coś z jego wiarą jest nie tak.

Tak a ten przymus z czegoś wynika... prawda? Np. z tego ,że dzieci nie uczy się o wierze jako czegoś co pomoże im zrozumieć życie ale jako bezustanne zakazy, zasady itp... i z tego potem wynika niechęć i walka z religią.
Jeżeli chodzi o uczestniczenie we mszy to powinni zajmować się tym rodzice a co później dziecko wybierze to jego sprawa. Niemniej jednak coś zostało zachwiane i rodzice nie czują potrzeby kontynuowania pewnych tradycji.

Kacper1996 -möwi to co mysli a co mysli swiadczy o nim , taka dyskusja jest bez sensu i jogo wypowiedz "
Aha i powiem tak chciałbym by w kraju było więcej Boga okazywanego wiarą niż mniej wiary okazywanej przymusem."
aby wykazywac wiare, nalezy wiedziec co to wiara i jak nalezy rozumiec wiare

Ja jestem w 1 klasie LO i u mnie wygląda to podobnie jak wszędzie. Uczy nas ksiądz. Lekcja to forma pogadanki, niestety mało kto się angażuje. Czasami jakiś film puści. Większość tą lekcje po prostu olewa i odrabia prace domową na inne przedmioty.

Kefas skąd wiesz jak wszędzie wygląda? Robiłeś jakieś badania, ankiety, a może ktoś inny robił i ty przeczytałeś?

Przepraszam Cię Danka. Niestety masz rację i jako, że nie robiłem żadnych badań ani ankiet dotyczących lekcji katechezy w szkołach znajdujących się na terenie Polski nie mogę z całą stanowczością użyć w swoim poście słowa: "wszędzie". Dlatego pozwól mój drogi użytkowniku, że poprawie go: Jestem w 1 klasie LO i u mnie lekcja religii wygląda następująco. Uczy nas pewien miły ksiądz. Katechezę prowadzi w formie pogadanki, niestety, nad czym bardzo ubolewam, mało osób się w nie angażuje. Większość młodzieży w ten czas odrabia pracę domową z innych przedmiotów. Czasami podczas lekcji puszczany jest film.

Moim zdaniem wartość szkolnych lekcji religii polega przede wszystkim na tym, aby był to czas na rozmowę - o tym, co nas interesuje, co dla nas ważne.

Tylko w jaki sposób rozmawiać, kiedy uczniowie mają jakby zasznurowane języki? Ewentualnie w lekcję angażują się może 2, 3 osoby...
Reszta robi co chce, pomysłów jak umilić sobie lekcję religii mają mnóstwo, a wyobraźnia podpowiada coraz ciekawsze pomysły. Także skłaniam się bardziej do usunięcia religii ze szkół i przeniesienia do salek, tak jak było dawniej.

Na wuefie zapominają strojów, na plastyce rzucają papierami, na biologii piszą smsy... jakoś nikt nie wpada na pomysł, aby te przedmioty usunąć ze szkoły.

Prawda jest taka, że religia jest trudnym do prowadzenia przedmiotem. U nas jest tak, że raczej chcemy rozmawiać i trzeba szybko zrealizować temat, żeby mieć czas na uczniowskie tematy.

Podkreślę po raz kolejny, że szkoła to jednak instytucja świecka i religia jako przedmiot teoretycznie nie powinna mieć w niej bytu. Zresztą... Czy jej wprowadzenie do placówek oświatowych spowodowało, że wiara dzieci/młodzieży nasila się czy osłabia?

Nie wiem, czy są takie badania. Myślę, że w ogóle wiara w słabych osłabła, a w mocnych się umocniła. Z pewnością dostęp do katechezy jest dużo łatwiejszy w szkole.

Przeglądając wątek od początku widzę, że swoimi słowami nie dokonam jakiegoś nieziemskiego odkrycia, ale spróbujmy.

Teraz, z perspektywy czasu doceniam trud jaki wkładały w naukę religii siostry zakonne. Co prawda była to podstawówka i tam dzieci trzeba czymś zająć, ale lekcja zawsze była prowadzona i nie było czasu na rozmowy o niczym, urywanie się z lekcji itp. Chociaż... wystawianie ocen, za to czy ktoś był w Kościele czy nie... było minusem. Pamiętam jak strasznie czułam się przez to, że nie byłam w Kościele w niedzielę dlatego, że byłam przeziębiona i rodzice mi nie pozwolili, albo gdy nie miałam stuprocentowej obecności na przykładowych majówkach, bo... mama nie zawsze mogła ze mną iśc, a obawiała się o puszczanie mnie samej. ;( Nikt tego nie rozumiał(chociaż tutaj jest częściowa wina rodziców).
A w gimnazjum, później w liceum... gdy pojawili się księża, wszystko się odwróciło. Był czas na obsceniczne żarty, kiedyś byliśmy u księdza w domu, gdzie zastaliśmy skład puszek po piwie. Z resztą co tu dużo gadać on palił papierosa przy nas! Późniejsze lata to dalsza rozpusta. Przepisywanie fragmentów książki jako notatek(nasz ks. był chyba chory, ale nikt tego nie szanował i działy się różne rzeczy). W liceum... wolna amerykanka. Oglądaliśmy filmy, rozmawialiśmy... właściwie o niczym ważnym. A później goniliśmy z tematami. Czasami było na prawdę fajnie, tylko dlaczego tak mało religii było w tym wszystkim? Jeden z księży uznał, że nas i tak już nic nie zmieni. Więc nawet nie chciał nas nawracać, choć chyba o tym nawet nie pomyślał. Bo nawracać w chrześcijańskim kraju? Nie rozumiałam tego. Co prawda uczniowie nie szanowali religii i księdza, ale chyba trzeba... rozmawiać, zachęcać...

Podsumowując: Martwi mnie to, że na lekcjach, szczególnie w liceum jest czas na wszystko, tylko nie na czytanie Pisma Świętego, rozmawianie o nim(bezpośrednio). Przynajmniej, u mnie... zbyt mało tego było.;( Czy pozostaje tylko mówić: nie wszędzie tak jest. Może gdzieś jest lepiej. Tylko gdzie?

I jeszcze jedno, na kanwie głosu Baasi. Lekcje religii są dla niektórym jedyną szansą na poznanie Pisma św., zasad, aż w końcu samego Boga. Niestety.

W wielu krajach europejskich, czy nawet w USA działają misjonarze.

Niektóre lekcje religii w poznaniu Pisma czy zasad katolickich nie przekazują zbyt wiele wiedzy.
Jest to na tak niskim poziomie, że uczniowie wiele (lub nic) by nie stracili nie uczestnicząc w tych katechezach.
// viewtopic.php?p=571967#p571967 (Co myslice o krzyzu, religii w szkole?)

niestety w polskich szkołach nie są dobrze prowadzone lekcje religii za. katecheci nie potrafią przyciągnąć młodzierzy



________________________________
najpiękniejsze ołtarze