Oczywiście, że niesie - niebezpieczeństwo zostania ateistą albo zatracenia katolickiej tożsamości.

Narażanie na takie "niebezpieczeństwo" nie jest karalne, w przeciwieństwie do puszczenia dziecka autostopem.

Nie jest, niemniej rodzice mają konstytucyjne prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami.

Ale dzieci mają konstytucyjne prawo do bycie niezmuszanymi do praktyk religijnych. A prawo rodziców kończy się tam, gdzie zaczyna się prawo dzieci, nie sądzisz?

Oczywiście, że nie sądzę. Konstytucja stwierdza, że Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie. Instytucja władzy rodzicielska, wprowadzona Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, stanowi jedno z takich ograniczeń w odniesieniu do dzieci, które jej podlegają.

Ależ!

Konstytucja mówi wyraźnie, że "Nikt nie może być zmuszany do uczestniczenia ani do nieuczestniczenia w praktykach religijnych" i nie ma tu zastrzeżenia w stylu "inaczej niż na podstawie ustawy", to znaczy nawet ustawa nie może nikogo do tego zobowiązać.

Oczywiście, że ustawa nie może, nie ustawa jednak zobowiązuje, tylko rodzice, wykonujący władzę rodzicielską.

Tak? To zacytuj moją wypowiedź, w której tak napisałem.


Aha... Czyli to jedynie Twoje widzimisię bez głębszego racjonalnego uzasadnienia.


Art 48 stwierdza, że rodzice mają prawo wychowywać dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami, a nie jedynie "polać głowę wodą". Wychowanie w wierze, wbrew Twoim przekonaniom, to nie jest jedynie udzielenie chrztu, a jeszcze przekazywanie prawd wiary i kształtowanie odpowiednich zachowań.


To może oszacujesz za pomocą tej metody ilość chętnych do uczestnictwa w zajęciach np. z chemii?

Jasne, niemniej jeśli dziecko sobie nie życzy, to ma prawo do tego aby nikt go nie zmuszał. Prawo rodziców kończy się tam, gdzie zaczyna się prawo dziecka.

Prawa osobiste dziecka znajdującego się pod władzą rodzicielską są ograniczone w związku z tym, że rodzice posiadają nad nim władzę rodzicielska. Dziecko nie może się samo wyłączyć spod tej władzy - może to zrobić jedynie sąd. Na tej samej zasadzie nie może samo decydować o tym, gdzie będzie mieszkać, do jakiej szkoły będzie chodzić, z kim może się spotykać itp. Tym bardziej nie może własną decyzją pozbawić rodziców ich prawa do wychowywania go zgodnie ze swoimi przekonaniami, w tym religijnymi.

Jak dziecko uzna, że nie chce się uczyć, to rodzic nie ma prawa mu tego nakazać? A może jak dziecko uzna, że ma ochotę wyjść na ulicę nago, to rodzic nie ma prawa nakazać mu założenia ubrania?

Kto szuka ten znajdzie. Dyskusja z tobą polegająca na ciągłym czytaniu już dawno mi się znudziła i od tej pory będę traktował ciebie tak jak ty mnie. Ty olewasz mnie, jak olewam ciebie i szukaj sobie właściwej wypowiedzi analizując każde zdanie jakie napisałeś.




Natomiast co najmniej 3 artykuły konstytucji ograniczają możliwości Art.48 do woli dziecka.




Chemia - lekcja OBOWIĄZKOWA więc ilość chętnych nie ma znaczenia.

Nauka do pewnego wieku jest obowiązkowa. Nie tyle rodzic nakazuje, co Państwo.
Chodzenie nago (od pewnego wieku) jest zabronione przez Państwo.

I tak samo Państwo nakazuje dziecku być posłusznym rodzicom, zaś rodzicom przyznaje prawo do wychowania go zgodnie ze swoimi przekonaniami, w tym religijnymi.

Ale jednocześnie Państwo ZAKAZUJE zmuszanie kogokolwiek do brania udziału w obrzędach. Paradoks? Bubel prawny?