Einstein kiedyś powiedział, że zdrowy rozsądek to zbiór przesądów nabywanych do 18 roku życia Zakładam, że masz już sporo więcej niż 18 lat, więc nie powinno to już trwać zbyt długo A sumienie trzeba kształtować

Ty zacząłeś.

Szczerze nie przypominam sobie bym rozpoczynał debatę o "dojrzałej duchowości', przynajmniej w tym wątku, bo o tym czym jest wiara i "dojrzała wiara" to kiedyś dyskutowaliśmy.

Co do spozywania ciała Chrystusa to była już o tym mowa w tym wątku:
Od postu na stronie 11 Owieczki z 2 maja 2007 10:41 (datowania są dziwne ale to pewnie w związku z przenosinami forum.)
Po stronę 12 mój post z 14 kwietnia 2008 godzina 15:00

Może nieprecyzyjnie się wyraziłem, chodziło mi o to: do wyznania przystępuje świadoma, dorosła, spełniająca pewne kryteria moralne, na co odpowiedziałem ( w skrócie ), że byli ŚJ swoją "świadomość", "dorosłość", "spełnianie kryteriów moralnych" itp. w okresie bycia ŚJ oceniają, jak się okazuje, dość podobnie, jak byli katolicy oceniają swoją dojrzałość ( streściłem to w tym jednym słowie ) w okresie bycia katolikami. I pewnie tyczy się to wszystkich innych "byłych" jakichśtam.

CHrzest nie jest "akcesją do wyznania".
To tyle.

Ale z miast nie wychodzą :

Tylko bardzo mnie ciekawi dlaczego wcześniej przed wywaleniem takie zachowania tolerował.?

O tym również jest w tych świadectwach. Najczęstsze odpowiedzi to indoktrynacja i strach przed odrzuceniem, także przez najbliższą rodzinę.

czyli Jezus był w błędzie mówiąc te słowa o nawracaniu?

Wszystko byłoby dobrze, gdyby ów chrzest w Towarzystwie Strażnica

Czy u SJ końcem "formacji" jest nieraz samobójstwo? Bo są sekty, w których jest...

Etyka chrześcijanska Świadków Jehowy wobec samobójstwa
Życie jest darem od Boga, samobójstwo zaś jest nieusprawiedliwionym, niewłaściwym sposobem korzystania z tego daru. Samobójca pozbawia się możliwości okazania skruchy ale nie można stwierdzić czy by się nie zmienił gdyby próba się nie powiodła. Część osób które przeżyły nieudaną próbę samobójczą, żałowały tego kroku i nigdy więcej go nie podejmowały. Tylko Bóg w pełni rozumie rolę jaką odgrywają zaburzenia psychiczne, depresja czy silny stres. Dlatego też jako ludzie nie możemy osądzać kto dostąpi zmartwychwstania. Nadzieją więc, przynajmniej dla części samobójców, jest zmartwychwstanie nieprawych do życia w raju na ziemi gdzie będą mogli okazać skruchę za swój czyn. [1]
Chrześcijanin który został poproszony o wygłoszenie przemówienia na pogrzebie samobójcy powinien rozważyć różne okoliczności. Miedzy innymi cel pogrzebu, którym jest pocieszenie pogrążonych w smutku i danie obecnym świadectwa na temat stanu umarłych. Powinien wziąć też pod uwagę kondycje psychiczną i emocjonalna osoby która targnęła się na swoje życie. Ważna jest także opinia miejscowej społeczności na temat samobójstwa w ogóle i tego konkretnego przypadku. By nie narażać dobrej opinii miejscowego zboru, starsi zboru mogą dojść do wniosku że lepiej nie uczestniczyć w pogrzebie ani nie udostępniać na ten cel Sali Królestwa. Nikt nie może ustalić czy samobójca dopuścił się niewybaczalnego grzechu, toteż mówca jeśli się zdecyduje brać udział w pogrzebie, powinien skupić się na tym co Biblia mówi o stanie umarłych i na pocieszaniu tych którzy zostali. [2]

Przypisy:
[1] Przebudźcie Się! nr 1/1991 s. 12-13
[2] Strażnica nr 12/2002 s. 30-31