Moja siostra po ciężkich przeżyciach szuka ukojenia w kabale, która, jak twierdzi, studiuje.
Z tego co wiem, oczywiście jako laik, Kabała to rodzaj mistyki żydowskiej, który jest przeznaczony do studiowania dla dojrzałych, ukształtowanych w wierze mężczyzn.
To co on zgłebia twierdzi, że nie ma nic wspólnego z wersją pop, czerwonymi nitkami na nadgarstku, ale jak dla mnie, skoro nie jest dorosłym dojrzałym Żydem - to i tak jest to wesja pop.
Poświęca temu strasznie dużo czasu, ostatnio niemal bez odpoczynku przez 3 dni oglądała transmisję kongresu Caballah z USA, kontaktuje sie tylko z osobami które robią to co ona i utwierdzają ją w tym, że dobrze robi.
Niepokoi mnie to, bo o ile przeciwko mistyce żydowskiej, chrześcijańskiej czy jakiejs innej nie mam nic kontra, o tyle to co ona robi zalatuje mi sektą.
Co robić? Boję sie o nią.

Post i modlitwa.

Jeżeli Twoja siostra rozpoczęła studiowanie Kabały po trudnych przeżyciach, to jest raczej dość naturalna reakcja, jak mi się zdaje. Człowiek szuka czegoś, czego mógłby się uchwycić, co nada jego życiu nowy sens, co pozwoli się skupić na czymś innym niż ciężkie myśli. Wygląda mi to na jakąś formę ucieczki, choć żaden ze mnie psycholog... ale to mocne zaangażowanie się, wręcz zatracenie się w studiowaniu Kabały mogłoby na to wskazywać.

Sprawa jest ciężka i delikatna. Do siostry zapewne nie trafią na razie żadne argumenty, a zbyt mocne naciski podziałają na nią raczej odstraszająco. Moim zdaniem póki co, dobrze byłoby teraz utrzymywać z nią kontakt, rozmawiać, ofiarować w razie potrzeby wsparcie, nie zahaczając na razie o temat Kabały. Nie wiem, w jakim wieku jest siostra; może dobrze by było przypomnieć jej jakieś inne pasje, które były w jej życiu; podsunąć coś, co choć na chwilę oderwie ją od Kabały, której - jak twierdzisz - poświęca zdecydowanie za dużo czasu. Może jakiś wyjazd, zmiana otoczenia i towarzystwa, z ograniczoną możliwością kontaktów z zajmującymi się Kabałą, mogłoby też przynieść jakieś pozytywne skutki. Przede wszystkim siostra powinna uporać się ze swoimi problemami i odczuciami po "ciężkim czasie", a nie uciekać w coś, co nie pozwoli jej o tym myśleć.

Uważaj na to, czy zainteresowanie Kabałą nie odcina jej od innych ludzi, od rzeczywistego życia. To jest już rzeczywiście niebezpieczne i jak sądzę, wymagałoby konsultacji z psychologiem - ale dobrym, bo taki przeciętny "na kasę chorych" zwykle nie robi nic konstruktywnego.

Teoretycznie samo zainteresowanie Kabałą nie wydaje mi się niczym złym (nie jestem chrześcijanką, zastrzegam); mało o niej wiem, ale w teorii raczej nie jest żadnym zgromadzeniem sekciarzy. Jednak zatracenie się w czymś i odcięcie od rzeczywistości jest już groźne, niezależnie od tego, czy to będzie Kabała, czy np. gra w pokera.