Możesz uznac za co chcesz. I co? Linki są na jw.org.

Niestety, ale manipulujesz.Aby uzasadnić tłumaczenie którego dokonało Towarzystwo Strażnica powołałeś się na autora komentarza KUL-u Bp.Romaniuka sugerując, jakby potwierdzał on wasze tłumaczenie.Przytoczyłeś tylko tą część zdania, która pasowała do twoich poglądów, resztę zaś przemilczałeś.Bo gdybyś zacytował całość, to wyszło by na jaw to, co wykazałem wcześniej, a mianowicie, że autor ma zupełnie inne zdanie, niż sugerujesz to ty, i Towarzystwo Strażnica.

Ps.Ksiądz Biskup Kazimierz Romaniuk jest osobą duchowną, jest biskupem, dlatego stosowanie wobec niego tytułu "pan Romaniuk" jest niestosowne i nie eleganckie.



Ta większość trzyma się po prostu faktów, a nie zmienia kolejność wyrazów po to, by zatrzeć prawdę o Bóstwie Chrystusa jak to zrobiło Towarzystwo Strażnica w swoim "przekładzie" gdzie werset ten tak przetłumaczono z greckiego, aby Bogiem w tym fragmencie okazał się Bóg Ojciec, a nie Syn.To jest właśnie odstępstwo.



Nie jest to tylko kwestia językowa, gdyż jak wspominałem wcześniej, to kontekst decyduje o znaczeniu tłumaczonego słowa.To majestat, a w zasadzie jego różnica stanowi kontekst dla wyrazu, nadając mu odpowiednią jakość.Werset z J 5,23 jest przykładem równości majestatu, gdyż pokazuje on, że taka sama cześć, jaka się należy Bogu Ojcu należy się również Bogu Synowi.Jakość tego greckiego słowa rozciąga się od "małego timao", które należy się ludziom do "wielkiego timao" które się należy tylko Bogu.Dlatego w tym przypadku w języku polskim ten wyraz został rozbity na "szanować" kiedy chodzi o jego mały wymiar i na "czcić" gdy chodzi o większy i o taki, który jest zarezerwowany tylko dla Boga.Natomiast organizacja do której należysz tłumacząc J 5,23 jako szanować, umniejszyła cześć, jaka się należy zarówno Bogu Ojcu, jak i Synowi.

Po drugie, nie odniosłeś się do faktu, że według J 5,23 Jezusowi mamy oddawać taką cześć, jaką oddajemy Ojcu.



Zacytujmy więc:

Ap 4,11

"Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone»"

A teraz Ap 5,13 odnośnie Jezusa:

"I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: «Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo»."

Jak widać, (i co wykazał wcześniej zefciu) to, co należne jest Ojcu, a więc: chwała, cześć i moc, należne są też Synowi.Synowi należy się taka sama cześć jak Ojcu gdyż ich majestat jest równy.



Problem w tym, że wy nie wyrażacie innych poglądów, ale po porostu przemilczacie niewygodne teksty, manipulując cytatami.

Na początku sugerujesz, jakoby było dla Ciebie zbędne jak widzę Cię/Was inni ludzie. Nawet jeśli tak to postrzegasz,. spotkałem się nie raz z emocjonalnymi reakcjami ze strony świadków Jehowy. kiedy ktoś odmawiał im miana chrześcijan, co pokazuje, że przynajmniej dla części sprawa nie jest obojętna.
Dziękuję za opis tego, co dla Ciebie znaczy chrześcijanin. Mnie jednak chodziło o coś nieco innego. Czy widzisz możliwość kompromisu, nazwy, która zadowoliła by i świadków i odłamy, które Was nie uznają?


Czy zakładacie, że starci są nieomylni w swoich osądach? Niektóre odłamy uważają że podczas tego typu zebrań Bóg może pomagać podjąć odpowiednią decyzję.
Czy osoba, która żałuje może czuć się bezkarnie? Czy przewidziana jest jakaś forma zadośćuczynienia? Co, przykładowo, z samopoczuciem zgwałconej ofiary, dostaje jakąś pomoc czy ochronę?


To bardziej u protestantów.

Chciałbym polecić ŚJ, choć i katolicy też mogliby się czegoś nauczyć, świetnie udokumentowaną książkę, która jest pracą doktorską ks. Dominika Rybola IMIONA BOŻE W BIBLII W KONFRONTACJI
Z NAUKĄ ŚWIADKÓW JEHOWY http://www.chrzastowice.opole.opoka.org ... Jehowy.pdf
Autor krok po kroku obala argumenty ŚJ. Np. rzekoma jedyność Imienia Jehowa

To i wiele innych argumentów dowodzi, że ŚJ KŁAMIĄ, iż za pomocą tylko Imienia Jehowa należy się do Boga zwracać.

Zarzut kłamliwy. Wymienione powyżej "imiona" to de facto nie imiona, tylko tytuły. Nazewnictwo ST jest bardzo precyzyjne i nie pozostawia wątpliwości, jaka faktycznie terminologia powinna obowiązywać w tym przedmiocie. Oto trzy przykłady z Pisma:

Wyj 3:14,15 Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was». 15 Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: "JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia. (BT)

Wyj 6:2,3 Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział mu: «Jam jest Jahwe. Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im. (BT)

Ps 83:19 Niechaj poznają Ciebie i wiedzą,
że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię,
jesteś Najwyższy nad całą ziemią. (BT)

Zgodnie z wytycznymi ST pojęcie "imię" dotyczy zarówno określenia "Jahwe" jak i formy/znaczenia "Jestem który Jestem". Powszechność występowania określenia "Jahwe" w ST (6828 razy), potwierdza słuszność używania go przez ŚJ jako jedynego i autoryzowanego zwrotu przyporządkowanego Prawdziwemu Bogu. Bezmyślne cytowanie z niebiblijnych publikacji zwyczajnie nie wytrzymało konfrontacji z Pismem

Wbrew temu co twierdzisz, Bóg ma wiele imion, a nie jedno jedyne jak byś tego chciał.Zobaczmy więc na inne imiona Boga:

"Odkupiciel nasz to Twoje imię odwieczne." (Iz 63,16)

"mówi Pan, Bóg Zastępów - to imię Jego." (Am 5,27)

"którego stolica jest wieczna, a imię Święty" (Iz 57,15)

"bo Pan ma na imię Zazdrosny" (Wj 34,14)

Z kontekstu w ramach którym pisałem, imię własne (autoryzowane) którym posługiwali się autorzy ST (a za nimi ŚJ) jest tylko Jedno.

ST podaje inne imiona:
Albowiem Dziecię nam się narodziło,
Syn został nam dany,
na Jego barkach spoczęła władza.
Nazwano Go imieniem:
Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. (Iz9,5)

Ten wers nie dotyczy Boga, bo trudno przypuszczać, aby się wtedy (za czasów Izajasza) narodził
("dziecię nam się narodziło" - czas przeszły dokonany ).

Spadłam z krzesła A kim niby był Izajasz? Prorokiem, prawda? Co to znaczy, czy nie zapowiadanie tego, co będzie? I własnie Izajasz, Micheasz, Sofoniasz zapowiadali Zbawiciela. To było proroctwo Izajasza związane z Wcieleniem Syna Bożego. WEyraźnie nazywa Go Bogiem Mocnym, Odwiecznym Ojcem itp.

Bardzo żałuje że doszło do tego wypadku . Stało się to zresztą zupełnie niepotrzebnie, z tzw. stereotypowego podejścia do przekładu (choć z jednej strony się nie dziwię, skoro tylko taką wersję posiadasz). Ale do rzeczy. Otóż wariant którego jesteś zwolenniczką nastręcza kilku istotnych problemów. Pierwszy z nich, to czasy gramatyczne, drugi to konstrukcja tego wersu oraz trzeci to nazewnictwo. Na początek proponuje analizę tego fragmentu ujętą z perspektywy Żydowskiej. A więc:

Bo [Achaz] zrodził dziecko dla nas - syn został nam dany - na jego barkach [spocznie] władza od [Boga] i otoczy go sława dana przez Cudownego doradcę, Boga Potężnego, Wiecznego Ojca [i] Władcę Pokoju (Tora Pardes Lauder ks druga str 468).

Przy takiej konstrukcji tego wersetu wszystko staje się jasne, a mianowicie:

1) Umiejscawiamy narodzenie dziecka (zgodnie z czasem przeszłym) w kontekście historycznym.
2) Identyfikujemy potomka jako dziecko Achaza (zgodnie z kontekstem, poczynając od rozdziału 7 Ks Izajasza, jako znak dla ówczesnych).
3) Unikacie jako Trynitarze posądzenia o stosowanie nazewnictwa (względem Jezusa) zarezerwowanego dla Boga Ojca ("Wiecznego Ojca")
4) Unikacie zarzutu o dogmatyzm teologiczno - antygramatyczny wbrew faktom.

Wydaje mi się (wręcz jestem pewien), że rozsądek nakazuje odrzucić Twój wariant jako niespójny z całym kontekstem.

To dla Śj źrodłem jest Tora, a nie kodeksy i najstarsze przkłady (tzw. oryginały)? Zresztą, nie ma się co dziwić. Czekam jeszcze aż powołasz się na Koran.

DO jakich to łamańców trzeba się uciec, by zaprzeczyć temu, co w Piśmie czytamy wprost
"Egzegeza" jakoby tekst ten nie dotyczył Jezusa jest doprawdy ekstraordynaryjna w dziejach chrześcijaństwa.
Że o szukanie niszowych pergaminów by uzasadnić wymyślone pod koniec XIX wieku tezy

A o typach i antytypach w Biblii Świadkowie Jehowy słyszeli?
A kto powiedział, że jest ono "zarezerwowane dla Boga Ojca"?
Groteskowo brzmią te słowa w wypowiedzi Świadka Jehowy...

Paulito
.
Czy Ty w ogóle przeczytałeś zalinkowaną przeze mnie pracę doktorską http://www.chrzastowice.opole.opoka.org ... Jehowy.pdf ? Z tego, co napisałeś raczej nie. W tej pracy ks. dr Dominika Rybola w oparciu o liczną bibliografię w zakresie biblistyki ( m.in leksykony, słowniki, komentarze do różnych przekładów Biblii itd) ukazał na licznych przykładach wielość Imion Boga w S.T. To nie są jego wyrwane z kontekstu wersety, ale fakty potwierdzone przez biblistów katolickich, protestanckich oraz ... żydowskich, chyba najbardziej kompetentnych w tej kwestii. Jahwe (w postaci Tetragramu YHMH) nie jest jedynym Imieniem Boga. Inne Imiona Boga to Elohim i Adonai. Można też wyróżnić pięć podstawowych imion Boga, które są złożeniem El i dodatkowego określenia: ʼElʽEljon (Bóg Najwyższy), ʼElʽOlam (Bóg Wieczny), ʼEl Szaddaj (Bóg Wszechmocny), ʼEl Roʼi (Bóg Widzący) oraz ʼEl Berit (Bóg Przymierza). http://www.jewishencyclopedia.com/artic ... mes-of-god
Paulito

Cieszę się, że przyznajesz pośrednio, iż forma Jehowa jest błędna. Jahwe nie jest Imieniem powszechnym w S.T., tylko najczęstszym, a to oznacza, że nie jedynym. Zresztą, gdyby Pan Jezus wymagał od swoich uczniów, aby do Boga zwracali się tylko poprzez Imię Jahwe, to by tego nauczał. Jak pewnie wiesz - nic takiego nie ma miejsca. Gdyby Imię Jahwe było takie ważne dla zbawienia, to św.Paweł powinien je głosić poganom. Gdzie to Nowy Testament potwierdza? Słowo greckie onoma (imię) związane z Osobą Jezusa w NT pada ok. 96 razy.
Aby uwidocznić to, przedstawiam niektóre wersety obejmujące to zagadnienie: przyjmujemy chrzest w Jego imię (Dz 2:38, Mt 28:19), zbieramy się w Kościele w Jego imię (1Kor 5:4, Mt 18:20), w Nim stajemy się nowym stworzeniem (2Kor 5:17), w Nim mamy dostęp do Ojca (1J 2:23), jesteśmy Jego sługami (1Tm 4:6), Jego mamy być uczniami (J 15:8), On spełnia nasze prośby (J 14:14), w Jego imieniu pokładamy nadzieję (Mt 12:21), w Nim mamy zbawienie (Dz 4:12), Jego imię jest dla nas najwyższym imieniem (Ef 1:21), na Jego imię zginamy kolana (Flp 2:9n.), od Niego mamy pokój Chrystusowy (J 16:33), w Jego imię głoszone jest nawrócenie i odpuszczenie grzechów (Łk 24:47), On jest naszym ukojeniem (Mt 11:28nn.), dobro czynimy w Jego imię (Kol 3:23n.), w Nim jest nasza wiara (1Tm 3:13), w Nim jest nasza miłość (2Tm 1:13), do Jego imienia mamy się przyznawać (Mt 10:32), dla Jego imienia poświęcamy nasze życie (Dz 15:26), Jego jesteśmy ludem (Mt 1:21, Tt 2:14), w Jego imię pełnimy wolę Bożą (J 6:29), przykazaniem jest wierzyć w imię Jezusa (1J 3:23), trzymać się mamy Jego imienia (Ap 2:13) itd. W centrum nauczania Apostołów jest Imię i Osoba Pana Jezusa. Flp 2,9-11:
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, 10 aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. 11 I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca

Wolę bardziej precyzyjne określenia, tu: co w przekładzie (jakimś tam) "widzimy" i na tej podstawie wyciągamy wnioski. Reasumując: nie ma czegoś takiego jak Pismo gdzie czytamy coś wprost
Słyszeli. Zawsze możesz dowieść, że ten konkretny fragment zawiera się w obrębie typicznym.To chyba nie jest zbyt trudne wskazać odpowiedni tekst w NT, nieprawdaż?
Jeżeli Jezus jest (nazwany) Bogiem Synem oraz Bogiem Ojcem i Jego Ojciec też jest (nazwany) Bogiem Ojcem, to mamy de facto dwóch Bogów Ojców. Natomiast przekład BT mówi, że jest Jeden Bóg Ojciec (1Kor 8:6). Jak to rozumieć w kontekście wariantu z Izajasza (preferowanego przez Ciebie) i tego powyżej?
Bardzo mi przykro że w taki sposób postrzegasz niektóre wypowiedzi ŚJ. Skąd takie "groteskowe" nastawienie?