Uważam, że nie przyniesie mu żadnej szkody, jak będzie obserwował zabijanie i oprawianie karpia przez np. swojego tatę. Tak samo jak nie przyniesie mu szkody obserwowanie procesu przygotowywania kury na rosół od chwili jej wybrania do uboju przez babcię, do momentu włożenia kawałków mięsa do garnka.
Zyska za to wiedzę, która pozwoli mu na samodzielne wykonanie tych czynności.

Dlaczego tylko obserwowania? Niech się wprawia od zerówki!

Cóż, wnioski odnośnie tego, co ateiści uważają za najlepsze w systemach religijnych, niech każdy teraz wyciągnie sobie sam.

Właśnie potwierdziłeś, że jak zwykle chodzi ci jedynie o czepianie się.

I gdy widzę pływającego w wannie karpia....wspomnienia z dzieciństwa...takie same gdy ubieram choinkę.

Śpiewacie kolędy?

A nie myśleliście o stworzeniu jakichś własnych rytuałów?

Absolutnie. Ja uważam, że dzieci (zwłaszcza małe, przed okresem dojrzewania) nie powinny brać udziału (biernie czy czynnie) w zabijaniu ryb, ptaków czy ssaków. Nie powinny też grać w (realistyczne) gry w których się zabija (ludzi) anie oglądać filmów zawierających sceny zabijania ludzi czy zwierząt. To nie pozostaje bez (negatywnego, moim zdaniem) wpływu na psychikę. Niemniej, jak kiedyś dorobisz się własnych dzieci, to możecie sobie wspólnie zabijać zwierzęta od najmłodszych lat...



Ja nie czuję takiej potrzeby. Traktuję to jak każde inne spotkanie w gronie rodziny.



Nie. Jakoś tak niezręcznie śpiewać o Jezusku, jak (prawie) nikt w niego nie wierzy. Poza tym, nie mamy zdolności wokalnych.

Wiesz, ja się wychowałem na wsi. Jako kilkulatek przyglądałem się jak tata zabijał i oprawiał karpie na wigilię, obserwowałem z wielkim zainteresowaniem proces przerabiania kury na rosół przez moje obie babcie, a także zabijanie królików i świń przez dziadka. Negatywnych wpływów na psychikę moją, moich braci i krewnych nie stwierdzono.

Natomiast jak się dziecko wychowuje w cieplarnianych warunkach miasta, gdzie rodzice kantuja pociechę, że mięso z kurczaka to warzywo, a kurczaczek to takie fajne zwierzątko do przytulania, to potem zderzenie się z twardą rzeczywistością uboju i oprawiania może być szokiem. Jednak to nie jest efekt tego, że dziecko zobaczyło jak to wygląda, tylko skutek omijania pewnych tematów przez rodziców. W normalnym świecie (czyli tam gdzie nie dotarły durne teorie o szkodliwości oglądania zabijania zwierząt czy mówienia o tym) dzieci są świadome tego skąd się bierze mięsko na stole i oglądanie uboju oraz oprawiania kury czy ryby nie powoduje żadnych negatywnych skutków w psychice. To zaś dlatego, że od maleńkości pociecha ma z tym styczność i jest przyzwyczajona do takich widoków.

To także wiele mówi...choćby to że czesto się widujecie. A to jest dobry znak. Pan Jezus przychodzi do nas w drugim człowieku...



(Prawie) robi różnicę

Nie pamiętam z dzieciństwa śpiewu kolęd. Chociaż wychowywana byłam w katolickiej rodzinie. Zapewne też nie śpiewano z braku zdolnosci wokalnych.

Próbuję delikatnie wdrożyć tę tradycje w swoim domu. I tu sprawdza się mądre przysłowie: Czym skorupka za młodu nasiąknie tym na starość trąci.
Dając nadzieję kolejnemu pokoleniu

Byliście badani psychiatrycznie?

No jeśli dla Ciebie wieś, gdzie kilkulatek pomaga tacie zarzynać świnie (lub tylko sobie patrzy) to normalny świat, to ja żyję w innym świecie...
Moje dziecko doskonale wie skąd się bierze mięso, ale nie uważam by celowa była wizyta w rzeźni.

Co prawda, to prawda. Mój dziadek był rzeźnikiem, pięcioletniego szczyla zaprowadzili do zakładu i dali kubek czegoś czerwonego. Wypiłem gładko a wszyscy dorośli mężczyźni klaskali i cieszyli się, że talent w rodzinie nie zginie.
Dużo później dowiedziałem się, że była to cielęca krew, prosto ze źródła.

Wcale nie omijałem tego tematu i z lekka mną wstrząsnęło, gdy jedna z moich córek postanowiła zostać wegetarianką ze współczucia wobec zwierząt.
Choć prawdę mówiąc, teraz już jej minęło, zarabia na życie jako kucharz...

I na każdym innym spotkaniu rodzinnym się dzielisz opłatkiem?



A co w nim nienormalnego? Wieś jest dla ciebie nienormalna?

Ja byłem.

Czyli, że od małego systematycznie stępia się wrażliwość i uczy przedmiotowego traktowania zwierząt?

Na jaką okazję, skoro, tak samo zresztą jak miliony innych osób, które tak się wychowywały lub właśnie wychowują, nie wykazujemy żadnych morderczych instynktów ani innych nienormalnych zachowań?


Oczywiście, że żyjesz w innym świecie. Mój świat, w którym asystowałem przy zabijaniu karpi czy kur, to właśnie jest normalny świat, w którym dzieci od małego uczy się rzeczy przydatnych w codziennym życiu. Taki świat istniał przez stulecia na całej naszej pięknej planecie, a także dalej istnieje na wsi i w tzw. "dzikich" krajach. Jak sobie pooglądasz programy Cejrowskiego, to znajdziesz tam kilka "wstrząsających" nagrań, na których widać dzieci przyglądające się np. oprawianiu żółwia.


Kto mówi o wizycie w rzeźni?