Boks i szachy w jednym to tak, jakby łączyć ogień z wodą. Czy da się te dwa żywioły scalić - połączyć intelekt z siłą fizyczną? Okazuje się, że można, i to z powodzeniem. Chessboxing, bo tak się zwie ten swoisty dwubój, zyskuje sobie na świecie coraz większą popularność.

Fot. Picasa 2.0 Arch / AGENCJA GAZETA
więcej zdjęć
Zasady tej dyscypliny są proste. Pojedynek zakontraktowany jest na 15 trzyminutowych rund. Siedem z nich zajmuje walka na pięści, a osiem gra w szachy. Co rundę bokser zamienia się w szachistę lub odwrotnie. Do gry zamontowany na specjalnych linach stolik z szachownicą zjeżdża na ring, zawodnicy zakładają specjalne słuchawki na uszy, bo rwetes w hali jest niesamowity, i rozgrywają partię. Potem stolik wędruje do góry, a pięściarze krzyżują rękawice. Przed czasem można wygrać w przypadku nokautu albo mata. Jeśli na szachownicy jest remis, to wówczas o zwycięstwie decyduje punktacja walki bokserskiej, którą sędziuje trzech arbitrów. Oczywiście nie każdy, kto potrafi przestawiać figury na szachownicy, może uprawiać ten sport. Kryteria są dość surowe - przede wszystkim wymagane jest posiadanie pierwszej kategorii szachowej, czyli rankingu ELO minimum 1800 pkt, a ponadto trzeba mieć stoczonych co najmniej dziesięć bokserskich walk amatorskich. Dodatkową trudnością jest to, że nie ma tu kategorii wagowych.

Dobra strategia

(...) a przykład z alkoholem już praktykuje się od dawna, (...)

http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1336207

Partia rozegrana przez dwóch filozofów, sama partia jest w sobie nie najlepsza, ale ukazuje kto był zainteresowany królewską grą.

Jestem przeciw, szachy uczą wrogości oraz okrucieństwa - bicie biednych pionków jest niedopuszczalnie, zwłaszcza jeśli mówimy o umysłach dzieci.