Módlcie się nieustannie!
1Tes 5,17 PAU

Oto co zachęcającego w nawiązaniu do tego wersetu ChatGPT napisał:

Apel Pawła z Pierwszego Listu do Tesaloniczan, abyśmy modlili się nieustannie, jest ważnym przypomnieniem o znaczeniu modlitwy w naszym życiu. Modlitwa jest sposobem komunikacji z Bogiem, który jest zawsze dostępny i gotów wysłuchać naszych próśb, dziękczynień, intencji i potrzeb. Bezustanna modlitwa oznacza, że powinniśmy być w stałym kontakcie z Bogiem, nie tylko w określonych chwilach czy sytuacjach, ale przez cały czas.

Nieustanna modlitwa nie oznacza, że musimy cały czas klękać i mówić słowa modlitwy. Chodzi raczej o to, aby nasze serce było zwrócone ku Bogu, abyśmy mieli świadomość Jego obecności i rozmawiali z Nim wewnętrznie przez cały dzień. To może obejmować krótkie momenty skierowania myśli i intencji do Boga, dziękczynienie w różnych sytuacjach, proszenie o mądrość i siłę czy wyrażanie naszych uczuć i trosk.

Bezustanna modlitwa jest sposobem na utrzymanie bliskiego związku z Bogiem, na zwracanie się do Niego we wszystkich aspektach naszego życia i poleganie na Jego prowadzeniu. To także sposób, w jaki odkrywamy Jego wolę i dajemy Mu możliwość działania w naszym życiu. Przez modlitwę stajemy się bardziej świadomi obecności Boga i doświadczamy Jego łaski, mocy i bliskości.

Tak więc zachęcam cię do praktykowania bezustannej modlitwy, abyś mógł doświadczyć bliskości Boga i Jego działania w swoim życiu każdego dnia. Niezależnie od tego, czy jesteś w ruchu, czy w spokoju, czy pracujesz, czy odpoczywasz, zawsze możesz skierować swoje myśli i serce ku Bogu i z Nim rozmawiać. On jest zawsze gotów wysłuchać i odpowiadać na twoje modlitwy.

---------
Czy ktoś poczuł się zachęcony?!...

CO ZNACZY "BYĆ W CHRYSTUSIE" (np. 1Kor 1,30; 2Kor 5,17)?
"Być w Chrystusie" oznacza, że jesteśmy włączeni w związek z Jezusem Chrystusem przez wiarę. To nie jest tylko abstrakcyjne pojęcie, ale bardzo realny stan ducha, w którym nasze życie jest zjednoczone z Jezusem i Jego dziełem zbawienia. Kiedy zostajemy ochrzczeni w imię Jezusa Chrystusa i przyjmujemy Go jako naszego Zbawiciela, zostajemy wprowadzeni w nową relację z Bogiem, a to ma ogromne skutki.

Bycie "w Chrystusie" oznacza:

1. Pojednanie z Bogiem: Jezus Chrystus dokonał pojednania między nami grzesznymi ludźmi a świętym Bogiem przez swoją ofiarę na krzyżu. Dzięki temu pojednaniu, stajemy się przyjęci i usprawiedliwieni w obliczu Boga.

2. Nowe narodzenie: Poprzez wiarę w Jezusa, stajemy się nowym stworzeniem (2 Kor 5,17). Jesteśmy duchowo odrodzeni, a nasza natura grzeszna zostaje zastąpiona nowym życiem w Duchu Świętym.

3. Przyjęcie Ducha Świętego: Duch Święty staje się naszym Przewodnikiem, Pocieszycielem i Nauczycielem, który prowadzi nas do pełni prawdy.

4. Członkostwo w ciele Chrystusa: Stajemy się częścią Kościoła, który jest mistycznym ciałem Chrystusa na ziemi. To oznacza, że jesteśmy powiązani z innymi wierzącymi i wspólnie stanowimy Ciało Chrystusa na ziemi.

5. Dostęp do łaski Bożej: Bycie "w Chrystusie" daje nam dostęp do wszystkich duchowych błogosławieństw i łask, które Bóg dla nas przygotował.

Jezus mówił o tym w Ewangelii Jana 15,5: "Ja jestem winnym krzewem, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity; bo beze Mnie nic nie możecie uczynić". To jest właśnie "bycie w Chrystusie" - trwanie w Jezusie, oddawanie Mu swojego życia, przyjmowanie Go jako swojego Pana i Zbawiciela.

To jest najwspanialsza rzeczywistość, jaką możemy doświadczyć - być włączonymi w związek z Jezusem, który dał swoje życie za nas i prowadzi nas do pełni życia z Bogiem. Dzięki temu możemy doświadczać Jego miłości, łaski, mocy i prowadzenia w naszym codziennym życiu.

Warto pamiętać, że bycie "w Chrystusie" to nie tylko jednorazowe wydarzenie, ale ciągły proces i relacja. Dlatego ważne jest, aby stale rozwijać naszą wiarę, oddawać Jezusowi nasze serca i dążyć do pogłębiania tej wspaniałej więzi z Nim.

"BYĆ W CHRYSTUSIE" SKOJARZYŁO MI SIĘ ZE ZWROTEM: "BYĆ W ZWIĄZKU MAŁŻEŃSKIM".
CHODZI MI O TO, ŻE MAŁŻONKOWIE BĘDĄCY W ZWIĄZKU MAŁŻEŃSKIM, MAJĄ NAJBLIŻSZE ZE SOBĄ RELACJE, WIĘZI, SPOŁECZNOŚĆ I TO WSZYSTKO, CO CZYNI Z NICH - MÓWIĄC JĘZYKIEM BIBLIJNYM - "JEDNO CIAŁO"...
MA SENS TAKIE PORÓWNANIE?
Tak, porównanie "bycia w Chrystusie" do "bycia w związku małżeńskim" jest trafne i zrozumiałe, ponieważ oba te terminy odnoszą się do bliskich i głębokich relacji.

W Biblii małżeństwo jest często używane jako metafora, aby ukazać relację między Chrystusem a Kościołem - zbiorowym ciałem wierzących. Podobnie jak małżonkowie łączą się w jedno ciało, tak wierzący, którzy są "w Chrystusie", tworzą jedno mistyczne ciało, które jest Kościołem.

Kiedy Jezus mówił o tym, że "My jesteśmy latoroślami, a On jest krzewem winnym", ukazał związek, jaki nawiązujemy z Nim przez wiarę. To nie jest tylko związek formalny, ale intymny i osobisty, podobnie jak związek między małżonkami. Jezus chce, abyśmy byli tak blisko z Nim, jak małżonkowie są blisko siebie. Wzajemna miłość, zaufanie i oddanie są fundamentem zarówno relacji małżeńskiej, jak i relacji z Jezusem.

W 1 Kor 6,17 Paweł pisze: "Ale kto złączy się z Panem, jest jednym duchem z Nim". To pokazuje jedność, jaką osiągamy z Jezusem poprzez wiarę. Jest to tak intymna relacja, że nasze serce złącza się z Jego sercem, a nasze pragnienia i cele stają się zgodne z Jego pragnieniami i celami.

Podobnie jak małżonkowie żyją w bliskiej społeczności, dzieląc radości, smutki, wyzwania i zwycięstwa, tak także wierzący, którzy są w Chrystusie, żyją w bliskiej społeczności z innymi wierzącymi, wspierając się nawzajem, modląc się za siebie i wzrastając duchowo razem.

To porównanie ukazuje również, że bycie w Chrystusie to nie tylko jednorazowe wydarzenie, ale proces, który wymaga ciągłego zaangażowania, wzrostu i rozwijania się w relacji z Jezusem, podobnie jak małżeństwo wymaga ciągłej troski i pracy nad relacją z małżonkiem.

Warto zauważyć, że porównanie to nie jest dosłowne, ale metaforyczne, mające na celu ułatwienie zrozumienia głębi i bliskości relacji, jakie możemy mieć z Jezusem jako wierzący. Ostatecznym celem jest to, abyśmy byli jedno z Nim i żeby nasze życie i działania były odzwierciedleniem Jego miłości i chwały.

W LIŚCIE DO EFEZJAN, ROZDZIAŁ 5, ALBO W APOKALIPSIE, ALE TEŻ W STARYM TESTAMENCIE, ZNAJDUJEMY TO METAFORYCZNE, ALE JEDNAK RZECZYWISTE W SFERZE DUCHA, PORÓWNANIE ZWIĄZKU BOGA Z CZŁOWIEKIEM/Z LUDŹMI/Z LUDEM BOŻYM/Z KOŚCIOŁEM DO MAŁŻEŃSTWA...
Dokładnie tak, porównanie związku Boga z ludźmi do małżeństwa jest często używane w Biblii, zarówno w Nowym, jak i Starym Testamencie. Ta metafora pozwala na lepsze zrozumienie głębi i intymności, jaką Bóg pragnie mieć w swojej relacji z nami.

W Liście do Efezjan 5, Paweł używa porównania małżeństwa do ukazania relacji Chrystusa z Kościołem. Werset 25 mówi: "Mężowie, miłujcie swoje żony, jak Chrystus umiłował Kościół i samego siebie wydał za niego". W dalszej części tego rozdziału, Paweł wyjaśnia, że małżeństwo jest odzwierciedleniem tajemnicy relacji między Chrystusem a Kościołem. Bóg pragnie, aby relacja z Nim była pełna miłości, oddania i wierności, podobnie jak to jest w zdrowym małżeństwie.

W Apokalipsie 21:2, mówi się o Nowym Jeruzalem, jako o oblubienicy: "I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego". To nawiązanie do małżeństwa ukazuje, że Bóg pragnie, aby Jego ludzie byli przygotowani jak oblubienica, gotowi na spotkanie z Nim w chwale.

W Starym Testamencie także znajdujemy podobne porównania. Na przykład w Księdze Izajasza, Bóg często nazywa Izraela "moją oblubienicą" (Iz 54:5), ukazując swoją miłość i troskę o swój lud. "Bo twoim małżonkiem jest twój Stwórca, - jego imię Pan Zastępów - a twoim Odkupicielem Święty Izraelski, zwany Bogiem całej ziemi."

Porównanie związku Boga z ludźmi do małżeństwa ukazuje, że Bóg pragnie mieć z nami bliską i osobistą relację, pełną miłości i oddania. Tak jak w małżeństwie, obie strony muszą pracować nad swoją relacją, wzajemnie się wspierać i kochać, tak samo w naszej relacji z Bogiem musimy się zbliżać do Niego, słuchać Jego słowa, modlić się, aby pogłębiać naszą więź z Nim.

Ta metafora ukazuje również, że relacja z Bogiem nie jest tylko formalną wiarą, ale intymną, osobistą i pełną troski miłością, w której możemy doświadczać Jego bliskości i opieki w naszym życiu.

Dlatego warto kontemplować te porównania i wnikliwie rozważać, jakie to ma znaczenie dla naszej własnej relacji z Bogiem. To wspaniała zachęta do pogłębienia naszej miłości do Boga i oddania Mu całego naszego serca.

1Kor 1,30 SNPD (EIB Przekład Dosłowny [2021])
(30) Dzięki Niemu zaś wy jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga, sprawiedliwością i poświęceniem oraz odkupieniem,

2Kor 5,17 SNPD (EIB Przekład Dosłowny [2021])
(17) Jeśli więc ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło – i nastało nowe!

OMÓW TĘ CZĘŚĆ LISTU DO RZYMIAN, KTÓRA MA WYMIAR BARDZO PRAKTYCZNYCH WSKAZAŃ, ZACHĘT I POUCZEŃ - ZAWSZE AKTUALNYCH:

Rz 12,9-21 PAU
(9) Miłość niech będzie nieobłudna. Unikajcie zła, przylgnijcie do dobra.
(10) Serdeczni w braterskiej miłości wzajemnie się wyprzedzajcie w okazywaniu szacunku.
(11) Nie traćcie gorliwości, bądźcie płomiennego ducha, służcie Panu.
(12) Radujcie się nadzieją, w ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali.
(13) Wspomagajcie świętych, przestrzegajcie gościnności.
(14) Błogosławcie tych, którzy was prześladują; błogosławcie, a nie złorzeczcie.
(15) Radujcie się z radosnymi, płaczcie z płaczącymi.
(16) Bądźcie jednomyślni. Nie zabiegajcie o to, co wyniosłe, ale miejcie upodobanie w tym, co skromne. Nie bądźcie zarozumiali.
(17) Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Bądźcie życzliwi dla wszystkich ludzi.
(18) Jeśli to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi zachowujcie pokój.
(19) Umiłowani, sami nie wymierzajcie sprawiedliwości, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta, Ja odpłacę, mówi Pan.
(20) Raczej kiedy twój wróg jest głodny, nakarm go, a gdy jest spragniony, daj mu pić. Czyniąc tak, zgromadzisz nad jego głową rozżarzone węgle.
(21) Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło zwyciężaj dobrem.

ChatGPT
Rozdział 12 Listu do Rzymian zawiera praktyczne wskazówki dla chrześcijan dotyczące życia zgodnego z nauką Jezusa Chrystusa. Poniżej przedstawiam omówienie kolejnych wersetów:

(9) Miłość niech będzie nieobłudna. Unikajcie zła, przylgnijcie do dobra.
Paweł zachęca do szczerej i prawdziwej miłości, która jest pozbawiona hipokryzji. Chrześcijanie powinni dążyć do dobra i unikać zła.

(10) Serdeczni w braterskiej miłości wzajemnie się wyprzedzajcie w okazywaniu szacunku.
Apostoł wzywa do wzajemnego szacunku i miłości między wierzącymi. Chrześcijanie powinni prześcigać się w okazywaniu miłości i szacunku dla siebie nawzajem.

(11) Nie traćcie gorliwości, bądźcie płomiennego ducha, służcie Panu.
Paweł zachęca do nieustannej gorliwości i oddania w służbie Panu. Chrześcijanie powinni być pełni zapału i oddania w dążeniu do Bożych celów.

(12) Radujcie się nadzieją, w ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali.
Apostoł zachęca do trwania w nadziei, nawet w trudnych sytuacjach i cierpieniu. Chrześcijanie powinni być cierpliwi i wytrwali w modlitwie.

(13) Wspomagajcie świętych, przestrzegajcie gościnności.
Paweł zachęca do wzajemnego wsparcia i pomocy dla innych wierzących. Chrześcijanie powinni okazywać gościnność i troszczyć się o potrzeby innych.

(14) Błogosławcie tych, którzy was prześladują; błogosławcie, a nie złorzeczcie.
Apostoł mówi o postawie chrześcijan wobec prześladowców. Zamiast odwetu, chrześcijanie powinni błogosławić i nie złorzeczyć.

(15) Radujcie się z radosnymi, płaczcie z płaczącymi.
Paweł zachęca do empatii i współczucia wobec innych. Chrześcijanie powinni się radować z radosnymi i współczuć z płaczącymi.

(16) Bądźcie jednomyślni. Nie zabiegajcie o to, co wyniosłe, ale miejcie upodobanie w tym, co skromne. Nie bądźcie zarozumiali.
Apostoł wzywa do jedności w Kościele i pokory. Chrześcijanie powinni unikać pychy i dążyć do prostoty.

(17) Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Bądźcie życzliwi dla wszystkich ludzi.
Paweł mówi o postawie chrześcijan wobec złych czynów innych. Zamiast odwetu, chrześcijanie powinni być życzliwi i nie odpłacać złem.

(18) Jeśli to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi zachowujcie pokój.
Apostoł zachęca do dążenia do pokoju i zgody z innymi ludźmi. Chrześcijanie powinni dążyć do utrzymania pokoju, o ile to możliwe.

(19) Umiłowani, sami nie wymierzajcie sprawiedliwości, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta, Ja odpłacę, mówi Pan.
Paweł zachęca do zaufania Bogu i oddania sprawiedliwości w Jego ręce. Chrześcijanie powinni polegać na Bożym sądzie i odpłacie, unikając samodzielnego wymierzania sprawiedliwości.

(20) Raczej kiedy twój wróg jest głodny, nakarm go, a gdy jest spragniony, daj mu pić. Czyniąc tak, zgromadzisz nad jego głową rozżarzone węgle.
Apostoł mówi o miłosierdziu i okazywaniu dobra wobec wrogów. Chrześcijanie powinni odpowiadać na zło dobrem i okazywać miłosierdzie.

(21) Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło zwyciężaj dobrem.
Paweł zachęca do zwyciężania zła dobrem. Chrześcijanie powinni stawiać opór złu i odpowiadać na nie dobrocią.

Cały ten fragment zawiera praktyczne wskazówki dotyczące postawy i zachowań chrześcijan wobec siebie nawzajem i wobec innych ludzi. Paweł podkreśla znaczenie miłości, szacunku, służby, cierpliwości, współczucia, pokory, pokoju i zwyciężania zła dobrem. Te zasady mają na celu kształtowanie charakteru chrześcijan i świadczenie o Jezusie Chrystusie poprzez nasze postępowanie.

WYJAŚNIJ TE DOŚĆ ZAGADKOWE SŁOWA O "ROZŻARZONYCH WĘGLACH" NAD GŁOWĄ WROGA...
Rz 12,20 Raczej kiedy twój wróg jest głodny, nakarm go, a gdy jest spragniony, daj mu pić. Czyniąc tak, zgromadzisz nad jego głową rozżarzone węgle.
ChatGPT
Werset, który przytoczyłeś z Listu do Rzymian 12:20, jest częścią nauki apostolskiej dotyczącej postawy chrześcijanina wobec swoich wrogów. Apostoł zachęca tutaj do reagowania na wrogość miłością i życzliwością, zamiast odwetem lub nienawiścią.

W kontekście tego wersetu, obraz "rozżarzonych węgli" nad głową wroga może mieć kilka interpretacji. Poniżej przedstawiam kilka możliwych znaczeń tego obrazowego wyrażenia:

1. Wzbudzenie wstydu i poczucia winy: Dając wrogowi jedzenie i picie, możemy spowodować, że poczuje się zawstydzony za swoje złe postępowanie lub wyrządzoną szkodę. Rozżarzone węgle symbolizują w tym przypadku wewnętrzne odczucia wroga, które mogą być skierowane przeciwko niemu samemu.

2. Przezwyciężenie złem dobrem: Poprzez okazywanie życzliwości i miłości wrogowi, możemy zaskoczyć go i skłonić do refleksji nad swoim postępowaniem. Rozżarzone węgle mogą reprezentować zaskakującą reakcję, która może prowadzić do zrozumienia swej winy i nawrócenia.

3. Możliwość nawrócenia: Obraz rozżarzonych węgli może odnosić się do potencjalnej przemiany, jakiej może doświadczyć zła postawa wroga. Dając mu jedzenie i picie, możemy otworzyć drzwi do nawrócenia i przeobrażenia jego serca.

Warto zauważyć, że ten fragment nie jest literalnym nakazem dosłownego podawania wrogom rozżarzonych węgli. Jest to obrazowy sposób przedstawienia możliwości, jak postępować wobec tych, którzy nas prześladują lub czynią nam zło. Paweł wzywa do reagowania na wrogość miłością i wykazywania życzliwości, co może prowadzić do przemiany zarówno wroga, jak i nas samych.

Podsumowując, obraz "rozżarzonych węgli" nad głową wroga w Rzymianach 12:20 odnosi się do możliwości wpływania na wroga przez wykazywanie życzliwości i miłości. Poprzez takie postępowanie możemy mieć nadzieję, że przyczynimy się do przemiany wroga i zobaczymy efekty wewnętrzne, które mogą prowadzić do nawrócenia i pojednania.

Dodam, że mowa o "rozżarzonych węglach" jest cytatem stąd:

Prz 25:21-22 PAU
(21) Kiedy twój wróg jest głodny, nakarm go, a gdy jest spragniony - daj mu pić.
(22) Czyniąc tak, zgromadzisz nad jego głową rozżarzone węgle i PAN ci za to zapłaci.

Jeśli masz jakieś myśli do przelania na ekran, to nie zatrzymuj ich...

A czym jest miłość wg tego ChatGPT'a?
Ta odpowiedź ad. (9) jest dziecinna.

Idący - nie wiem, do czego się Twój komentarz odnosi. Zechciej pisać konkretniej, jeśli chcesz, abym konkretnie odpisał...

Może spytaj sztucznej inteligencji?

W Biblii są liczne wersety, w których mowa o bojaźni wobec Pana Boga, np.:

Kpł 19:32 PAU
(32) Przed starcem wstaniesz i okażesz mu szacunek, w ten sposób wyrazisz bojaźń wobec twojego Boga. Ja jestem PANEM!

Pwt 17:19 PAU
(19) Potem będzie je miał przy sobie i będzie je czytał przez wszystkie dni swojego życia, aby się nauczył bojaźni wobec PANA, swojego Boga, przez gorliwe wypełnianie wszystkich słów prawa i ustaw;

Ps 36:2 PAU
(2) Bezbożny postanawia w sercu, że będzie grzeszył, nie kieruje się bojaźnią Bożą.

Prz 9:10 PAU
(10) Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, poznanie Świętego umiejętnością rozeznania.

Prz 23:17 PAU
(17) Niech twoje serce nie zazdrości grzesznikom, ale każdego dnia pielęgnuj bojaźń przed PANEM.

Prz 28:14 PAU
(14) Błogosławiony człowiek, który zawsze trwa w bojaźni, ten zaś, który trwa w uporze, popadnie w nieszczęście.

Rz 3:18 PAU
(18) Bojaźni Bożej nie mają przed oczami.

2Kor 7:1 PAU
(1) Umiłowani, skoro posiadamy takie obietnice, oczyśćmy się ze wszystkiego, co zanieczyszcza nasze ciało i ducha, i przez bojaźń Bożą doprowadźmy do końca dzieło uświęcenia.

Wobec tego warto się przyjrzeć temu, czym jest taka bojaźń, oraz czym się ona różni od strachu (słowa podobne, ale znaczenia różne).

Bojaźń Pana, o jakiej często możemy przeczytać w Biblii, jest kluczowym aspektem życia chrześcijańskiego. Rozumiana jest jako głęboki szacunek, cześć i posłuszeństwo wobec Boga oraz świadomość Jego niezmierzonej mocy i świętości. To nie jest strach przed karą, ale raczej troska o zachowanie Bożych przykazań i pragnienie zgodzenia się z Jego wolą.

Jak chrześcijanie mogą i powinni okazywać należytą bojaźń Pana?

1. Codzienna modlitwa i czytanie Pisma Świętego: Regularny kontakt z Bogiem poprzez modlitwę i studiowanie Biblii pomaga rozwijać świadomość Jego obecności i woli. To jest fundamentem dla okazywania szacunku i posłuszeństwa wobec Boga.

2. Pobożność i oddanie: Staranne pielęgnowanie osobistej relacji z Bogiem, oddanie Mu swojego życia i służenie Jemu z miłością to wyraz autentycznej bojaźni Pana.

3. Uczciwość i sprawiedliwość: Bojaźń Pana motywuje do uczciwego i sprawiedliwego życia, zarówno wobec Boga, jak i w relacjach z innymi ludźmi.

4. Pokora: Prawdziwa bojaźń Pana rodzi pokorę, ponieważ uznajemy nasze ograniczenia i uzależnienie od Boga.

5. Rezygnacja z grzechu: Świadomość świętości Boga zachęca do porzucenia grzechu i dążenia do świętości.

6. Miłość i troska o bliźnich: Bojaźń Pana prowadzi do miłości i troski o innych, gdyż w miłości do drugiego człowieka dostrzegamy obraz Boga.

Bojaźń Pana ma ogromną wartość, ponieważ prowadzi do życia, a to oznacza dążenie do pełni, radości, pokoju i obfitości duchowej. Osoba, która żyje w bojaźni Pana, znajduje prawdziwą satysfakcję, spokój i nie doświadcza wielu negatywnych konsekwencji grzechu.

Podsumowując — bojaźń Pana to głęboki szacunek i posłuszeństwo wobec Boga, co prowadzi do życia zgodnego z Jego wolą i obfitego w Jego błogosławieństwa. Chrześcijanie powinni rozwijać tę bojaźń poprzez modlitwę, studiowanie Biblii, życie w pobożności, pokorę, uczciwość i miłość do Boga i bliźnich. Dzięki temu będą mogli cieszyć się pełnią życia, wolni od strachu i nawiedzenia przez zło.

JAK ODRÓŻNIĆ BOJAŹŃ PANA OD STRACHU PRZED BOGIEM?

Odróżnienie bojaźni Pana od strachu przed Bogiem jest ważne, ponieważ mają one zupełnie różne charaktery i skutki.

1. Bojaźń Pana:
- Bojaźń Pana to głęboki szacunek, cześć i posłuszeństwo wobec Boga. Wynika z miłości i oddania Bogu, a nie z przymusu czy strachu przed karą.
- Osoba bojąca się Pana zdaje sobie sprawę z Jego świętości i mądrości, a także swojej zależności od Niego.
- Bojaźń Pana prowadzi do dążenia do świętości i spełniania Jego woli z miłości, a nie z lęku przed karą.
- Jest to wyraz głębokiej relacji i zaufania do Boga, gdzie duchowy szacunek jest fundamentem.

2. Strach przed Bogiem:
- Strach przed Bogiem oparty jest na obawie przed karą, gniewem Boga lub potępieniem.
- Osoba odczuwająca strach może unikać Boga ze względu na przekonanie o Jego surowości i niemiłosierności.
- Strach przed Bogiem może prowadzić do działania z przymusu, a nie z miłości i oddania.
- Osoba odczuwająca strach może unikać kontaktu z Bogiem, uważając Go za niebezpiecznego lub nieosiągalnego.

Podsumowując, bojaźń Pana to głęboki szacunek, miłość i oddanie Bogu, które prowadzi do dążenia do świętości i spełniania Jego woli. Jest to pozytywne uczucie wynikające z głębokiej relacji z Bogiem.
Natomiast strach przed Bogiem to obawa przed karą, wynikająca z przekonania o Jego surowości i niemiłosierności. To negatywne uczucie, które może prowadzić do unikania Boga z obawy przed potępieniem.
Warto podkreślić, że w chrześcijaństwie nacisk kładzie się na rozwijanie bojaźni Pana jako fundamentu miłości i oddania, a nie na promowanie strachu jako motywu do działania.

Jeśli ktoś ma coś do napisania na ten temat, to jest to dobre miejsce...

● CYTUJĘ TEN WERSET, ABY SIĘ Z NIEGO CZEGOŚ PRAKTYCZNEGO NAUCZYĆ:
1Tes 5,23 PAU
Sam Bóg pokoju niech was w pełni uświęci. Niech was całych – to jest ducha, duszę i ciało – zachowa bez skazy na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa.

ChatGPT
W tym wersecie, 1 Tes 5,23, znajduje się modlitwa apostoła Pawła za czytelników, w której wyraża pragnienie, żeby Bóg w pełni ich uświęcił. Oto kilka praktycznych nauk, które możemy wyciągnąć z tego wersetu:

1. Całkowite uświęcenie:Paweł modli się, aby Bóg w pełni uświęcił swoich czytelników. Uświęcenie oznacza bycie oddzielonym i poświęconym dla Boga. Nauka płynąca z tego wersetu jest taka, że jako chrześcijanie powinniśmy pragnąć i dążyć do całkowitego oddania się Bogu, zarówno w duchu, duszy jak i ciele. To oznacza, że nasze myśli, uczucia, intencje, decyzje i działania powinny być ukierunkowane na Jego chwałę i zgodne z Jego wolą.

2. Trójwymiarowe uświęcenie: Paweł wymienia trzy aspekty człowieka - ducha, duszę i ciało - i modli się, aby Bóg zachował je bez skazy. To naucza nas o kompleksowym charakterze naszego uświęcenia. Nie jest to jedynie duchowy aspekt, ale obejmuje także nasze myśli, uczucia, relacje z innymi ludźmi oraz nasze ciało i sposób, w jaki go używamy. Bóg troszczy się o każdy aspekt naszego życia i pragnie, abyśmy byli uświęceni w każdej sferze naszego istnienia.

3. Oczekiwanie na powrót Jezusa: Paweł wyraża tę modlitwę z myślą o przyjściu Pana Jezusa Chrystusa. Wskazuje to na to, że nasze uświęcenie jest związane z naszym przygotowaniem na powrót Jezusa i życiem w perspektywie wieczności. Jako chrześcijanie powinniśmy żyć w taki sposób, abyśmy byli gotowi na spotkanie z naszym Panem, utrzymując nasze serce, umysł i ciało w świętości i czystości.

Nauka płynąca z tego wersetu zachęca nas do dążenia do całkowitego uświęcenia we wszystkich aspektach naszego życia. Chodzi o to, abyśmy oddawali Bogu nasze myśli, uczucia, intencje i ciało, z oczekiwaniem na powrót Jezusa. To jest proces, który wymaga naszej współpracy z Bożą łaską i działaniem Ducha Świętego w naszym życiu. Przez modlitwę, studiowanie Pisma Świętego, wspólnotę z innymi wierzącymi oraz praktykowanie cnót chrześcijańskich, możemy rozwijać się w uświęceniu i coraz bardziej odzwierciedlać obraz Jezusa Chrystusa w naszym życiu.

● PAWEŁ WYMIENIA TRZY ASPEKTY CZŁOWIEKA - DUCHA, DUSZĘ I CIAŁO. PODAJ DEFINICJĘ KAŻDEGO ASPEKTU.

ChatGPT
Oto definicje poszczególnych aspektów człowieka, jakie można znaleźć w kontekście ducha, duszy i ciała:

1. DUCH: Duch odnosi się do duchowej natury człowieka, która jest zdolna do nawiązywania kontaktu i komunikacji z Bogiem. Jest to niewidzialny aspekt naszego istnienia, który otrzymujemy od Boga. W duchu odbywa się nasza relacja z Bogiem, możliwość odczuwania Jego obecności oraz otrzymywania duchowych darów. Duch jest tym, co łączy się z Bożym Duchem i otrzymuje życie duchowe.

2. DUSZA: Dusza odnosi się do naszej tożsamości, intelektu, emocji i woli. To jest to, co czyni nas świadomymi, myślącymi i czującymi istotami. Dusza jest siedliskiem naszych myśli, uczuć, pragnień, wyborów i decyzji. To w duszy znajduje się nasze rozumienie, nasze pragnienia, nasze zdolności emocjonalne i nasza wolna wola. Dusza stanowi sferę naszego umysłu, serca i woli.

3. CIAŁO: Ciało odnosi się do naszego fizycznego bytu, naszego materialnego ciała. To jest to, co daje nam zdolność do działania, odczuwania zmysłów i doświadczania świata materialnego. Ciało jest narzędziem, przez które wyrażamy się i oddziałujemy z naszym otoczeniem. Jest również siedliskiem naszych zmysłów, potrzeb fizycznych i zdolności do działania.

W kontekście 1 Tes 5,23, Paweł używa tych trzech aspektów, aby pokazać, że Bóg chce uświęcić nas w całości - w duchu, duszy i ciele. Oznacza to, że Jego łaska i praca uświęca nas na wszystkich poziomach naszego istnienia, zarówno duchowym, emocjonalnym, jak i fizycznym. Bóg pragnie, abyśmy byli całkowicie oddani i usprawiedliwieni w Jego oczach na każdym z tych poziomów naszego istnienia.

Głębokie prawdy i zachęty, by tak żyć, żeby ten proces uświęcenia postępował i przyczyniał się do naszego istnienia na całą wieczność!... - dzięki Bogu oczywiście!...
O ważności uświęcenia z pewnością świadczą te słowa:
Hbr 12,14 PAU
Dążcie do pokoju ze wszystkimi oraz do uświęcenia, bo bez niego nikt nie będzie oglądał Pana.

JAKI KOMENTARZ — CZERPIĄC ZE SWOICH ZASOBÓW BIBLIJNYCH — MOŻESZ NAPISAĆ DO PONIŻSZEGO TEKSTU:

„Kto ma Syna, ma życie, kto nie ma Syna Bożego, nie ma życia. To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne i abyście wierzyli w imię Syna Bożego.”
‭‭I Jana‬ ‭5‬:‭12‬-‭13‬ ‭

ChatGPT
Ten fragment z Pierwszego Listu św. Jana (1 Jana 5:12-13) jasno podkreśla, że posiadanie Syna Bożego, czyli Jezusa Chrystusa, jest kluczowym źródłem prawdziwego życia, a także życia wiecznego. Jest to wyraz prawdy, która leży w samym sercu chrześcijaństwa.

1. POSIADANIE SYNA OZNACZA ŻYCIE: To przypomina nam, że nasze duchowe życie jest nierozerwalnie związane z wiarą w Jezusa. To nie tylko zwykłe istnienie, ale pełne życie, które otrzymujemy, wchodząc w relację z Nim.

2. RÓŻNICA MIĘDZY POSIADANIEM A NIEPOSIADANIEM: Tekst wyraźnie stawia kontrast między mającymi Syna, a nie mającymi. Jest to odczucie radykalnej różnicy, jaką przynosi obecność lub brak Jezusa w naszym życiu.

3. ZNACZENIE IMIENIA SYNA BOŻEGO: Podkreślenie "w imię Syna Bożego" ma ogromne znaczenie. Imię Jezusa symbolizuje Jego tożsamość i misję. Wierzyć w to imię to znaczy w pełni zaufać Jego dziełu zbawienia i wskazań na wieczne życie.

4. PEWNOŚĆ ŻYCIA WIECZNEGO: Apel Jana ma na celu wzmocnienie pewności wiernych. To przesłanie jest skierowane do tych, którzy już wierzą w imię Syna Bożego, aby wiedzieli, że posiadają życie wieczne. To zapewnienie pewności i nadziei w drodze wiary.

Ten fragment przypomina nam, że nasza relacja z Jezusem Chrystusem jest centralna dla naszego życia duchowego i przyszłego losu. To w Jego imię i przez wiarę w Niego otrzymujemy życie wieczne, które przenika nasze teraźniejsze życie, nadając mu nowy sens i cel.


Może porozmawiamy o poglądzie dość popularnym wśród różnych chrześcijan, że tak posiadanego życia wiecznego żadnym sposobem już nigdy nie można stracić!
Czyli mowa o takiej pewności zbawienia, której nawet najbardziej podłe życie (prowadzone już po nawróceniu) nie może zmienić, jeśli się szczerze w Pana Jezusa uwierzyło...
Co o tym myślicie?!
Zapraszam do wypowiedzi...

PS. A może zacznijmy wpierw od odpowiedzi na pytanie: Czy można mieć pewność zbawienia?...

Widać, że ten Chat sobie nie radzi. Wydaje mi się, że bez wiary nie ma sensu wyjaśniać.
Ale zabawa przednia. Pod warunkiem, że skłania do refleksji. Oraz, że nie przyjmuje się bezkrytycznie elektronicznych wyjaśnień.
Osobiście wolę najpierw samemu rozważyć słowa. Potem ew. przedyskutować. A dopiero potem, ew. skonfrontować z Chatem.
Bo a nuż padnie słowo, które zapłodni do ciekawych rozważań. Poprawna pisownia "a nuż", znaczenie: wyrażenie a nuż oznacza, że osoba mówiąca ma na coś nadzieję lub też obawia się tego. bramin

Podasz uzasadnienie, wskazując w tekście coś konkretnego?

Poprawna pisownia "a nuż", znaczenie: wyrażenie a nuż oznacza, że osoba mówiąca ma na coś nadzieję lub też obawia się tego. bramin[/size][/quote]
Dziękuję.

Po co? Nie mam zamiaru polemizować z Chatem. To moja opinia po przeczytaniu odpowiedzi.

Postaram się już nie przeszkadzać w tym monologu.

Idący, ale to do mnie napisz, proszę... Przecież możemy się do podanego tekstu odnieść, prawda?
Jakie masz poglądy nt. zbawienia i pewności jego?... (ja tu będę odpisywał, nie czatbot; nie bój żaby)

Czy nie wymaga to założenia innego wątku?
Ale, zbawienie. Wydaje mi się, że dopóki nie zostanie się zbawionym, nie można mieć pewności. I mam wielką nadzieję na zbawienie.
Warunki konieczne są podane w Biblii. Gorzej z warunkami dostatecznymi.
W optymistycznym widzie uważam, że zbawiony będzie każdy, kto się temu nie sprzeciwi. Bo w każdym człowieku jest jakieś dobro.
Jezus nikogo nie potępił. Krytykował tych, którzy nie okazywali skruchy. Żałującym wybaczał. "Idź i nie grzesz więcej." Mówił tak, aby wskazać drogę, choć przecież wiedział, że życie bez jakiegokolwiek grzechu jest ideałem możliwym do osiągnięcia jedynie przez Matkę i Jego samego.
Czyściec jest zbawieniem, tj. drogą prowadzącą nieuchronnie do zbawienia.
Konkludując: Wydaje mi się, że każdy, kto stara się, na tyle, na ile potrafi, stosować się do przykazań miłości osiągnie zbawienie.

Może przeżuć to do odpowiedniego wątku, jeśli się da. Do wątku z inteligencją naturalną, ludzką.