Crosis! Ile razy mam powtarzać, co? Podobają mi się, tylko chodzi o to, ze namnożyło się teraz niepotrzebnie tych kolokwiów i przez to czuje wypalenie, jestem zalatany, a na IV roku tak nie powinno być. Powinny być co najwyżej dwa egzaminy w sesji parę zaliczeń, a reszta to magisterka.

A poza tym ... jak już Was nieraz i nie sto o to męczyłem - społeczność. Nic się nie zmieniło. Bardzo źle myśląca, inny świat, inna mentalność, niż ja się wychowałem, a myślę, że kochani rodzice wychowali mnie bardzo dobrze, na porządnego człowieka (którym jednak nikt nie chce gadać), przekazali życie, ochrzcili, dbali o te sprawy, ale nie wbijali ciemnoty do głowy, że np coś co powszechnie jest dobre, dajmy na to sztuka i wszelkie jej odmiany to grzech. Na muzyce, na dobrych książkach jestem wychowany i to nie jest grzech. A oni by tylko teologię czytali.

Bartas a co bedziesz robil po teologii? Tylko nie pisz, a co mozna robic po t. bo nie wiem.

Najprawdopodobniej będę uczył religii w szkole, ponieważ: 1. jestem na kierunku nauczycielskim 2. to jedyne co mi zostaje, nie umiem nic innego, praca w biurze, w firmie mnie nie kręci (chyba, że jako szef ). Ewentualnie mógłbym prowadzić (nie być pracownikiem) sklep z płytami klasyki rocka, bo to mnie rajcuje

Jeśli już dostanę w pracę w szkole, to w między czasie w weekendy tez będę się dokształcał robiąc zaocznie certyfikat z filologii angielskiej. Wówczas byłbym nauczycielem na dwa etaty. Tak poza tym - w jakiej firmie masz tyle wolnego, co w szkole.

Nic nie jest idealne... tysiące dały radę, to czemu płaczesz? Nikt nie obiecywał, że będzie lekko.



A jak kolejny raz się pytam: skoro jest tak fatalnie, to czemu nie znajdziesz innych znajomych? Zlej ludzi z uczelni, w końcu będziesz się z nimi spotykał tylko na wykładach i ćwiczeniach. A innych możesz poznać... ale Ty chyba po prostu nie chcesz, bo zabierasz się do tego jak pies do jeża.



A teraz ja mam inne pytanie: co Ty chcesz robić?

Crosis

Ale nie fair! Poprzednie roczniki tak nie miały Ja nie płaczę Na pewno nie z takiego powodu



Szczerze? Trudno mi się otworzyć Ale nie chcę znowu być na tapecie. Jak chcesz coś więcej wiedzieć to zapraszam na priva



Już zacytowałeś moją odpowiedź na Twoje pytanie :

Ja się pytałem co chcesz robić, a nie o to, jakie możliwości zostały Ci ze względu na wybór studiów.


Crosis

Bartas, jeśli dla Ciebie jedyną motywacją do pracy w szkole są dni wolne, to lepiej sobie daruj (dni wolne są jedynie taką niby-wisienką na słodko-gorzkim torciku). Nie wiesz jak jest dzisiaj w szkole. Z taki podejściem długo nie wytrzymasz. No, chyba że chcesz uczyć w szkole podstawowej
A pytanie Crosisa jest bardzo ważne. Jednak się zastanawiam jak długo Bartas będzie znowu na tapecie... Chyba że Bartas chce publicznie omawiać swoje sprawy... To wtedy się wtrącać nie będę... (ale porobiłam wielokropków )

Rozalko zepsulas, teraz Bartas nie bedzie chcial odpowiadac na calkiem powazne pytania.
Swoja droga zastanawia mnie ilu ludzi wie kim chcialaby byc i co robic i ile osob jest zadowolona z tego wyboru.

Ja! :D:D


Crosis

Szczęśliwiec

Crosis... wzgledem Ciebie bylo to pytanie retoryczne!;p

Ej, ludzie Trzeba myśleć pozytywnie i nie bać się zmian... Zawsze załamywało mnie podejście osób, którzy na drugim albo trzecim roku odkrywali, że "to jednak nie jest to", ale generalnie nie chcieli nic z tym zrobić. Z różnych powodów. Potem kończyli te studia, byli magistrami "X", wykształceni w dziedzinie, z którą nie mieli nic wspólnego. Czyli nie mieli kompletnie nic...

A głównym powodem było to, że bali się podjąć śmiałą decyzję o zmianie, zakomunikować to rodzicom itd itd itd... Potem zazwyczaj to samo robią z pracą, siedzą na jednym stanowisku, po latach szlag ich trafia, nienawidzą tej roboty, ale dalej nic nie chcą zmienić...

W efekcie po latach spotykasz kogoś, pytasz się "jak leci" i słyszysz litanię narzekań...

A wystarczy trochę więcej zaangażowania w życie


Crosis

Crosis, nie wziales pod uwage, ze chyba znaczna czesc ludzi tak naprawde nie wie co chce robic. Co wiecej nie wie skad ma sie dowiedziec co chce robic.

Próbować, próbować, próbować.

Na studiach każdy człowiek ma mnóstwo okazji spróbowania. Tak naprawdę piękno tego okresu polega na tym, że próbujesz bez konsekwencji. Masz okazję być wolontariuszem - idziesz. Masz chęć zobaczyć, jak to jest reporterem - idziesz na wolontariusza do radia czy portalu. Chcesz spróbować podstaw polityki/społecznictwa? - idziesz do Samorządu. Chcesz sprawdzić się w organizowaniu? Samorząd i koła naukowe. Chcesz wziąść udział w organizacji dużej imprezy? Juwenalia, finał WOŚP. Chcesz pomóc innym? Wolontariaty, duszpasterstwa studenckie.

Tak naprawdę okazji dla studenta jest bez liku. Wystarczy chcieć. Oczywiście, ktoś może powiedzieć: nie mam czasu. Tylko, że w 90% przypadków to "nie mam czasu" oznacza naprawdę (podkreślić wybrane):
- "boję się spróbować";
- "nie chce mi się próbować";
- "to żeby to robić trzeba wyjść z akademika?!"


Za swoich czasów w samorządzie mojej uczelni, organizowania Juwenaliów, imprez, koncertów... zawsze mieliśmy wolontariuszy. Ale kiedy chciałem namówić choćby znajomych z akademika, żeby zamiast ciąć w Quake chcieli na przykład pomóc przy koncercie, popracować ze sponsorami, pomóc w konferencji - nie. Woleli rypać w gry komputerowe i żłopać piwo.


Crosis

Ale, Crosis, co ja mam na to poradzić, że tam się nic nie dzieje NAUKA, NAUKA I JESZCZE RAZ NAUKA! To już jest chore! Może to ściema z tymi czasami studenckimi i wszędzie jest tylko nauka