Ja się trochę boję, że Bartas będzie czekał na dziewczynę. A to dziewczyny lubią być podrywane, zdobywane. Czekanie może nie przynieść oczekiwanych rezultatów...

Okropnie bym się czuł, gdybym zaczął podrywać, czy "starować" do dziewczyny. Wolę cierpliwie czekać i modlić się do tej Największej Miłości, Stwórcy wszystkiego, o miłość, bo przecież Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc (Rdz 2;18 ) ; Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem (2;24)

Zauważasz oczywiście Bartas, że to mężczyzna "opuszcza" i "łączy się", to mężczyźnie Pismo przypisuje inicjatywę.

Owszem, ale to dopiero kiedy założy rodzinę, a nie kiedy jest kawalerem i szuka odpowiedniej kandydatki na żonę sposobem podrywania i tzw "startowania"

W takim razie jak sobie to wyobrażasz? Że jakaś dziewczyna Cię poderwie? Takie chyba nie są w Twoim stylu

Absolutnie. Nie znoszę takiego typu dziewczyn

Więc jak? A bardzo prosto:)) Dajmy na to jest spotkanie towarzyskie w jakimś bardzo spokojnym miejscu. Jestem tam ze znajomymi, np kolegami z roku i dochodzą jacyś znajomi - powiedzmy - jednego z tych moich znajomych z roku, są to chłopaki i dziewczyna. Zaczynam z nią rozmowę typowymi pytaniami: co robisz? czym się interesujesz itd. Jeśli się znajdzie wspólny język to się rozmawia, a potem jeśli zainteresujesz się tą osobą to można się znów spotkać, pogadać, znów spotkać i pogadać i tak parę razy a potem ... albo ta albo nie ta Proste, nie?

Ja tam sama poderwałam mojego faceta. Ale jemu, Barteczku nie przeszkadzało że jestem starsza
Myślę że za dużo sobie wyobrażasz. Jaka ma być, jak się macie poznać, o czym rozmawiać...

No właśnie, ja widzę, że Bartas ma już napisany scenariusz tego wszystkiego. Nah, ale życie pisze inne scenariusze, na przekór nam.

I co jest złego w:

a) podrywaniu dziewczyny - odpowiedz Bartasie proszę, co w tym takiego szatańskiego?

b) podrywaniu chłopaka - jw.

Ciekawym Twych przemyśleń.

Muszę sobie to wszystko przeanalizować i pozbierać argumenty na uzasadnienie czy podryw jest grzechem. Napiszę jak wrócę z tej zapyziałej uczelni

Pozdrawiam i miłego dnia życzę, kochani

Bartas.

Cmentarz?

Jedna dziewczyna na stado chłopaków. Powodzenia.

Zostajesz typowo zbyty.

Tak, jak budowa maczugi. A teraz porównaj sobie skuteczność maczugi i np. takiego Kałacha.

Bartas, czemu nawiązywanie znajomości nazywasz "podrywem"? Podryw jest na wiejskiej zabawie i ma jedno na celu, moim zdaniem. Może spróbuj nazwać to jakoś inaczej? Otwarcie na poznanie nowego człowieka? Próba zaprzyjaźnienia się? Kiedy mój mąż wysłał do mnie PW na tym forum ani razu nie pomyślałam, że mnie podrywa. Podobnie, kiedy zaprosił mnie na kawę. Właściwie ani razu tak nie pomyślałam, a zgodnie z Twoim myśleniem, podrywał mnie jak się patrzy
I pamiętaj, że nie wszystko, co dla Ciebie jest grzechem, faktycznie nim jest
Pozdrawiam

A ja zostałam poderwana, i mi to nie przeszkadza Lubię i potrzebuję czuć się tą jedyną, wyjątkową. Dobrze jest wiedzieć, że ktoś Cię kocha i szanuje, że jesteś dla kogoś kimś szczególnym. Okazywanie kobiecie zainteresowania ma być grzechem? Ja bym to raczej zaliczyła do tych rzeczy, które są dobre, a nie złe. Co jest złego w okazywaniu zainteresowania, fascynacji czy w końcu miłości? I to w obie strony

Swoją droga Bartas, jak już będziesz kiedyś w związku to powiem Ci, że swoją kobietę nadal trzeba będzie od czasu do czas tak jakby poderwać. ;]

Ująłbym to bardziej radykalnie - dzień w dzień będziesz musiał podrywać. I to na prawdę, a nie "tak jakby".
To ciężki kawałek chleba. Dobrze to przemyśl.
W klauzurze może trochę samotność doskwiera, ale jaki święty spokój masz!

Nie nazwałbym tego podrywem, ale raczej troską o jej dobro, aby poczuła się kochana przeze swojego faceta W tym rzecz, a nie w kokieterii Kochać kogoś to chcieć dla tego kogoś jego dobra.

Czy podryw jest grzechem? Przede wszystkim to słowo - w moim przekonaniu - jest mało kulturalne i bardzo źle kojarzone. Uważam więc, że lepiej używać słów zainteresowanie płcią przeciwną, które ma na celu poznanie jej osobowości, charakteru oraz jej wnętrza duchowego. Jeśli więc będzie naszym zdaniem spełniało powyższe warunki, wówczas można próbować starać się o tę osobę. Należy więc pamiętać, że nigdy kokieterią (nie mylić z brakiem radości w próbie zaangażowania; chodzi o zbytnie zachwycanie się sfera fizyczną osób), ale zawsze służeniem pomocy oraz zaufaniem z obydwóch stron.