Ach, wybacz, george45, ale tak bardzo byłem zajęty pisaniem życzeń zdrowia, że przeoczyłem, aby Ci napisać, że IGNORUJĘ Twoje zaczepki; idź i się czepiaj tramwaju, a mnie zostaw już w spokoju, bo po co masz tracić cenny czas, który możesz przeznaczyć na studiowanie mądrości od guru z kropką między oczami...
Mógłbym ponownie jeszcze zaapelować o Twoje nawrócenie, ale wiem, że nie posłuchasz, więc perły niech zostaną dla innych...

Jerzy_67, to nie są jakieś zaczepki, a dyskusja na forum. W wyniku tej dyskusji zadałem Tobie poniższe pytania:

1. Jerzy_67, szukasz komentarzy AI na temat Boga, w którego wierzysz?
2. W jakim celu, potwierdzenia, że „dobrze uwierzyłeś"?
3. Jak znajdziesz negatywne komentarze, to się ponownie przepiszesz do innego kościoła, a może zmienisz sobie Boga?
4. Jerzy_67, czy twój Bóg nie wie, komu dać zdrowie i czeka na informacje kogo wskażesz w swych życzeniach, czy palnąłeś coś bez zasięgnięcia informacji od AI?

A Ty w ramach odpowiedzi każesz mi iść do jakiegoś tramwaju. Jerzy_67, czy tak postępują wszyscy wyznawcy Twojego Kościoła, czy tylko Ty?

Podzielę się tym, co dość przypadkowo pozyskałem, gdy pewne teksty rozważałem.

Mk 4,35-41 PAU
(35) Tego samego dnia, gdy nastał wieczór, powiedział do nich: „Przeprawmy się na drugi brzeg”.
(36) Zostawili więc tłum i zabrali Go, tak jak był, w łodzi, a inne łodzie płynęły za Nim.
(37) Wtem zerwał się gwałtowny wiatr. Fale zalewały łódź, tak że już się napełniała.
(38) On zaś spał w tyle łodzi oparty na podgłówku. Budzili Go, mówiąc: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?”.
(39) On obudzony, zgromił wiatr, a do jeziora powiedział: „Milcz! Ucisz się!”. Wtedy wiatr ustał i zapanowała głęboka cisza.
(40) Do nich zaś powiedział: „Czemu się boicie? Wciąż jeszcze nie wierzycie?”.
(41) Wtedy ogarnął ich wielki lęk i mówili jeden do drugiego: „Kim On właściwie jest, że nawet wiatr i jezioro są Mu posłuszne?”.

CZYTAMY, ŻE OBECNI W ŁODZI UCZNIOWIE BALI SIĘ, A JEZUS ZGANIŁ ICH BRAK WIARY! WOBEC TEGO MAM PYTANIE: JAK ONI POWINNI SIĘ ZACHOWAĆ W TEJ SYTUACJI, GDY PANOWAŁA BURZA, A JEZUS SPAŁ?!
ChatGPT

Zgromienie uczniów przez Jezusa za brak wiary podczas burzy na jeziorze zawiera głęboką naukę dotyczącą zaufania Bogu w trudnych sytuacjach. Aby lepiej zrozumieć, jak uczniowie powinni się zachować, warto rozważyć kilka kluczowych punktów:

1. Zaufanie do obecności Jezusa:
- Pamięć o Jego obecności: Uczniowie powinni pamiętać, że Jezus jest z nimi w łodzi. Jego obecność sama w sobie powinna być dla nich źródłem pokoju i zaufania, nawet w obliczu burzy.
- Wiedza o Jego mocy: Znając cuda Jezusa, uczniowie powinni ufać Jego zdolności do ochrony ich przed niebezpieczeństwem.

2. Wiara w opiekę Bożą:
- Zaufanie zamiast strachu: Uczniowie powinni zamienić swój strach na zaufanie. Strach wynikał z braku wiary w Bożą opiekę. Powinni wierzyć, że Bóg kontroluje sytuację, nawet gdy wydaje się ona niebezpieczna.
- Wzmacnianie wiary: Zamiast panikować, mogli się modlić i prosić Boga o pomoc, zachowując spokój i ufając, że Bóg nie pozwoli im zginąć.

3. Podjęcie działań zgodnych z wiarą:
- Zachowanie spokoju: W obliczu burzy mogli pozostać spokojni i nie wpadać w panikę, wiedząc, że Jezus jest z nimi.
- Zwrócenie się do Jezusa z ufnością: Mogli obudzić Jezusa, ale w sposób pełen zaufania i wiary, zamiast w sposób pełen paniki i oskarżeń. Przykładowo, mogliby powiedzieć: „Panie, wiemy, że masz moc nad wszystkimi żywiołami. Prosimy, pomóż nam w tej trudnej chwili”.

4. Lekcja dla współczesnych wierzących:
- Przykład zaufania: Ta historia uczy nas, abyśmy w naszych własnych „burzach” życiowych zaufali Bogu i wierzyli, że On ma kontrolę nad każdą sytuacją.
- Reakcja na trudności: Zamiast panikować, powinniśmy modlić się i polegać na Bożej mocy, wierząc, że On nas przeprowadzi przez trudności.

Podsumowanie:
Uczniowie podczas burzy powinni zachować spokój, ufać obecności i mocy Jezusa, a także zwrócić się do Niego z ufnością, a nie z paniką. Ta historia uczy nas, aby w każdej trudnej sytuacji polegać na Bogu, wierząc, że Jego opieka i moc są wystarczające, aby przeprowadzić nas przez wszelkie życiowe burze.

Czy to małe opracowanie jest pomocne, aby podczas naszych "życiowych burz" nie panikować, ale ufać Jezusowi obecnemu (o ile jest to prawdą) w naszym życiu?!...

Dodam to, co zawiera Biblia Paulistów jako komentarz do ww. tekstu:

Uciszenie burzy na jeziorze.
Burza na Jeziorze Galilejskim często powstawała zupełnie nieoczekiwanie i mogła grozić zatopieniem niewielkich łodzi, którymi rybacy łowili ryby. Ewangelista odnotowuje to wydarzenie, aby ukazać boską moc Jezusa. Zgodnie z przekonaniem ludzi wszystkich czasów, tylko Bóg jest Panem takich żywiołów, jak wiatr i morze (Ps 107,29; Jon 1,15). Okazuje się, że również Jezus ma taką władzę. Dlatego domaga się od swoich uczniów wiary i zaufania. Temu bowiem, kto jest z Jezusem i zawierzył Mu do końca, nie może grozić żadne niebezpieczeństwo.

Powyższy komentarz kończy się zdaniem:
"Temu bowiem, kto jest z Jezusem i zawierzył Mu do końca, nie może grozić żadne niebezpieczeństwo."
Jak to widzicie - czy to prawda?...

Moje dialogi z ChatGPT* czasem prowadzą do uzyskania wg mnie takich treści, które aż się proszą, aby je puścić w obieg: ku zbudowaniu czytelników...
Oto przykład - komentarz do wersetu:

Poświęć ich do życia w prawdzie; Słowo Twoje jest prawdą. (J 17,17)

Ewangelia Jana 17,17 to część modlitwy arcykapłańskiej Jezusa, gdzie modli się On za swoich uczniów i tych, którzy uwierzą przez ich świadectwo. Jezus w tej modlitwie prosi Ojca o uświęcenie swoich naśladowców w prawdzie, podkreślając, że Słowo Boże jest źródłem tej prawdy. Poniżej znajduje się szczegółowy komentarz do tego wersetu:

1. Kontekst modlitwy arcykapłańskiej:
Jezus modli się do Ojca w obecności swoich uczniów, tuż przed swoją męką. Modlitwa ta jest głęboko intymnym i duchowym momentem, w którym Jezus wyraża swoje troski i pragnienia wobec tych, których pozostawia na ziemi.

2. Poświęć ich do życia w prawdzie:
a. Poświęcenie: Greckie słowo „hagiazō” (ἁγιάζω), użyte w tym wersecie, oznacza „uświęcić”, „poświęcić” lub „uczynić świętym”. Jest to proces oddzielania się od grzechu i poświęcenia się Bogu.
b. Życie w prawdzie: Prawda nie jest tu jedynie zbiorem faktów, ale rzeczywistością objawioną przez Boga. Życie w prawdzie oznacza życie zgodne z Bożymi zasadami, oparte na Jego Słowie.

3. Słowo Twoje jest prawdą:
a. Autorytet Pisma Świętego: Jezus jednoznacznie stwierdza, że Słowo Boże jest prawdą. Oznacza to, że Pismo Święte jest nieomylne, natchnione przez Boga i stanowi ostateczny autorytet w kwestiach wiary i moralności.
b. Boże objawienie: Słowo Boże objawia charakter Boga, Jego wolę oraz Jego plan zbawienia dla ludzkości. W Słowie tym znajdujemy pełnię prawdy o naszym życiu, świecie i przyszłości.

4. Znaczenie dla współczesnych wierzących:
a. Uświęcenie przez Słowo: Wierzący są wezwani do regularnego czytania, studiowania i stosowania Słowa Bożego w swoim życiu. To poprzez Słowo Boże doświadczają duchowego wzrostu i przemiany.
b. Życie w prawdzie: W świecie pełnym fałszu i relatywizmu, chrześcijanie są wezwani do trwania w Bożej prawdzie i życia zgodnie z jej zasadami. Jest to wyzwanie, ale również obietnica Bożej obecności i prowadzenia.

5. Połączenie z wcześniejszymi wersetami:
a. Wersety poprzedzające: W Jana 17,15-16 Jezus modli się, aby uczniowie nie byli zabrani ze świata, lecz aby byli chronieni od złego. Poświęcenie w prawdzie jest środkiem, przez który uczniowie mogą żyć w świecie, ale nie być z niego.
b. Cała modlitwa: Modlitwa arcykapłańska pokazuje głęboką miłość Jezusa do swoich uczniów oraz Jego pragnienie, aby byli jedno i uświęceni, aby mogli być skutecznymi świadkami w świecie.

Podsumowując, Jana 17,17 jest wezwaniem do życia w prawdzie poprzez uświęcenie przez Słowo Boże. Jest to centralny element duchowego życia chrześcijanina, który prowadzi do głębszej relacji z Bogiem i skutecznego świadectwa w świecie.

*próbowałem też kiedyś pisać z Gemini, ale wolę jednak czatka, szczególnie teraz, gdy jest model 4o - dający bardziej rozbudowane odpowiedzi; to darmowa wersja będąca następną po modelu 3.5 (który cały czas działa), ale ma ograniczenia: gdy się dużo dialoguje, to przez 3-4 godziny jest tylko dostępna wersja 3.5, bo limit na darmową wersję 4o jest wyczerpany.
_____________
Czy tylko mnie się to podoba, co wyżej czytacie?... Nie krępujcie się wyrażać opinii - nie podam ich czatkowi do wiadomości...
Na mnie zrobiło wrażenie to, że ChatGPT nie zadowolił się omówieniem wskazanego wersetu - bo polecenie brzmiało:

NAPISZ KOMENTARZ DO BIBLIJNEGO TEKSTU:
J 17,17 SNP
(17) Poświęć ich do życia w prawdzie; Słowo Twoje jest prawdą.

ale (jak rasowy biblista) sięgnął też do kontekstu wersetu (najbliższe wersety, ale i cała modlitwa!) - przez co powstał punkt 5 w powyższym cytacie, a w nim wg mnie super ważne zdanie:
Poświęcenie w prawdzie jest środkiem, przez który uczniowie mogą żyć w świecie, ale nie być z niego.

NAPISZ KOMENTARZ DO BIBLIJNEGO TEKSTU:
1Kor 1,30 PSZ
Tylko dzięki Niemu żyjecie teraz w Chrystusie Jezusie. I to On jest naszą mądrością, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem – wszystkim od Boga.

Komentarz do 1 Kor 1,30:

1. Tylko dzięki Niemu żyjecie teraz w Chrystusie Jezusie:
Apostoł Paweł przypomina, że nasze życie w Chrystusie jest możliwe tylko dzięki Bogu. To On nas powołał i dał nam nowe życie w Chrystusie. Nie jest to wynikiem naszych zasług ani naszych uczynków, lecz wyłącznie łaską Bożą. Bóg, w swojej miłości i miłosierdziu, dał nam możliwość życia w Jezusie, co jest darem nie do przecenienia.

2. On jest naszą mądrością:
Chrystus jest źródłem prawdziwej mądrości, która pochodzi od Boga. Mądrość ta nie jest mądrością świata, opartą na ludzkich spekulacjach i filozofiach, ale mądrością objawioną przez Ducha Świętego. W Chrystusie znajdujemy prawdziwe zrozumienie Bożego planu zbawienia i sensu naszego życia.

3. On jest naszą sprawiedliwością:
Sprawiedliwość, jaką mamy przed Bogiem, nie jest naszą własną sprawiedliwością, ale sprawiedliwością Chrystusa przypisaną nam przez wiarę. Jezus, przez swoją śmierć i zmartwychwstanie, uczynił nas sprawiedliwymi przed Bogiem. To dzięki Niemu możemy stanąć przed Bogiem oczyszczeni i usprawiedliwieni.

4. On jest naszym uświęceniem:
Uświęcenie jest procesem, w którym stajemy się coraz bardziej podobni do Chrystusa. To On jest naszym uświęceniem, ponieważ to przez Jego Ducha jesteśmy przemieniani na Jego obraz. Uświęcenie nie jest wynikiem naszych własnych starań, ale dziełem Boga w nas, które dokonuje się przez wiarę i posłuszeństwo Jego słowu.

5. On jest naszym odkupieniem:
Odkupienie to uwolnienie z niewoli grzechu i śmierci, które stało się możliwe dzięki ofierze Jezusa Chrystusa. On zapłacił cenę za nasze grzechy, abyśmy mogli być wolni i żyć w nowości życia. To odkupienie jest pełnym i ostatecznym aktem Bożej miłości i łaski wobec nas.

6. Wszystkim od Boga:
Wszystko, co mamy w Chrystusie, pochodzi od Boga. Nasza mądrość, sprawiedliwość, uświęcenie i odkupienie są darami Bożymi, które otrzymaliśmy przez wiarę w Jezusa Chrystusa. To przypomnienie o Bożej inicjatywie i Jego działaniu w naszym życiu skłania nas do wdzięczności i pokory. W żadnym z tych aspektów nie możemy się chlubić sami z siebie, ale wyłącznie chwalić Boga za Jego nieskończoną łaskę.

Podsumowanie:
1 Kor 1,30 podkreśla centralną rolę Jezusa Chrystusa w naszym życiu duchowym. On jest źródłem naszej mądrości, sprawiedliwości, uświęcenia i odkupienia, a wszystko to jest darem od Boga. Ten werset przypomina nam o całkowitej zależności od Bożej łaski i zachęca do życia w duchu wdzięczności i pokory przed Bogiem.

Podałem kolejną, wg mnie wartą uwagi treść, wygenerowaną przez ChatGPT.
Werset biblijny zawiera 4 wartości bardzo nam w życiu potrzebne, więc uznałem, że warto je tu podać w tym komentarzu...
Czy mądrość, sprawiedliwość, uświęcenie i odkupienie są w zakresie Twoich zainteresowań i pragnień, aby je posiadać? Jeśli tak, to zgłębiaj dalej znaczenie tych cnót i poznawaj sposoby, aby je posiadać... (piszę to też do siebie!).


A, po napisaniu tego zdania, pomyślałem, że zadam takie pytanie:
MĄDROŚĆ, SPRAWIEDLIWOŚĆ, UŚWIĘCENIE I ODKUPIENIE - te wartości wymienia komentowany werset; jak stać się odbiorcą i uczestnikiem tych cnót?

Aby stać się odbiorcą i uczestnikiem mądrości, sprawiedliwości, uświęcenia i odkupienia, musimy podążać za Bożym planem zbawienia objawionym w Piśmie Świętym. Poniżej przedstawiam kroki, które prowadzą do przyjęcia tych cnót w naszym życiu:

1. Wiara w Jezusa Chrystusa:
a. Uznanie Chrystusa jako Zbawiciela: Pierwszym krokiem jest uznanie Jezusa Chrystusa jako naszego osobistego Zbawiciela i Pana. To przez wiarę w Jego śmierć i zmartwychwstanie otrzymujemy zbawienie (Rzymian 10,9-10).
b. Przyjęcie Bożej łaski: Zbawienie jest darem łaski, który otrzymujemy przez wiarę, a nie z naszych uczynków (Efezjan 2,8-9).

2. Pokuta i nawrócenie:
a. Wyznanie grzechów: Przyjęcie mądrości, sprawiedliwości, uświęcenia i odkupienia zaczyna się od uznania własnej grzeszności i wyznania grzechów przed Bogiem (1 Jana 1,9).
b. Zmiana kierunku życia: Pokuta to zmiana myślenia i kierunku życia, odwrócenie się od grzechu i podjęcie decyzji o naśladowaniu Chrystusa (Dzieje Apostolskie 3,19).

3. Życie w posłuszeństwie Słowu Bożemu:
a. Codzienne zgłębianie Pisma Świętego: Regularne czytanie i medytacja nad Słowem Bożym pomagają nam wzrastać w mądrości i zrozumieniu Bożych dróg (Psalm 119,105).
b. Praktykowanie nauk Jezusa: Posłuszeństwo Bożym przykazaniom i naukom Chrystusa jest kluczowe dla naszego duchowego wzrostu i uświęcenia (Jan 14,21).

4. Modlitwa i relacja z Bogiem:
a. Stała komunikacja z Bogiem: Modlitwa jest niezbędnym elementem budowania relacji z Bogiem. Przez modlitwę wyrażamy naszą zależność od Niego i prosimy o Jego prowadzenie (Filipian 4,6-7).
b. Prośba o Ducha Świętego: Duch Święty jest naszym Przewodnikiem, który pomaga nam żyć zgodnie z Bożą wolą. Prośba o Jego napełnienie jest kluczowa dla naszego duchowego życia (Łukasz 11,13).

5. Wspólnota wierzących:
a. Uczestnictwo w Kościele: Wspólnota wierzących jest miejscem, gdzie możemy wzrastać duchowo, dzielić się doświadczeniami i wzajemnie wspierać (Hebrajczyków 10,24-25).
b. Wzajemne budowanie się w wierze: Udział w społeczności chrześcijańskiej daje możliwość nauki, służby i wzajemnego budowania się w wierze (Efezjan 4,11-16).

6. Dążenie do świętości:
a. Uświęcenie jako proces: Uświęcenie jest ciągłym procesem wzrastania w podobieństwie do Chrystusa. Polega na codziennym umieraniu dla grzechu i życiu dla Boga (Rzymian 6,11-14).
b. Życie według Ducha: Dążenie do świętości wymaga życia według Ducha Świętego, a nie według ciała (Galacjan 5,16-25).

Podsumowanie:
Stać się odbiorcą i uczestnikiem mądrości, sprawiedliwości, uświęcenia i odkupienia oznacza przyjęcie Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela, życie w pokucie i nawróceniu, posłuszeństwo Słowu Bożemu, modlitwę, uczestnictwo w wspólnocie wierzących oraz dążenie do świętości. Wszystkie te kroki prowadzą do głębszej relacji z Bogiem i do pełniejszego doświadczenia Jego darów w naszym życiu.

Nic, tylko tak wierzyć i żyć, jak Słowo Boże wskazuje, a co zostało wyżej opisane i poparte licznymi wskazaniami do tekstów biblijnych...
[czatek jest bardzo sprawny w uzupełnianiu odpowiedzi w odnośniki do wersetów tematycznie zbieżnych z tym, co jest pisane...]

Mk 7,21-22 PAU
(21) Z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, rozpusta, kradzieże, zabójstwa,
(22) cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota.

///
WYJAŚNIJ ZNACZENIE SŁOWA: "GŁUPOTA" W TEJ WYPOWIEDZI PANA JEZUSA.
ChatGPT

W kontekście wypowiedzi Jezusa w Mk 7,21-22, "głupota" (greckie: ἀφροσύνη - aphrosynē) oznacza coś więcej niż brak inteligencji czy brak wiedzy. W biblijnym kontekście słowo to ma głębsze znaczenie moralne i duchowe.

Głupota w tej wypowiedzi odnosi się do:

Braku duchowego rozeznania: Jest to niezdolność do rozpoznania i zrozumienia duchowych prawd. Biblia wielokrotnie wskazuje, że głupota wiąże się z odrzuceniem mądrości Bożej i ignorowaniem Jego nauk (Przypowieści 1,7).

Moralnej ślepoty: Głupota w tym kontekście oznacza działanie w sposób, który jest moralnie niewłaściwy. To świadome ignorowanie Bożych standardów i zasad, co prowadzi do grzechu i destrukcji.

Pychy i zarozumiałości: Głupota często wynika z pychy, gdzie człowiek polega na własnej mądrości i zrozumieniu zamiast na Bogu (Przypowieści 28,26). Jest to postawa, która odrzuca pokorę i otwartość na Boże prowadzenie.

Odrzucenia Boga: W Psalmie 14,1 czytamy: "Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga". Głupota w tej perspektywie to odrzucenie istnienia Boga i Jego autorytetu, co prowadzi do niemoralnego i bezbożnego życia.

Podsumowując, głupota w wypowiedzi Jezusa z Mk 7,21-22 odnosi się do duchowego i moralnego stanu człowieka, który odrzuca Bożą mądrość, postępuje w sposób niemoralny, i ignoruje prawdy duchowe. To brak prawdziwego zrozumienia i rozeznania, które prowadzi do grzesznego i destrukcyjnego życia.

Odnośnie Psalmu 14,1 (to samo zdanie jest w Ps 53,1) >> "Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga". - to znam też taką interpretację, że tu chodzi nie tyle o jakiś ateizm, lecz o postawę: "Nie ma Boga, który by mnie osądził (więc mogę robić, co mi się podoba; nikomu nic do tego: nawet Bogu)"...
Taką postawę Pismo nazywa głupotą - i głupcem ten, kto tak uważa...

PRZYWÓDCY RELIGIJNI ZAZWYCZAJ NIE BYLI PRZYJAŹNIE NASTAWIENI DO JEZUSA. JAKIE BYŁY TEGO PRZYCZYNY?
CZY MOGŁO BYĆ INACZEJ?
ChatGPT

Przywódcy religijni w czasach Jezusa, tacy jak faryzeusze, saduceusze i nauczyciele Prawa, często byli wrogimi wobec Jezusa z kilku powodów. Przyjrzyjmy się głównym przyczynom tej nieprzyjazności oraz zastanówmy się, czy mogło być inaczej:

Przyczyny nieprzyjaznego nastawienia przywódców religijnych do Jezusa:

1. Zagrożenie dla autorytetu:
- Jezus nauczał z autorytetem, który zagrażał ich pozycji: W Ewangelii Marka 1,22 jest napisane, że ludzie byli zdumieni nauką Jezusa, ponieważ nauczał ich jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. To podważało autorytet przywódców religijnych, którzy byli przyzwyczajeni do bycia niekwestionowanymi autorytetami w sprawach duchowych.

2. Krytyka i obnażenie hipokryzji:
- Jezus otwarcie krytykował ich obłudę i formalizm: W Ewangelii Mateusza 23, Jezus wyraźnie wskazuje na hipokryzję faryzeuszy i uczonych w Piśmie, mówiąc, że przykładają dużą wagę do zewnętrznych przejawów pobożności, a zaniedbują sprawy serca – sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. Taka krytyka była dla nich nie do przyjęcia.

3. Naruszenie tradycji:
- Jezus często kwestionował tradycyjne interpretacje Prawa: W Ewangelii Marka 7,1-13 Jezus zarzuca faryzeuszom, że ich tradycje unieważniają Słowo Boże. Przykładowo, Jezus uzdrawiał w szabat, co według faryzeuszy było naruszeniem prawa (zob. Mk 3,2.6).

4. Polityczne i społeczne obawy:
- Obawa przed utratą wpływów i władzy: Przywódcy religijni obawiali się, że popularność Jezusa może prowadzić do destabilizacji społecznej i politycznej, co z kolei mogłoby spowodować interwencję Rzymu i utratę ich władzy (zob. J 11,48).

5. Różnice teologiczne:
- Jezus przedstawiał Boga jako miłosiernego Ojca, a nie tylko jako surowego Sędziego: Jego nauki o miłości, miłosierdziu i przebaczeniu często stały w sprzeczności z legalistycznym podejściem faryzeuszy, którzy kładli nacisk na przestrzeganie licznych przepisów prawa.

Czy mogło być inaczej?

1. Otwartość na prawdę:
- Gdyby przywódcy religijni byli otwarci na słuchanie i przyjęcie prawdy głoszonej przez Jezusa, mogliby dostrzec w Nim wypełnienie proroczych zapowiedzi Starego Testamentu. Wielu zwykłych ludzi, którzy szczerze szukali Boga, rozpoznało w Jezusie Mesjasza.

2. Pokora i skrucha:
- Pokora i uznanie własnych błędów mogłyby skłonić ich do nawrócenia. Przywódcy tacy jak Nikodem (J 3,1-21) pokazują, że nie wszyscy przywódcy byli wrodzy wobec Jezusa – niektórzy, choć z obawą, zbliżali się do Niego, szukając prawdy.

3. Kierowanie się miłością i miłosierdziem:
- Gdyby przywódcy religijni kierowali się miłością i miłosierdziem, mogliby dostrzec, że nauki Jezusa nie były zagrożeniem, ale raczej spełnieniem Bożej obietnicy. Jezus przyszedł, aby wypełnić Prawo, a nie je znieść (Mt 5,17).

Podsumowanie
Nieprzyjazne nastawienie przywódców religijnych wobec Jezusa było wynikiem ich poczucia zagrożenia, hipokryzji, przywiązania do tradycji, obaw politycznych i różnic teologicznych. Mogło być inaczej, gdyby byli otwarci na prawdę, pokorni, kierowali się miłością i miłosierdziem. Historia Jaira pokazuje, że nawet wśród przywódców religijnych byli tacy, którzy w chwili rozpaczy potrafili pokonać swoje uprzedzenia i zwrócić się do Jezusa z wiarą.

NAPISZ KOMENTARZ DO TEKSTU BIBLIJNEGO:
///

Mk 4,2 WSP
Nauczał ich o wielu sprawach, posługując się przypowieściami.

ChatGPT

Komentarz:

1. Kontekst nauczania Jezusa:
Werset ten znajduje się na początku czwartego rozdziału Ewangelii Marka, gdzie opisane są przypowieści Jezusa. Jezus, nauczając tłumy, często używał przypowieści jako głównego narzędzia przekazywania prawd duchowych. Przypowieści były proste, obrazowe opowieści zaczerpnięte z codziennego życia, które zawierały głębokie przesłania duchowe.

2. Posługiwanie się przypowieściami:
Przypowieści były skuteczną metodą nauczania z kilku powodów:
- Łatwość zapamiętywania: Krótkie i obrazowe historie były łatwiejsze do zapamiętania niż abstrakcyjne doktryny.
- Przystępność: Przypowieści były zrozumiałe dla ludzi z różnych środowisk i poziomów wykształcenia.
- Skłanianie do refleksji: Przypowieści często zawierały ukryte znaczenia, które skłaniały słuchaczy do głębszej refleksji i osobistego zaangażowania w odkrywanie prawd duchowych.
- Unikanie bezpośredniej konfrontacji: Przypowieści pozwalały Jezusowi przekazywać trudne prawdy w sposób, który nie wywoływał natychmiastowej wrogości lub oporu ze strony słuchaczy, zwłaszcza tych, którzy byli przeciwni Jego nauczaniu.

3. Nauczanie o wielu sprawach:
Jezus posługiwał się przypowieściami, aby nauczać o różnych aspektach Królestwa Bożego, moralności, relacjach międzyludzkich i duchowym wzroście. Przypowieści takie jak "Siewca", "Ziarno gorczycy" czy "Syn marnotrawny" dotykały tematów związanych z wiarą, Bożym miłosierdziem, pokutą i zbawieniem.

4. Znaczenie przypowieści:
Przypowieści miały na celu nie tylko edukację, ale również przemianę życia słuchaczy. Jezus używał ich, aby otworzyć serca ludzi na głębsze zrozumienie Bożej woli i wezwanie do osobistej odpowiedzi na Jego nauczanie. Przypowieści miały moc poruszać serca i prowadzić do duchowej przemiany.

5. Znaczenie dla współczesnych wierzących:
Dla dzisiejszych chrześcijan przypowieści Jezusa są nadal aktualne i wartościowe. Zachęcają one do refleksji nad własnym życiem, relacją z Bogiem i bliźnimi. Przypowieści pomagają zrozumieć głębsze prawdy duchowe i zastosować je w codziennym życiu.

6. Metoda nauczania w Kościele:
Nauczanie za pomocą przypowieści może być również inspiracją dla współczesnych nauczycieli w Kościele. Prostota, obrazowość i głębokość przypowieści mogą skutecznie przekazywać ewangeliczne przesłanie, angażując słuchaczy i zachęcając ich do osobistego zaangażowania w zrozumienie i zastosowanie nauk Jezusa.

Podsumowując, Mk 4,2 przypomina nam o wyjątkowej metodzie nauczania Jezusa poprzez przypowieści. Te krótkie, obrazowe historie były skutecznym narzędziem, które pomagały słuchaczom zrozumieć i przyswoić sobie głębokie prawdy duchowe. Dla nas, współczesnych wierzących, przypowieści Jezusa nadal pozostają cennym źródłem duchowej mądrości i inspiracji.

Czy lubisz taką formę nauczania?...

Nie chcę polemizować. Ale chciałbym wyrazić swoje zdanie na temat ostatnich dwóch postów.

Ten dot. przywódców uważam za wyjątków bzdurny.
Natomiast dotyczący Mk 4.2 ciekawy.

I jeszcze mam prośbę, abyś spróbował spytać SI o znaczenie Rz 9,11. Dotyczy jednej z moich teorii, której nie przedstawiałem tutaj, ale z którą zapewne nie zgodziłbyś się, że wzgl. na moje pojmowanie relacji Bóg - czas. Dlatego ciekaw jestem, czy SI ukaże mi jakiś kierunek dalszych rozważań.

Ależ czemu nie!? Właśnie to jest dobre miejsce do polemik; do wykazywania błędów w wypowiedziach SI. Śmiało!

No właśnie - tak pomyślałeś, ale czemu nie dałeś o tym znać, abym ja też się nad tym zastanowił na nowo?... Wyraź co bzdurnego przeczytałeś?...

SI się ucieszy z pochwały...

Aby było dokładnie, jak chcesz, to napisz mi dokładnie treść pytania/polecenia. Podaj też treść wersetu w takim przekładzie, jaki chcesz omówić [Rz 9,11 to zdanie urwane, więc może trzeba podać dalszy ciąg wypowiedzi Pawła?]

Uważam, że to niczego sensownego nie prowadzi.


Nie potrafię sformułować pytania bez odkrywania intencji. Można to powiązać z wersem 8. I aby nie ukierunkowywać zbyt precyzyjnie podam kilka zagadnień: dusza, wina - zasługa, kara - nagroda, początek człowieka.
Przekład dowolny. Nie wiem, czy nie wystarczy podać Si samych sigli, bez sugerowania konkretnego przekładu.

Jednak wydaje mi się, że zbyt zagmatwałem. Przepraszam. Odpuśćmy tę kwestię. Może z czasem dojdę do poziomu, w którym będę potrafił precyzyjnie zadać pytanie. Natenczas za mało do mnie dociera.

No to szkoda, że zasygnalizowałeś wypowiedź SI, że jest bzdurna, ale gdy się chcę dowiedzieć, w czym te bzdury się przejawiły, to nie mogę tego poznać...


OK, zapytałem tak, jak piszesz, czyli:
Jakie jest znaczenie Rz 9,11?
Oto odpowiedź:
ChatGPT

Rzymian 9:11 – Znaczenie

Werset Rzymian 9:11 mówi:
„Gdy one jeszcze się nie narodziły ani nie uczyniły nic dobrego lub złego, aby pozostał zamysł Boży według wybrania, nie ze względu na uczynki, ale z powołującego...”

W tym fragmencie apostoł Paweł rozważa Boży wybór w kontekście dzieci Izaaka, Jakuba i Ezawa. Kluczowe jest tutaj zrozumienie kilku aspektów:

1. Boży Suwerenny Wybór:
Werset ten podkreśla, że Boży wybór nie jest zależny od ludzkich uczynków, ale od Jego suwerennej woli. Bóg wybrał Jakuba zamiast Ezawa zanim się urodzili i zanim uczynili cokolwiek dobrego lub złego. Wybór Boży jest zatem niezależny od ludzkiej zasługi.

2. Zamysł Boży Według Wybrania:
„Zamysł Boży według wybrania” odnosi się do Bożego planu zbawienia, który opiera się na Jego łasce, a nie na ludzkich uczynkach. Paweł używa tutaj przykładu Jakuba i Ezawa, aby zilustrować, że Boże wybranie jest wynikiem Jego suwerennej decyzji.

3. Nie Ze Względu na Uczynki:
To podkreśla, że Boże powołanie i wybranie nie są wynikiem ludzkich działań, ale Jego łaski i powołania. Wybór Jakuba nad Ezawem jest przykładem Bożej wolności w wybieraniu tych, którzy będą Jego ludem.

4. Powołanie:
Słowo „powołującego” odnosi się do Boga, który powołuje według swojej woli. To powołanie jest aktem Bożej suwerennej woli i łaski, a nie ludzkiej zasługi.

Kontekst Teologiczny

1. Doktryna Wybrania:
Paweł rozwija doktrynę wybrania, pokazując, że Boży wybór nie opiera się na ludzkich zasługach, ale na Jego miłosierdziu. Ten fragment jest kluczowy dla zrozumienia, że Boże plany są realizowane niezależnie od ludzkich uczynków.

2. Łaska i Suwerenność Boga:
Werset ten podkreśla Bożą suwerenność i Jego łaskę w dziele zbawienia. To Bóg suwerennie wybiera, a nie człowiek swoją wolą i uczynkami zdobywa zbawienie.

Podsumowanie
Rzymian 9:11 wskazuje na Boży suwerenny wybór i Jego zamysł, który realizuje się niezależnie od ludzkich uczynków. Boże powołanie opiera się na Jego łasce i woli, a nie na zasługach człowieka. To jest kluczowy element teologii Pawłowej dotyczącej wybrania i predestynacji, ukazujący, że Bóg jest suwerennym władcą nad dziełem zbawienia.

Wnioski do Rozważenia
- Boży wybór jest suwerenny: Nie jest zależny od naszych uczynków, ale od Jego woli.
- Łaska ponad uczynkami: Zbawienie jest aktem Bożej łaski, a nie wynikiem ludzkiej zasługi.
- Zamysł Boży: Bóg realizuje swoje plany według swojej woli i suwerenności.

Warto te aspekty rozważać, aby lepiej zrozumieć naturę Bożego wybrania i łaski w naszym życiu.

@Jerzy_67
Przynajmniej jednego istotnego aspektu Twoja "maszyna" nie rozważała. Chodzi mi o zagadnienie: czego dotyczy to wybranie?

Odpowiedź: do bycia pierworodnym, w rodzie ciągnącym się przynajmniej od Abrahama. Z pierworodnego syna Izaaka miał narodzić się przyszły król (Dawid) a w dalszej perspektywie: Mesjasz (Chrystus). I chociaż jako pierwszy z bliźniaków urodził się Ezaw, to Boży wybór padł na Jakuba.

Ale wybór ten nie dotyczył innych aspektów, np. zbawienia. Zbawionym mógł być Jakub, mógł być Ezaw, mogli być obaj, albo żaden z nich. Nasze poczucie sprawiedliwości buntuje się i zgrzyta, gdyby zbawienie było narzucone jednemu, a niedostępne drugiemu.

Zgadzam się z Twoim dopowiedzeniem; wybór nie dotyczył zbawienia, ale linii rodowej do realizacji Bożego planu zbawienia...

["maszyna" jest wciąż na etapie uczenia się, więc miej wyrozumiałość; a co myślisz o temacie wcześniejszym: o przywódcach religijnych kontra Pan Jezus? Post napisany: 16 lip 2024 16:26]

Tu jestem pozytywnie zaskoczony. SI zauważyła, że fragment ten ma uniwersalne znaczenie. Odnosi się bowiem do wszystkich nieurodzonych dzieci. Ale już tego, że dotyczy to okresu prenatalnego nie załapał. A szkoda. Bo w tym największy ambaras.

W zasadzie tak, ale skoro Bóg dokonał tego wyboru przed ich urodzeniem, to jakie uczynki można byłoby im przypisywać? Czy mogli w okresie prenatalnym dokonać czegoś, co miałoby wpływ na decyzję?

Słusznie zauważone to, że wszystko odnosi się do Bożego planu zbawienia. Ale o jakich uczynkach mowa w przypadku osób jeszcze nienarodzonych? Do tego, że decydujący wpływ na los człowieka ma łaska Boża, jak też to, że decyzje Boga są niepodważalne i suwerenne, nie podlega dyskusji.

Czyli to samo, ale innymi słowy.

Słowo powołującego odnos się do powołanego. Nie odnosi się do Boga, bo Bóg nie powołuje samego siebie.

Zwłaszcza wtedy, gdy tych uczynków jeszcze nie było. Ale jestem przekonany, że rzeczywiście człowiek nie jest w stanie zepsuć Bożych planów, zmienić postanowień. Nie bardzo rozumiem sens wstawienia tu miłosierdzia w odniesieniu do wyborów Boskich.

Decyzja należy do Boga, a łaska jest niezbędna. Ale człowiek, jeśli jest obdarowany rozumem i wolną wolą ma wpływ na swoje zbawienie. Bóg może każdego zbawić, ale człowiek może wydatnie utrudnić to dzieło. Chyba, że uwierzymy w apokatastazę.

A nawet więcej. Bowiem na każdym etapie ludzkiego życia tak jest. Niezależnie od stanu świadomości, rozwoju fizycznego i duchowego.


Tu Si chyba odnosi się podsumowania ludzkiego żywota. Jeśli tak, to ok. Totalnie lekcer=waży ludzkie zasługi. Czy ludzkie czyny nie mają żadnego wpływu na ocenę całego życia? Czy zmarnowanie, odrzucenie ofiarowanej łaski jest bez znaczenia?

Truizm.

Jest jeszcze coś, o czym nie napisałem. Coś, co zmienia rozumienie. Na razie o trym nie będę wspominać. Bo jest to dla mnie materiał do przemyślenia. Dziękuję za tę próbkę. O to właśnie mi chodziło, abym ujrzał nowe aspekty. Jeszcze nie potrafię ich zwerbalizować. Ale czuję, że coś ma zamiar kiełkować. Będę to powoli trawił. I mam nadzieję, że zrobię jakiś kroczek.

Może dlatego, że w tym momencie nie jest to istotne. Tu chodzi powiązanie zasług z wyborem. Wpływem jednego na drugie.

Zupełnie, nie. Ezaw nie przestał być pierworodnym, ale pomimo tego nie uzyskał praw pierworodnego. Ale żeby to rozwinąć, trzeba byłoby bardzo zagłębić siie praw izraelskie tamtych czasów. To za trudne i zbyt obfite na tę dyskusję. I wymagałoby sięgania do wielu źródeł, a to jest męczące.

Zgoda. Nie dotyczy, więc nie ma sensu tego rozwijać.