Jeżeli przedstawisz jakąś argumentację, chętnie porozmawiam. Mam nadzieję, że Cię nie dotknąłem specjalnie, ale to jest forum dyskusyjne. Nie forum filmikowe albo wersetowe.

Nie obrażam się.
A konkretnie jakiej argumentacji szukasz? Może wypunktuj to konkretnie... [zapytam czatbota, bo to wszak, haha, jego temat]

Ciekawa odpowiedź. Z jednej stron zawiera uznanie, że jest to wiarygodny przekaz, a z drugiej ciekawość, dlaczego tak jest. Obiektywnie w sposób materialny nie sposób odpowiedzieć. Ale można osobiście: Uznaję Biblię za przekaz wiarygodny dlatego, że:
- tak wierzyły osoby, do których miałem zaufanie, które kochałem i które mnie kochały,
- dlatego, że zawiera dobro i wskazania jak dobrze żyć,
- dlatego, że stanowi zapis tego, co Bóg ludziom objawił.
Ale oczywiście możesz wierzyć w wiarygodność Kosidowskiego czy Daenikena. Każdy człowiek obdarzony rozumem i wolna wolą może dokonać wyboru.

Tak jest. Rzeczywiście nie spisały tego zwierzęta, ani kosmici. I prawdą jest, że errarum humanum est. Jednak, gdyś poczytał o metodach krytycznej analizy, to przekonałbyś się, że potwierdza to wiarygodność Biblii.

Sądzę, że tym czymś jest zawarte w niej Dobro, ale też otwarcie się na Łaskę Bożą. W naturze ludzkiej jest też to, że im głębiej się człowiek zagłębia w jakieś zagadnienie, tym bardziej ono wciąga i dopinguje do dalszych starań.

No cóż, nie słyszałeś o parternogenezie. Ale akurat to nie odnosi się do wspomnianego przypadku. Nie rozumiem, dlaczego akurat coś takiego wzbudza emocje, a stworzenie świata, stworzenia człowieka już nie. Takie podejście kojarzy mi się z debatami brytyjskiego parlamentu opisywanymi przez Parkinsona.

Gołosłowne stwierdzenie. Oczywiście ideolodzy homoseksualizmu tak głoszą. I jest to poprawne politycznie. Jednak ileś razy trafiłem na medyczne opisy takich kuracji.
Ale odnosząc się do Biblii, podaj cytaty, w których Biblia stwierdza, że jest to proces niemożliwy. A jeśli nie ma w Biblii takich stwierdzeń, to znaczy, że napisałeś nieprawdę.
Potępienie homoseksualizmu jako zaprzeczenia prokreacji jest słuszne dla zapewnienia rozwoju ludzkości. Płodność jest darem. Darów nie należy marnować.

Dlaczego rzekoma niemożliwość konwersji miałaby skłaniać do prześladowań? Bez sensu.
Natomiast Biblia nakazuje miłość. Zakazuje prześladowań. Kochaj bliźniego, jak siebie samego. Bez żadnych wyjątków. Niezależnie od jego skłonności, orientacji, rasy, przekonań...

A ilu było pierwszych? Masz jakieś dowody na to, że pierwszych było 183, albo 3211? Lub jakaś inna liczba? Czytałeś może ostatnio publikowane artykuły genetyków, które potwierdzają posiadania przez każdego genu Adama?

To jest już sprawą osobistą. Ale dla większości ludzi prawdą jest to, że zabijanie (mordowanie) innych ludzi jest złem. Za prawdę uznają to, że rodzicom należy się szacunek. Są przekonani, że kradzież jest złem. Tak samo jak rozbijanie rodzin. I jeszcze są ludzie, którzy uznają za prawdę nakaz miłości, czynienia dobra innym, opieki nad środowiskiem. Skoro jednak nie masz powodów do uznawania tego za prawdę, to jest mi bardzo przykro. I na przekór temu mam nadzieję, że otworzysz się na dobro.

W jakiś sposób Bóg rzeczywiście jest iluzją, gdyż nie ma w naszym słownictwie określeń oddających naturę Boską. Są tylko strzępki informacji, które Bóg zechciał nam objawić. łatwiej mrówce wytłumaczyć mechanikę kwantowa, niż człowiekowi pojąć naturę Boga.

Jest realne, jeśli przekłada się to na życie, na czynione dobro.

Wcale nie masz. Możesz. Tak jak możesz odrzucić. Jeśli szukasz i pragniesz dobra, to ją przyjmiesz.

Prekognicja. Poobserwuję, czy przepowiednia się sprawdzi.

Nie, proszę Cię, tylko nie czatbot.

Powiedz, jak to było z przyjęciem Twojej wiary w Biblię. Przyszli adwentyści i powiedzieli Ci, że Biblia jest prawdziwa, i Ty to przyjąłeś? Bo Ci fajnie o tym mówili, z przekonaniem i tak dalej?

A słyszałeś Jerzy o tzw. adopcjonistach pośród pierwszych chrześcijan? Ich pogląd manifestuje się w Ewangelii Marka, gdzie po spłynięciu Ducha Św. na Jezusa w momencie chrztu w Jordanie odzywa się głos z Nieba: "Ty jesteś moim synem, w Tobie mam upodobanie".

A zatem: Jezus wg Ewangelii Marka stał się synem Bożym w momencie chrztu.

Początkowo wśród pierwszych chrześcijan nikt nie wierzył i nie myślał, że Jezus został poczęty bez udziału mężczyzny. To Łukasz w roku ok. 85 napisał swoją Ewangelię, gdzie wprowadził tę baśń. A Ty łykasz to jak pelikan.

Wychowany byłem po katolicku, ale niestety bez Biblii. Do kościoła chodziłem regularnie i czytań mszalnych słuchałem, ale sam tego nie czytałem. Nigdy nie miałem myśli, że Boga nie ma!
Gdy więc w wieku 25 lat do moich rąk trafiła Biblia wraz z poglądami tych, co ją od lat studiowali, to przekonałem się, że mówią prawdę na podstawie właśnie Biblii - bo mi palcem, słowem i życiem to pokazywali, że nie wzięli tego z powietrza... Oni żyli Bożym Słowem! Zapragnąłem tego samego - i tak od katolicyzmu do adwentyzmu konwertowałem...
Od tamtego 1993 roku z Biblią się nie rozstaję, a teraz dzięki możliwościom ChatGPT mam jeszcze dodatkowe narzędzie pomocne przy jej studiowaniu, więc tylko się umacniam na gruncie biblijnej wiary w Boga i Jego planu zbawienia ludzi (też Ciebie to, Swołocz, może objąć, ale musisz zmienić myślenie!... czyli potrzebujesz nawrócenia; po grecku metanoja: zmiana myślenia).

Tak, coś tam słyszałem o tym poglądzie, ale on nie współgra z resztą Biblii, więc jest nie do przyjęcia przeze mnie. Bo ja nie bazuję tylko na jednym zapisie, np. z Ew. Marka - ale na całej Biblii, a ona nie naucza w ten sposób, jak adapcjonizm to czyni...

Czy poza tę Ewangelią jest coś więcej w Biblii? Jeśli nie ma, to głoś adapcjonizm; ale jeśli jest, to nie powtarzaj heretyckich poglądów dawno temu odrzuconych!

Pelikany to zapewne fajne ptaki, ale to powiedzenie nie pasuje do mnie, bo przez 31 lat (prawie już 32) miałem dość czasu, aby to i owo zbadać!...
O datowaniu Ew. Łukasza raczej się mówi, że spisana została ok. roku 60-tego (a nie 85).
A kiedy Mateusz to napisał?:

Mt 1,18-25 PAU
(18) A oto jak było z narodzeniem Jezusa Chrystusa: Matka Jego była zaręczona z Józefem. Zanim jednak zamieszkali razem, poczęła z Ducha Świętego.
(19) Jej mąż Józef był człowiekiem sprawiedliwym. Nie chciał Jej zniesławić i dlatego postanowił rozstać się z Nią po kryjomu.
(20) A gdy tak zdecydował, anioł Pański ukazał mu się we śnie i powiedział: „Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć twojej żony Maryi, gdyż to, co się w Niej poczęło, pochodzi z Ducha Świętego.
(21) Urodzi Ona syna, a ty nadasz Mu imię Jezus, gdyż On uwolni swój lud od grzechów”.
(22) A wszystko to się stało, aby się spełniło słowo Pana przekazane przez proroka:
(23) Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: „Bóg jest z nami”.
(24) Gdy Józef zbudził się, uczynił tak, jak mu nakazał anioł Pański, i przyjął swoją żonę.
(25) Nie współżył z nią, aż urodziła Syna. I nadał Mu imię Jezus.

______________
Idący - dziękuję za komentarze; nie muszę już na pytanie Swołocza odpowiadać.

Istotnie, wspomniany pogląd nie ma uzasadnienia w Biblii. Zacytowane słowa wcale nie świadczą o adoptowaniu. Stanowią one POTWIERDZENIE stanu sprawy. Na początku publiczne działalności potrzebny był akcent. Dyskretny, słyszany tylko przez wybranych. Wyjaśniający szczególne pochodzenie i misje.
Gdyby był związany z adopcją, tousłyszane słowa musiały by zawierać informację o tym akcie lub o czasie, np. od teraz albo przyjmuję Cię czy też będziesz moim...
Wielokrotnie czytałem ten fragment Pisma i nigdy nie miałem skojarzeń z adopcją. Zawsze rozumiałem te słowa, jako potwierdzenie faktu ojcostwa. Nie za uznanie za syna, ale ogłoszenie tym, którzy mają jakieś wątpliwości, że jest to Jego Syn.

Idący, dobrze piszesz. Już pierwszy werset Markowej Ewangelii zawiera informację, że Jezus to Syn Boży! Jaka więc niby "adopcja" przy chrzcie?! Dobrze, że dawno temu odrzucono taką naukę, ale widać, że niektórym się nadal podoba... [czyżby niczego się z historii nie chcieli nauczyć i na cudzych błędach nauki nie chcą pobrać, tylko sami się muszą sparzyć? Owszem mogą to robić, ale po co; albo dobitniej: po jakie licho?!]

Jerzy...

Mateusz napisał o poczęciu z Ducha Świętego, bo te historie ubóstwiające Jezusa od chwili jego narodzin krążyły wśród chrześcijan, którzy przekazywali dobrą nowinę... To był głuchy telefon - tak powstawały ewangelie. Jeden powiedział drugiemu, ten drugi trzeciemu, ten trzeci - czwartemu, i każdy coś zmieniał albo dodawał... Tak powstawały te historie. Podobnie sentencja o staniu się brzemienną za sprawą Ducha Świętego... To kolejny "klocek" ewangeliczny dodany w głuchym telefonie.

Co do adopcjonistów: faktem jest, że tylko w Ewangelii Marka mamy ten pogląd (nie ma tam nic o staniu się brzemienną za sprawą Ducha Świętego). Ale nie możesz patrzeć na te ewangelie jak na jedną całość. Tak nie jest. To są odrębne utwory literackie i w każdym z nich jest przedstawiona inna wizja Jezusa.

Poczytaj może coś o The Third Quest for Historical Jesus.

Idący:
Piszesz: Wielokrotnie czytałem ten fragment Pisma i nigdy nie miałem skojarzeń z adopcją. Zawsze rozumiałem te słowa, jako potwierdzenie faktu ojcostwa. Nie za uznanie za syna, ale ogłoszenie tym, którzy mają jakieś wątpliwości, że jest to Jego Syn.

Wiesz dlaczego? Bo nie badasz Nowego Testamentu jak historyk. Masz tylko zbiór iluś tam utworów literackich w jednym miejscu ("Nowy Testament") i od dzieciństwa wiedziałeś na tej podstawie, że Jezus był poczęty przez Ducha Św., bo w jednej czy dwóch ewangeliach tak napisano. Zobacz może początek Listu do Rzymian - jak tam określony jest Jezus i na podstawie czego jest on tam synem Bożym

Prawda. Nie badam. Opieram się na badaniach biblistów. Uważam, że mają nieporównywalnie większą wiedzę w zakresie znajomości Biblii, jej gatunków, tła historycznego i jeżyków oryginałów.


Niezupełnie. Mam wiele dzieł, m.in. sporo Świderkówny. Rzeczywiście, wyrosłem w wierze. Ale wyrosłem z wiary ukształtowanej w domu, aby samodzielnie ją rozwijać. Zwykle niezbyt ortodoksyjnie.

Tu masz nieco racji, bo rzeczywiście jest to podstawą do wnioskowania, że Jezus był adoptowany przez Józefa. Dzięki czemu nabył dawidowe pochodzenie. Ten początek listu zawiera jeszcze silne wskazanie dwóch natur Jezusa: ludzkiej -cielesnej i boskiej - duchowej.
Dziękuję za zwrócenie uwagi na ten fragment. Na pewno nowe spojrzenie nań się przyda w wielu dyskusjach.

Oczywiście, ze trzeba patrzeć na całe Pismo Św. jako całość, mało tego, trzeba patrzeć na Stary Testament przez pryzmat pełnego Objawienia w Jezusie Chrystusie. W przeciwnym razie każdy wybierałby sobie tylko to, co mu do jego wizji Jezusa/Boga, pasuje, jak np. osoby odrzucające Ewangelie i wskazujące na jeden werset z Listu do Hebrajczyków, gdzie znajdują potwierdzenie swojego wyobrażenia o Jezusie. W ten sposób, rzucając się na Biblię z nożyczkami i wycinając losowe wersety, można udowodnić cokolwiek.
A oddajmy głos anglikanom, co tam :

"From all which testimonies of the Scriptures it is evident, that Christ hath this fourfold right unto the title of the Son of God; by generation, as begotten of God; by commission, as sent by him; by resurrection, as the first-born; by actual possession, as heir of all."

https://anglicanhistory.org/pearson/cre ... cle02b.pdf

"Możemy rozróżnić trzy znaczenia, w których Chrystus jest nazywany „Synem Bożym”. (1) W odniesieniu do jego Boskiej preegzystencji, terminem wyrażającym jego relację do Ojca od wieczności jest Λόγος (i prawdopodobnie μονογενὴς υἱὸς ) św. Jana. (2) W odniesieniu do jego wcielenia, jako poczętego przez Ducha Świętego, jak u Łukasza 1:35 , Διὸ καὶ τὸ γεννώμενον α{γιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ . (3) W odniesieniu do pozycji przypisanej Mesjaszowi w psalmie i proroctwie, jako Synowi wywyższonemu po prawicy Boga i ukoronowanemu chwałą. To właśnie w ostatnim z tych znaczeń, tytuł ten jest używany w Liście do Hebrajczyków [...]"
Pulpit Commentary

Dziękuję za powyższe, jednak przyczepię się do jednego słowo. Mam hopla na punkcie czasu, a w szczególności relacji Bóg-czas. Otóż wierzę i jestem o tym przekonany, że Bóg jest ponad czasem, jest Panem czasu, jest poza czasem. Zatem słowo preegzystencja jest tu nie na miejscu. Bo Jezus JEST zawsze, tak jak OJCIEC i DUCH. Nie da się powiedzieć, że BYŁ przed zwiastowaniem, bo ON JEST przed zwiastowaniem, JEST jako człowieka, JEST po śmierci krzyżowej, JEST po zmartwychwstaniu, JEST teraz po wniebowstąpieniu. Cały czas JEST.

Bóg istnieje ponad czasem, ale druga Osoba Trójcy świętej przyjęła ciało z Maryi Dziewicy "w czasie". Innymi słowy, człowieczeństwo Jezusa zaistniało w pewnym momencie czasu; można wskazać konkretny punkt na osi czasu, kiedy Jezus zaistniał jako człowiek.
To podobnie jak pewne określenia w stosunku do Jezusa, odnoszą się do Jego człowieczeństwa, a niektóre do Jego bóstwa.
To dobrze, że o tym wspomniałeś, bo wielu katolików ma z tym problem, do czasu "zapalenia żarówki w głowie", tzn. do momentu kiedy się zrozumie, że takie rozróżnienie jest uprawnione.

Mowa o preegzystencji Pana Jezusa jest biblijna, bo słusznie Białogłowa pisze o konkretnym czasie (tak, Idący, Bóg ponadczasowy zniżył się do ludzkiego czasu i przybrał postać Człowieka w czasie i przestrzeni żyjącego), gdy On jako Jezus z Betlejem/Nazaretu zaistniał, ale jako Bóg istniał wcześniej i to jest Jego preegzystencja...

Swołocz - możesz mieć dowolne poglądy, ale czy nie szkoda Ci życia, które potencjalnie na Ciebie czeka w warunkach nieporównywalnie lepszych od tego, co teraz masz?! Upierasz się przy ateizowaniu, ale co zrobisz, gdy się okaże, że to był Twój życiowy błąd?! Zapłaczesz wtedy może... - ale co to wtedy zmieni? Nic! Czy dla tego NIC - warto tak się teraz bronić przed Bożą łaską?!...

Mowa o preegzystencji jest jednocześnie biblijna i katolicka, na wszelki wypadek zaznaczę, bo rozmawiamy międzywyznaniowo. Katechizm Kościoła także wspomina o preegzystencji Chrystusa

"444 Ewangelie przytaczają w dwóch uroczystych chwilach – podczas Chrztu i Przemienienia Chrystusa – głos Ojca, który określa Go jako swego "Syna umiłowanego"53. Sam Jezus określa się jako "Jednorodzony" Syn Boga (J 3,16) i przez ten tytuł potwierdza swoją wieczną preegzystencję54. Domaga się On wiary "w imię Jednorodzonego Syna Bożego" (J 3, 18). To wyznanie chrześcijańskie pojawia się już w zawołaniu setnika wobec ukrzyżowanego Jezusa: "Prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym" (Mk 15, 39). Tylko w Misterium Paschalnym wierzący może nadać tytułowi "Syn Boży" pełne znaczenie."

Tak, tylko że to nie jedyna wisienka na torcie ortodoksyjnych przekonań. Z jednej strony mowa jest o tym, że według ciała Jezus pochodził z rodu Dawida. Ale jeszcze istotniejsze jest to, że wg św. Pawła Jezus stał się synem Bożym poprzez "Ducha Świętości" wskutek zmartwychwstania. A zatem zmartwychwstanie uczyniło Jezusa Synem Bożym.

I tak to właśnie jest. Im starszy przekaz (listy Pawła są najstarszymi pismami Nowego Testamentu), tym bardziej widać, że autorzy widzieli synostwo Boże Jezusa jako skutek późniejszego wydarzenia w jego historii. Najpierw: zmartwychwstanie uczyniło go Synem Bożym (św. Paweł). Potem - chrzest Jana i spłynięcie na Jezusa Ducha Św. (Ewangelia Marka - późniejsza od listów Pawła). Wreszcie, w Ewangelii Mateusza, a najbardziej dobitnie - w Ewangelii Łukasza - Jezus jest synem Bożym, bo został poczęty przez Ducha Świętego.

W najmłodszej zaś Ewangelii dochodzi już do swoistego przełomu: Jezus był odwiecznie Synem Bożym, a nie powstał - tak jak u Łukasza - z Ducha Świętego.