A co, gdybyś myślał trochę na sposób dziecka (Pan Jezus wzywał dorosłych, aby przyjmowali Królestwo Niebios jak dzieci) - masz nad sobą kogoś, kto Cię kocha, a Ty czujesz się bezpieczny i tę miłość odwzajemniasz...
Czy to źle mieć nad sobą/obok siebie: Ojca, Brata (tak, w Jezusie mamy Brata z racji Jego człowieczeństwa; Hbr 2,11-13) oraz Pocieszyciela/Opiekuna (Duch Święty)?!
Kiedy dziecko jest najszczęśliwsze? - nie wiem, bo to różnie bywa, ale może masz takie wspomnienia z dzieciństwa, gdy obecność rodziców dawała błogi spokój...

Ee... to jakieś takie słabe szanowanie innych! Szanuję cię, ale jak mi mówisz, abym wyniósł śmieci, to mam to w nosie - niech leżą dalej: w końcu same wyjdą...

Nie odpowiadam za ogół chrześcijan; motywacje są na pewno różne. Opisałem coś na wzór ideału.
Kara jest naturalną częścią przymierza! Ale Bóg nie chce karać - dlatego tak często w Piśmie są ostrzeżenia przed takim życiem, które ściąga konsekwencje w postaci kary: doczesnej (może jej nawet nie być), oraz wiecznej (jest nieuchronna, jeśli nie nastąpiło odwrócenie od złej drogi życia).

Odbierasz to jako straszenie, ale może spójrz na to, jako na właśnie wspomniane wyżej konsekwencje życia bez Boga... Chcę Cię ostrzec przed tymi następstwami, dlatego apeluję, abyś uwierzył.
Ideałem jest, gdy wiara rodzi się w atmosferze miłości do Boga, ale jeśli zrodzi się w atmosferze strachu, a potem przejdzie na wyższy poziom miłości, to ja bym to też widział jako coś dobrego - bo cel się liczy: zbawienie zamiast potępienia!
________
Już miałem wysłać, ale przecież to dział dialogów z czatkiem, to zaprosiłem go do wypowiedzi:
[jeśli nie chcesz czytać całości, to przynajmniej Podsumowanie uważnie przeczytaj]

CZY SĄ BIBLIJNE PRZYKŁADY UWIERZENIA W BOGA Z POWODU STRACHU PRZED NIM?
CZY STRACH PRZED BOGIEM MOŻE BYĆ DOBRY?
JAKIE SĄ NAJLEPSZE MOTYWACJE, ABY UWIERZYĆ W BOGA?

ChatGPT powiedział:

### Czy są biblijne przykłady uwierzenia w Boga z powodu strachu?

W Biblii znajdujemy przykłady ludzi, którzy uwierzyli w Boga lub przynajmniej poddali się Jego woli ze względu na strach przed Nim, ale strach ten często wiąże się z uznaniem Jego mocy, świętości i sprawiedliwości.

#### Przykłady biblijne:

1. Jonasz w Niniwie (Jon 3:5-10):
- Gdy prorok Jonasz ogłosił, że Niniwa zostanie zniszczona za 40 dni z powodu grzechów jej mieszkańców, reakcją było ogólnonarodowe nawrócenie. Mieszkańcy Niniwy uwierzyli w Boga i podjęli pokutę, ponieważ obawiali się zbliżającego się sądu. Choć strach przed Bożą karą był ich pierwotnym motywem, pokuta była szczera, a Bóg zmiłował się nad nimi.

2. Faraon i plagi w Egipcie (Wj 9:27-28):
- Podczas plag, które Bóg zesłał na Egipt, faraon kilkukrotnie uznał swoją winę i prosił Mojżesza o modlitwę, aby plagi ustały. Strach przed kolejnymi karami skłaniał go do deklarowania poddania się Bogu, choć jego nawrócenie nie było trwałe i szczere, ponieważ zaraz po ustaniu plagi zmieniał zdanie.

3. Nawrócenie złoczyńcy na krzyżu (Łk 23:40-43):
- Jeden ze złoczyńców ukrzyżowanych obok Jezusa zrozumiał, że stoi przed Bożym sądem i w ostatnich chwilach swojego życia zwrócił się do Jezusa, prosząc o pamięć w Jego królestwie. W jego przypadku lęk przed sądem po śmierci stał się początkiem autentycznego nawrócenia i przyjęcia Bożego miłosierdzia.

### Czy strach przed Bogiem może być dobry?

Strach przed Bogiem w Biblii jest często związany z bojaźnią Bożą, która niekoniecznie oznacza lęk w tradycyjnym sensie, ale raczej szacunek, respekt i głęboką cześć wobec Bożej świętości i sprawiedliwości.

- Bojaźń Boża jako początek mądrości:
- W Księdze Przysłów 9:10 czytamy: „Bojaźń Pana jest początkiem mądrości”. Tego typu strach nie jest paraliżującym lękiem, ale uznaniem wielkości Boga i poddaniem się Jego woli. Bojaźń Boża prowadzi do pokory, posłuszeństwa i pragnienia życia zgodnie z Bożymi zasadami.

- Strach przed sądem Bożym:
- Biblia naucza, że zdrowa świadomość Bożej sprawiedliwości i sądu może prowadzić do nawrócenia. Apostoł Paweł pisze, że „wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym” (2 Kor 5:10). Zrozumienie, że Bóg jest sędzią, który rozlicza z grzechów, może prowadzić do pokuty i zwrócenia się do Boga po zbawienie.

### Najlepsze motywacje, aby uwierzyć w Boga

Choć strach przed Bożym sądem może być początkiem nawrócenia, najlepsze motywacje do uwierzenia w Boga oparte są na miłości, wdzięczności i głębokim pragnieniu bliskiej relacji z Nim.

1. Miłość Boga jako motywacja:
- Miłość Boga jest najważniejszym motywem, który prowadzi do wiary i życia z Bogiem. W 1 Jana 4:19 czytamy: „My miłujemy, ponieważ On pierwszy nas umiłował”. Boża miłość objawiona w Jezusie Chrystusie i Jego ofierze za nasze grzechy powinna być głównym powodem, dla którego ludzie odpowiadają wiarą i miłością. Jezus oddał swoje życie za nas, a to daje nadzieję na życie wieczne i pełnię radości w relacji z Bogiem.

2. Wdzięczność za Bożą łaskę:
- Wdzięczność za Bożą łaskę, przebaczenie i zbawienie jest potężną motywacją do wiary. Widzimy to w reakcji na Boże działanie w życiu osób, które zostały uzdrowione czy zbawione przez Jezusa, jak na przykład w przypadku Samarytanki przy studni (J 4:28-29). Wdzięczność za Boże miłosierdzie rodzi pragnienie życia dla Boga.

3. Pragnienie bliskiej relacji z Bogiem:
- Wiara w Boga oparta na pragnieniu bliskiej relacji z Nim, a nie na strachu, prowadzi do prawdziwego nawrócenia i radości. Jezus powiedział, że celem życia wiecznego jest poznanie Boga (J 17:3). Im bliżej Boga jesteśmy, tym bardziej pragniemy przebywać w Jego obecności, cieszyć się Jego miłością i podążać za Jego wolą.

### Podsumowanie:
- Strach przed Bogiem (rozumiany jako bojaźń Boża) może być zdrowym początkiem dla osób, które zaczynają zdawać sobie sprawę z Bożej świętości i swojej grzeszności. To może prowadzić do pokuty i zwrócenia się ku Bogu.
- Jednak najlepszą motywacją do wiary w Boga jest miłość, wdzięczność za Jego łaskę i pragnienie głębokiej relacji z Nim. Strach może skłonić do poszukiwań, ale to miłość i łaska, jakie Bóg okazuje w Jezusie Chrystusie, powinny być najważniejszym powodem, dla którego człowiek odpowiada wiarą i poddaniem się Jego woli.

____________
Przykładu nawrócenia Niniwczyków użył Pan Jezus, gdy ganił swoich rodaków, że nie wierzą w Niego; a zatem strach przed Bogiem i Jego karzącym sądem nie jest aż takim złym powodem, by uwierzyć w Boga; jasne, że są lepsze powody - ale "na bezrybiu i rak ryba"... (lepszy strach, niż nic, albo wrogość wobec Boga).
Zawsze jest możliwy duchowy rozwój i zamiana strachu/lęku na zdrową bojaźń oraz miłość z wdzięcznością i pragnieniem bliskich relacji z Bogiem...

Wielokroć słyszałem słowa strofowania: Bój się Boga!
A ja się nie boję. Ja Go kocham. I mam świadomość, że On mnie kocha. Nie mogę bać się osoby, która mnie kocha. Nie mogę bać się kogoś, komu ufam.
PWN podaje, że bojaźń oznacza uczucie strachu.
A ja nie czuję strachu przed Bogiem. Bo wszystko, co od Niego pochodzi, dobre jest.

Z perspektywy religijnej, wszystko, co istnieje, pochodzi, jest stworzone przez Boga. Tym samym, w tym ujęciu, nie ma czegoś, kogoś, co nie pochodziłoby od Boga. Pan Aleksander Wielki, Neron, Stalin, Hitler… pochodzą od Boga. Jednak wielu, mimo że są dziełem Boga, uważa ich, delikatnie mówiąc za jakiś bubel.
Idąc dalej Twym tokiem rozumowania, zasadnym było by twierdzenie, piekła również nie powinni wierzący i niewierzący (też pochodzą od Boga) się obawiać, gdyż „wszystko, co od Niego pochodzi, jest dobre”.
Ps
Idący, masz jeszcze jakieś przemyślenia?

Idący, jest różnica między bojaźnią Bożą a strachem przed Bogiem; gdy się wczytasz w moje posty, to zobaczysz to bez trudu.
Ale, teraz taka myśl powstała, skoro to dział do wypowiedzi czatka, to niech się koleżka wypowie.

CZY JEST RÓŻNICA MIĘDZY BOJAŹNIĄ BOŻĄ A STRACHEM PRZED BOGIEM?

ChatGPT powiedział:

Tak, istnieje różnica między bojaźnią Bożą a strachem przed Bogiem. Choć oba te pojęcia mają pewne wspólne elementy, w szczególności uznanie Bożej mocy i świętości, różnią się one w swoim charakterze i kontekście biblijnym. Bojaźń Boża jest postrzegana jako pozytywna i zdrowa reakcja na Boga, podczas gdy strach przed Bogiem może być bardziej związany z lękiem przed sądem lub karą.

### 1. Bojaźń Boża (hebr. יִרְאַת יְהוָה - jir'at Adonai)

Bojaźń Boża w Piśmie Świętym odnosi się do pełnego szacunku respektu, czci i głębokiego uwielbienia dla Boga. Jest to świadome uznanie Jego świętości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Bojaźń Boża nie jest związana z przerażeniem czy obawą, ale z postawą pokory i posłuszeństwa wobec Boga, który jest dobry i sprawiedliwy.

#### Charakterystyka bojaźni Bożej:
- Szacunek i uwielbienie: Bojaźń Boża jest zdrową reakcją na majestat i potęgę Boga. Uznaje Jego wszechmoc i pełną świętości naturę. Jest to uczucie podobne do tego, jakie człowiek mógłby odczuwać w obecności kogoś, kto ma najwyższy autorytet, ale także okazuje miłość i troskę.

- Mądrość i posłuszeństwo: Bojaźń Boża prowadzi do mądrości i sprawiedliwego życia. Biblia mówi w Przysłów 9:10, że „Bojaźń Pana jest początkiem mądrości”. Jest to postawa, która prowadzi do unikania grzechu, ponieważ człowiek, który boi się Boga w tym sensie, pragnie żyć zgodnie z Jego wolą.

- Zaufanie i relacja z Bogiem: Osoby żyjące w bojaźni Bożej mają zaufanie do Boga. Taka bojaźń wyraża świadomość Jego miłości, sprawiedliwości i troski, a więc nie prowadzi do paraliżującego lęku, ale do pokoju i radości. W Psalmie 25:14 czytamy: „Blisko jest Pan z tymi, którzy się Go boją, i przymierze swoje im objawia”.

- Błogosławieństwo: Bojaźń Boża jest postawą, która przynosi Boże błogosławieństwo i opiekę. W Psalmie 34:8-10 mówi się, że ci, którzy boją się Boga, nie będą cierpieć niedostatku, a w Przysłów 19:23: „Bojaźń Pana prowadzi do życia”.

### 2. Strach przed Bogiem (lęk przed karą)

Strach przed Bogiem może być bardziej związany z obawą przed Jego sądem i karą za grzechy. Taki strach pojawia się w sytuacji, gdy człowiek zdaje sobie sprawę z własnej winy i nieposłuszeństwa wobec Boga, co budzi lęk przed konsekwencjami. Strach ten nie prowadzi jednak do głębszej relacji z Bogiem, ale raczej do odczucia odseparowania od Niego.

#### Charakterystyka strachu przed Bogiem:
- Lęk przed karą: Strach przed Bogiem wiąże się z obawą przed Jego sprawiedliwym sądem. W 1 Jana 4:18 czytamy: „W miłości nie ma bojaźni, lecz doskonała miłość usuwa bojaźń, ponieważ bojaźń zakłada karę”. Jest to lęk przed gniewem Bożym, który wynika z nieposłuszeństwa lub poczucia winy.

- Ucieczka przed Bogiem: Strach przed Bogiem w tym sensie może powodować, że ludzie unikają Boga, zamiast szukać z Nim relacji. W Księdze Rodzaju (Rdz 3:8-10) widzimy Adama i Ewę, którzy po upadku ukrywają się przed Bogiem, ponieważ boją się Jego kary za nieposłuszeństwo.

- Brak zaufania: Strach przed Bogiem może być oznaką braku zrozumienia Bożej miłości i miłosierdzia. Człowiek odczuwa lęk, ponieważ postrzega Boga tylko jako sprawiedliwego Sędziego, a nie jako kochającego Ojca.

- Negatywna motywacja: Strach przed Bogiem może czasami prowadzić do powierzchownego posłuszeństwa, wynikającego z lęku przed karą, a nie z miłości. Jezus w Ewangelii wielokrotnie mówił o tym, że prawdziwe posłuszeństwo powinno wypływać z miłości, a nie ze strachu.

### Różnica między bojaźnią Bożą a strachem przed Bogiem:

1. Bojaźń Boża:
- Jest pełnym szacunku uznaniem Bożej świętości, mocy i miłości.
- Prowadzi do bliskości z Bogiem, życia zgodnego z Jego wolą, mądrości i pokoju.
- Wzbudza zaufanie, miłość i pokorę.
- Bojaźń Boża to postawa, która prowadzi do rozwoju duchowego i życia w harmonii z Bożymi nakazami.
- Jest to pozytywna reakcja na Boga, która buduje relację.

2. Strach przed Bogiem:
- Wiąże się z lękiem przed karą za grzech i nieposłuszeństwo.
- Może prowadzić do unikania Boga, poczucia winy i odseparowania od Jego miłości.
- Wynika z obawy przed gniewem Bożym, bez zrozumienia Bożej łaski i miłosierdzia.
- Taki strach jest paraliżujący i destrukcyjny, nie prowadzi do prawdziwej relacji z Bogiem.

### Podsumowanie:
- Bojaźń Boża jest zdrową, pełną szacunku postawą, która prowadzi do głębokiej relacji z Bogiem, mądrości i posłuszeństwa, uznając jednocześnie Jego świętość i miłość. Bojaźń Boża motywuje nas do unikania grzechu nie ze strachu przed karą, ale z miłości do Boga.
- Strach przed Bogiem z kolei wiąże się z lękiem przed karą i sądem, często prowadzącym do unikania Boga. Jest to negatywne odczucie, które nie sprzyja rozwojowi relacji z Bogiem.

Doskonała postawa wierzącego powinna opierać się na bojaźni Bożej, która prowadzi do głębokiej więzi z Bogiem, zrozumienia Jego świętości i miłości, a nie na strachu przed Jego karą.

To bardzo dobrze, bo tak właśnie ma być i to jest po bojaźni krok następny, który jest wielką łaską. Jednak bojaźń Boga nie jest zła, wypędza grzech, jak mówi Biblia, a za Biblią powtarza Kościół.

Z tego wnika, że jestem niedoukiem i niedorozwojem. Nie dla mnie takie naciągane znaczenia wyrazów. Gdy nie znam znaczenia słowa sięgam do słownika. I poznaję je.
Mam awersję do komunistycznego zwyczaju diametralnego zmieniania znaczenia słowa przez dodanie przymiotnika. Jestem też przeciwnikiem tuskizmu, czyli rozumienia słowa zawsze tak, jak wódz każe rozumieć.
Kieruję się też biblijną zasadą: Mt 5,37 Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.
Dlatego dla mnie słowo bojaźń oznacza uczucie strachu, a szacunek oznacza stosunek do osób lub rzeczy uważanych za wartościowe i godne uznania.
Podobnie można odszukać w słownikach znaczenie słów respekt, cześć, świętość, moc, sprawiedliwość, miłość, pokora, posłuszeństwo, przerażanie, obawa, dobroć i sprawiedliwość.

Nie lubię nowomowy. Niezależnie od tego, czy jest to nowomowa komunistyczna, liberalna, chrześcijańska czy jakaś inna, bo zawsze wypacza ona sens, znaczenia używanego słowa.

Nie mam bojaźni przed Bogiem. Kocham Go, oddaję Mu cześć, wierzę w Jego absolutną świętość i nieograniczoną moc. Jestem pokorny wobec Niego, usiłuję być posłusznym, obawiam się, że ranię Go niektórymi czynami i boję się tego, że Go zawodzę. Uznaję najwyższą dobroć i sprawiedliwość za Jego przymioty.
Ale nie jest dla mnie gromowładnym Zeusem, który mści się za błedy, abym czuł bojaźń.

Nie wynika. Po prostu bojaźń Pańska jest takim pierwszym krokiem grzesznika w tę dobra stronę. Jest dobra, bo odwodzi go od grzechu, ale jest oczywiste, że Pan Bóg nie chce byśmy się Go bali i czeka na miłość człowieka. W świetle tego, można raczej Tobie zazdrościć, ale już nie czepiając się słów, nie w sensie zawiści.

Idący - to jak odczytujesz te wszystkie wersety w Biblii, gdzie mowa jest o BOJAŹNI BOŻEJ/PAŃSKIEJ, a wymowa tych wersetów jest pozytywna i zachęcająca, aby żyć w bojaźni Bożej?

Podaj wersety w Biblii, gdzie jest mowa o bojaźni Bożej/Pańskiej.

ChatGPT powiedział:

Oto kilka kluczowych wersetów biblijnych, które mówią o bojaźni Bożej (Pańskiej), wyrażając jej znaczenie jako szacunku, czci i głębokiego posłuszeństwa wobec Boga:

### Stary Testament:
1. Przysłów 9:10 (BW):
> „Bojaźń Pana jest początkiem mądrości, a poznanie Świętego rozumem.”

2. Przysłów 1:7 (BW):
> „Bojaźń Pana jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością.”

3. Psalm 111:10 (BW):
> „Bojaźń Pana jest początkiem mądrości; wspaniała zapłata dla wszystkich, którzy tak postępują; jego chwała trwa na wieki.”

4. Przysłów 8:13 (BW):
> „Bać się Pana - znaczy nienawidzić zła; nienawidzę buty i pychy, złych postępków oraz przewrotnej mowy.”

5. Psalm 34:10 (BW):
> „Bójcie się Pana, święci jego, bo niczego nie brak tym, którzy się go boją.”

6. Psalm 128:1 (BW):
> „Błogosławiony każdy, kto boi się Pana, kto chodzi jego drogami!”

7. Kaznodziei Salomona 12:13 (BW):
> „Wysłuchaj końcowej nauki wszystkiego: Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest obowiązek każdego człowieka.”

8. Izajasza 33:6 (BW):
> „I stanie się twoją mądrością i wiedzą moc twojego zbawienia; bojaźń Pana będzie jego skarbem.”

9. Psalm 25:14 (BW):
> „Zażyłość Pana jest przeznaczona dla tych, którzy się go boją, i przymierze swoje im objawia.”

### Nowy Testament:
1. Dzieje Apostolskie 9:31 (BW):
> „A Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii, budując się i postępując w bojaźni Pańskiej, i cieszył się coraz większym wzrostem dzięki pocieszeniu Ducha Świętego.”

2. 2 Koryntian 7:1 (BW):
> „Mając więc te obietnice, umiłowani, oczyśćmy się z wszelkiej zmazy ciała i ducha, dopełniając świętości w bojaźni Bożej.”

3. 1 Piotra 2:17 (BW):
> „Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie.”

4. Apokalipsa 14:7 (BW):
> „I mówił donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.”

### Podsumowanie:
W Biblii bojaźń Boża oznacza szacunek, cześć i pełne respektu uznanie świętości, mądrości oraz mocy Boga. Bojaźń ta nie wynika z paraliżującego lęku, ale z pokornego i pełnego czci podejścia do Boga, który jest sprawiedliwy i kochający.

Słowniki piszą ludzie niekoniecznie obeznani z biblijną terminologią - więc nie polegaj bezkrytycznie na Słownikach, ale przyjmij do wiadomości biblijną wymowę bojaźni (pozytywna wymowa) i strachu (negatywna wymowa).

Jeszcze bym tak temat ujął: Ja się nie boję Boga, jak się boję ujadającego psa za dziurawym płotem, ale mam szacunek wobec Boga, uznaję Jego autorytet i pragnę pełnić Jego wolę - co Biblia określa mianem bojaźni Bożej...
Bogu nie zależy, abyśmy żyli w strachu przed Nim; lękali się Go i bali jak się boimy złych ludzi w ciemnej bramie - dlatego ilekroć Bóg czy Jego anioł się ludziom objawiał, a oni się tak zwyczajnie wystraszyli tego objawienia, to zawsze słyszeli: nie bój się!...

Idący: odróżnij zdrową bojaźń od niezdrowego strachu, a będzie OK!

W moim rozumieniu miłość do Boga oznacza szacunek, cześć i pełne respektu uznanie świętości, mądrości oraz mocy Boga. Miłość ta nie wynika z bojaźni, ale z pokornego i pełnego czci podejścia do Boga, który jest sprawiedliwy i kochający.

Jerzy-67...niezaleznie od tego, jak do tematu bojazni bozej podejdziesz, trwajac w tej bojazni zawsze bedziesz oddzielony od "Boga", ktorego wyznajesz i twoj szacunek do "Niego" bedzie taki sam, jak szacunek niewolnika do jego wlasciciela.

Syn Bozy inaczej przedstawial zdrowe relacje z naszym Bogiem i Ojcem.
Twoje rozumowanie bardzo sie rozni od Jego nauki.

To, czego uczyl Jezus Chrystus, to jednosc duchowa z Ojcem na plaszczyznie objawionej prawdy, ktora wyzwala z niewolnictwa duchowego i prowadzi wolnych ludzi do zrodla zycia.

Pozostajac niewolnikiem cudzych mysli, ktore serwuje ci chatGPT w takiej obfitosci, zmierzasz w przeciwnym kierunku wobec tego, ktory wskazal Syn Bozy i ktory to kierunek wskazuje duch prawdy.





Tak wlasnie bylo...no i co z tego wynika dla ciebie, skoro nadal sie boisz?

I przestan odwracac kota ogonem i dorabiac filozofie do biblijnych plew.
W zdrowych relacjach z Bogiem nie ma miejsca na "bojazn", bo ona zaprzecza bezwarunkowej milosci Stworcy do stworzenia.

Boza milosc do ciebie, Jerzy-67, niczego od ciebie nie oczekuje...ona tylko daje

Jesli to pojmiesz, wyeliminujesz klamstwo koniecznosci "bojazni" ze swojego zycia i poczujesz potrzebe dawania bez stawiania jakichkolwiek warunkow ludziom, ktorych spotykasz na swojej drodze...i poczujesz wdziecznosc i radosc, ze ich w ogole spotkales

Poki co, w prawdzie jestes taki maluśki...za to twoje wielkie ego wciaz wlazi na ambone i probuje nauczac wyswiechtanych klamstw, ktore ty "w bojazni przed Bogiem" probujesz przeonaczyc na wiarygodnie brzmiace kazania...

Nie ma w tobie za grosz prawdy i milosci...jest tylko ta chora bojazn przed jakims wyimaginowanym "Bogiem", podobnym w naturze do twojej wykreowanej i manipulowanej przez KADS osoby...

Zabroniono ci byc sobą i kazano uwierzyc, ze jestes kims innym...i kazano ci bac sie Boga i siebie samego, takiego, jakim Stworca w milosci cie stworzyl...

Milosc i bojazn to wykluczajace sie przeciwienstwa.
Trwajac w bojazni eliminujesz ze swojego zycia milosc.
A jesli nie masz milosci, to gloszac wszem i wobec swoje kazania, jestes jak "cymbal brzmiacy"...a "mundrosci" wyszukane przez chatGPT poteguja dodatkowo to puste "brzmienie cymbalu"...




Dla wolnych w duchu ludzi takie roznice nie istnieja...a glos niewolnikow nie ma znaczenia...

Pozdrawiam w duchu i prawdzie

No to chyba musisz coś zrobić, aby w Biblii zwrotu: "bojaźń Boża/bojaźń Pańska" nie było! Masz jakiś na to plan (bo jednak - poczynając od hebrajskiego i greckiego tekstu, oraz idąc przez różne przekłady: w tym katolickie - te zwroty są)?
-----------
viona, ignoruję Twoje pisanki, więc nie oczekuj odpowiedzi.

Zacząłbym od wyrazy mężyna wymyślonego przez Jakuba Wujka SJ. Od wprowadzenia tegoż do powszechnego obiegu.

Ale wyjaśniam, że nie muszę nic robić. A zwłaszcza bić głową w ścianę betonową. Nie mam zamiaru tak, jak starożytni bać się Boga. Mój Bóg jest miłością, a nie kimś, kto wytraca ludzi, skazuje na zagładę.
Na ten przykład: Mój Bóg chciał uratować ludzkość przed potopem i w tym celu dał instrukcję, co zrobić , aby uniknąć skutków kataklizmu.
Natomiast czytając literalnie Biblię należałoby wierzyć, że chciał się zemścić na ludziach sprzeciwiających się Mu i ich potopić.

W czasach, gdy karanie śmiercią było powszechną praktyką inne było pojmowanie Boga. W czasach, gdy czynem normalnym było mordowanie całych rodzin, a nawet obozów koczowniczych czy miast z powodu win przewódców lub jakichś ich przedstawicieli Bóg stopniowo łagodził te zwyczaje. Bez kuracji szokującej, która nie zostałaby przez nikogo zrozumiana. Stąd język, którym zapisywano objawienie był adekwatny do świadomości tych, do których bezpośrednio skierowane było słowo. Oni nie znali języka miłości. Czekali na to, do początku lat trzydziestych pierwszego wieku.

Masz prawo czytać Biblię w sposób dosłowny. Bardziej wierzyć użytym formom, zwrotom, niż samej treści. Ja wiolę odczytywać treść. Starać się docierać do zamysłu Boga, jaki ukryty jest Piśmie.
Dlatego zamiast bojaźni kieruję się miłością.

Próbowałem w językach oryginalnych wybadać temat, i się okazuje, że słowa: bojaźń oraz strach nie są tak bardzo rozróżnialne; od kontekstu zależy, jak są przekładane/rozumiane.
Greckie: δειλία, deilia - występuje tylko 3 razy, znacząc:
<1169> tchórzliwy, bojaźliwy;

Mateusza 8:26
PD [Przekład Dosłowny]: A On na to: Dlaczego jesteście przestraszeni, małowierni? Następnie wstał, skarcił wiatry i morze — i nastała wielka cisza.

Marka 4:40
PD: Wówczas powiedział do nich: Dlaczego jesteście bojaźliwi? Wciąż jeszcze nie macie wiary?

Objawienie Jana 21:8
PD: Co do tchórzy zaś i niewiernych, skalanych i zabójców, nierządnych i czarowników, bałwochwalców i wszystkich kłamców — ich działem będzie jezioro płonące ogniem i siarką; to jest śmierć druga.

Za to greckie: φόβος, phobos - występuje w Pismach Nowego Przymierza 47 razy w 44 wersetach, a w Septuagincie 124 razy w 119 wersetach.
<5401> strach, bojaźń, lęk;

Rzymian 13:7
BW [Biblia Warszawska]:
Oddawajcie każdemu to, co mu się należy; komu podatek, podatek; komu cło, cło; komu bojaźń, bojaźń; komu cześć, cześć.

2Koryntian 5:11
BT [Biblia Tysiąclecia]: Tak więc przejęci bojaźnią Pana przekonujemy ludzi, wobec Boga zaś wszystko w nas odkryte. Mam zresztą nadzieję, że i dla waszych sumień nie ma w nas nic zakrytego.

Przysłów 1:7
BT: Podstawą wiedzy jest bojaźń Pańska; lecz głupcy odrzucają mądrość i karność.

Przysłów 9:10
BT: Początkiem mądrości jest bojaźń Pańska, rozsądkiem - poznanie Świętego.

Podałem sztandarowe wersety nt. bojaźni Pańskiej w ST w tekście greckim (Septuaginta), bo się okazuje, że to φόβος, phobos jest tam użyte i może znaczyć bojaźń, ale też strach:

Łukasza 8:37
PD: I poprosił go cały okoliczny tłum Gerazeńczyków, aby odszedł od nich, ogarniał ich bowiem wielki strach. On zaś wsiadł do łodzi i zawrócił.

-----------
Myślałem, że jest większe rozróżnienie w grece. W hebrajskim jest to bardziej skomplikowane, ale też są zamiennie używane słowa opisujące bojaźń i strach.

Mimo to nadal podtrzymuję tezę, że Boże dziecko, osoba prawdziwie w Boga wierząca nie musi się Boga bać w sensie strachu przed kimś złym, kto wyrządzi krzywdę (jak pijany ojciec, który ma skłonność do awantur), lecz taka osoba nie tylko może, ale powinna okazywać to, co Biblia określa (według mnie ładnie) bojaźnią Bożą/Pańską, czyli: szacunek, respekt, posłuszeństwo motywowane miłością (a nie lękiem/strachem przed karą).
Wcześniej podałem, a teraz ponowię wg mnie trafną definicję:
Bojaźń Pana to:
- szacunek wobec Boga
- uznanie Jego autorytetu
- podporządkowanie się Jego zasadom

PS. Podziwiam tłumaczy Biblii, że muszą przebrnąć przez te meandry językowe, bo nie ma ostrych granic i trzeba ciągle kontekstu szukać...

Akurat tutaj nie ma żadnego problemu z szukaniem kontekstu. Bojaźń Pańska jest z gruntu dobra, bo zapoczątkowuje odwrócenie się od grzechu. Tak naucza Pismo Św., które jednocześnie nie nakazuje zatrzymania się w rozwoju.
Jerzy_67, trzymajże się tego Pisma św. jak porządny protestant, bo widzę jakieś: okazuje się, myślałem... W 1 Liście Jana jest wyraźnie położony nacisk na ten progres w nawróceniu się do Boga...

... który nie oznacza, że inne fragmenty o bojaźni Pańskiej mu przeczą. Jesteśmy stworzeni na drodze do doskonałości, do rozwoju, do doskonalenia się w miłości, jak mówi św. Jan.

Białogłowa - sięgam do Dosłownego Przekładu i biorę werset 18, jaki przytaczasz, w małym kontekście:

1J 4,15-19 SNPD
(15) Ktokolwiek przyzna, że Jezus jest Synem Boga, w tym trwa Bóg, a on w Bogu.
(16) I my poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, którą Bóg ma dla nas. Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
(17) W tym wydoskonaliła się miłość u nas, byśmy mieli ufną odwagę w dniu sądu, gdyż jak On jest, tak i my jesteśmy w tym świecie.
(18) W miłości nie ma strachu, ale doskonała miłość wypiera strach, strach bowiem łączy się z karą; kto zaś się boi, nie wydoskonalił się w miłości.
(19) My kochamy, ponieważ On sam pierwszy nas pokochał.

Piszesz: "Bojaźń Pańska jest z gruntu dobra, bo zapoczątkowuje odwrócenie się od grzechu. Tak naucza Pismo Św., które jednocześnie nie nakazuje zatrzymania się w rozwoju."
Zgadzam się i dziękuję, że wyraźnie to piszesz, że: "Bojaźń Pańska jest z gruntu dobra...".

W wersecie 18 powyżej jest greckie słowo "fobos", które bywa tłumaczone jako: strach, bojaźń, lęk.
Z kontekstu wynika, że Jan tu pisze o fobos/strachu przed Bożym sądem potępiającym i karą z takiego sądu wynikającą. Kto przeżywa taki strach, źle czyni, bo najwidoczniej nie zrozumiał i nie przyjął jeszcze do świadomości ogromu Bożej miłości... Kto od tej strony zna Boga, ten trwa w tej Jego miłości i w Nim samym trwa - a takie położenie w żaden sposób nie grozi sądem potępiającym, więc nie trzeba się lękać (fobos), ale w tej miłości trwać i wzrastać!

Tak to pojmuję (a jeśli poprzednio się jakoś niepewnie wyraziłem, to moja wina i chcę to naprawić jasnym teraz przekazem).

Pomyślałem, że skoro czatek tu jest pełnoprawnym dyskutantem, to dam mu takie zadanie:

Na podstawie poniższego tekstu wyjaśnij temat strachu, o którym mowa w wersecie 18.
1J 4,15-19 SNPD
(15) Ktokolwiek przyzna, że Jezus jest Synem Boga, w tym trwa Bóg, a on w Bogu.
(16) I my poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, którą Bóg ma dla nas. Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.
(17) W tym wydoskonaliła się miłość u nas, byśmy mieli ufną odwagę w dniu sądu, gdyż jak On jest, tak i my jesteśmy w tym świecie.
(18) W miłości nie ma strachu, ale doskonała miłość wypiera strach, strach bowiem łączy się z karą; kto zaś się boi, nie wydoskonalił się w miłości.
(19) My kochamy, ponieważ On sam pierwszy nas pokochał.

### Strach, o którym mowa w 1J 4,18 – wyjaśnienie w kontekście wersetów 15-19

Wersety z 1J 4,15-19 poruszają temat miłości Bożej i jej wpływu na życie wierzącego, szczególnie w kontekście strachu przed sądem i karą. Aby lepiej zrozumieć, o jakim strachu jest mowa w wersecie 18, warto przyjrzeć się szerszemu kontekstowi tych wersetów.

### 1. Wprowadzenie – trwanie w Bogu przez wiarę w Jezusa (1J 4,15-16)

Wersety 15-16 mówią o tym, że ci, którzy wyznają, że Jezus jest Synem Boga, mają relację z Bogiem, a Bóg trwa w nich. To wyznanie wiary w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego jest kluczowe, ponieważ wiara w Chrystusa prowadzi do trwania w Bogu i doświadczania Jego miłości. Wersety te pokazują, że miłość jest centralnym elementem tej relacji: „Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (w. 16).

### 2. Doskonała miłość daje ufność w dniu sądu (1J 4,17)

Werset 17 kontynuuje myśl, wskazując, że miłość Boża w wierzących dojrzewa i „wydoskonala się”, co daje im ufność w dniu sądu. Apostoł Jan wyraźnie mówi, że osoby, które trwają w miłości Boga i zostały przez Niego zbawione, nie muszą obawiać się przyszłego sądu. Mają odwagę stanąć przed Bogiem, ponieważ jak Jezus jest sprawiedliwy, tak i oni są w tym świecie.

Dzięki miłości Boga, wierzący nie muszą obawiać się potępienia, ponieważ ich relacja z Bogiem opiera się na Jego łasce i miłosierdziu. Ten stan „ufnej odwagi” w dniu sądu wynika z pewności, że Boża miłość przynosi przebaczenie i zbawienie.

### 3. Strach jako związany z karą (1J 4,18)

Werset 18 wyraźnie mówi, że w prawdziwej, doskonałej miłości nie ma miejsca na strach. Jan podkreśla, że doskonała miłość wypiera strach, ponieważ lęk wiąże się z oczekiwaniem kary. Strach, o którym mowa, to nie ogólny lęk czy strach przed różnymi życiowymi trudnościami, ale konkretny strach przed Bożym sądem i karą za grzechy.

W miłości Bożej, objawionej w Chrystusie, wierzący nie muszą żyć w lęku przed karą, ponieważ Chrystus poniósł na siebie karę za ich grzechy. Miłość Boga, jeśli jest „doskonała” w wierzącym, prowadzi do pełnego zaufania Bogu i życia bez lęku przed Jego sądem.

Jan wskazuje, że „kto zaś się boi, nie wydoskonalił się w miłości”, co oznacza, że osoba, która nadal żyje w strachu przed Bogiem, nie doświadczyła jeszcze w pełni Bożej miłości i jej mocy. Bojaźń przed karą wynika z braku zrozumienia i przyjęcia pełni Bożego przebaczenia i miłosierdzia.

### 4. Miłość jako odpowiedź na Bożą miłość (1J 4,19)

Werset 19 mówi, że „kochamy, ponieważ On sam pierwszy nas pokochał”. Nasza zdolność do miłości, zarówno wobec Boga, jak i innych, wypływa z tego, że Bóg pierwszy nas umiłował i objawił tę miłość w ofierze Jezusa Chrystusa. Ta prawda o Bożej miłości jest kluczem do zrozumienia, dlaczego wierzący nie muszą obawiać się kary – Boża miłość jest inicjatywą, która przynosi zbawienie, a nie potępienie.

### Podsumowanie: Co oznacza „strach” w 1J 4,18?

- Strach, o którym mówi werset 18, to przede wszystkim lęk przed Bożym sądem i karą. Jest to strach związany z obawą przed gniewem Boga i wiecznym potępieniem.
- Doskonała miłość wypiera ten strach, ponieważ wierzący, którzy doświadczyli pełni Bożej miłości, rozumieją, że nie muszą bać się Bożego sądu. Chrystus już poniósł na krzyżu karę za ich grzechy, dlatego mogą mieć pokój i ufność w relacji z Bogiem.
- Osoby, które trwają w miłości Boga, mają odwagę i pewność, że są zbawieni, i nie muszą obawiać się potępienia. Boża miłość przynosi przebaczenie i uzdalnia do życia w wolności od strachu przed karą.

Strach w tym kontekście wynika z braku zrozumienia lub niepełnego przyjęcia Bożej miłości, która daje pewność i bezpieczeństwo. Gdy miłość Boga zostaje w pełni zrozumiana i przyjęta, wierzący nie muszą żyć w obawie przed sądem, ale w pokoju i pewności zbawienia.