Rozmawiałam przed chwilą ze znajomą, która twierdzi, że mężczyźni potrafią tylko brać i wiążą się z kobietami dlatego, że im (mężczyznom) to się opłaca.
Główna teza brzmi: facet ci okazuje sympatię, dopóki to mu się opłaca a jak przestanie mu się opłacać, zacznie cię ignorować.

Co wy na to? Czy ona ma rację?

nie

j.w.

coś więcej??

Chodzi o to, że nie mam argumentów w dyskuzji z nią Też jestem zdania, że nei wszyscy, ale ona się upiera i odwołuje do swoich doświadczeń (jest mężatką a przedtem też miała, hm, bujne życie towarzyskie)

Zastosuj Główną Tezę do kobiet.

Opłacało się koleżacne okazywać sympatię przyszłemu mężowi?
Czy teraz nadal ją okazuje?

Ma pecha i tyle. Niech nie uogólnia.

Jeśli chodzi o pytania w pierwszym poście , ja jestem innego zdania .Wiadomo , zawsze znajdzie się jakiś nietypowy osobnik , z deka ograniczony , ale bez przesady , aby to przelewać na uogólnianie opinii o wszystkich mężczyznach .Zresztą , tak samo by można było uogólnić kobiety , pod jakimś tam względem i co wtedy ? Zapewne padły by wielkie oburzenia , jak to? , dlaczego? Uważam , że jest mnóstwo wspaniałych mężczyzn , którzy nie nudzą się z biegiem czasu , niczym zabawką.Poza tym , nic nie dzieje się bez przyczyny , toteż już , jesli tacy się zdarzają to zacznijmy wpierw od siebie , a potem dopiero oceniajmy ich postępowanie .

Czy jako argument wystarczy, że ja nie jestem taki jak w Głównej Tezie?

Lae nei da sie ukryć, że mężczyźni mają bardziej przedmiotowe podejście do rzeczywistości, tzn. funkcjonują lepiej w świecie rzeczy niż osób. Myślę, że to może powodować, że mężczynom się wydaje, że traktują kobietę w porządku a tymczasem ona ma poczucie, że jest kolejną rzecza w jego stanie posiadania a nie równoprawnym człowiekiem

No, do tego to jeszcze musiałabym cię poznać Napisać można wszystko, klawiatura jest cierpliwa

A serio, to miło, że tak jest - gratuluję!

To już chyba kwestia kobiety , aby naprostowała swój tok logicznego rozumowania .Czyż nie ?

Za późno, on już jest żonaty

Napisałam, że mężczyźnie się WYDAJE, że wszystko jest w porządku. A, że nie przytuli i nie słyszy, co się do niego mówi, albo ignoruje na ulicy (nie mąż, tylko znajomy), to już inna sprawa.
Sama nie wiem Problem w tym, że większość mężczyzn, których znam ma właśnie takie podejście: jak czegoś potrzebuję, to cię widzę. A jak zaczynają się schody ot nagle ulegają zanikowi.
Na szczęście znam też takich, którzy są otwarci, ciepli i pomimo swoich ograniczeń strają się słuchac i pomagać. Ale to są mężczyźni konsekrowani, czyli mający formację i stawiający sobie wymagania. No i to mi wytrąca broń z ręki, że tak obrazowo to ujmę.

Ale to nie była propozycja, tylko spostrzeżenie