Wstając rano czy idąc spać zawsze spoglądasz w lustro. Czasem bywa zbyt szczere,aż do bólu, a czasem brutalnie fałszywe. Jednak odkrywanie prawdy o samym sobie bywa bolesne. Czy winna jest temu aura jesienna, czy winić można świat, gdy odkrywasz nagą prawdę,że zawirował nagle świat.

Ja to przeglądam się w lustrach codziennie, w mojej pracy, przez 8 godzin. Momentami mam nawet dość tych luster. Rano też patrze w lustro, to chyba normalne kiedy się wstaje, po nocy pracy unikam patrzenia w lustro, bo wyglądam okropnie.
A jeżeli chodzi o odkrywanie prawdy o mnie, to bardziej pomaga mi słowo Boże widziec jaki jestem niż lustra i tak, masz rację ...nie jeden raz jest to bolesne.

O co Ci konkretnie chodzi?

Ja tam nie widzę sensu w pytaniu [b]sarne[b]. Lustro odbija to, co przed nim jest i ja jakoś nie mam żadnych problemów ze swoim odbiciem. Jestem świadomy tego, kim jestem i nie przeżywam ani uniesień ani rozczarowań. A lustro służy do golenia, mycia zębów, czesania, ubierania się oraz poprawiania krawata


Crosis

Prawie codziennie rano kiedy wchodzę do windy spoglądam w lustro tam zamieszczone. Zresztą nie da sie za bardzo go uniknąć i nawet nie zamierzam, bo fajnie jest tak spojrzeć w lustro...
Czy lustra dają dobry obraz tego co przed nimi jest umieszczone? Cos mi się wydaje, ze niezbyt... Po prostu dają lustrzane odbicie, jedne wykrzywia twarz inne nogi. Różnie bywa z lustrami. I różnie bywa z obiektami odbijającymi sie w lustrze.

A ja bym się nie zgodził Lustro faktycznie odbija tylko to co jest przed nim, ale w momencie gdy trafia to do mózgu, to podlega analizie, interpretacji i ocenie. Czyli widzimy to co chcemy zobaczyć, a nie to co odbija lustro

Serio? A ja to wszystko często robie bez lustra;] Nawet czesać mi się zdażyło bez grzebienia, co przy moich ok pół metrowych włosach nie jest najłatwiejsze...

Też tak robie i jakoś odruchowo sam sobie oddaje portfel i komórke...

Odbicie lustrzane to nie tylko nasz wizerunek.Lustro to przede wszystkim nasze oczy, które codziennie odkrywają uciekający czas i refleksje nad naszymi osiągnięciami lub porażkami.Patrząc na siebie widzimy swoje słabości,które mimo dekalogu często w codziennym biegu zatracają się.Często się spotyka ludzi,którzy codziennie udają kogoś innego niż naprawdę są.Chodzi mi głównie o zderzenie się ze swoją prawdą o której często dowiadujemy się właśnie stojąc przed lustem.Przecież właśnie przed nim stojąc dokonujemy rachunku sumienia z którego nie każdy zdaje sobie sprawę. W samotności głęboko patrząc w sobie w oczy nie umiemy powiedzieć sobie kocham Cię.Jeśli wykonacie takie ćwiczenie zobaczycie,że powiedzenie sobie samemu kocham Cię jast czasem, bardzo trudne.W takim przypadku jak możemy Bożą miłość rozdawać jeśli samym sobie nie potrafimy okazać miłości.Stańcie proszę przed lustrem i spróbujcie tak zrobić.Wielu z Was odkryje o sobie prawdę sam na sam w cztery oczy.Powodzenia !

Ja bym się korelacji między lustrem a refleksjami nie dopatrywał. Refleksje nachodzą i odchodzą, nie spotkałem jeszcze człowieka który zawsze doznawałby ich w otoczeniu konkretnego przedmiotu.

Może Ty tak robisz.

Mów za siebie

Zdziwił(a)byś się.

Ty oczywiście wiesz lepiej czy ktoś zna o sobie prawdę czy nie, bo odkryłeś/aś mistyczną tajemnicę luster?

I co jeszcze? Kocham siebie, uwielbiam się, jestem piękny, przystojny, męski, mam idealne rysy, boskie włosy, cudowne oczy, jestem najpiękniejszy i najmądrzejszy i kocham siebie i tylko siebie

A. umyj w końcu to lustro.

Mam zawsze czyste :> Tylko filtrowane przez photoshopa

No nie, co jak co, ale narcyzem nie jestem. I nie zamierzam być. Zastanawiając się nad tym doszedłem do wniosku, ze byłoby by to z mojej strony zboczonym zagraniem. Powiedzieć "kocham cię" do lustra? Wynik dość negatywny, bo odpowiedź by brzmiała "a ja ciebie nie zboczeńcu!".
Dla mnie to jest chore.
haha

Jednakowoż to co napisał A. jest do zaaprobowania gdyż pisał to z humorem. Nie wiem czy sam by potrafił tak sam na sam powiedzieć do siebie. Ja pewno nie i myślę, ze i A. tez nie.


Za niedługo Walentynki i chyba wiem kto wśród innych pocztówek dostanie jedną od siebie samego Sarne.

Szkoda,że tyle narcyzów na tym świecie.To forum zobowiązuje do głębszych przemyśleń.Lustro jako jedyne odbija nasz wizerunek jednak identyfikacja kto stoi przed lustrem mimo woli dokonuje się w każdym człowieku.Jeśli nie zostałam zrozumiana to przykro mi z tego powodu.Kochaj bliźniego swego jak siebie samego taki sens jest ćwiczenia przed lustrem mówiąc do siebie kocham cię.Forum nie dotycz mody i urody tylko wnętrza,które okrywa nasze ciało.Nie poruszam tematu piękna odbicia lustrzanego tylko czasu kiedy jesteśmy intymnie sam na sam.Wtedy też mamy czas podsumowań,albo planów co chcemy robić.Jeśli żyjemy wg 10 przykazań,a np nie uczciwie rozliczamy się z podatków to wtedy jest ta refleksja,że mimo wielu starań nasza chęć posiadanie jest silniejsza od dekalogu.Daję oczywiście przykład jeden z wielu.

Ja tam bardzo lubię głębokie przemyślenia. Najlepiej, jak mają głębokość około 0,7 l, moc około 40 oktanów i napis "Wyborowa" na butelce.

A czasem, sarne, wyobraź sobie, że są rzeczy, o których ludziom nie chce się myśleć w głęboki sposób. Dlatego lustro to lustro, a nie "niezmierzona studia nieodgandnionych aspektów osobowości", a ziemniak to ziemniak, a nie "tajemniczy ziemny azyl skrobii i cukrów prostych".

Czasem człowiek w życiu potrzebuje prostoty i jasności, szczególnie jeśli pracuje i jest dość zajęty. Szlag... ja już muszę się zastanawiać, co się dzieje w głowach ludzi, z którymi współpracuję, a jakbym miał się jeszcze zastanawiać co pokazuje moje lustro i czemu nie jest to to, co ja tam widzę... no skończyłbym jako teista!

Br.....


Crosis

To było mega