wbrew pozorom nie jest to dublowanie tematu o muzyce z dawnych lat...
chcialabym aby w tym watku powspominac inne rzeczy, ktore kojarza sie z naszym dziecinstwem...

za moich czasow byly np. pyszne pierniki katarzynki (juz takich teraz nie spotkalam) okropniascie twarde, takie chrupiace i z takim jakims bilatym jakby pylkiem (ci co to pamietaja to wiedza co mam na myli)

Julio
Pamita ktos moze jeszcze,ze byly tez landrynki na wage?
Kolorowe byly o smaku owocowym,byly tez takie czarne,zwane "kopalniakami" o smaku jakims zblizonym do anyżu
Byl tez miod sztuczny w takich tekturowych kubkach Wiem,bo mama zawsze mi taki kupowala za to,ze bylem dzielny u dentysty

Gościu12 , pamiętam smaczne cukiereczki, ja je nazywałam "poduszeczki", koloru złotego, w środku nadzienie takie pyszne, chyba grylażowe. Hm, pychota. Landryny na wagę też, i były smaczne, twarde, a dropsy owocowe, a lizaki w kształcie koguta.
W ogóle dzieciństwo kojarzy mi się z ręką mamy. Miałyśmy do domu pod górkę (jakiś nachył ok. 50 stopni (co się teraz widzi po mnie (po tym, co gadam). Ciagnęłam mamę z zakupami złapawszy jej rękę. I myślałam, że wielce jej pomagam.
Ale, tak dziecińswo to ręka mamy, ta jej ciepła dłoń.

no tak... pastylki pudrowe... takie na wage krazki...
*biale - mietowe
*rózowawe - owocowe

Smaki:
Mleko z tubki, blok czekoladowy, "ciepłe lody" I oczywiście "Oranżada w woreczkach"

Inne wspomnienia:
"Miś uszatek"
"Tik - tak"
"Pan Fasola"
"Piątek z pankracym"
Komiksy Szarloty Pawel

Piosenki Natalki Kukulskiej i "Fasolek"





'

hmmm...
"radio dzieciom" wieczorne sluchanie bajek (chyba ok 20 to bylo)
poza tym batony sezamowe (takie duze krowki w bialo-pomaranczowym papierku)

i pan pewien, który woził garnki, a w zamian chciał całe wory szmat starych. (teraz stare odzienie oddaję na plebanię dla biednych)

kalosze z napisem "miś"
bajki na kliszach wyswietlane w projektorze "ania"

gumy do żucia Donald (z historyjkami), Turbo itd, a jeszcze wcześniej takie kolorowe gumy w kształcie kulek

Takie fajne białe drewniaki Oranżada w woreczkach w sklepiku szkolnym Eh, to były czasy

ToMu, tę oranżadę to zjadałam prosto z woreczka, pychota.

Przypomniałam sobie, jaka byłam niegrzeczna. Koło bloku stał wielki stary kasztanowiec. Pod nim zbierała się paka: z pięciu chłopców i my dwie z Ninką. Chłopcy przynosili karbid, my pudełka po zapałkach i...
Z kasztanowca spadały wielkie chrabąszcze, myśmy je wkładały do pudełek, chłopcy sypali, albo dawali kawałeczki tego karbidu do wewnątrz, popluli, karbid się pienił, zamykało się pudełko. A biedne chrabąszcze się gotowały aż.... Dla nas - kurdupli to była frajda. , że ja taka grzeczna coś takiego robiłam.

A czy Wy nie mówicie o dwóch różnych oranżadach? Jedna była w proszku, a druga już płynna, piło się ją z tego woreczka przez rurkę...

różowe gumy do żucia z obrazkami Barbie
takie okrągłe lizaki cukrowe

a z dieciństwem (tak oprócz jedzenia ) to jeszcze kojarzą mi się moje poobijane do granic możliwości kolana - czego efektem jest bardzo duża ilośc blizn
no i zabawy - tradycyjnie i na pierwszym miejscu "w chowanego" ... nie wiem dlaczego ale zawsze po skończeniu zabawy byłam upaćkana jak mały prosiak

Angua, były i takie oranżady i owakie. Dobrze mówimy.
Ja mam też blizny na kolanach. Pamiętam, jak zjeżdżałam z górki na rowerku koleżanki, "upadowa" miała jakieś 60 stopni. "Wyrąbałam" się na kamieniach, krew mi się lała z podudzia, przyłożyłam listek ziela - babki (nie mylić z piaskową). Kość na szczęście ocalała, ale nauczyłam się jeżdzić. Krew zatamowana, mama nie zbiła, bo lubiła karać mnie za coś, czego mi zabraniała.
I to był mój kurs nauki jazdy na rowerze. Boleśnie go zdałam, a bliznę mam też do dzisiaj.
Te wspomnienia z dzieciństwa są nieraz lepsze od zdjęć.