Silniejszym argumantem jast zacytowanie samej Biblii. A to juz zrobiłem podając cztery fragmenty. Ale wkleję je ponownie.
Kol 1, 19 Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, - Dla mnie pełnia bóstwa jest gwarancją bezgrzeszności. I to absolutnej.
Kol 2, 9 W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała, - jw.
2 Kor 5, 21 On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. - Podkreśliłem stwierdzenie. Wierzę w tę prawdę. Wierzę Biblii.
1 P2, 22 On grzechu nie popełnił, a w Jego ustach nie było podstępu. - jw.

Oświadczenie. Na wszelki wypadek wyjaśniam, że nie ma zamiaru przekonywać Ciebie, ani nikogo innego do moich tez. Nie chcę przekonywać ani w tym wątku, ani w innych. Ani w tej kwestii, ani w żadnej innej. Wyrażam jeno swoje wahania, wątpliwości, poglądy, przemyślenia.
I rozwijam swoje myślenie dzięki temu, że poznaję stanowiska innych osób. A także wyrażam wdzięczność za gotowość do polemiki, bez zacietrzewienia, złośliwości, pogardy jak też złośliwostek ad personam.

Lubię argumentowanie Biblią; powyższe cytaty to oczywiście prawda!
Tak, Jezus był bezgrzeszny w swej Bosko-ludzkiej postaci/osobie [nie mógłby być naszym Zbawicielem, gdyby jakaś w Nim była grzeszność, jakiś na sumieniu grzech, gdyby na Jezusie ciążył].
Jezus nie znał grzechu w sensie: nie popełnił ani jednego!

Czy to jednak z automatu oznacza, że absolutnie było to wykluczone, aby On mógł zgrzeszyć?
Spójrz na Adama w Edenie - był bez grzechu? Był. Zgrzeszył? Tak. Czemu? Bo mógł zgrzeszyć...
Jezus to "ostatni Adam":
1Kor 15,45 BT
Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym.
Czy z tego coś wynika?
Myślę, że tak - że to duży "znak równości" między Adamem a Chrystusem, który tak bardzo się utożsamił z rodzajem ludzkim, że stał się jednym z nas, aby też m.in. pokazać nam, jak żyć w grzesznym świecie, ale nie grzeszyć...
Co to byłby za przykład dla nas, gdyby Jezus był "herosem", co to zgrzeszyć nie może?...
Ale, że właśnie mógł, ale nie zrobił tego - oto jest wzór i przykład do naśladowania...
Tak to widzę.

Jeszcze spójrz na to:
Rz 8,1-4 DOS (Przekład Dosłowny [NT] [2006])
(1) Teraz jednak nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie.
(2) Bo prawo Ducha [odnoszące się do] życia w Chrystusie Jezusie uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci.
(3) Bo niemoc Prawa, na którą niedomagało z powodu ciała, [przezwyciężył] Bóg, gdy przez zesłanie swego Syna w postaci grzesznego ciała oraz [na ofiarę] za grzech, potępił grzech w ciele,
(4) aby słuszna norma Prawa spełniła się w nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha.
Jezus był "w postaci grzesznego ciała" i "potępił grzech w ciele".
To nie znaczy, że On był grzesznikiem! Nie! Jezus grzesznikiem nie był, ale Jego ciało było podatne na grzech, a mimo to"potępił grzech w [tym] ciele"...
Ja to tak widzę, że Jezus, zmagając się z pokusami, nie uległ im - choć ciało było do tego zdolne - a przez to w takim ciele (które nie było tak doskonałe, jak Adama w Raju) potępił/zwyciężył grzech/pokusy...
Adam w Edenie był w lepszej sytuacji, a mimo to zgrzeszył... Jezus był w gorszej sytuacji, a mimo to nie zgrzeszył...
Oto, jaki mamy wzór i przykład do naśladowania; czyż nie?!

Jeszcze to zobaczmy:
Hbr 4:15 DOS (Przekład Dosłowny [NT] [2006])
(15) Nie mamy bowiem takiego Arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu.
Jezus był jak my: "doświadczony we wszystkim" - czyli też na pewno w pokuszeniach, prawda?...
Ale, że nie zgrzeszył ani razu, to dalej czytamy: "z wyjątkiem grzechu" - oto, w czym była różnica: On był bez grzechu, bo choć być doświadczany, to nie zgrzeszył... (my tacy nie jesteśmy).

I jeszcze coś:
Mk 1,34 BT5 (Biblia Tysiąclecia V [1999])
(34) Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały.
Demony znały Jezusa! Ludzie mieli wątpliwości, kim On jest, ale świat demoniczny na czele z szatanem świetnie wiedział, kto na ziemię przybył...
I teraz pytanie:
Czy gdyby Jezus nie mógł w żadnym przypadku zgrzeszyć, to czy szatan/diabeł traciłby czas i energię na wielokrotne kuszenie Jezusa (i to nie tylko na pustyni, ale i później)?!
Czy diabeł jest taki głupi, aby atakować/kusić kogoś, kogo zna i wie, że jego ataki są z góry skazane na niepowodzenie?...
To bez sensu byłoby to całe szatańskie kuszenie, prawda?...
Z całości dla mnie wniosek prosty:
Jezus na ziemi będąc, mógł ulec pokusie i wobec tego zgrzeszyć, ale zwyciężył każdą pokusę, więc stał się naszym doskonałym Zbawcą, gdy w końcu jako doskonała, bezgrzeszna Ofiara wydał się za nasze grzechy!
Chwała Mu!

Czy ktoś się chce jeszcze wypowiedzieć odnośnie kwestii tej: Czy Jezus mógł zgrzeszyć?...
Nie zmuszam, ale jestem otwarty na argumenty przeciwne temu, co wyżej przedstawiłem...