Skoro tak, to dlaczego Ojciec nie odstąpił od wcześniej podjętej decyzji, kiedy Jezus błagał go, aby odstąpić od tej drogi? Jezus już nie chciał, to dlaczego Ojciec go zmusił?

No tak, a każdy z tych zwyczajów po jakimś czasie stawał się jednak zacofany i okrutny. Postęp i rozwój, Jerzy.

Dlaczego nie było innego wyjścia? Skąd to wiesz?

W tych trzech przypadkach rzeczywiście poniesienie ofiary jest jedynym sposobem uniknięcia jeszcze większej tragedii. W przypadku Boga, który jest wszechmocny, nie trzeba było ponosić żadnej ofiary.

Widzę, że nadal i ciągle uparcie trzymasz się tezy, że Jezus był zmuszony do pójścia na krzyż...
Ja tego nie widzę, gdy czytam ewangeliczne opisy; owszem, On jako prawdziwy, człowiek - mężczyzna po 30-stce - mógł przeżywać to napięcie emocjonalne, strach i wolałby, aby się to inaczej potoczyło...
Czy to nas może dziwić? Mogłoby, gdyby nie to, że Jezus naprawdę był człowiekiem, a nie odczłowieczonym bytem obojętnym na bodźce zewnętrzne... Lecz nie zapominajmy, że był też Bogiem, i mógł zawrócić z tej drogi, jednak w imię miłości do ludzi, nie wycofał się...

Łk 22,39-47 PAU
(39) Potem, zgodnie ze swoim zwyczajem, udał się na Górę Oliwną. Szli z Nim także uczniowie.
(40) Gdy był już na miejscu, powiedział do nich: „Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”.
(41) Wtedy sam oddalił się od nich mniej więcej na odległość rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się:
(42) „Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ten kielich ode Mnie. Ale nie moja wola, lecz Twoja niech się dzieje”.
(43) Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go.
(44) On zaś, tocząc wewnętrzną walkę, jeszcze żarliwiej się modlił. A Jego pot był jak krople krwi spadające na ziemię.
(45) Potem wstał od modlitwy, przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących ze smutku.
(46) Wtedy powiedział do nich: „Dlaczego śpicie? Wstańcie, módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”.
(47) Gdy On jeszcze mówił, zjawił się tłum, a na jego czele szedł Judasz, jeden z Dwunastu. Zbliżył się do Jezusa, aby Go pocałować.

Czemu nie chcesz przyjąć do wiadomości, że Jezus ostatecznie dobrowolnie się zgodził do końca wypełnić plan zbawienia w jego ziemskiej, najważniejszej części?!
Nic, tylko patrzysz na Niego, jak na kogoś, kto jest przymuszony... No, nie, to błąd myślenia!...
[Jeśli ja Ci tego może nie umiem wytłumaczyć, to niech to ktoś inny może zrobi; zapraszam do udziału w tej rozmowie...]

Historia biblijna nie była oderwana od realiów czasów, w jakich się działa. Gdyby się działa w XX/XXI wieku, to by pewnie inaczej była opisana...
Choć, czekaj! A czemu inaczej?! Czyżby nie mogła nawiązywać do obozów zagłady typu Oświęcim?... do pól śmierci w Kambodży... do rzezi w Rwandzie?... a teraz do zbrodni na Ukrainie?... Hola, hola! O jakim to postępie kolega pisze, co?!...

Przeczytaj ze zrozumieniem cytat biblijny powyższy, a też będziesz wiedział...

I znów to samo: Swołocz wie lepiej, co należało zrobić...

Wygląda na to, że nie rozumiesz zupełnie powagi grzechu!! Nie wiem, jak Ci to wyjaśnić, ale jeśli uważasz, że można to było skwitować "machnięciem ręki" przez Boga, to jesteś w wielkim błędzie i nie pojmujesz świętości Boga w kontrze do nie świętości, jaką niesie ze sobą grzech/bunt - to zaburzenie harmonii, jakie nastąpiło, gdy się stworzenie zbuntowało wobec Stwórcy...
[może ktoś mu to wyjaśni, bo ja nie umiem chyba]

Czy rzeczywiście zmusił? Jezus podjął decyzję: Nie nie moja, lecz Twoja wola ...
Zdecydował, że misję trzeba wypełnić.

Ale nie jest raczej tak, że z tego fragmentu wynika, że Jezus nie chciał poddać się tej ofierze? Wyraźnie przecież mówi: "Ale nie moja wola, lecz Twoja niech się dzieje". Czyli wola Jezusa była inna. Nie chciał. To, że później się modli i następnie godzi się wypełnić plan swego Ojca - to raczej wygląda na to, że po prostu ugiął się pod wolą swego Ojca. Postanowił ją wypełnić, ale sam chciał inaczej.

Ja uważam decyzję Jezusa za przejaw odpowiedzialności. Za dowód gotowości do wypełnienia misji.
Tak, jak ktoś ratujący dzieci z pożaru. Nie chce ryzykować, ale to czyni. Albo poddający się operacji serca. Nie chce, ale wybiera to, co uważa za lepsze, ważniejsze.
Jako człowiek bał się.
Ale czego się bał? Bolu? Czy tego, że może ludzkie ciało może nie udźwignąć ciężaru i nie stanie na wysokości zadania.

Patrząc na dokonania Jezusa w okresie jego działalności publicznej, mógł w trakcie męki użyć swojej mocy. Zablokować działania oprawców, natychmiast leczyć zadawane rany... Mógł, ale podjął decyzje. I wytrwał w niej. Abyśmy Go naśladowali.

Swołocz - odpowiedź udzielona przez Idącego jest tym, co i ja bym mógł napisać, więc skoro napisałeś do mnie, to ja skieruję na tę jego wypowiedź...
Czy masz nadal opór, aby uznać, że jednak dobrze się stało, że była Golgota?!

Swołocz - nie wiem, czy planujesz tu jeszcze pisać w wątku, jaki rozpocząłeś, bo jeśli nie, to wróciłbym do zasadniczego charakteru tego tematu; mam trochę treści w postaci roboczej już gotowych, więc chciałbym je wykorzystać, by nie przepadły...

Albo może tak zróbmy, że założysz gdzie indziej nowy temat i tam pociągniemy ten wątek jeszcze?...
Zostawiam Ci pole do działania - jestem chętny prowadzić dialog, tylko niech on będzie dość regularny, a nie raz na miesiąc/kwartał...
Pozdrówko!

Cześć Jerzy_67,

spokojnie pisz tu co chcesz. Ja już się wypowiedziałem i nie będę tego dalej ciągnął.

Żyj Bożym Słowem #13

Mam następujący tekst biblijny do opracowania według schematu:
KOMENTARZ + PYTANIA DO REFLEKSJI + ZACHĘTA.

Hbr 12,14 BW
Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana.

ChatGPT

KOMENTARZ:
W liście do Hebrajczyków autor zachęca czytelników do dążenia do pokoju ze wszystkimi ludźmi oraz do uświęcenia. Pokój i świętość są tu przedstawione jako nieodłączne elementy życia chrześcijańskiego, które prowadzą do spotkania z Panem. Pokój nie tylko oznacza brak konfliktów z innymi, ale także harmonię, miłość i pojednanie. Natomiast uświęcenie to proces oddzielania się od grzechu i poświęcania swojego życia Bogu.

PYTANIA DO REFLEKSJI:
- Jakie kroki możemy podjąć, aby dążyć do pokoju ze wszystkimi ludźmi w naszym życiu?
- W jaki sposób możemy rozwijać życie uświęcenia, aby być bliżej Boga?

ZACHĘTA:
Niech te słowa staną się dla nas przypomnieniem o znaczeniu pokoju i uświęcenia w naszym życiu chrześcijańskim. Dążenie do pokoju i uświęcenia wymaga wysiłku i zaangażowania, ale prowadzi nas ku bliższemu spotkaniu z Panem. Niech nasza codzienna praktyka pokazuje naszą gotowość do życia zgodnie z Jego wolą, prowadząc nas do pełni życia w Jego obecności.

Kiedy człowiek staje się świętym? Listy Apostolskie pisane były do świętych - czyli do kogo: ludzi żywych, czy zmarłych kanonizowanych?...

Przez całe życie, jeśli się o to stara.



Do świętych in spe.

Listy były pisane zdecydowanie do żyjących. Zmarli święci nie potrzebują ludzkich pouczeń, gdyż stoją przed obliczem samego Boga.

Rozumiem kuszenie zasiewaniem wątpliwości w kanonizację zmarłych. Dobry chwyt. Sądzę, że wielu ignorantów uważających się za katolików, może się na to złapać. Natomiast ci, którzy wiedzą czym jest kanonizacja z politowaniem pokiwają głowami na ignorancją pytającego. I pomodlą się w jego intencji. Oraz w intencji tego, aby nie miał złych intencji. Bo zła intencją jest podważanie czyjejś wiary, czyjegoś zaufania do Kościoła.

Zgoda. Nasze uświęcenie to proces na resztę życia rozpisany - po nawróceniu/świadomym uwierzeniu. Ten proces to dzieło Boże, przy czym naszym zadaniem jest nie przeszkadzać, ale pozytywnie odpowiadać/reagować na Boże dzieło w nas i dla nas czynione...
Lubię tę obietnicę:

Flp 1,6 PAU
(6) Jestem bowiem przekonany, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, ukończy je do dnia Chrystusa Jezusa.

Do świętych w przyszłości? (w nadziei tejże świętości) - to chciałeś napisać? [sugeruję, aby przy podawaniu obcych zwrotów podawać też ich sens zgodny z tym, co chcesz wyrazić; bywają zwroty niejednoznaczne, więc lepiej dać znać, co się ma na myśli].

Ale nie czytamy raczej o przyszłości, lecz o teraźniejszości - świętymi zwani są odbiorcy Listów Apostolskich; już teraz!
Jak to wyjaśnić? Ja to tak widzę, że teologia uczy o świętości przypisanej i udzielonej; ta pierwsza jest na tym oparta, że Bóg patrzy na wierzącego, usprawiedliwionego człowieka jako na będące "w Chrystusie", a On jest Święty! To jest nasza duchowa POZYCJA: w Nim, w Chrystusie... już jesteśmy święci: teraz!

Lecz życie toczy się dalej, i nasza KONDYCJA jest jeszcze niedoskonała: dlatego potrzebujemy świętości udzielanej dzień po dniu, aby być w procesie uświęcenia (wcześniej wzmiankowanym) - by KONDYCJA zrównywała się z POZYCJĄ!
Te np. słowa pokazują nasz pozycję:

Ef 2,4-7 PAU
(4) Bóg jednak, bogaty w miłosierdzie, dzięki swej wielkiej miłości, którą obdarzył nas,
(5) umarłych z powodu występków, przywrócił nas do życia z Chrystusem. Łaską jesteście zbawieni!
(6) On w Chrystusie Jezusie ożywił nas i posadził na wyżynach niebieskich,
(7) aby w nadchodzących czasach ukazać niezwykłe bogactwo swojej łaski poprzez dobroć, jaką darzy nas w Chrystusie Jezusie.

Duchowo jesteśmy na POZYCJI "w Chrystusie" - na wyżynach niebieskich, ale realnie, fizycznie jesteśmy nadal na ziemi: taka jest nasza kondycja; lecz Bóg daje nam łaskę, aby jedno z drugim się ostatecznie zrównało...

Masz w Biblii kanonizację opisaną?!

1. Sprawdź, znaczenie słowa w Biblii.
2. Uważam, że Bóg będący ponad czasem, wie, kto jest świętym. Choć dopóki jest w czasie, czyli żyje biologicznie, jeszcze nie dostąpił zbawienia. Święci, powiedziałbym są ci, a których zbawieniu Bóg wie. Można też uznać, że świętymi są ci, którzy kochają Boga. Oczywista wraz ze wszystkimi konsekwencjami tej decyzji.
Np. Ef 2.8.
Sprawdź, jeśli rzeczywiście nie wiesz.
Dziwi mnie to, że mylisz świętość z kanonizacją. Kanonizacja nikogo nie czyni świętym. Kościół nie ma takiej kompetencji.

Wskażesz, gdzie mam sprawdzać?

To po robione są procesy kanonizacyjne, gdzie zapada DECYZJA, czy kanonizacja może być, czy nie?!
OK, to dlatego apostołowie zwracali się do współwyznawców: święci.

Flp 1:1 BW "Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi wraz z biskupami i z diakonami.

Flp 4:22 BW "Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza zaś ci z domu cesarskiego.

.

Swiete jest wszystko, co istnieje...co JEST.
Bog JEST wszystkim, co istnieje...a wiec JEST swiety.
Czlowiek (kobieta z mezczyzna) jest swiety, bo JEST Jego dzielem i JEST do Niego podobny.

Przybywajac na ziemie w celu poznania, czlowiek zapomnial kim jest i w jakim celu pojawil sie na ziemi. Oddalony od zrodla prawdziwego swiatla zaczal bladzic(grzeszyc)...jego milosc slabla, a na jej miejscu pojawil sie strach(zlo) we wszystkich jego odcieniach(agresja, żądza wladzy, chec zabijania i niszczenia...klamstwo...). Czlowiek stracil zupelnie cel z oczu(DOM OJCA)...poczul sie bezradny i zatracony...
Bladzac, wpadl czlowiek na pomysl, aby panowac nad drugim czlowiekiem. Powstala piramida wladzy i nadane zostalo prawo. Powstaly sady i wiezienia, czlowiek poczul sie panem zycia i smierci.
Czlowiek zapomnial o swoim Ojcu i...wymyslil sobie na to miejsce ojca zastepczego, podobnego do siebie samego w stanie totalnego upadku: msciwego, agresywnego, mocnego, zazdrosnego boga-bestie...

Wielu takich bogow powstalo "na obraz i podobienstwo" upadlej istoty ludzkiej.

Jeden z nich przylgnal do narodu, ktory wyroznial sie przebiegloscia i okrucienstwem wobec innych narodow. To bog o tajemniczym imieniu, ktorego czlowiek (ze strachu przed smiercia z jego reki ) bal sie wymawiac.
Zagubieni, zastraszeni, upadli w duchu ludzie zbudowali sobie swoj swiat(matrix). Pelno bylo w nim swiatyn z oltarzami na krwawe ofiary ze zwierzat i ludzi...Zbudowano palace dla wladcow. Powstal okrutny system panow i poddanych.
Cale zlo i cierpienie zgonili mozni panowie na diabla, grzeszne pospólstwo zostalo przeklęte, a przekleci ludzie uwierzyli ze strachu swoim panom, przescigujac sie w skladaniu ofiar swoim bogom, nie oszedzajac przy tym nawet wlasnych dzieci.

Na pamiatke tych zdarzen ryto w kamieniu, pisano na papirusach i na byczej skorze.
Smutna historia grzechu i grzesznikow. Historia ziemi, przekletej z powodu czlowieka, ktory zabladzil w ciemnosciach. Historia klamstwa i wynikajacej z niego fikcji.

Ale dla niebianskiego Ojca ten zagubiony(grzeszny) czlowiek nigdy nie przestal byc swiety.

Ojciec zadbal o to, aby na ziemi pojawilo sie prawdziwe swiatlo i oswietlilo nam droge powrotna do Domu naszego Ojca.

Co bylo dalej i co bedzie, dowiadujemy sie od Ducha Prawdy, ktory pojawil sie na ziemi.

Coraz wiecej pograzonych w klamstwie ludzi dostrzega to swiatlo.
Diabel stworzony przez swiatowych panow traci nadaną mu przez panow moc.
Strach opuszcza zbląkanych grzesznikow, na sercu robi sie razniej.
Pustoszeja swiatynie zbudowane rekami religijnych niewolnikow.
Bogowie stworzeni przez ludzi nie chca juz sluchac rozkazow swoich kaplanow.




Czlowiek jest swiety bez kanonizacji.
Kanonizacja to poprawianie dziela Boga Ojca.

PS
Zachecam do lektury i przeanalizowania w duchu przypowiesci biblijnej o synu marnotrawnym.

Pozdrawiam w duchu i prawdzie