Zwróć uwagę jak to jest napisane: "jego ugodziły winy nas wszystkich". Biorąc pod uwagę, że pisze to prorok-Izraelita, to jest jasne, że mówi o winach swoich i swoich współbraci w narodzie.

Wiesz, że Nowy Testament "garściami" czerpie ze Starego... - więc poczekaj nieco, a opracuję IV Pieśń o Słudze Jahwe pod kątem tego, jak jest ona w NT komentowana; a jest!! [i, wybacz, ale nie będę zważał na to, że może odrzucisz to, co przeczytasz, bo jeśli nawet tak zrobisz, to ktoś inny skorzysta; ten, który nie stara się tak mocno nie wierzyć, jak starasz się niestety Ty!...; naprawdę wkładzsz wiele wysiłku w swoją niewiarę - można by Cię nawet "podziwiać" za taką determinację, gdyby ona miała jakąś przyszłość, tę wieczną przyszłość... Ale nie ma!!]
Niedługo wracam...

@Swołocz
@Jerzy_67
Ponieważ wasza rozmowa w ostatnich wpisach odnosi się do interpretacji 53. rozdziału Izajasza, może zainteresują was treści zawarte w niewielkiej książeczce "Jezus był Żydem" autorstwa Arnolda G. Fruchtenbauma (przekład polski z 2010 r.). Książkę tę napisał mesjaniczny żyd, a jest ona adresowana głównie do żydów, stąd przytaczane argumenty muszą omijać Nowy Testament. Drugi rozdział książeczki jest poświęcony interpretacjom Iz.53. Trudno tutaj zmieścić większe fragmenty, więc ograniczę się do omówienia, może dodam jakieś cytaty.

Autor stwierdza: "nasi rabini przeprowadzili poważne studia nad proroctwami mesjańskimi. Doszli oni do takiej konkluzji: Prorocy mówią o dwóch różnych Mesjaszach."
Pierwszy to Mesjasz, Syn Józefa (Meszijah ben Josef) - i chociaż to dopowiedzenie tam nie pada, chodzi o tego Józefa, syna Jakuba, który został sprzedany do Egiptu. To Mesjasz, który miał przyjść, aby cierpieć i umrzeć. Drugi Mesjasz, Syn Dawida (Meszijah ben Dawid) zbuduje na ziemi mesjańskie królestwo pokoju. Ta idea dwóch Mesjaszów była uznana przez wszystkich rabinów wczesnego okresu. Taka interpretacja była najlepsza, więc utrzymywała się przez stulecia. Z czasem uwagę skupił Mesjasz- król, a ten Mesjasz cierpiący był jedynie czasami przywoływany.

Ta koncepcja Mesjasa, Syna Józefa, pochodzi głównie z Iz. 53. Współcześni rabini twierdzą jednak, że to interpretacja chrześcijańska, a żydowska jest inna, i dotyczy ludu żydowskiego, doświadczającego cierpienia w świecie pogańskim. Autor jednak dowodzi, że pierwotnie tak nie było, i że to rabiniczna interpretacja uległa zmianie.

Targumy, to teksty żydowskiej tradycji, będące przekładami (z hebrajskiego na aramejski), a jednocześnie dostarczające wyjaśnień (interpretacji) omawianego tekstu. To parafrazy oryginalnych tekstów. Targumy autorstwa Jonatana ben Uzziela (I w.) interesujący nas fragment zaczynają od słów: "Oto mojemu słudze Mesjaszowi powiedzie się...".
Podobne interpretacje Iz. 53 pojawiają się w całym szeregu wczesnych targumów i midraszy, w tym:
Targum Jalkut, midrasz kohen.

Modlitwa Musaf (VII w.) na Dzień Pojednania (Jom Kippur):
"Mesjasz, nasza Sprawiedliwość odszedł od nas. Ogarnęło nas przerażenie, nie mamy nikogo, kto by nas usprawiedliwił. Poniósł jarzmo naszych nieprawości i naszych przestępstw, zraniony został z powodu naszego przestępstwa. Dźwiga nasze grzechy na swych ramionach, by znaleźć wybaczenie dla naszych nieprawości. Będziemy uleczeni przez jego rany w tym czasie, gdy Odwieczny stworzy go (Mesjasza) jako nowe stworzenie..."

Rabin Don Jicchak Ababanel (ok. 1500) - chociaż sam reprezentuje inne zdanie, to jednak stwierdza, że większość rabinów w midraszach traktuje Iz. 53 jako mówiący o Mesjaszu.

W tekście pojawia się znacznie więcej imion i przykładów, trudno je wszystkie tu przytaczać.
Pierwszą osobą, ktora reprezentowała pogląd mówiący, że Iz. 53 odnosi się raczej do Izraela niż Mesjasza, był Szlomo Jicchak, znany bardziej jako Raszi (1040-1105).
"Obecnie pogląd Rasziego stał się dominującym w żydowskiej i rabinicznej teologii. Lecz nie jest to typowy żydowski pogląd, ani nie jest to tradycyjny żydowski pogląd. Ci. którzy żyli bliżej czasów powstania tego pisma oraz ci, którzy mieli mniejszy kontakt z chrześcijańskimi apologetami, interpretowali go jako mówiący o Mesjaszu"

W opinii ks. Waldemara Chrostowskiego, gdzieś na przełomie er (przed i po Chrystusie) w judaizmie pojawiły się dwie frakcje. Judaizm biblijny opierał się na tekstach Biblii Hebrajskiej. W judaizmie rabinicznym (a później talmudycznym) Biblia faktycznie zeszła na dalszy plan, a na czoło wysunęły się tzw. nauki starszych. Przez wiele wieków ery przedmesjańskiej, praktycznie wszyscy żydzi byli wyznawcami judaizmu biblijnego, bo na Biblii opierali swoje życie. A po zburzeniu Jerozolimy i świątyni w 70 r. (po wyłączeniu chrześcijan-żydów) judaizm stał się całkowicie rabiniczny.
Czasy Jezusa były czasami tego wielkiego przełomu. Moim zdaniem o to chodziło Jezusowi, gdy przestrzegał uczniów przed kwasem faryzeuszy.

A zatem niemal wszyscy Żydzi zmienili wiarę ojców. Nie zmienili wiary ojców (a jedynie uzupełnili je nowym objawieniem związanym przyjściem Mesjasza) mniej liczni żydzi, którzy stali się chrześcijanami. Ale z kolei większość chrześcijan nawróciła się z pogaństwa - więc również "zmieniła wiarę ojców".
"Trwanie przy wierze ojców" samo w sobie nie jest ani dobre ani złe. Każdy człowiek jest osobnym podmiotem, a nie jedynie bezwolnym pionkiem, na szachownicy dziejów. Odpowiadamy (przed Bogiem) za to, co wybieramy. Syn pijaka nie musi być pijakiem. Syn komucha nie musi być komuchem. Syn poganina nie musi być poganinem. Ale też zdarza się, że syn chrześcijanina żyje jak poganin i jest faktycznym poganinem.

UWAGA! Gdyby się komuś nie chciało czytać tego długiego posta, to niech przynajmniej obejrzy to nagranie:
https://youtu.be/BmNDdGaogTg
Jego tytuł: "Zakazany rozdział: Izajasz 53 w Hebrajskiej Biblii"
[warto patrzeć na reakcje sondowanych na ulicy ludzi...]

O, tak! Dzięki za to, co napisałeś! Bardzo to się zgadza z tym, co uznaję za prawdę, więc tym bardziej dziękuję, a Swołocz niechajże to przemyśli...
Może też przemyśli to, co poniżej przygotowałem. Do każdego wersetu z Iz 52,13-15 -- Iz 53,1-12 podaję cytaty z NT (nie podaję, jak zwykle, wg Biblii Paulistów, a Biblii Warszawskiej, bo tak było mi łatwiej kopiować; nie podaję też kontekstów, a tylko pojedyncze wersety; kontekst zawsze można samemu odczytać).

Oto jak NT albo wprost, albo pośrednio nawiązuje, lub zdaje się nawiązywać do omawianej od wielu postów Pieśni o Słudze JHWH (cytuję też wg Biblii Warszawskiej; niektóre cytaty z NT się powtarzają, ale to dlatego, że tematyka się pokrywa nie tylko w jednym miejscu).

Iz 52,13-15
(13) Oto szczęśliwie się powiedzie mojemu słudze: Będzie nader wywyższony i bardzo wysoko wyniesiony.

Filipian 2:7
​Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem,
+
Filipian 2:9 ​
Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię.
+
Mateusza 28:18
A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi.

(14) Jak wielu się przeraziło na jego widok - tak zeszpecony, niepodobny do ludzkiego był jego wygląd, a jego postać nie taka jak synów ludzkich,

Jana 15:25
Jednakże słowo, które jest w zakonie ich napisane, wypełniło się: Bez przyczyny mnie znienawidzili.
+
1 Piotra 2:21
Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady;
+
1 Piotra 2:23
On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi;
+
Hebrajczyków 2:9
Widzimy raczej tego, który na krótko uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci, aby z łaski Bożej zakosztował śmierci za każdego.

(15) Tak wprawi w zdumienie liczne narody, królowie zamkną przed nim swoje usta, bo zobaczą to, czego im nie opowiadano, i zrozumieją to, czego nie słyszeli.

Rzymian 15:21
​Lecz jak napisano: Ujrzą go ci, Do których wieść o nim nie doszła, A ci, co o nim nie słyszeli, Poznają go.
+
Dzieje 9:15
Lecz Pan rzekł do niego: Idź, albowiem mąż ten jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię moje przed pogan i królów, i synów Izraela;
+
Rzymian 10:20
A Izajasz waży się nawet powiedzieć: Dałem się znaleźć tym, Którzy mnie nie szukali, Objawiłem się tym, Którzy o mnie nie pytali.

Iz 53,1-12
(1) Kto uwierzył wieści naszej, a ramię Pana komu się objawiło?

Jana 12:38
​Aby się wypełniło słowo proroka Izajasza, jakie wypowiedział: Panie, którz uwierzył wieści naszej, a komu objawiło się ramię Pana?
+
Rzymian 10:16
​Lecz nie wszyscy dali posłuch dobrej nowinie; mówi bowiem Izajasz: Panie! Któż uwierzył zwiastowaniu naszemu?
+
Łukasza 18:31
​A wziąwszy z sobą dwunastu, rzekł do nich: Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym.
+
Łukasza 24:27
​I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.
+
Jana 1:45
​Filip spotkał Natanaela i rzekł do niego: Znaleźliśmy tego, o którym pisał w zakonie Mojżesz, a także prorocy: Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu.

(2) Wyrósł bowiem przed nim jako latorośl i jako korzeń z suchej ziemi. Nie miał postawy ani urody, które by pociągały nasze oczy, i nie był to wygląd, który by nam się mógł podobać.

Filipian 2:7
​Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem,

Jana 1:10
Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał.

Jana 19:5
Wyszedł więc Jezus w koronie cierniowej i w płaszczu purpurowym. I rzekł im Piłat: Oto człowiek!

1 Piotra 2:4
Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny.

(3) Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego.

Marka 9:12
​A On im odrzekł: Eliasz wprawdzie przyjdzie najpierw i wszystko naprawi; ale jakże napisano o Synu Człowieczym? Musi wiele ucierpieć i za nic być poczytanym.
+
Marka 10:34
​I będą go wyśmiewać i pluć na niego, ubiczują go i zabiją, lecz po trzech dniach zmartwychwstanie.
+
Łukasza 23:11
​Wtedy Herod z żołnierstwem swoim sponiewierał go i wydrwił, kazał go przybrać we wspaniałą szatę i odesłał z powrotem do Piłata.
+
Jana 1:11
​Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.
+
1 Piotra 1:11
​Starając się wybadać, na który albo na jaki to czas wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy, który przepowiadał cierpienia, mające przyjść na Chrystusa, ale też mające potem nastać uwielbienie.

(4) Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony.

Mateusza 8:17
​Aby sią spełniło, co przepowiedziano przez Izajasza proroka, mówiącego: On niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł.
+
1 Piotra 2:24
​On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was.
+
Rzymian 15:3
​Bo i Chrystus nie miał upodobania w sobie samym, lecz jak napisano: Urągania urągających tobie na mnie spadły.

(5) Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.

Rzymian 4:25
​Który został wydany za grzechy nasze i wzbudzony z martwych dla usprawiedliwienia naszego.
+
1 Koryntian 15:3
​Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism
+
1 Piotra 2:24
​On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was.
+
Jana 1:29
​Nazajutrz ujrzał Jezusa, idącego do niego, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.
+
Dzieje 3:18
​Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że jego Chrystus cierpieć będzie.

(6) Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył, a Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich.

Rzymian 3:12
​Wszyscy zboczyli, razem stali się nieużytecznymi, nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego.
+
1 Piotra 2:25
​Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do pasterza i stróża dusz waszych.
+
1 Piotra 3:18
Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony życiu.

(7) Znęcano się nad nim, lecz on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust.

Mateusza 26:63
​Ale Jezus milczał: Wtedy arcykapłan rzekł do niego: Zaklinam cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Chrystus, Syn Boga.
+
Mateusza 27:12
​A gdy go oskarżali arcykapłani i starsi, nic nie odpowiedział.
+
Mateusza 27:14
​Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił.
+
Dzieje 8:32
​A ustęp Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony I jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, Tak nie otwiera ust swoich;
+
Łukasza 23:9
​Wypytywał go więc wieloma słowy, lecz Ten nic mu nie odpowiadał.
+
Jana 1:29
​Nazajutrz ujrzał Jezusa, idącego do niego, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.
+
Jana 19:9
​I wszedł znowu do zamku, i rzekł do Jezusa: Skąd jesteś? Ale Jezus nie dał mu odpowiedzi.
+
1 Koryntian 5:7
​Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus.
+
1 Piotra 1:19
​Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.
+
Łukasza 18:31
​A wziąwszy z sobą dwunastu, rzekł do nich: Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym.
+
Jana 1:36
​I ujrzawszy Jezusa przechodzącego, rzekł: Oto Baranek Boży.
+
1 Koryntian 15:3
​Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism.

(8) Z więzienia i sądu zabrano go, a któż o jego losie pomyślał? Wyrwano go bowiem z krainy żyjących, za występek mojego ludu śmiertelnie został zraniony.

Łukasza 23:25
​Kazał wypuścić tego, którego oni zażądali, a który został wtrącony do więzienia za rozruch i zabójstwo, Jezusa zaś zdał na ich wolę.
+
Jana 11:50
​I nie myślicie, że lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął.
+
Dzieje 3:15
I zabiliście Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych, czego my świadkami jesteśmy.
+
Dzieje 7:52
Któregoż z proroków nie prześladowali ojcowie wasi? Pozabijali też tych, którzy przepowiedzieli przyjście Sprawiedliwego, którego wy teraz staliście się zdrajcami i mordercami,

(9) I wyznaczono mu grób wśród bezbożnych i wśród złoczyńców jego mogiłę, chociaż bezprawia nie popełnił ani nie było fałszu na jego ustach.

1 Piotra 2:22
​On grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach jego;
+
1 Jana 3:5
​A wiecie, że On się objawił, aby zgładzić grzechy, a grzechu w nim nie ma.
+
Marka 15:46
​A on kupił prześcieradło, zdjął go, owinął w prześcieradło, i złożył w grobowcu wykutym w skale, i przytoczył kamień przed wejście do grobu.
+
Łukasza 23:53
​I zdjąwszy je, oinął w prześcieradło i złożył w grobowcu w skale, gdzie nikt jeszcze nie lażał.
+
Jana 18:38
​Rzekł do niego Piłat: Co to jest prawda? A to rzekłszy, wyszedł znowu do Żydów i powiedział do nich: Ja w nim żadnej winy nie znajduję.
+
1 Koryntian 15:4
​I że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism,
+
2 Koryntian 5:21
​On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
+
Hebrajczyków 4:15
​Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu.

(10) Ale to Panu upodobało się utrapić go cierpieniem. Gdy złoży swoje życie w ofierze, ujrzy potomstwo, będzie żył długo i przez niego wola Pana się spełni.

Marka 10:45
​Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i oddać swe życie na okup za wielu.
+
Łukasza 22:44
​I w śmiertelnym boju jeszcze gorliwiej się modlił; i był pot jego jak krople krwi, spływające na ziemię.
+
Łukasza 2:34
I błogosławił im Symeon, i rzekł do Marii, matki jego: Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu, i aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą,

(11) Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie.

1 Piotra 2:24
On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was.
+
Jana 12:27
Teraz dusza moja jest zatrwożona, i cóż powiem? Ojcze, wybaw mnie teraz od tej godziny? Przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę.
+
Mateusza 27:19
​A gdy on siedział na krześle sędziowskim, posłała do niego żona jego i kazała mu powiedzieć: Nie wdawaj się z tym sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie przez niego wiele wycierpiałam.

(12) Dlatego dam mu dział wśród wielkich i z mocarzami będzie dzielił łupy za to, że ofiarował na śmierć swoją duszę i do przestępców był zaliczony. On to poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami.

Marka 15:28
​I wypełniło się Pismo, które mówi: Zaliczono go w poczet bezbożników.
+
Łukasza 22:37
​Albowiem mówię wam, iż musi się wypełnić na mnie to, co napisano: Do przestępców był zaliczony; to bowiem, co o mnie napisano, spełnia się.
+
Łukasza 23:34
​A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. A przy dzieleniu się jego szatami rzucali losy.
+
Mateusza 27:38
​Wraz z nim ukrzyżowali wówczas dwóch złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy.
+
Łukasza 23:32
​A prowadzono także dwóch innych złoczyńców, by ich razem z nim zgładzić.
+
Jana 19:18
​Gdzie go ukrzyżowali, a z nim innych dwóch, z jednej i z drugiej strony, a pośrodku Jezusa.
+
2 Koryntian 5:21
​On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
+
1 Jana 3:5
​A wiecie, że On się objawił, aby zgładzić grzechy, a grzechu w nim nie ma.

Ręczę, że lista cytatów z NT nie jest kompletna!
Niechaj za podsumowanie posłuży ten tekst, w którym jak na dłoni widać, jak była przez pierwszych chrześcijan interpretowana Pieśń z Księgi Izajasza.
W sumie, to sam ten jeden cytat z Dz 8 by wystarczył, ale jak widać można jeszcze poszerzyć spojrzenie, co wyżej uczyniłem.

Dz 8,26-40
(26) A anioł Pański rzekł do Filipa, mówiąc: Wstań i idź na południe drogą, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy. Jest to droga pustynna.
(27) I powstawszy, poszedł. A oto Etiopczyk, eunuch, dostojnik królowej etiopskiej Kandaki, który zarządzał jej wszystkimi skarbami, a przyszedł do Jerozolimy, aby się modlić,
(28) Powracał, a siedząc na swoim wozie, czytał proroka Izajasza.
(29) I rzekł Duch Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego wozu.
(30) A gdy Filip podbiegł, usłyszał, jak tamten czytał proroka Izajasza, i rzekł: Czy rozumiesz to, co czytasz?
(31) Ten zaś powiedział: Jakżebym mógł, jeśli mnie nikt nie pouczył? I poprosił Filipa, aby wsiadł i zajął przy nim miejsce.
(32) A ustęp Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony I jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, Tak nie otwiera ust swoich;
(33) W poniżeniu jego wyjęty został spod prawa, O jego rodzie któż opowie? Bo życie jego z ziemi zgładzone zostaje.
(34) Wtedy eunuch odezwał się do Filipa i rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? O sobie samym, czy też o kim innym?
(35) A Filip otworzył swoje usta i zwiastował mu dobrą nowinę o Jezusie, począwszy od tego ustępu Pisma.
(36) A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?
(37) Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.
(38) I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.
(39) Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch nie ujrzał go więcej, lecz radując się jechał dalej swoją drogą.
(40) Filip zaś znalazł się w Azocie i obchodząc wszystkie miasta, zwiastował dobrą nowinę, aż przyszedł do Cezarei.

Czy ta historia z życia Filipa oraz zagranicznego gościa niebędącego Izraelitą, wymaga komentarza? Myślę, że nie! Ten, kto ma pozytywne nastawienie do całej Biblii, ma tu świetne potwierdzenie, że prorocza wypowiedź Izajasza dotyczy Mesjasza, którym się okazał Jezus z Nazaretu!

Jeśli jednak ktoś "szuka dziury w całym", to choćby i kilka podobnych tekstów miał przed oczami, to raczej dalej tejże dziury szukać będzie...
Aczkolwiek to nie jest przesądzone, bo wszak rodowici Izraelici też się nawracali i nawracają na wiarę w Jezusa, choć wychowani byli w atmosferze całkowicie Mu przeciwnej, a proroctwo z Izajasza, jeśli ewentualnie było czytane (a nie jest to takie popularne!), to interpretacja była w tym stylu, jaką tu Swołocz raczy prezentować...
Zatem: nie przekreślam nikogo! A to, co prezentuję, niech służy wzmocnieniu wiary, albo jej wzbudzeniu, że Jezus z Nazaretu to obiecany Mesjasz - m.in. proroczo opisany przez Bożego proroka Izajasza. Amen!
_______________________________

PS. Rabarbar, widzę, że jeszcze napisałeś też tak:

<<"Trwanie przy wierze ojców" samo w sobie nie jest ani dobre ani złe. Każdy człowiek jest osobnym podmiotem, a nie jedynie bezwolnym pionkiem, na szachownicy dziejów. Odpowiadamy (przed Bogiem) za to, co wybieramy.>>

Właśnie!
Czasem ktoś z Polaków deklaruje, że trzeba wiarę ojców pielęgnować, i nie zmieniać jej... Mówi to jako np. katolik i oczywiście ma na myśli wiarę katolicką.
Ale gdyby tak iść wstecz, to kiedyś wiara ojców, Słowian, Polaków była inna, niż katolicka i chrześcijańska!...
Zatem apel o trzymanie się wiary ojców (albo o powrót do niej), można by skwitować nieco przekornie: czy chcesz więc wierzyć w bogów słowiańskich, bo to była wiara ojców narodu polskiego?...

Podzielę się czyjąś krótką wypowiedzią na temat Iz 53 pozyskaną na Facebooku; piszący, to ktoś chyba z rodowodem żydowskim, ale wierzącym w Chrystusa:

Gdyby w Iz 53 liczba pojedyncza wskazywała cały naród, to kogo dotyczyłaby liczba mnoga?
Kim byliby "my" gardzący tym, który: został starty za winy "nasze"?

Istotnie, dobre pytania, prawda?! Zauważmy, że w całej Pieśni przeplata się liczba pojedyncza z mnogą: on... my...
Jeśli "on"=Izrael/naród izraelski, to kim są "my"?!... [z wypowiedzi Swołocz wynika, że "my" to też Izrael; tylko czy to wtedy ma sens?!... Izrael dla samego siebie jest swoim zbawicielem - bo swoje winy wziął na siebie samego??!... ejżeeee...]

Chat GPT bardzo zgłupiał w porównaniu z tym co było kilka miesięcy temu, i to wersja 3.5 jak i 4.
Przedtem odpowiedział mi na temat mitu o Kleobisie i Bitonie mimo że pomyliłem w pytaniu Herę i Apolina(!)
Dziś zadając pytanie o wiele dokładniej, nie mógł znaleźć tego mitu
Czyli zamiast sztucznej inteligencji mamy sztuczną głupotę

Andy72, serio?! Patrz, to mój "urobek" sprzed chwili:

Czy znasz mit o Kleobisie i Bitonie?
ChatGPT

Tak, znam mit o Kleobisie i Bitonie. To starożytne greckie opowieści, które były przekazywane ustnie i później zapisane przez różnych autorów, takich jak Herodot czy Solon.

Według mitu, Kleobis i Biton byli synami Kydippe, kapłanki Hery w Argos. Byli bratankami, synami jednego z najbardziej szanowanych kapłanów w Argos. Opowieść o nich pochodzi od Herodota.

W pewnym momencie, kiedy ich matka miała wziąć udział w ważnym religijnym święcie, woły, które zwykle ciągnęły jej wóz, z jakiegoś powodu nie pojawiły się. Kleobis i Biton, nie chcąc, aby matka spóźniła się na uroczystość, postanowili sami przypiąć wóz do siebie i wytoczyć go do świątyni.

Matka, pod wrażeniem ich oddania, modliła się do bogini Hery, aby jej synowie otrzymali najlepsze z błogosławieństw. Bogini wysłuchała jej modlitw i obdarzyła Kleobisa i Bitona darem. Po święcie bracia postanowili wyruszyć do Delf, by zasięgnąć rady w świątyni Apollina. Jednak zanim ruszyli, błogosławieństwo bogini się spełniło, a bracia zasnęli na świętym miejscu i nigdy się nie obudzili.

Mit ten podkreślał poświęcenie i oddanie synów dla matki oraz uznanie ich czystości i cnoty przez bogów.

A to - celem sprawdzenia - info z https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Kleobis-i-Biton;3922873.html

Kleobis i Biton, mit. gr. bracia z Argos, synowie Kidypy, kapłanki Hery w Argos,
gdy woły nie wróciły na czas z pola, Kleobis i Biton sami zaprzęgli się do wozu i zawieźli matkę do świątyni Hery; Kidypa wzruszona okazaną jej czcią, prosiła boginię o największe szczęście dla synów; Hera zesłała braciom śmierć w czasie snu; symbol miłości synowskiej.

---------

Sprawdziłem Barda - inny model AI, i tu wynik jest gorszy - pytanie to samo, co wyżej; odpowiedź taka:

Tak, znam mit o Kleobisie i Bitonie. Jest to starożytny grecki mit o dwóch braciach, którzy poświęcili swoje życie, aby uratować swoją matkę.

Akcja mitu rozgrywa się w Argos w Grecji. Kleobis i Biton byli synami bogatego rzemieślnika. Pewnego dnia ich matka, Hippodamia, miała udać się do świątyni Hery w Argos. Kleobis i Biton, którzy byli bardzo oddani swojej matce, zaprzęgli się do wozu i zaciągnęli go do świątyni. Kiedy przybyli do świątyni, ludzie byli tak pod wrażeniem ich poświęcenia, że ​​zwrócili się do bogów o błogosławieństwo dla braci. Bogowie wysłuchali ich próśb i w nocy sprowadzili Kleobisa i Bitona do nieba.

Mit o Kleobisie i Bitonie jest przykładem starożytnej greckiej moralności. Mówi o poświęceniu, miłości rodzicielskiej i błogosławieństwie bogów.
Mit jest popularnym motywem w sztuce i literaturze. Został przedstawiony w wielu dziełach, w tym w obrazie „Kleobis i Biton” francuskiego malarza Jacques'a-Louisa Davida z 1784 roku. Obraz przedstawia braci, którzy ciągną wóz swojej matki do świątyni. Obraz jest uważany za jeden z arcydzieł sztuki neoklasycznej.

Ów malarz nie namalował tego, co podał; przynajmniej nic nie znalazłem tu: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jacques-Louis_David
Wygląda na to, że Bard zmyśla!
Jest z tym mitem związana ta praca rzeźbiarza:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kleobis_i_Biton

Co o tym myślisz? (używam darmowej wersji 3.5 ChatGPT)

Nic dziwnego że odpowiedział, skoro jawnie podałeś tę nazwy, Google by też znalazło
ja podałem:
User
Co to za mit : kapłanka Hery miała dwóch synów, prosiła Herę by nie cierpieli

- nie wiedzial

jak nazywała się kapłanka Hery mająca dwóch synów?
- nie wiedzial

jaki mit grecki o dwóch synach, którzy mieli nie cierpieć
- nie wiedzial

A nawet na samym początku dałem
- co to za mit żę Hera spęłniła życzenie matki dwóch synów w taki sposób że synowie umarli we śmie?
- nie wiedzial

A wcześniej poł roku czy rok temu
jest mit w którym matka prosi Apolla o zycie bez cierpienia, po czym dzieci umierają w czasie snu
- odpowiedział mimo że błędnie podałem Apolla zamiast Herę

Czyli bardzo ostatnio zgłupiał

https://www.cdaction.pl/newsy/chatgpt-z ... a-poczatku
----
Użytkownicy, którzy mu odpowiadają, mają podobne odczucia – GPT-4 zawodzi, jest „leniwy” i „głupi”. Zauważają też, że kilka tygodni temu GPT-4 zaczął odpowiadać szybciej, jest jednak dużo mniej precyzyjny. Użytkownik Air twierdzi, że pierwsze zmiany na gorsze pojawiły się w wersji z 12 maja, by następnie… jakość bota znów drastycznie się pogorszyła w wersji z 23 maja.
----

A może to strajk?
Ja zauważyłem zgłupienie w wersji zarówno 3.5 jak i 4, nie parzyłem jeszcze na kod w Pythonie czy C++

A, to faktycznie tu się nie popisał; sprawdziłem.
Ja się tym nie martwię jakoś, bo nie używam tego narzędzia do tego typu testów.
Mój obszar zainteresowania to przede wszystkim Biblia i chrześcijaństwo - sam ten teren dość dobrze znam (w przeciwieństwie do różnych mitologii), więc mogę mieć pożytek z takiego zastosowania AI.
Jestem jednak ostrożny, więc są sposoby, by w innych źródłach sprawdzić AI.
No nic, zobaczymy, co dalej z tego będzie...


Słówko do Swołocz: niech nagła zmiana tematyki nie zmyli Cię, jakoby wątek proroctwa Izajasza już się zakończył; masz możliwość odnieść się do obszernych treści... [nie musisz, ale taka odpowiedź będzie przeze mnie mile widziana, by trud mój (oraz Rabarbara) nie przeszedł niezauważony]

Co to jest pod tym linkiem, teraz podanym?; ja nie mam czegoś takiego w moich zasobach/ustawieniach, na moim koncie...

NIe możesz wejśc na forum, jak nie masz tam konta?
jest mój post, na razie nikt nie odpowiedzial:

ChatGPT has become very stupid compared to what it was before
Both version 3.5 and 4

Is myth
English Wikipedia: Kleobis_and_Biton

I am prompting:
“Co to za mit : kapłanka Hery miała dwóch synów, prosiła Herę by nie cierpieli”
= not found

“jak nazywała się kapłanka Hery mająca dwóch synów?”
= not found

“jaki mit grecki o dwóch synach, którzy mieli nie cierpieć”
= not found

and even given at first:
“co to za mit żę Hera spęłniła życzenie matki dwóch synów w taki sposób że synowie umarli we śmie?”
= not found

But earlier a several months ago or year ago:
“jest mit w którym matka prosi Apolla o zycie bez cierpienia, po czym dzieci umierają w czasie snu”

It correct answered, even though I incorrectly said Apollo instead of Hera

Chętnie przeczytałem nowinki Rabarbara. Na razie nie wyrobiłem sobie zdania. Co do Twoich, Jerzy_67, wpisów, to jakoś nie robią na mnie wrażenia. Co do przeciwstawienia "naród" - "my, którzy zgrzeszyli", to można to widzieć tak, że jacyś tam członkowie narodu zgrzeszyli, a cały naród za to odpowiedział.