Laudetur Iesus Christus!

Dziś o godzinie 7:30 zmarł papież Franciszek. W drugi dzień świąt wielkanocnych. W związku z tym wchodźmy w okres tzw.sedisawancji.
Kodeks prawa kanonicznego z 1983 stosuje to określenie zarówno wobec wakansu Stolicy Apostolskiej (diecezji rzymskiej – sede Romana vacante), jak i każdej innej diecezji. Sede vacante trwa do momentu objęcia diecezji przez nowego biskupa. Administrowanie jest w tym czasie ograniczone do spraw najniezbędniejszych, gdyż obowiązuje zasada nihil innovetur (niczego nie należy zmieniać).

Sede vacante Stolicy Apostolskiej (łac. Apostolica sedes vacans) rozpoczyna się po śmierci lub rezygnacji papieża. W tym momencie władzę w Stolicy Apostolskiej i w całym Kościele katolickim przejmuje tymczasowo Kolegium kardynalskie z dziekanem na czele. Z kolei w Watykanie administrację przejmuje kardynał kamerling, pełniąc w ten sposób funkcję tymczasowej głowy Państwa Watykańskiego. Sede vacante trwa do wyboru nowego papieża przez konklawe. W średniowieczu, a także okresach późniejszych sede vacante trwała nieraz bardzo długo, z różnych powodów. Najdłuższe jej okresy miały miejsce w latach 1241–1243, 1268–1271, 1314–1316. Reorganizacja dokonana przez Pawła VI (Romano Pontifici eligendo) przyczyniła się do usprawnienia wyboru nowego papieża.

W czasie wakatu Stolicy Apostolskiej ustaje władza rządzenia wszystkich urzędów kierowniczych Kurii Rzymskiej, niemniej wybrane urzędy zachowują lub otrzymują szczególne kompetencje:

Kolegium kardynałów – nie ma żadnej władzy wykonawczej i ustawodawczej, ma natomiast prawo wyboru nowego papieża, możliwość interpretacji prawa w zakresie wyboru nowego papieża oraz prawo kolegialnego podejmowania decyzji w najwyższej i niecierpiącej zwłoki sprawach ważnych dla Kościoła, jeżeli wakuje urząd kamerlinga i penitencjarza większego wówczas ma prawo wyznaczyć pełniących obowiązki tych urzędów,

kongregacja partykularna – zespół trzech wylosowanych kardynałów (po jednym z każdego stopnia) pod przewodnictwem kamerlinga, którzy mają prawo decyzyjne w sprawach organizacyjnych związanych z pogrzebem papieża i przygotowaniem do konklawe – zmiana składu i kolejne losowanie odbywa się co 3 dni

kamerling – zachowuje urząd, ale odpowiada przed Kolegium kardynałów, stwierdza zgon papieża i informuje o tym wikariusza generalnego diecezji rzymskiej oraz dziekana Kolegium kardynalskiego, przejmuje w zarząd i zabezpiecza Pałac Apostolski, pałac na Lateranie i w Castel Gandolfo, przejmując w nich władzę administracyjną, przygotowuje pogrzeb papieża

dziekan Kolegium Kardynalskiego – informuje o śmierci papieża kardynałów i korpus dyplomatyczny oraz zwołuje konklawe i jemu przewodniczy

Wikariusz generalny Rzymu – zachowuje urząd, ale odpowiada przed Kolegium kardynałów, ogłasza publicznie śmierć papieża

prefekci dykasterii i Sekretarz Stanu – tracą urząd, a zarząd administracyjny nad dykasteriami bez prawa decyzji wiążących przejmują ich zastępcy (sekretarze)

Penitencjarz Większy, archiprezbiter bazyliki watykańskiej, wikariusz generalny Państwa Watykańskiego i legaci papiescy zachowują urząd, odpowiadając przed Kolegium kardynalskim

Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej i Trybunał Roty Rzymskiej nie przerywają procesów

Mistrz papieskich ceremonii liturgicznych i ceremoniarze – zachowują urząd i pozostają w dyspozycji kardynałów, ponadto mistrz papieskich ceremonii liturgicznych uczestniczy w stwierdzeniu śmierci papieża, zamyka kardynałów na konklawe od wewnątrz i z dwoma ceremoniarzami oraz pomocnikami niedomagających elektorów wspiera kardynałów w czasie wyborów, opuszczając jednak kaplicę Sykstyńską w czasie głosowania, przechodząc do mniejszego pomieszczenia obok kaplicy, sporządza akt notarialny z przyjęcia wyboru przez elekta.

Jeśli zmarły papież pozostawił testament i ustanowił jego wykonawcę, to wykonawca testamentu ma za zadanie wykonać ostatnie życzenia papieża, ale ze swych poczynań zdaje relację wyłącznie nowemu papieżowi.

Podczas sede vacante Stolica Apostolska posługuje się herbem kardynała kamerlinga. Za tarczą herbową znajdują się dwa skrzyżowane klucze i rozpostarty parasol. Klucze to ewangeliczny symbol władzy danej Piotrowi przez Jezusa Chrystusa. Parasol to tzw. umbraculum, rodzaj uroczystego baldachimu, który był rozkładany nad kardynałami elektorami i po dokonanym wyborze składany u wszystkich, z wyjątkiem wybranego.

Szczegółowe zasady wakatu Stolicy Apostolskiej regulują kanony kan. 332 § 2 i 355 KPK (kan. 44 § 2 KKKW), oraz przede wszystkim konstytucja apostolska Universi Dominici gregis.

Wyprzedził czas czy sie zagalopował?
Teraz, to bez znaczenia. Skończył się jego czas, teraz jest o Ojca. Szczęśliwy, wyzwolony z bólu, niemocy, ograniczeń ciała.
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie!

Amen!

W życiu równość jest niemożliwa, w śmierci nierówność jest niemożliwa.

Śmierć każdcemu pisana, ale samo umieranie nierówne. Gorzej z tym, co po śmierci; tam nierówność bywa nie do likwidacji!

Bardzo mi żal. Niech Mu ziemia lekką będzie. Od początku Mu kibicowałem.

https://krytykapolityczna.pl/swiat/bart ... -opus-dei/

Bartoś: "Bergoglio... trzeba chyba trzymać za niego kciuki, dla naszego dobra (wymiana sekretarza stanu może choćby oznaczać zmianę polityki Watykanu wobec Radia Maryja)". O, tu kompromitacja - nie udało się mu w Argentynie podstawić Paciamamy za Maryję.

A z tym "gorzej" po śmierci, to sobie tak sam wymyśliłeś?

Nie, "Drzewo w którą stronę się przechyla, tam po śmierci padnie". Człowiek, póki żyje, ma szansę wyprostowania się.

Rozumiem, że sam tego nie wymyślałeś, a od gapiłeś i jak wyprostowana małpeczka powtarzasz. Jak myślisz, w którą stronę po śmierci padnie drzewo, które się nie przechyla?

Zaproponowałem Ci (tak tolerancyjnie) najpierw wyprostowanie się, żebyś po namyśle przechylił się już bardziej rozsądnie.

To to moje pochylenie określiłeś na podstawie swojej poziomicy, której poprawne działanie stwierdziłeś na podstawie swego widzi mi się. A i to rozsądniejsze pochylenie to też chyba Twoje widzi mi się. Twoje, to może niepoprawne określenie, bardziej poprawnym byłby stwierdzenie, że określiłeś je na podstawie programu, którym został zaprogramowany Twój umysł.

Ciekawe, co Chrystus, Franciszek z Asyżu, Papierz Franciszek albo też jakiś inteligentny kosmita mógłby sobie pomyśleć widząc ten bezmiar strojnych, pysznych, kosztownych szat liturgicznych . No i ten Trump na niebiesko.

Czy kolory z syntetycznych farb współczesnych i podobne szaty są bardzo kosztowne? Takie są w naszych kościołach.
Za zabytkowe szaty "nie odpowiadam". Wiem, że muszą być przewietrzane, aby dłużej istniały w szafach.
A zamieszkanie w Domu św. Marty? Jaki miało sens, skoro utrzymanie pustych wówczas niektórych pomieszczeń watykańskich też kosztowało

.

Z góry patrząc też lepiej widać głodne dzieci.