Zapraszam do dzielenia się WŁASNYMI wierszami.Proszę szanować prawa autorów i unikać plagiatu.Czas start.

Oto wiersz:
Tytuł:NASZA MIŁOŚĆ JEST KROPLĄ W MORZU

Nasza miłość jest kroplą w morzu Miłości która „ jak potężna fala ‘’ spływa do wszystkich serc Miłość ta nie zna wyjątków doświadczyć może Jej każdy miłość okazywana przez nas jest jak mała kropla Miłość , której może doświadczyć każdy jest jak bezkresny ocean jednakże miłość nawet taka mała jak kropla jest cenna .

Chętnie wrzuciłabym jakiś wiersz, ale z pewnych przyczyn nie moge tego zrobić. Powód jest taki, że kiedyś pisałam, ale wrzuciłam wszystko do pewnego serwisu internetowego i nie pamiętam ani swojego loginu, ani też żadnego tytułu.

No cóż wiersze znalazłam, pod moim nickiem pisze teraz ktoś inny i przywłaszczył sobie moje wiersze

Jeśli byś zauważyła,że ktoś przywłaszczył sobie Twoje wiersze można powiadomić moderatorów a usuną tekst niezgodny z regulaminem.Sądzę , że to forum jest godne zaufania.

To forum jest godne zaufania i wiem o tym, tylko problem w tym, że moje wiersze przez pewien serwis stały się "nie moje". Ale jakoś to przeboleje, wkońcu świat się nie zawalił

Jestem tu, czekam na znak!
To plemie żąda znaku, plemie przewrotne? TAK
Jestem przewrotna wiem, lecz też samotna, łzy... , a potem sen.

Czy prawdą może być, że II moja połówka nie została wcale stworzona ?
Po prostu nie ma takiej opcji ? S A M O T N O Ś Ć mi zaślubiona...

Jakby zabrakło oddechu? Jakby zabrakło sensu i dna ?
Woda uczuć przelewa się przeze mnie, a nikt nie chce jej pić. (Krzyk)
Dziwne, tyle się mówi o pragnieniu miłości.
A moja płynie przez tyle lat jak ścieki, niepotrzebna tak. (Rezygnacja)

Więc gorsza jest moja miłość niż inne ludzkie miłości !

a może coś tak wiosennie

Skąd się wzięło to uczucie
w duszy wiosna w sercu kłucie
w uszach szumi zamęt w głowie
czy rozsądek mi podpowie
czy kiedyś dojdę do tego
skąd się wzięło coś takiego
dumam myślę i już wiem
ja po prostu kocham Cię
nie żałuję wcale tego
bo jest to coś wspaniałego
nie uciekaj skarbie mój
to ja adorator Twój
tej okazji nie przegapię
będziesz moja gdy Cię złapię
nie ukryjesz się przede mną
odtąd będziesz razem ze mną

Wiosna

Ze snu niemocy wiosna się budzi
nadzieją nowego ubiera świat
uparta zima bardzo się trudzi
by zniszczyś mrozem wiosenny kwiat

Dookoła świat jeszcze smutny i szary
tylko ptak samotny towarzyszki szuka
gnany instynktem łączenia się w pary
z tęsknotą do serca wybranki puka

Słoneczo jasnością niebo rozświetliło
szarość i smutek przegnało za morza
zrobiło się cieplej radośniej i miło
szybciej wstaje ze snu poranna zorza

Pięknem błękitu niebo się śmieje
białym welonem mgła na polu siada
radością istnienia ziemia promienieje
wietrzyk pieści drzewa i coś opowiada

że idzie wiosna piękna jak królowa
hojnie rozdaje wszystkim swoje dary
przy niej to co było zacznie się od nowa
wszk jest dobrą wróżką co wyczynia czary

Rozpala serca płomieniem miłości
tej pierwszej jak pierwsze kwiaty wiosenne
wyzwala w oczach iskierki radości
smutek je nie zgasi bo trwają niezmienne

Pierwsze uczucia te niezapomniane
w zapachu pierwiosnków i fiołków utrwali
myśli i marzenia tęsknotą pisane
sercem wyrzeźbi pamięcią ocali

R.S

tak mało mi trzeba


Niewiele chcę od życia tylko trochę radości
niewiele wam dać mogę tylko trochę miłości
nieraz ktoś mnie zawiedzie zachwieje wiarę w człowieka
nie tracę nigdy nadziei ona wszystko przeczeka


Czasem tak mało mi trzeba czasem tylko słowo
które mi to pozwoli uwierzyć w ludzi na nowo
czasem to uścisk dłoni tak ciepły i łagodny
czasem uśmiech na twarzy promienny i pogodny


Wdzięczna jestem tym wszystkim którzy uśmiech rozdają
tak wiele radości pogody dla innych ludzi mają
na nic skarby bogactwa gdy sercem człowiek biedny
gdy serce w dobroć bogate to skarb mu niepotrzebny


Bądźmy dla bliźnich nadzieją pomóżmy im w potrzebie
ofiarujmy im miłość ofiarujmy im siebie
bo tak niewiele nam trzeba tylko trochę radości
a tak dużo możemy ofiarować miłości


Nadejdzie taki dzień

Czy nadejdzie dzień taki ,który pokojem świat zbudzi
czy nadejdzie dzień taki, który będzie szczęśliwy dla ludzi ?
Czy dzień ten będzie szczególny którego się nie zapomina,
dzień który zatrzyma w pamięci każda jego minuta i godzina


Dzień w którym odejdą smutki , cierpienia i kłopoty
i w którym człowiek zmęczony nabierze do życia ochoty.
Dzień w którym łzy i uśmiech już razem pójdą w parze,
i który nam przyniesie nadzieję na lepsze jutro w darze


Człowiek nieufny będzie nam wmawiał że jest to niemożliwe
ułuda to i marzenie a zakończenie nie zawsze jest szczęśliwe
my zaś szczerze wierzymy że los nasz i przeznaczenie
Ktoś Wielki na górze planuje dając nam mądrość i doświadczenie


Lecz od nas samych tylko zależy czy dobro wybierzemy
i Jego plany względem nas z ufnością , pokorą przyjmiemy
czy dzień który nam daje będzie dobrze wykorzystany
czy pocieszymy w nieszczęściu ,bliźniemu dłoń podamy


A dzień dotąd niepewny który po nocy się zbudzi
będzie dniem pełnym radości i szczęśliwym dla ludzi
bo dzień ten dla ukochanych dzieci Sam Pan Bóg podaruje
a ufającym, w Niego opieką ,miłością ,pokojem obdaruje

R.S.

WITAM ! Oto kilka z moich wierszy:


CZEGO OCZEKIWAŁBYM OD EUROPY

Od Europy oczekiwałbym poszanowania życia i praw człowieka
Od Europy oczekiwałbym jedności prawdziwej opartej na miłości
Od Europy oczekiwałbym braku przepaści między biednymi i bogatymi
Od Europy oczekiwałbym , aby dawała możliwość promocji i rozwoju takich wartości jak wzajemna pomoc , rodzina , nadzieja i pokój .

PIĘKNO WŁOCH I IRLANDII

Tęsknię za ciepłem włoskich wybrzeży i Irlandii zielenią
we Włoszech morza lazur,w Irlandii łąki w słońcu się mienią
pragnę te miejsca chętnie odwiedzić
i czas pośród tego piękna spędzić.

CZASOPRZESTRZEŃ I NASZA DROGA

Nasze miejsce w doczesnej rzeczywistości
taki a nie inny czas
taka a nie inna przestrzeń
takie a nie inne osoby
przebywamy naszą drogę w czasie i przestrzeni
w stronę wieczności pielgrzymujemy.

Święty Patryk i prostota teologii

Święty Patryk w prosty sposób tajemnicę Trójcy objaśniał
trzymając koniczyny trzy listki łączące się w jedną całość
tak doskonale jednoczy miłość
my zaś podzieleni uzewnętrzniamy naszej wiary małość.

Z całym szacunkiem, na jakiej podstawie nazywasz to wierszem?

W zwątpieniach idę do ciebie

w zwątpieniach
idę do ciebie
po ciasnych schodach
mojej drogi

idę
lecz nie szukam
idę bo czuwasz
patrzę a Twoje oczy
zachłysnęły się
miłością do świata

Jezu ufam Tobie...

* * *
Panie, Ty jesteś wszechmocny.
Ty jesteś wspaniały, jedyny, prawdziwy.
Kochasz mnie, martwisz się.
Wczoraj nie pozwoliłeś mi skoczyć,
dzisiaj nie pozwolisz rzucić się pod samochód,
jutro nie pozwolisz sięgnąć po żyletkę...

* * *
Zawsze w cieniu
kogoś
jej
jego
w oczach wszystkich
ich wszystkich.
Zawsze w cieniu.


Niewiele

Niewiele słów
i gestów niewiele.
Niewiele myśli
i czynów niewiele.
Niewiele wiary
i też nadziei.
Niewiele smutku,
niewiele radości.
Niewiele tu ciebie
i mnie też niewiele.
Niewiele rad,
niewiele upomnień.
Obojętność.


Reklama

Pani w niebieskiej sukience
mówi kup więcej i więcej!
Poplam i upierz!
Wybrudź i wyczyść!
Rozkazuje z uśmiechem,
jak kartka klejem w sztyfcie
przyklejonym.

I mówi, i mówi,
bo czas ją goni.
Biedaczka ma tylko
sekund trzydzieści.

A kiedy kończy
ty wiesz już wszystko
o super promocji
i cenie tak niskiej
jak poziom inteligencji
tego, kto uwierzy
reklamie...[/i]

NIE

"Za trzy dni, moze trzy noce
Zgine, umre, zawiniecie mnie w koce.
I wezwiecie ksiedza, by z pompa i parada
odprowadzil mnie na cmentarz.
Tam, przy cichym wietrze krzyzy
Bede razem z reszta ludzi
Mila uczta dla robakow.
A ja Wam mowie: NIE!
Nie wazcie sie!
Nie wazcie sie klasc mnie pod symbolem
Ktory zawsze mialem za nic.
Nie wazcie sie wartosciowac trupa,
By pod krzyzem smakowal lepiej.

Takim wlasnie testematentem
Zycie swoje uwiencze
Z takim wlasnie przykazaniem
Stane sie sniadaniem.
Ale nie pod krzyzem."

Incognito.
Czepiasz się. Dziś wiemy, że wiersz nie musi być napisany wierszem. A tym bardziej z rymem. Ważna jest np. struktura rytmiczna.

O tym czy utwór zaliczyć do poezji, współcześnie decyduje autor. To jego psie (no, poecie) prawo.

Precz z nierymującymi się wierszami

Poszukałem, poszukałem i proszę, znalazłem moje stare, grafomańskie wypociny.

Wyznanie

Każdy dzień bez oczu Twoich błękitu,
I bez kaskad włosów twoich,
Jest żałoba dla oczu moich,
I nie pozwala radować się ze świtu.

Każda doba bez głosu Twego słodyczy,
I bez uśmiechu słodkich warg Twoich,
Odbija się mrokiem na zmysłach moich,
I wtedy me serce w bólu krzyczy.

I każda chwila spędzona z Tobą,
Czy to w ciszy, czy w wesołości,
Napełnia mnie radością nową,
I pcha mi na usta wyznanie miłości.


Nu, to na tyle, reszte pisałem dla konkretnych osób i tylko dla nic, może mnie coś natchnie, czyt. pierwalnie, to może coś nabazgram