Kulturowy savoir-vivre z internetu
Dorota Gut 29-06-2006, ostatnia aktualizacja 29-06-2006 18:03
Jak zachować się w obcym kraju, by nie wyjść na gbura? Dlaczego nie wypada pytać w Australii o kangury, a Chińczykowi nie należy wręczać w prezencie zegara? O tym, co wypada a co nie, można dowiedzieć się, czytając internetowe przewodniki dobrych manier i obyczajów. To lektura obowiązkowa dla podróżników i biznesmenów.
czytaj dalej »
r e k l a m a
Autorzy Wikipedii sporządzili listę kulturowych faux pas, które można popełnić podczas włóczęgi po świecie i w kontaktach z tubylcami. Co radzą?
W Australii nie zadawaj stereotypowych pytań (np. - Czy to prawda, że u was kangury są traktowane jak zwierzęta domowe? Czy jecie misie koala?). W krajach arabskich takim nietaktem może być podanie lewej (uważanej za nieczystą, służącą do zabiegów higienicznych) ręki.
W Finlandii się nie spóźniaj i nie gadaj bez opamiętania. Do nieporozumień dochodzi, gdy Amerykanin chce się zaprzyjaźniać, gadając na okrągło, a Fin, okazując dobre intencje, milczy i słucha. Obaj po takim spotkaniu mają złe wrażenia - przekonują autorzy zestawienia.
We Francji można popełnić nietakt, wręczając gospodarzowi przyjęcia butelkę wina (bo to sugeruje, że nie potrafi on zadbać o napitki, a to w kraju nad Loarą ciężka obraza). Nietaktem jest też rozpoczęcie pogawędki od uwag na temat pieniędzy, polityki, religii lub wojny.
Dla Węgra obraźliwe jest pomylenie nazwy węgierskiej stolicy Budapesztu z rumuńskim Bukaresztem albo zaliczenie Węgrów do Słowian. Także żartowanie, że nazwa "Hungary" jest podobna do słowa "hungry" (głodny), z pewnością nie zaskarbi nam sympatii.
W Indiach można podpaść, nie zdejmując butów przed wejściem do domu, a w Nikaragui - pokazując "figę z makiem" - bo to gest obsceniczny.
W Wielkiej Brytanii nie należy dowcipkować na temat herbaty, piwa i cen benzyny. Zanudzanie gospodarzy pytaniami o przyczyny wyspiarskiej odmienności (Dlaczego jeździcie lewą stroną?) lub nazywanie wyspy "Anglią" (szczególnie w obecności Szkotów lub Walijczyków) też jest niewskazane.
Strzeż się białego krawata
Obyczajom poświęcają sporo miejsca internetowe poradniki dla biznesmenów. Pouczają, że zachowanie i prezencja mogą mieć wpływ na powodzenie negocjacji, sugerują, czego należy unikać. Publikują horror stories - opowieści o wpadkach, które się komuś przydarzyły w obcych krajach.
Na jednej z takich witryn "Getting Through Customs", można znaleźć rady dotyczące powitań, spotkań, prowadzenia negocjacji z przedstawicielami innych kultur. Fachowcy przestrzegają Amerykanów i Australijczyków, że powinni uważać z mocnymi uściskami dłoni. Szczególnie w Azji, gdzie jest to bardziej dotknięcie niż dziarskie ściśnięcie prawicy. Do tego jeszcze dochodzą religijne zakazy: ortodoksyjni żydzi i muzułmanie nie dotykają kobiet, uścisk dłoni bizneswoman nie wchodzi więc w grę.
Uważajcie z gestami - ostrzega poradnik. Podniesiony do góry kciuk, na znak że wszystko w porządku, niekoniecznie może być odczytany w taki właśnie sposób. Na Bliskim Wschodzie i w niektórych regionach Afryki (np. w Nigerii) jest to gest obsceniczny. W Japonii zaś podniesiony kciuk znaczy pięć - można więc niebacznie zamówić coś w takiej właśnie ilości.
Patrzeć rozmówcy w oczy czy nie? Też zależy od kraju. W USA takie zachowanie dowodzi uczciwości i wiarygodności. Umykanie z wzrokiem, wpatrywanie się w podłogę może być oznaką nieszczerości. Tymczasem w Ameryce Łacińskiej patrzenie prosto w oczy to rzucanie wyzwania, zachowanie agresywne.
Nawet niewinny uśmiech nie zawsze jest niewinny. O ile na Zachodzie jest postrzegany jak oznaka przyjaźni, sympatii, o tyle w Azji jest to oznaka grzeczności, maska kryjąca różne uczucia.
Przyczyną nieporozumień może stać się nawet krawat. Biały w Chinach to kolor żałoby. W Brazylii nie uchodzi obcokrajowcom występować w żółto-zielonym (bo to barwy narodowe) lub purpurowo-czarnym, bo wywołuje to skojarzenia z uroczystymi procesjami w czasie Semana Santa (Wielkiego Tygodnia). Na Bliskim Wschodzie zieleń to barwa kojarząca się z islamem, więc w niektórych świeckich krajach tego regionu można niechcący zamanifestować poparcie dla ugrupowań islamskich.
Serwis International Business Etiquette and Manners zamieszcza krótkie charakterystyki poszczególnych krajów. Przy każdym omawia wygląd, zachowanie i sposób porozumiewania się podczas konferencji.
Pisze np., że Niemcy w kontaktach biznesowych ubierają się konserwatywnie: ciemny garnitur, krawat, koszula; a w Japonii panie podczas takich spotkań nie powinny występować w spodniach ani nosić butów na wysokim obcasie (by nie górować nad mężczyznami).
- Nie przyspieszaj rozmów, nie czuj się zobowiązany do przerywania chwil milczenia podczas spotkania - radzi serwis, gdy chodzi o Zjednoczone Emiraty Arabskie. - Osoba zadająca dużo pytań jest uważana za mało ważną. Ten, kto podejmuje decyzje, jest jak milczący obserwator.
Osobny temat to podarunki. - Nie przywoź drzewa do lasu, czyli wina Francuzom, herbaty Chińczykom, a czekolady Szwajcarom. Niemile widziane prezenty w krajach arabskich to alkohole i perfumy robione na bazie alkoholu, wyroby ze świńskiej skóry, noże, wszelkie psie wizerunki, bielizna, obrazy lub rzeźby przedstawiające roznegliżowane kobiety...
Serwis "Monster - Work Abroad" dorzuca do tego wiele innych rad. Nawet opakowanie ma znaczenie, w Chinach unikaj białego lub zielonego papieru, to kolory niekojarzące się dobrze. Nie dawaj w prezencie zegara - to słowo brzmi po chińsku podobnie jak "śmierć".
Zdradliwy język
W "Monster - Work Abroad" swoją wiedzę o kulturowych niuansach można sprawdzić w quizach. Jeden z nich dotyczy polskich obyczajów. Amerykański czytelnik zmaga się z takim oto problemem: - Na przyjęciu poznajesz polską parę, pana Brszyńskiego z żoną. Zwracasz się do damy - "Miło poznać, pani panie Brszyński" (A pleasure to meet you, Ms Pan Brszynski) i widzisz, że coś jest nie tak. Co? Do wyboru są cztery odpowiedzi, poprawna jest ta z objaśnieniem zwrotu pan/pani oraz odmiany nazwisk (bo "pan Brszyński zamienia się w panią Brszyńską").
Niuansów językowych jest tu zresztą więcej. Monster przytacza opisy wpadek wynikających z błędnej wymowy słów przez obcokrajowców. Często zabawne. W jednej z cytowanych opowieści pracujący w Niemczech Amerykanin chciał wysłać paczkę do domu, na poczcie zapytał więc uprzejmie: "Czy ma pani wagę, żebym sobie mógł to zważyć?". Ale że źle to wymówił, wyszło mu: "Czy ma pani kołyskę? Bo chciałbym coś razem z panią zrobić".
W tym przypadku naraził się jedynie na śmiech. Zawsze to lepsze niż zyskać wynikającą z nieznajomości miejscowych obyczajów opinię niewychowanego ignoranta, który Australiczyków wypytuje o kangury, Francuza obdarowuje winem, a Araba popędza w negocjacjach._
http://serwisy.gazeta.pl/nauka/1,72915,3451258.html
PS. Jeśli zna ktoś więcej takich opowieści, to proszę o zamieszczenie 
Ubawił mnie ten artykuł
Apropos tego co opowiadał o stroju służbowym Crosis wyżej. Obecnie jestem na studium i w mojej grupie są ludzie z różnych warstw społecznych. Na egzaminy ja i pare innnych osób, którym przekazano, że ma egzamin trzeba się elegancko ubrać tak właśnie przychodziliśmy ubrani; ludzie z tzw. marginesu (bo jak nazwać przeklinającą i chwaląca się pijanymi imprezkami osobe? ) przychodziły w spodniach od dresu i w wyciągniętym golfie czy swetrze. Tak było przez jakieś dwa semestry ale potem te osoby przychodziły ubrane no...lepiej ubrane, bo miały spodnie materialne, bluzke koszulową np. czy jakiś komplet - żakiet+spodnie a więc swoim przykładem pokazaliśmy im jak trzeba się ubierać na egzaminy. I tak myślę, że gdyby ludzie np. młodzieży dawali więcej takiego dobrego przykładu nie tylko odnośnie stroju ale i sposobu wypowiadania się młodzieź nie byłaby taka wulgarnie się wypowiadająca, źle się zachowująca itp. itd. A Wy jak uważacie?
. Ale to zrobiło na nim wrażenie!