Raczej nie współgra, przynajmniej logicznie. Ale, jeśli kobieta uznana za kogoś innego jako przeciętna, będzie wydawała się być piękną dla jakiegoś jeszcze innego mężczyzny, to znaczy iż ten mężczyzna dostrzegł w niej piękno, coś co go do niej przyciągnęło. Piękno jak mawiają, jest w oku patrzącego.



Zauważ że człowiek jest istotą także zmysłową, w sensie iż odbiera świat także za pomocą zmysłów, tym samym piękno zewnętrzne, atrakcyjność ciała / atrakcyjna aparycja będzie tym co będzie także narzucać się, jakby wychodząc na plan pierwszy.

Aby odkryć piękno wewnętrzne w człowieku trzeba go najpierw poznać. A ktoś kto wydaje się nie być pociągający z wyglądu, może nie zainteresować kogoś sobą na tyle że ta osoba będzie chciała go poznać bliżej.



Naprawdę pięknych osób jest powiedzmy nie tak wiele, i nie każdy może zdobyć piękną osobę. Tym samym, chociażby mężczyźni posiadają pewną skalę stopniowania, jeśli nie mogą być z kobietą 10/10 lub chociażby 9/10, albo 8/10, to wybierają te z ''niższej skali''.



Jeśli taka osoba nie mieści się w naszym jak to określiłaś - indywidualnym kanonie piękna, czyli mówiąc prościej - nie jest w naszym typie, nie podoba się nam po prostu, i nawet nie poznaliśmy tej osoby i jej wnętrza, to co może przyciągać nas w osobie która nam się nie podoba. To nieco nielogiczne.


@Ircia

Tylko że ja mam jednak coś jeszcze innego na myśli. Takie zastawianie się na łowy z zestawami przynęt to kojarzy się z czymś co nie jest zbyt naturalne, ale jakby z wyreżyserowanym planem co do tego co ma się złapać na ten czy inny zestaw. To gdzie w tym jest prawda o sobie i pokazanie siebie drugiej osobie takiego jakim się jest.

Jeśli taka osoba nie mieści się w naszym jak to określiłaś - indywidualnym kanonie piękna, czyli mówiąc prościej - nie jest w naszym typie, nie podoba się nam po prostu, i nawet nie poznaliśmy tej osoby i jej wnętrza, to co może przyciągać nas w osobie która nam się nie podoba. To nieco nielogiczne.

Ja tak nie uważam, znam trochę osób, które zabiegały o innych, przyznając się do tego, że to nie ich "typ", lecz jednak coś było w nich na tyle intrygujące (sposób bycia, poruszania się itp.), że musieli bliżej poznać tą osobę... Po za tym uważam, iż Bóg ma na każdego z nas swój plan, zanim go zaakceptujemy nie raz bywa irracjonalny, ale zawierzenie się jemu może poskutkować zasmakowaniem pełni szczęścia (choć nie zawsze - zależy jaki komuś zostanie powierzony krzyż tutaj, na Ziemi)

Bardzo często tak na serio nie wiemy jakie cechy są w naszym typie i oszukujemy sami siebie. Jak sobie pomyślę jaki miałam ideał faceta np w gimnazjum to mi się chce z siebie śmiać. Natomiast kilka cech się zgadza i to one okazały się kluczowe. Super byłoby moim zdaniem po prostu sobie to uświadomić, bo moim zdaniem ułatwiłoby to sprawę przez np obdarzenie zainteresowaniem kogoś kto na pierwszy rzut oka wydaje się nie być w naszym typie i sprawdzić czy to się nie zmieni np. podczas rozmowy.

Tu warto by było np ogarnąć podstawy psychologii i komunikacji społecznej, bo co z tego że ktoś ma super cechy skoro skutecznie je ukrywa...

Oczywiście super by było poświęcić trochę czasu na poznanie siebie, bo zazwyczaj nasz obraz samych siebie nijak się ma do rzeczywistości i wcale nie jest tak, że to my znamy siebie najlepiej...

Bez zbędnego pitolenia, sposób dla osób dojrzałych emocjonalnie i ogarniętych - dodaj ogłoszenie na portalu randkowym i dokładnie opisz siebie, jaki jesteś, co lubisz robić, jakie masz wady i zalety, co cenisz w drugiej osobie, jakiej osoby szukasz, a co Ciebie irytuje i odrzuca. Napisz szczerze tak jak sam pragniesz szczerości. Możesz zamieścić swoje zdjęcie ale nie musisz, dla kobiet najbardziej wartościowych wygląd zewnętrzny nie ma aż takiego znaczenia, liczą się inne cechy. Ktoś pozornie bez szans może okazać się bardzo atrakcyjny. Kluczem jest otwartość, szczerość, życzliwość, okazywanie tego, co samemu chciałoby się uzyskać, wychodzenie naprzeciw oczekiwaniom i dawanie z siebie naprawdę dużo.
Możesz skorzystać z krótkiego testu, zadaj 3-5 konkretnych pytań na tematy wymagające głębszej inteligentnej odpowiedzi i poproś dziewczyny o obszerną odpowiedź. Ta, której odpowiedzi będą szczere i obszerne, która zada sobie ten trud odpowiedzi i poświęci czas, może celnie trafić w czuły punkt Twojej duszy. Taka kandydatka byłaby najlepsza do rozpoczęcia głębszej znajomości. Polecam kontakt z taką osobą nawet jeśli na swoim profilu nie posiada zdjęcia lub nie chce Ci go przesłać, spotkanie nic tak naprawdę nie kosztuje, a zyskujesz okazję rozpocząć znajomość na podstawie opisu, nie fotografii - warto zaryzykować. Możesz się zaskoczyć jacy ludzie będą odpisywali, pełen przekrój do wyboru do koloru - od kompletnej płycizny i wypłoszy zza krzaka po osobników naprawdę mądrych i inteligentnych.
Poza wszystkim nie uroda jest najważniejsza, właściwie to zewnętrze jest w życiu najmniej ważne. Szybko przemija, człowiek z młodego starzeje się, kurczy i marszczy, dostaje rozmaite troski i choroby, a życie toczy się nadal i trzeba umieć ze sobą żyć i wytrzymać. Dlatego tak ważne jest jacy jesteśmy w środku. To decydujące być albo nie być dla dojrzałej relacji z drugim człowiekiem, trwającej lata, a może całe życie. Kierowanie się przede wszystkim urodą przy wyborze to najgorsza opcja moim zdaniem. Wielu facetów nabrało się na piękne oczy i buzię, a trafiło na mniej lub bardziej puste wnętrze. Niektórzy tak lubią, też prawda, ale są raczej w mniejszości...
Z drugiej strony co ja tam wiem , dopiero 45 lat, związek z portalu randkowego, oboje wierzący, praktykujący, po przejściach, z dużym dorobkiem, kilka lat poznawania siebie, a w małżeństwie już ponad dziesięć...

idealna żona - połączenie najlepszego przyjaciela z ładną dziewczyną
bardzo trafnie ktoś to ujął

Idealna żona to taka, która nie opuści - wytrwa w zdrowiu i chorobie, aż do śmierci...

Ja szukałem drugiej połowy po ogłoszeniach,na dyskotekach i nic z tego nie wychodziło. Poprosiłem Boga o pomoc. Najpierw przyprowadził mnie do jednej parafii,ale tam ani niczego nie czułem jeśli chodzi o przekaz duchowy ani też nie widziałem nikogo kto mógłby być obiektem zainteresowania. Ale potem mnie przyprowadził do mojej parafii. Tam od początku poczułem powiew ducha i bardzo mi się spodobała atmosfera i ludzie głoszący katechezy. To trafiało do mnie. Ale oprócz tego od razu zauważyłem obiekt zainteresowania jednak nie tak od razu wszystko przyszło. Najpierw spotkania wspólnotowe a potem stopniowe zbliżanie się do siebie. I się udało.

A to gadanie że we wspólnotach to same kobiety klepiące różaniec przez cały dzień to brednie.
Wiele zależy od wspólnoty, ale takie modlitwy odmawiają starsze osoby. 30 latki i młodsze nie są takie by odmawiały przez cały dzień różaniec. Oprócz wspólnot do których należałem poznałem ludzi z innych i tam też są osoby które poważnie traktują życie. Modlitwa jest ważna, ale myślę że osoby młodsze mają inne obowiązki więc można znaleźć wiele fajnych i wartościowych kobiet.

Co do cech które wymieniłeś to trzeba się zastanowić najpierw kogo tak naprawdę chcesz-czy porządną kobietę, katoliczkę czy kobietę która odpowiada twoim oczekiwaniom bo z katolikami jest różnie. Sam musisz wybrać,ale nie ocenisz kobiety po jednym spotkaniu czy jednej rozmowie. Pewne negatywne cechy wychodzą po ślubie. Moja żona inaczej zachowywała się w czasie chodzenia a inaczej zachowuje się po ślubie. To też trzeba wząć pod uwagę.

Wracając jeszcze do miejsca szukania to ja szukając jeździłem po różnych miastach a moja żona mieszkała 15 minut od mojego domu. Fajnie co? I moja żona nie klepała różańców przez cały dzień. I trafiłem na najładniejszą dziewczynę we wspólnotach. Po roku wzięliśmy ślub.

Na portalach czy w ogóle w sieci trzeba uważać. Trafienie na kogoś odpowiedniego dla nas jest bardzo trudne. Można nie tylko przeżyć rozczarowanie ale też doświadczyć innych przykrości. Oczywiście nie twierdze że tak jest w każdym przypadku. Po prostu trzeba być rozważnym. Bardziej respektuję normalne formy poznawania ludzi czyli w realu a nie przez sieć.

Związek to ustępstwa w obie strony, to oddanie siebie drugiej osobie-nie tylko pod względem seksu, ale obowiązków,troski i innych funkcji małżeńskich. Aby był trwały musi być wzajemny szacunek i uccziwosć a te cechy wykluczają tzw MOJE JA - czyli to co ja chcę, co mi odpowiada a druga strona ma się dostosować. Dlatego popieram to co tutaj było mówione - abyś sprecyzował swoje cechy,bo one na pewno będą istotne dla drugiej strony. Wtedy łatwiej będzie cos doradzić.