Skąd u Ciebie taka znajomość wiedzy i psychiki młodych, który decydują się na kapłaństwo czy życie zakonne? Wygodnictwo i lęk przed samodzielnością? Dlaczego wysilasz się na takie pomysły?
A kto inny dba o ich codzienność i życie, jeśli nie sami o siebie?
Czy księży lub zakonników ktokolwiek inny obsługuje niż oni sami siebie? Mają może małżonków lub dzieci do obsługi, żeby w razie jakiegoś kalectwa czy czasowego niedołęstwa ktokolwiek im przyszywał lub zapinał guziki koszuli, gotował jedzenie, prał bieliznę?
Owszem, niektórzy mają taką pomoc, np. kogoś z rodzeństwa lub z sąsiedztwa, ale to dotyczy każdego innego obywatela.
A w pracy? Czy mogą decydować się na jakąkolwiek bierność?
Skąd u Ciebie takie pomysły?

Po prostu słucham uważnie Radia Maryja. Są tam pogłębione rozmowy z osobami konsekrowanymi i w bardzo wielu przypadkach tak własnie opisują swoje postawy. Swoje młodziencze decyzje, które oczywiście w niektórych przypadkach zmieniają się z czasem w bardziej dorosłe i głębiej uzasadnione. Po co miałbym cokolwiek wymyślać, skoro słyszę od ludzi szczere, mam nadzieję wyznania.
Doceniam twoje szczere oburzenie. Ale warto otworzyć oczy.

Więc pytanie: kto te osoby konsekrowane czy księży obsługuje, że czują się zwolnieni z troski o dom, o siebie? Pracują gdzieś, harują jak inni, czy tylko leża i gładzą się po pełnym brzuszku? Oto jest pytania! I dlaczego wierzysz w powołaniowe reklamówki na RM i Trwam?

Oczywiście są zwolnieni z samodzielnej troski o siebie, rodzinę i o przyszłość. Stają się częścią potężnej organizacji, która te troski przejmuje. A że trochę trzeba popracować, to zupełnie inna sprawa.

"Potężna organizacja"? Co to takiego? O jakiej piszesz?
Poza tym, każdy zakon, niezależnie od tego, czy liczy trzy- trzydzieści- lub trzysta osób ma tyle, ile sobie zakonnicy wypracują, podobnie jak w każdej firmie.

I jeszcze emerytura zapewniona. Nie żartuj sobie.

Jeżeli pracuje, płaci podatki i płaci składki ZUSowi, to dlaczego ma nie mieć emerytury? Czy coś Was nie pokręciło?