Cierpienie to stan chorobowy. Można je zaakceptować jako część egzystencji, ale nadawanie sensu cierpieniu, to kierunek sado-masohistyczny. Masohizm, jeśli mówimy o retoryce religijnej, polega na utożsamianiu, czy dzieleniu własnego cierpienia, z bólem doświadczanym przez Jezusa. Sadyzm zaś, to oczekiwanie od cierpiących by przyjęli, wspomina, gloryfikowaną, postawę masohistyczną.

Nie ma dowodów na istnienie "syndromu poaborcyjnego".Jest to termin ukuty przez ruchy anty-aborcyjne, nie poparty jednak żadnymi badaniami naukowymi, klinicznymi. Jeśli terminacja ciąży jest niemoralna, to czy moralne jest rozsiewanie kłamstw o jej długotrwalych negatywnych skutkach psychicznych? W przpadku zaistnienia karalizatora religijnego, który domaga się odczuwania winy przez kobietę po dokonaniu aborcji, mogą pojawić się skutki psychiczne, prowadzace do stanow depresyjnych, jednak będą one wtórne i spowodowane religią, a nie samą aborcją.

"nadawanie sensu cierpieniu, to kierunek sado-masohistyczny."

.............................................. Wojna światów

Wojna to konflikt militarny w którym giną ciała. W wojnie duchowej giną dusze.
Pan Jezus tylko raz użył siły fizycznej - w obronie Domu Bożego, wyganiając targujących się i wywracając ich kramy świątyni.
Wojna duchowa rozgrywa się pomiędzy miłością Boga i bliźniego a Twoim ego. Wynika to z podstawowego konfliktu: miłość jest bezwarunkowa a ego warunkuje i wybiera co dobre dla niego:
choroba - nie bo szkodzi, cierpienie - nie bo boli, modlitwa nie bo nudna, kościół nie bo tylko wymaga, czystość nie bo to ograniczenie przyjemności, dziecko teraz nie bo ważniejsza kariera (aborcja), wstrzemięźliwość nie bo zbyt wiele jest pięknych kobiet na tym świecie i chciałbym próbować tego „nektaru, abstynencja nie bo jak się bawić bez alkoholu …itd. ...
Nie ma najmniejszych szans na zrozumienie cierpienia z punktu widzenia ego. Dla niego ono zawsze będzie złe a jak dobre to tylko jako masochizm bo podnieca …
To tak jakby woda miała zrozumieć ogień … nie znając go.
To bardzo trudne uświadomić sobie, że ma się „wirusa” w głowie …
Masz jednak wolną wole a więc i prawo odrzucać to co Boże. Tak postanowił Bóg i ja to czynie ale warto wiedzieć … gdzie tkwi problem … może kiedyś pomoże …

Ps. „Doskonałość chrześcijańska to w istotnej mierze naśladowanie Chrystusa, które niemożliwe jest bez rozważań nad Jego życiem i cierpieniem …”

Cierpienie nie jest zasługą, ale ofiarowanie cierpienia zasługa jest. To kwestia nadania mu sensu. Ukierunkowanie na osiągnięcie jakiegoś dobra.

"Bóg, aby nas pociągnąć do siebie, obdarza nas bardzo wieloma łaskami i wówczas myślimy, że już palcem dotykamy nieba. Nie wiemy natomiast, że do wzrostu potrzebujemy suchego chleba: krzyży, poniżenia, prób, doświadczeń, przeciwności" (FSP, s. 86).
Myślę, że te słowa Ojca Pio będą tutaj pasowały.

„Cierpienie nie jest zasługą, ale ofiarowanie cierpienia zasługa jest. To kwestia nadania mu sensu. Ukierunkowanie na osiągnięcie jakiegoś dobra.”

Witaj. Byłbym ostrożny z tymi zasługami. Prawdę o cierpieniu dopiero poznasz na etapie duchowego rozwoju - Oświecenia. Do tego momentu niech ono pozostanie tylko ofiarą. Pozdrawiam.

"Bóg, aby nas pociągnąć do siebie, obdarza nas bardzo wieloma łaskami i wówczas myślimy, że już palcem dotykamy nieba. Nie wiemy natomiast, że do wzrostu potrzebujemy suchego chleba: krzyży, poniżenia, prób, doświadczeń, przeciwności" (FSP, s. 86).
Myślę, że te słowa Ojca Pio będą tutaj pasowały.”

Mój ulubiony Ojciec Pio. Jedni cierpieli w obozach, inni byli stygmatyzowani w szkole, wielu w potwornych bólach w szpitalach a Ojciec Pio cierpiał przez … szatana. Bardzo często rano widziano go pobijanego, zranionego jakby w jego celi przeszedł tajfun. Wszystko powywracane i często połamane. To było jego cierpienie - nocne walki z szatanem. Każdy będzie miał inny krzyż: fizyczny, psychiczne, moralny czy duchowy jak św. Teresa, która cierpiała mając niekończącą się „ciemną noc ducha”…

"To było jego cierpienie - nocne walki z szatanem."
Bądźmy poważni. Szatan, były Anioł, książę ciemności , który jednym kwaśnym owocem potrafił w try miga raz na zawsze zniweczyć doskonałość Bożego Dzieła zniża się do solówki na pięści z zakonnikiem w celi? Jak kibol czy alfons? Nie zna bardziej wyrafinowanych działań ?
Przecież już dzieci czytają Panią Twardowską.

https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/ ... dowska.pdf

Kto z apostołów najmniej uczynił dla chrześcijaństwa ? Św. Jan. On był a jakby go nie było. Na „Ostaniej wieczerzy” jego głowa opiera się o Jezusa … bo trwał w spokoju umysłu przy … Bogu. To dlatego - bez lęku - był przy Nim, aż do ukrzyżowania …

Kto najwięcej uczynił dla chrześcijaństwa ? Żaden z apostołów ale ZIMNY Paweł, który gorliwie ich mordował. Może dlatego - porażony Światłem … upada z konia i staje się GORĄCYM głosicielem Jego nauk.
Kto wie, może i Ty kiedyś - zmarznięty duchowo - spadniesz porażony z … roweru i będziesz dla nas gorącym wzorem chrześcijanina …

To długi proces i dla Pawła do końca życia wspomnienie zadanych cierpień w przeszłości innym - staje się jego cierpieniem.
Tylko dzięki łasce Bożej zamienia się ono - w ogień wypalający z niego to co złe i będącym paliwem rozgrzewającym go do gorliwego głoszenia innym jakim powinien być chrześcijanin.
Paweł bandyta staje się świętym Pawłem.
Ołów zamienia się w złoto i nie pozostaje nic innego tylko dziękować Bogu … za uratowanie duszy …

Paweł przed nawróceniem był szawłem.
Szaweł był gorliwym wyznawca Boga Jedynego. Był gorliwym wyznawcą Boga i z całych sił bronił wiary. Najpierw, jako Szaweł, judaizmu, a po przemianie w Pawła chrzescijaństwa.