Analizując typy duchowości ludzkiej można dojść do wniosku, że zasadniczo dzielą się one
na dwa rodzaje:

- Religia i kult. Od niepamiętnych czasów człowiek znał tę formę: religia pojawia się w każdym zakątku globu, u wszystkich kultur. W rzeczywistości wszystkie religie oparte są na tych samych przesłankach: pewnym kulcie i rytuałach, które przybierają dwie formy: egzoteryczne - dla mas (zwane Mniejszymi Misteriami w starożytności) oraz ezoteryczne, okultystyczne (tajemne) zwane Większymi Misteriami i zarezerwowane dla wąskiej, elitarnej grupy wybranych. Nasza współczesna religia chrześcijańska mało w swej istocie różni się od pogańskich religii starożytności jak religia Serapisa czy Mitry. Msza czy inne doroczne święta kościelne to nic innego tylko egzoteryczne rytuały od których roiło się w pogańskim Egipcie czy Rzymie.

Te religie i kulty także zasadniczo dzielą się na dwa rodzaje: typ religii seksualnej, bedącej pierwotną formą religijności człowieka, oddającego cześć Naturze i jej darom. Wielbi ona także połączenie pierwiastków męskiego i żeńskiego w harmonijną całość (większość pogańskich religii starożytnych należy do tego nurtu); oraz typ religii ascetycznej, przejawiającej się w mniejszej lub większej pogardzie dla świata fizycznego i skupieniu się na niewidzialnym świecie ducha, umysłu itd. (orficy, gnostycy, buddyści, gimnosofiści z Indii)

Z drugiej strony mamy typ duchowości zapoczątkowany moim zdaniem w starożytnej Grecji
za czasów klasycznej filozofii. Filozofia, a szczególnie jej odłam intelektualno-sceptyczny, który być może najpełniej rozwinął się za czasów Plotyna, ale jego echa znajdujemy juz w szkole Arystotelesa czy też nawet Akademii Platona, ukazuje nam prawdy filozoficzne, którym daleko do fanatyzmu religijnego opartego na kulcie. Ci myśliciele, krytycznie analizujący rzeczywistość przypominali bardziej współczesnych historyków i badaczy niż kapłanów religijnych. Próbowali oni w sposób rozumowy i racjonalny tłumaczyć zawiłości religii oraz dali podstawę do systematycznego rozwoju nauk.

Każdy sam musi odpowiedzieć sobie na pytanie do jakiego nurtu należy... Czy wierzy na ślepo w jakieś prawdy, czy też stara się je weryfikować z rzeczywistością i badać je z różnych stron, tak by dojść do jak najbardziej prawdopodobnego rezultatu.

"Nigdy nie poznamy prawdy, znając wersję tylko jednej strony - prawda zawsze leży po środku"

Ja tam nie widzę różnicy. Kult rozumu propagujesz i tyle.

Twierdzisz filipiarzu że Bóg nam dał rozum poto abyśmy z niego nie kożystali?

Nie rozumiem cię. Czemu masz coś do rozumu?

Ja nic nie mam do rozumu, tylko do robienia z niego bożka - czczenie rozumu to zwykłe bałwochwalstwo.

Nie widzę tutaj żadnej propagacji czegokolwiek, ale to mniej ważne. Dziwi mnie, że nie widzisz różnicy. Nauka jest tam, gdzie jest analiza krytyczna i jest to zdecydowana przeciwstawność kultu.

Cieszę się, że Pani to dostrzega. Dlatego trudno porozumieć się z fanatykami "kultów religijnych" jeśli ktoś jest zainteresowany historyczną prawdą. Pozdrawiam.

...po środku czego? rozumu czy głupoty?