A jak ma wykonywać skoro ich nie zna ?

Nie trzeba znać przykazania "nie zabijaj", żeby nie zabijać. Są to elementarne zasady moralne, wpisane w każdego człowieka, które mogą być odczytane światłem rozumu

Są tak ogólne, że można je niemal dowolnie odczytywać z resztą jak zapewne wiesz nawet chrześcijanie różnie je w różnych epokach interpretowali z resztą co to za argument np. w mężczyzn wpisana jest poligamia której Bóg jakoś nie pochwala...

Poligamia jest instynktem zwierzęcym, a w każdego człowieka wpisane są pewne wartości, które każą odrzucić to, co sprzeciwia się traktowaniu drugiego człowieka jako osoby. Poligamia się temu sprzeciwia, dlatego jest odrzucana

Podobnie jak te "elementarne zasady moralne" o których wspominałeś możesz je nazywać jak chcesz ale to praktycznie to samo.

Rozciąganie tych wartości na wszystkich ludzi niezależnie od statusu to stosunkowo nowy pomysł w każdym razie powiedz to muzułmanom...

1. Czy Kościół uznaje objawienia dusz umarłych, bliskich nam osób?
Czy mam rozumieć, że jest jakaś różnica pomiędzy "objawieniem" dusz umarłych bliskich nam osób a duszami innych? Skoro kościół uznaje Boży punkt widzenia na ten temat, to pytanie powinno brzmieć - czy Bóg uznaje coś takiego o co pytasz?
2. Od kiedy prorocy przepowiadali nadejście Mesjasza?
Pierwsze proroctwo zanotowane jest w księdze Rodzaju 3:15 - Rdz 3:15
15. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.
(BT)
, dotyczy ono między innymi Jezusa jako Mesjasza. Właściwe zrozumienie tego proroctwa, pozwala zrozumieć inne, zanotowane poprzez pisarzy biblijnych.
3. Jaką wiarę wyznawali Żydzi przed nadejściem Jezusa?
To pytanie sugeruje, jakoby Żydzi po narodzeniu się Jezusa zmienili swą wiarę. Tak naprawdę to stosunkowo nie wieku Żydów przyjęło Jezusa Chrystusa jako Mesjasza i zostało chrześcijanami.
W roku 1943 p.n.e. Bóg wybrał Abrama na swego specjalnego sługę, a później złożył mu uroczystą przysięgę, gdy ten dowiódł wierności, okazując gotowość ofiarowania swojego syna, Izaaka, chociaż ofiara ta nie została dopełniona (1 Mojżeszowa 12:1-3; 22:1-14). Bóg oświadczył wtedy: „Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan [w tekście hebrajskim: ,יהוה JHWH]: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie (...), i w potomstwie [„nasieniu”, Bg] twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego”. Przysięgę tę powtórzono synowi i wnukowi Abrahama, a potem przekazywano ją w pokoleniu Judy i w rodzie Dawida. To czysto monoteistyczne pojęcie osobowego Boga bezpośrednio zajmującego się ludźmi było czymś wyjątkowym w świecie starożytnym. Właśnie ono stało się fundamentem religii żydowskiej (1 Mojżeszowa 22:15-18; 26:3-5; 28:13-15; Psalm 89:4, 5, 29, 30, 36, 37).
Także Jezus po narodzeniu stał sie członkiem tego narodu i ich religia stała się Jego religią, ich Bóg Jego Bogiem .

Dziękuję za odpowiedzi.




Na jakiej podstawie tak konkretna data?

pewnie bóg mu powiedział...

Zanim odpowiem na Twoje pytanie, to jedno słówko do wypowiedzi poniżej. Bóg dosłownie tej daty mi nie powiedział, jednak jeżeli ja uważam Biblię za Słowo Boże a data ta wynika z analizy tej wspaniałej księgi, to możesz tak to rozumieć.
Wracając do pytania na jakiej podstawie 'tak konkretna data'?
Jeżeli chodzi o Pisma Hebrajskie, zwane również Starym Testamentem, bardzo ważnym wydarzeniem, odnotowanym zarówno przez Biblię, jak i historię świecką, było zdobycie Babilonu przez Medów i Persów pod wodzą Cyrusa. Biblia wspomina o tym w Księdze Daniela 5:30. Wiele źródeł historycznych (między innymi dzieła Diodora Sycylijczyka, Juliusza Afrykańczyka, Euzebiusza, Ptolemeusza oraz tabliczki babilońskie) poświadcza, że Cyrus zajął Babilon w roku 539 p.n.e. Kronika Nabonida podaje miesiąc i dzień upadku tego miasta (brakuje roku). Świeccy historycy ustalili więc datę upadku Babilonu na 11 października 539 roku p.n.e. według kalendarza juliańskiego lub 5 października według kalendarza gregoriańskiego.

Po zdobyciu Babilonu, w pierwszym roku panowania nad tym miastem, Cyrus wydał słynny dekret, który zezwalał Żydom na powrót do Jerozolimy. Ze sprawozdania biblijnego wynika, że dekret ten został ogłoszony prawdopodobnie pod koniec roku 538 lub na początku roku 537 p.n.e. Taki termin pozostawia wystarczającą ilość czasu, by do „miesiąca siódmego”, Tiszri, czyli mniej więcej do 1 października 537 roku p.n.e., Żydzi zdążyli się na nowo osiedlić w swej ojczyźnie oraz zebrać w Jerozolimie w celu przywrócenia wielbienia Jahwe (Jehowy) (Ezd. 1:1-4; 3:1-6).

Data kluczowa dla Chrześcijańskich Pism Greckich - Nowego Testamentu W ustaleniu daty kluczowej dla Chrześcijańskich Pism Greckich pomocna jest znajomość daty objęcia władzy przez Tyberiusza po śmierci cesarza Augusta. August zmarł 17 sierpnia 14 roku n.e. (według kalendarza gregoriańskiego), a 15 września 14 roku senat rzymski obwołał cesarzem Tyberiusza. W Ewangelii według Łukasza 3:1, 3 czytamy, że Jan Chrzciciel rozpoczął działalność w 15 roku panowania Tyberiusza. Jeżeli lata jego panowania były liczone od śmierci Augusta, to 15 rok trwałby od sierpnia 28 roku do sierpnia 29 roku n.e. Jeżeli zaś liczono je od momentu, gdy Tyberiusz został obwołany cesarzem przez senat, to rok ten trwałby od września 28 roku do września 29 roku. Wkrótce potem Jezus, jakieś sześć miesięcy młodszy od Jana Chrzciciela, zgłosił się do chrztu, mając „około trzydziestu lat” (Łuk. 3:2, 21-23; 1:34-38). Spełniło się w ten sposób proroctwo zapisane w Księdze Daniela 9:25, według którego „od wyjścia słowa o przywróceniu i o odbudowie Jerozolimy” i jej muru do pojawienia się Mesjasza miało upłynąć 69 „tygodni” — proroczych tygodni, z których każdy trwał siedem lat, co dawało w sumie 483 lata (Dan. 9:24, przypis w NW). Moc prawną temu „słowu” nadał Artakserkses I Długoręki w roku 455 p.n.e., a urzeczywistnił je w Jerozolimie Nehemiasz w drugiej połowie tego samego roku. Po upływie owych 483 lat, w drugiej połowie 29 roku n.e., Jezus został ochrzczony przez Jana, a zarazem namaszczony przez Boga duchem świętym, w wyniku czego stał się Mesjaszem, czyli Pomazańcem. Okoliczność, iż chrzest Jezusa i początek jego publicznej służby przypada na drugą połowę owego roku, zgadza się też z proroctwem, że miał on być zgładzony w „połowie tygodnia” lat (czyli trzy i pół roku później) (Dan. 9:27). Ponieważ zmarł na wiosnę, jego trzyipółletnia służba musiała się rozpocząć jesienią 29 roku n.e. Nawiasem mówiąc, z obu tych ciągów argumentacji wynika także, iż Jezus urodził się jesienią roku 2 p.n.e., skoro jak donosi Ewangelia według Łukasza 3:23, w chwili rozpoczęcia swej działalności miał około 30 lat.
To co do dat kluczowych dla obu części Biblii. Idąc dalej, już konkretnie do wspomnianego roku 1943 p.n.e-
W Księdze Wyjścia 12:40, 41 Mojżesz zanotował, że „pobyt synów Izraela, którzy mieszkali w Egipcie, trwał czterysta trzydzieści lat”. Z powyższego sformułowania wynika, że „pobyt” ten nie ograniczał się do przebywania Izraelitów w Egipcie. Rozpoczął się z chwilą, gdy Abraham przekroczył Eufrat w trakcie podróży do Kanaanu i gdy weszło w życie przymierze zawarte z nim przez Jehowę. Pierwsze 215 lat tego „pobytu” przypada na Kanaan, a drugi taki sam okres Izraelici spędzili w Egipcie, aż w roku 1513 p.n.e. zostali wyswobodzeni z niewoli egipskiej i uzyskali pełną niepodległość. W przypisie do Księgi Wyjścia 12:40 (NW) czytamy, że w greckiej Septuagincie, która się opiera na tekście hebrajskim starszym od masoreckiego, po słowie „Egipt” występuje jeszcze wyrażenie „i w ziemi Kanaan”. Podobnie jest w Pięcioksięgu samarytańskim. Liczbę 430 lat wymienia także List do Galatów 3:17, potwierdzając, że okres ten rozpoczął się z chwilą uprawomocnienia przymierza zawartego z Abrahamem, gdy ten przekroczył Eufrat w drodze do Kanaanu. Nastąpiło to więc w roku 1943 p.n.e., kiedy Abraham miał 75 lat (Rodz. 12:4).

Powyższe wyliczenie można też poprzeć następującym rozumowaniem: W Dziejach Apostolskich 7:6 powiedziano, że potomkowie Abrahama byli uciskani przez 400 lat. Ponieważ Jehowa wyprowadził ich z niewoli egipskiej w roku 1513 p.n.e., więc okres tego ucisku musiał się rozpocząć w roku 1913 p.n.e. Wtedy to pięcioletni Izaak został odstawiony od piersi, a Ismael ‛stroił sobie z niego żarty’ (Rodz. 15:13; 21:8, 9).
Od roku 1943 p.n.e. do 2370 p.n.e. Jak już wiemy, Abraham miał 75 lat, gdy w roku 1943 p.n.e. wszedł do Kanaanu. Teraz możemy umiejscowić w czasie wydarzenia sięgające jeszcze dalej wstecz, aż do dni Noego. Skorzystamy w tym celu z liczb podanych w Księdze Rodzaju 11:10 do 12:4. Oto wyliczenie, dające w sumie 427 lat:

Od rozpoczęcia się potopu
do narodzin Arpachszada 2 lata

Potem do narodzin Szelacha 35 lat

Do narodzin Ebera 30 lat

Do narodzin Pelega 34 lata

Do narodzin Reu 30 lat

Do narodzin Seruga 32 lata

Do narodzin Nachora 30 lat

Do narodzin Teracha 29 lat

Do śmierci Teracha, gdy
Abraham miał 75 lat 205 lat

Razem 427 lat

Kiedy dodamy 427 lat do 1943 roku p.n.e., otrzymamy rok 2370 p.n.e. Z chronologii biblijnej wynika więc, że potop rozpoczął się w 2370 roku p.n.e.

Zatem nie tylko to może wyliczyć uważny czytelnik Biblii, ale jak widzisz nawet datę potopu.
Jest wiele materiałów historycznych potwierdzających wydarzenia opisywane w Biblii.Wiele z powyższych informacji pochodzi z książki "Całe Pismo Jest natchnione przez Boga i pożyteczne"

poczatek był do wypowiedzi powyżej nie poniżej, czyli idioty.

To było genialne - wielkie dzięki. Nawet data podbicia Babilonu jest "prawdopodobna". Aż wierzyć się nie chce, że to wydarzenie było przewidziane w ST... Dzięki, że wyjaśniłeś tą kwestię tak szczegółowo.

?

A niby w jaki sposób poligamia sama w sobie przeszkadza traktować drugiego człowieka (np. drugą czy trzecią żonę) jak osobę?

myślę że kamyk jedyne co może sensownie powiedzieć to:
"bo MI się to w głowie nie mieści"