Wśród dawnych polskich rolników istniało takie powiedzenie, że:
Pan Jezusł rzekł, aby spragnionych napoić.
Nie sprecyzował do końca czego spragnionych.

Więc gościnność w polskich domach była obfita, bo
skoro ktoś deklarował, że nie jest spragniony wody, ale wódki, to należało go napoić.