Dodaj przedrostek "nie" i zgodzę się z tą definicją.
czyli
"Osoba wierząca to taka, która wątpi w nieistnienie Boga."

Wzorzec, który ja uważam za lepszy może się różnić od twojego wzorca. Stąd "nieporozumienia" w historii.

Myślę, ze większość ateistów jest ateisto-agnostykami. I nie są tak zdeterminowani w swoich przekonaniach jak chrześcijanie.

@Johnny99
Nie odpowiedziałeś na moje pytanie, czy możesz podać przykład wątpienia w naukę, bo nie bardzo rozumiem o co chodzi ! Jak można wątpić w naukę???

O asymilacji wiedzy:

Ja też napisałem o nauce jako ogóle ludzkiej wiedzy.
Dane leżą odłogiem, bo nie ma środków aby je zanalizować - coraz bardziej zwiększa się ilość czasu pomiędzy otrzymaniem wyników badań a ich analizą, a w tym czasie dochodzi lawinowa ilość kolejnych danych, które jeszcze dłużej będą czekać na analizę, a w tym czasie dojdą kolejne dane i tak w nieskończoność.
O tym problemie czytałem w prasie naukowej już kilkanaście lat temu, w tym czasie cały czas się on pogłębiał.

Ale nie o tym teraz rozmawiamy.



Sorry, ale kiedy na tym forum ateista pisze mi np. że " to oczywista oczywistość, że transcendencji nie ma, inne poglądy są bzdurne ", " zwalczam poglądy o istnieniu transcendentności ", " wiara jest nielogiczna i absurdalna, wystarczy trochę wiedzy o świecie by ją odrzucić " itp. to jest znacznie bardziej zdeterminowany w swoich przekonaniach niż np. ja.



Przecież napisałem wyraźnie o co chodzi. Można wierzyć, że nauka wyjaśni wszystko i rozwiąże wszystkie problemy ( scjentyzm ), a można także w to nie wierzyć ( wątpić ).

@Johnny99
No nie było to takie jasne, nie załapałem, tym bardziej patrząc na odpowiedzi ateistów.
Scjentyzm to chyba inne podejście niż np. racjonalne.
Ja jestem teistą, i nie wiedzę powodów aby odrzucać podejście racjonalne, naukowe dla rozwiązań im przeznaczonych oczywiście.
Więc chciałem odwrócić pytanie i zapytać wierzących jak można nie "wierzyć" w naukę, toć oczywiste jest że każdy kieruje się w życiu nauką, metoda naukową i powołuje się na autorytety naukowe.
No chyba że jest inaczej ?

Ja się nie kieruję w życiu nauką - nie "wierzę" w naukę, używam jej tylko jak jej do czegoś potrzebuję, ale do życia jej nie potrzebuję.
Co oczywiście nie oznacza, że odrzucam naukę w ramach dziedzin, gdzie jest przydatna.
Nie rozumiem jednak, jak można się kierować nauką np. w byciu czyimś przyjacielem?
Bez sensu

Przyjaźń czy miłość leżą poza magisterium nauki

Przede wszystkim w naukę nie trzeba wierzyć, nauka po prostu jest. To tak jakby człowiek nie wierzył w swoje mieszkanie, albo w drzewa, lub w stadiony. Naukę można jedynie ignorować - np. kreacjonizm ignoruje naukę, zadaje kłam lub ignoruje dowody

Myślę jednak, że każdy człowiek na poziomie naukę szanuje i podchodzi racjonalnie do życia.

Tak, ale nie o to mi chodziło. Ja korzystam z osiągnięć nauki tak samo, jak inni ludzie, natomiast nie wierzę np. w " moc zbawczą " nauki ( nauka nie zbawi człowieka, i nie da mu wiecznego szczęścia ), nie wierzę także w to, że nauka ma moc rozwiązać wszystkie problemy i wyjaśnić wszystkie wątpliwości. O to mi chodziło.

A co to ma wspólnego z nauką? Od kiedy to zajmuje się ona "zbawianiem", "rozwiązywaniem wszystkiego", "wiecznym uszczęśliwianiem" czy innymi tego typu magicznymi sztuczkami?
Ja też nie wierzę w to wszystko ale czy to znaczy że nie wierzę w naukę?
Równie dobrze mógłbyś twierdzić że nie wierzysz w ortografię bo stosowanie się do jej zasad nie zapewni Ci wygranej w totolotka.

zadaniem nauki nie jest zbawianie człowieka, tylko dążenie do poznania, rozwiązania, i zniwelowania problemów jakie stoja przed człwoiekiem

Dlatego właśnie uważam pytanie o naukę skierowane do ateistów za nie trafione, jak widzisz nikt, zarówno teiści jak i ateiści nie wierzą w naukę w sensie scjentycznym, jedynie posługują się nauką tam gdzie jest to użyteczne.

To wszystko zależy od konkretnego ateisty.
Oczywiście, że wątpię w naukę.
Nauka wybiera zawsze najbardziej prawdopodobną i niemożliwą do podważenia przez innych drogę, ale to nie znaczy, że słuszną, i że nie może się mylić.
Czasami można się też posłużyć nauką, aby oszukać człowieka, jak np. z "lądowaniem na księżycu".


Oczywiście, że tak.
Człowiek w zasadzie zawsze rozwijał się w złym kierunku.
Wszystko prowadziło do wojen i masowych zagład.
Jedynym sensownym rozwiązaniem, jest to, że kiedyś maszyny zastąpią człowieka w pracy i produkcji pożywienia. Wtedy można będzie mówić o raju.


Raczej nie.
Nie ma po prostu ku temu podstaw.
Zdrowy rozsądek nie pozwala wątpić.
Bo co, ktoś mi powie, że widział Matkę Boską i mam zacząć wątpić ?
Niech ją pokaże, to wtedy będę wątpił.