Niebo to także miejsce. Bo musisz swoim istnieniem jakieś miejsce w przestrzeni zajmować, przecież nie będziesz tam istniał jako niebyt ale co więcej, w/g wiary masz otrzymać nowe ciało nawet. I jak w takim razie sobie wyobrażasz to wszystko, że będziesz zawieszony w jakiejś bliżej nieokreślonej próżni?

Jeśli to "tylko" stan bliskości z Bogiem, zatem każdy kto "żyje z Bogiem" w miłości, równocześnie przebywa w niebie... za życia?

Z mojego punktu widzenia, samo pojęcie nieba jako nagrody, całkowicie wyklucza jego prawdziwość.
Niebo przybiera formę marchewki, dokładnie w taki sam sposób, jak piekło przybiera formę kija.
Ten wyczuwalny aspekt "monety przetargowej", czyli nieba jako zapłaty, jest najwspanialszą nagrodą, jaką człowiek mógłby zyskać. Takiej "mamonie" mało kto się oprze
W koncepcji nieba, taki właśnie aspekt jawi się na pierwszym planie, ogromna zapłata!
Nie da się ukryć tego chciejstwa, i natury człowieka, jako materialisty. Wiecznie za mało.

Człowiek i tak otrzymał więcej, aniżeli zasługuje.