pytanie głównie do wierzących, bo niektórzy sądzą, że im jest diabeł podszeptuje albo to skutek niedoskonałości i słabości ludzkiej natury.

według mnie oczywiście źródłem wątpliwości są zmysły i rozum. ani jedno ani drugie nie jest ani trochę złe. gdy słyszę jakieś twierdzenie, które nie zgadza się z tym co widzę, czego doświadczam, gdy przekonania religijne okazują się wzajemnie sprzeczne, wykluczają się, gdy kłócą się z racjonalnymi przekonaniami, to są wszystko dobre powody aby wątpić.

filozofowie nowożytni uczynili nawet z wątpienia pewną cnotę. wątp we wszystko, to co zostanie i wątpliwościom żadnym się nie podda będzie tym trwałe i niepodważalne. to gloryfikacja wątpliwości, metoda poszukiwania.

oczywiście dla jednych wątpliwości to droga do dojrzalszej wiary, dla innych droga do odrzucenia jej całkowicie. a jak jest dla was?

skąd biorą się wasze wątpliwości? uważacie je za coś złego czy coś dobrego?

Moje wątpliwości w kwestii wiary biorą się z niedokładnego jeszcze jej i jej aspektów zrozumienia.
Takie wątpliwości zrodził we mnie np. artykuł z racjonalista.pl opisujący "genezę" religii w różnych ujęciach, np. psychologicznym, albo mniejsze wątpliwości, takie ot do rozwiania, zrodził we mnie np. z ateisty tekst z 80 pytaniami do wierzących... Takie śmieszne i alogiczne, ale niektóre mnie intrygowały...

A u mnie wątpliwości każą wątpić w zmysły i rozum. Byle wariat uważający się za Napoleona czuje wszystkimi zmysłami i dochodzi rozumowo do konkluzji, że jest Napoleonem - oto pułapka uznawania subiektywnych doznań i opinii za rzeczywistość.

Gdy słyszę jakieś twierdzenie, które nie zgadza się z tym co widzę, czego doświadczam, gdy coś kłóci się z moimi racjonalnymi przekonaniami, to są wszystko dobre powody aby wątpić we własne zdanie - skoro jest tyle innych zdań to niby czemu moje ma być tym najsensowniejszym? Bo jest moje? Dzień dobry, Napoleon jestem


Zgadzam się - w moim przypadku wątpliwości doprowadziły do zwątpienia i podważenia światopoglądu racjonalnego.


U mnie racjonalizm oczywiście doprowadzał do deprecjacji Boga, niemniej po wyrwaniu się z kazirodczej tautologii racjonalnego akceptowania racjonalnych przesłanek uznawanych przez samego siebie (ktoś, kto jest święcie przekonany, że jest Napoleon, nie zaakceptuje przecież nielogicznego w jego mniemaniu i przeczącego jego wizji rzeczywistości, zdania odmiennego). Teraz jest znacznie prościej - oczywistością jest, że dla wszystkich wierzących prawdą jest istnienie Boga, więc i ja uznaję Go za prawdę. Po prostu nie mam osobistego doświadczenia potwierdzającego Jego istnienie, ale przecież to nie sprawi, że zniknie On z życia wierzących, prawda?

"Skad sie biora watpliwosci podczas interpretacji biblii ?"
Przeciez to slowo samego boga, a narobilo sie z tego dziesiatki wyznan, i nie ma dwoch, ktore interpretowaly by ja w calosci identycznie.
Bog cos niedokladnie pokierowal prorokami. Moze wybral zbyt malo inteligentnych. Nie wiem z czego to wynika...

Pokierowałbardzo dokładnie a że ludzie grzeszni to zbłądzili ;p tylko głupiec nie ma wątpliwości ...

Jak każdy i ja mam wątpliwości i jak to ładnie już filippiarz napisał:
potwierdza to, że wątpliwości powodują w nas religie, media i wszyscy ludzie którzy uważają, że coś wiedzą. Ci którzy narzucają nam swoje idee, ten natłok informacji, który sprawia, że nie wiemy w co mamy wierzyć.

Przykład:
Ktoś powie coś co jest sprzeczne z naszymi dotychczasowymi wyobrażeniami o bogu, poda przy tym dobre argumenty i nie mówię, że wszyscy, ale znajdą się osoby, które w to uwierzą. Nie ważne czy to jest zupełne kłamstwo, dobry przykład filippiarz podał z napoleonem.

[/b]

słusznie zauważyłeś: "byle wariat", bo chodzi o ludzi chorych, którzy nie potrafią racjonalnie myśleć, a często nawet zadbać o siebie i wymagają opieki lekarskiej. zresztą mówi się o nich, że "postradali zmysły" albo "postradali rozum" itp.

jak ktoś jest przekonany, że jest Napoleonem, to jest to racjonalna i empiryczna przesłanka za tym, że jest poważnie chory umysłowo, a nie za tym, że odkrył jakąś własną logikę. właśnie stracił zdolność racjonalnego i logicznego myślenia.

A gdy ktoś myśli że Bóg istnieje to nie to jego zdanie? A gdy zaczyna wchodzić w szczegóły i twierdzi ze Bog jest taki lub owaki, to czy nie jest jego własne zdanie? Wiele jest charakterystyk Boga. Czy moja ma być prawdziwa bo jest moja? A zdanie ateisty nie jest tylko jego zdaniem?

Witam, watpliwosci biora sie wowczas, kiedy nie znasz satysfakcjonujacej Cie. logicznej odpwiedzi na jakies pytanie... dlatego otworz umysl na wszystko... szukaj..
pozdrawiam
basia

Kazdy ma wątpliwości- właśnie co do odpowiedzi, jaką kiedyś uznał za prawdziwą...

Jesli ich nie ma - to albo nie mysli, albo został poddany praniu mózgu...

Wątpliwości zawsze biorą się jeśli czegoś nie rozumiemy a chcielibyśmy poznać- przez niektórych( a wkurza mnie ten pogląd nie ukrywam...) uznawane są jako brak wiary...Ewentualnie często właśnie jeśli osoba A ma wątpliwości osoba B broni się i stawia argument w postaci 'braku wiary' osoby A a nie umie jej np wytłumaczyć tego problemu.

słyszałem od samego księdza, że wątpliwości w wierze są dobre, bo po pomagają nam rozwijać swą wiarę. kiedy nie tylko wierzymy, ale także rozumiemy, dlaczego tak a nie inaczej jest dobrze, to już wyższa szkoła jazdy (i każdy ma do niej pełen dostęp)

Z głowy. Mózg rozwinął się przez miliony lat i niektórzy z niego korzystają. W większym lub mniejszym stopniu, ale jednak. Dlatego u człowieka pojawiają się myśli, że robi „coś” totalnie głupiego, nawet, jeśli jest tego nauczony od dzieciństwa... I osiągnięcia umysłu zawsze są dobre.