Czy jesteście bogobojni ? czy boicie się Boga ? Bóg wybacza i jest sprawiedliwy ale boję się go, czym jest wojna, przemoc wobec gniewu bożego ?
Wierzmy i bójmy się Pana Boga bo tylko on jest naszym sensem, naszym początkiem i końcem

Zdecydowanie nie!
Nie nie boje sie Boga, bo dlaczego mialabym sie bac Absolutu Milosci.
Jedyna moja obawa jest nieumiejetnosc kochania Go w taki sposob jaki ode mnie oczekuje, a przeciez nie daje mi zadania nieosiagalnego. Najwieksza moja obawa jest zmarnowanie szansy jaka kazdego dnia w swoim nieskonczonym milosierdziu mi daje...

Myśle że zanim zacznie się poważna dyskusja warto sobie zadać pytanie co znaczy bać się Boga? Opcje są dwie:

1. Boje się Go tak jak bałbym się oprawcy, zabójcy, czyli paralizujący strach przez stratą i krzywdą.
2. Boje się Go tak jak ojca, czy żony, czyli nie chce zawieśc zaufania, skrzywdzić słowem, gestem itp.

Myśle że ta druga opcja pasuje lepiej, bo ja boje się Boga, choć wiem że krzywdy mi nie zrobi. Ale wiem że mogę zawieśc Jego miłość, zmarnotrawić dary itd. za co będzie się gniewać. Niby dlaczego miłośc ma wykluczać naturalne reakcje jak np. gniew? Właśnie to że są one i naturalne i potrzebne sprawia że nie są zbene ani złe same w sobie. Efektem gniewu może być napomnienie, ale i agresja. Bóg napomina w swoim gniewie, nie krzywdzi.

A dlaczego boisz się swojego Boga, czy on chce ciebie skrzywdzić?

Wątpię aby jakikolwiek bóg zrobił kiedykolwiek komuś jakąkolwiek krzywdę.

Wist!
Otoz to jesli stawiasz to w takim swietle to zdecydowanie 2 opcja, dla mnie bac sie to lek przed wyrzadzeniem krzywdy, ale wiem tez , ze kochajacy Bog swojemu stworzeniu takiemu jak ja gdy poraz enty nie bedzie go sluchac to porzez gniew moze upomniec, nauczyc.

Vacarius nie rozumiesz, chodzi o to co napisał WIST a dokładnie 2 opcja bać się kogoś to nie znaczy tylko że ktoś chce Cie zabić. Obawa przed tym że go zawiedziemy. Jest też druga opcja kiedy ktoś nie kocha Boga lub szydzi sobie z niego, wtedy może być styczność z jego gniewem, podkreślam MOŻE ale nie musi

Bać się kogoś to nie to samo co bać się o kogoś
Używasz dwóch różnych pojęć tak jakby były tym samym. Mam nadzieję że nie robisz tego z premedytacją.

Czym jest gniew boży? Bóg może czuć się zdenerwowany? Mnie się zdaje, że irytacja jest raczej objawem słabości, więc mi to do Boga nie pasuje.
Zresztą jak Bóg może odczuwać emocje? Czy czuje napięcie mięśniowe? Tego nie mogę zrozumieć

Bać się ojca to nie to samo co bać się że się np. zawiedzie zaufanie ojca. To dwie odrębne kwestie. Jeśli ktoś boi się ojca to znaczy że odczuwa strach przed ojcem. Można oczywiście bać się że się ojca skrzywdzi ale nikt przecież takiego odczucia nie nazwie strachem przed ojcem. Nasz język jest tu dostatecznie precyzyjny i nie zostawia miejsca na taką nadinterpretację której próbujecie dokonać.

Nie boję się Boga. On nic złego mi nigdy nie zrobi. Boję się o siebie. Nie boję się, że On mnie odrzuci - boję się, że ja Go odrzucę.

A skąd taka pewność?
Jeśli taka istota istnieje nigdy nie możemy być pewni co może zrobić...

On nic nam nie zrobi, gdyż nas kocha, bo niby po co by nas stworzył po to żeby nam dokuczać ? nie sądzę tylko my zrobimy sobie sami tj grzechem

Klebestift
Nie wiem czy w tym przypadku możemy mówić o jakiejś premedytacji, odniosłem wrażenie jakbym miał w Twoich oczach swoją wypowiedzią podważać coś niezwykle ważnego i to celowo.

Tymczasem jak napisałem - mogę bać się kogoś kto mi chce zrobić krzywde, lub kogoś kto mi krzywdy nie zrobi, ale wiem że będzie się gniewać bo go przykładowo zawiodłem. W takiej sytuacji nie boje się o kogoś, tylko kogoś, wobec kogo zawiniłem, ale wyniak to nie z czystego strachu, tylko wyrzutów mojego sumienia i świadomości mojego błędu, który gdyby nie był popełniony nie sprowadził by takich odczuć. Mogę oczywiście bać się o kogoś, jeśli takiej osobie potencjalnie może dziać się krzywda, ale nie to było głównym elementem o którym pisałem.

skąd u was taka pewność siebie że nic się nie stanie ? nie słyszeliście o potopie ? nadal twierdzicie że Bóg nigdy się nie denerwuje ? możemy się tylko domyślać ale od zawsze nakazywane było być bogobojnym i ja się tego trzymam choćby nie wiem co

Potop był konsekwencją ludzkiego życia w grzechu, Noe, który żył w przyjaźni z Bogiem nie musiał się lękać "kary boskiej". Wierzący boi się Boga, czyli bierze Jego Słowo do serca i dba o wierność przyjaźni.