Jestem z pewnym chłopakiem od dwóch miesięcy. Mimo to, że on zapewnia mnie, że mnie kocha, to ja boję się, że go stracę. Czy mogę modlić się do Boga, o to aby mój chłopak mnie kochał i był mi wierny ?

Na czym opierasz swoje obawy dotyczące możliwości utraty chłopaka?
Modlitwę, którą zaproponowałaś dotyczy Twoich lęków, pragnień i związanej z nimi chęci rzucenia czaru na chłopaka. Nie tędy droga.

Boje się, że zostawi mnie bo nie sprostam jego wymaganiom. Przykładowo nie pozwalam dotykać sie w miejscach intymnych, nie czuje sie z tym dobrze, bo wiem że wtedy grzeszę... ale on sie upiera. Nie chce mu ulegać. Ostatnio też często się kłócimy. O takie głupoty ale jednak ...

Nie wiem, czy jasno wytłumaczyłaś chłopakowi swoje przekonania, to bardzo ważne, aby druga osoba wiedziała na czym stoi i mogła ocenić, czy chce się wiązać z kimś o innych wartościach życiowych. On ma swoje przekonania, nimi się kieruje i może być sfrustrowany, że w tym miejscu zachodzi konflikt, który trzeba rozwiązać. Kłótnie nie rozwiążą konfliktów, a jedynie je zaognią. Potrzebna jest wam spokojna rozmowa na ten temat, wyłożenie swoich przekonań i danie każdej ze stron czasu, aby przemyślała, czy jest je w stanie zaakceptować.
Uległość ani zgoda na zachcianki partnera nie gwarantują wierności i miłości w związku. Wszystko zależy od człowieka, którego pokochamy, dlatego tak ważne jest jak najlepsze poznanie swojej połówki. Czasem źle lokujemy swoje uczucia, czasem trzeba szukać dalej, ale zawsze warto szukać tak długo, aż trafi się na odpowiednią osobę. Być może w waszym związku szwankuje komunikacja, może oboje jesteście jeszcze niedojrzali, potrzebujecie czasu, aby pewne sprawy przemyśleć i zrozumieć, a może jesteście na etapie, kiedy rządzą wami hormony?
Nie trzymaj się tak kurczowo swojego chłopaka. Masz prawo być sobą, a nie martwić się, czy sprostasz jego wymaganiom. Kocha się za to kim ktoś jest, a nie swoje wyobrażenia o tym, kim ten ktoś powinien być.

Masz racje. To jest moj pierwszy chłopak. A on przede mną miał juz kilka dziewczyn. Jest ode mnie o trzy lata starszy. Jestem w nim strasznie zakochana... Jestem w stanie wiele dla niego zrobić. Ale nie potrafię tak po prostu poddać się wszystkiemu. Myślę że powinien uszanować to, że ja nie chce aby mnie dotykał w taki czy inny sposób. Teraz wydaje mi się , że go kocham ale może za jakis czas stwierdzę że nie był wart tego wszystkiego ... Nie wiem...

Moje osobiste zdanie jest takie: lepiej nie. I nie chodzi tutaj o to, że sama w sobie taka modlitwa to coś złego. A raczej o to, że jeśli Opatrzności się wyda lepsze, byś była z kimś innym, to Ty możesz się poczuć oszukana. Że się modliłaś, a nie zostałaś wysłuchana. Lepiej módl się o to, by działa się Wola Boża.

W sumie to racja... Ostatnio często się kłócimy. Może i to nie jest chłopak dla mnie ...

Chyba najlepszy wykład o byciu ze sobą, moim zdaniem, wygłosił pan Terlikowski. Posłuchaj godzinkę: https://www.youtube.com/watch?v=nn1dwtkSqRY

Myślę, choć może się mylę, mylisz troszkę miłość z zakochaniem

Może masz racje. Sama nie wiem... Kocham go od prawie dwóch lat... I mam wrażenie że jak go stracę to wszystko mi się zawali. On dodaje mi tyle entuzjazmu. O wiele łatwiej mi iść przez życie odkąd z nim jestem. Ale może to tylko silne zakochanie i za jakiś czas to zrozumiem ....

Julciu jesteś jeszcze bardzo młoda, a młodość rządzi się swoimi prawami. Miłość ma szybować do niebios, ma być orkiestra i iskry eksplodujących emocji. Jest magia, wszystko jest kolorowe i wydaje się takie proste. Ciesz się tym co jest, ale proszę nie traktuj tego poważnie. Na tym etapie nie można być niczego pewnym i Ty to podświadomie wyczuwasz, dlatego boisz się, że możesz go stracić. Tak naprawdę boisz się, że ta magia bycia z kimś się wypali, a Ty pójdziesz na emocjonalny detoks, by oczyścić zranione serce. To nigdy nie jest łatwe bez względu na to, czy mamy naście, 30 czy 40 lat. Każdy pragnie kochać i być kochanym. Tacy już jesteśmy. Pragniemy tych pięknych chwil i chcemy by trwały wiecznie.


Z miłości popełniamy wiele błędów. Zbyt wiele. Dlatego nigdy nie warto robić czegoś wbrew sobie, tylko dlatego, że tego życzy sobie druga osoba. Trzeba być czujnym.


Ależ to nic złego! Niemal każdy z nas przeżył zawód miłosny i był przekonany, że to koniec świata, aramdegon i pozostaje tylko płakać w poduszkę, że już nic lepszego nas nie spotka. I wielu z nas ktoś potem musiał dać porządnego kopniaka, żeby przestaliśmy zawodzić i wziąć się w garść, bo życie ma dla nas wiele niespodzianek i czeka niecierpliwie, aż będziemy na nie gotowi .


Miłość dodaje skrzydeł .

Heh no racja. To jest mój pierwszy chłopak. Może stąd moje obawy...

Jednak wiele osób uważa że nie powinnam ...

Nie rozumiem, o co chodzi z tym problemem intencji w modlitwie. Czy boisz się, że swoją modlitwą, czy raczej prośbą w niej zawartą urazisz Boga? Bóg zna twoje myśli nawet w tym momencie, a modlitwa jest tylko twoją inicjatywą na rozmowę tym problemie. I modlitwa nie zawsze musi być prośbą, równie dobrze może być zwykłym wyżaleniem się Bogu, analizą problemu wraz z Nim, i to jest normalna relacja Bóg - człowiek. Wiele osób postrzega modlitwę jako: "Cześć Boże. Daj mi to, to, tamo, jeszcze to, i to...". A przecież można najzwyczajniej wyżalić się z tego co leży na sercu, i choćby były w tym wszystkim silne emocje, to jeżeli są szczere, i wyrażone z szacunkiem, nie masz się czego obawiać. Bóg to nie urząd skarbowy, który czeka aż się potkniesz. Jest zupełnie odwrotnie Taka modlitwa jest dużo lepsza. Często odpowiedź przychodzi jeszcze w trakcie niej. Z takiej relacji czerpie się Boży pokój. Spróbuj, a przekonasz się o czym mówię.

Ok spróbuje

Uważam ,że można. Sam się modlę.