Kamyk wytłumaczył to idealnie, tak że nie miałem już nic do dodania.



Zapewne niewielka, ale chodzi o to, że byłby to ruch w złym kierunku. Po co zmieniać prawo na gorsze, nawet jeśli szkody byłyby minimalne?



Oczywiście, że to także ich budżet, ale nie można na takiej tylko podstawie ("to także mój budżet") domagać się jakiś preferencji.

Załóżmy, że mamy pana X1, panią Y1, pana X2 i panią Y2. Każdy z zarabia tyle samo i płaci takie same podatki, więc ma taki sam udział w budżecie. Po czym X1 i Y1 (albo dowolna inna kombinacja) stwierdza, że zawiera związek i poprzez to nabywa określone przywileje (dziedziczenie, wspólne podatki itp).

Moim zdaniem nie ma żadnego uzasadnienia dla szczególnego traktowania przez prawo państwowe żadnej z kombinacji (X1-Y1, X1-X2, Y1-Y2 itd.), o ile ta kombinacja nie jest korzystna dla pozostałych. W czym "gorsza" jest para aseksualnych kolegów mieszkających razem od pary gejów? Albo dwóch braci/ dwie siostry/ brat z siostrą/ dowolnie liczne rodzeństwo/ dowolna liczba osób o dowolnym stopniu pokrewieństwa i dowolnych preferencjach seksualnych?

.
Tak jak powiedziałem, to kwestia ideologii. Dlatego budżetu i ewentualnych strat finansowych bym do tego nie mieszał. Tyle.

Dla mnie to nie kwestia ideologii, bo określiłbym się raczej jako "gay-friendly". Ale jeśli chodzi o główny front walki, to zgadzam się, że toczy wojna toczy się między ideologami.

Nawet jeśli by to była tylko jedna para homoseksualna której by przyznano ulgi podatkowe - to to już jest o jedną za dużo. To nie ma żadnego uzasadnienia. Równie dobrze można by przyznać ulgi wszystkim blondynom - kompletnie bez sensu

Nie wiem wciąż o jakich konkretnych ulgach podatkowych, przywilejach i zasiłkach mówisz. Co do wspólnego rozliczania podatku - co jest złego w tym, żeby także pary homoseksualne się wspólnie z tego rozliczały?
Jaka to szkoda dla państwa, że miałyby to robić inne związki, poza tymi hetero? Jakie dla nich jest uzasadnienie, którego brak w związkach homo?

Myślę, że podstawową sprawą jest to, że małżeństwa przyczyniają się dla dobra społeczeństwa wydając potomstwo. To jest bardzo konkretny zysk dla społeczeństwa, dlatego państwo dbając o to, by jak najwięcej osób wydawało na świat nowych obywateli ustanawia różne ulgi (tzw. polityka prorodzinna).
Związki homoseksualne nie są w stanie wydać potomstwa. Dlatego i zysków dla państwa nie ma.

Skoncentruj się trochę przy czytaniu, a w poprzednich postach w tym wątku znajdziesz odpowiedzi na wszystkie swoje pytania.

Widzę, że rzeczywiście macie rację, bo wszystko komplikują przywileje podatkowe, ale wystarczy tylko ich nie brać pod uwagę i znowu wszystko jest proste. Przecież mi chodziło tylko o to, by pary homo mogli po sobie dziedziczyć i odwiedzać się w szpitalu. Komu by to przeszkadzało?

To po co strzelać z armaty do wróbla? Zamiast legalizacji homo-małżeństwa, lepiej popracować nad zapewnieniem większej skuteczności testamentów (obojętnie kto komu co zapisuje, bez względu na orientację seksualną) i wprowadzeniem odpowiednich regulacji w szpitalach, tak abym mógł wskazać, kto może mnie odwiedzać (znowu bez względu na orientację seksualną).

Ja myślę że przeszkadza najbardziej tym, którzy uważają, że każdy gest ułatwiający tym ludziom życie jest równoważny z przyzwoleniem na to, co oni uważają za grzech. Przypomina mi się wątek o uczestnictwie w ślubie cywilnym... Podobna postawa... Smutne.

I stąd moje pytanie: A co z małżeństwami, które potomstwa nie mogą/ nie chcą wydać?
Dalej mają ulgi, wyłączając te na dzieci, a przecież jakoś specjalnie nie dają państwu zysków. Nie ma wystarczających wyjaśnien dla utrzymywania takich małżeństw. Koniec, kropka.
Po prostu nazwijmy ten stan po imieniu - dyskryminacja. Nie ma znaczenia czy wydasz potomstwo, czy nie, ale czy jestes parą heteroseksualną.
Nie czepiam się ulg na dzieci, bo ci co je mają, to je dostają, a ci co nie mają nie. Ale inne ulgi? Dotyczą tylko par heteroseksualnych. Nie są one w niczym inne od par homo za wyjątkiem płci. To jest właśnie dyskryminacja

Ale z drugiej strony mamy do czynienia z podobną postawą: nie chodzi o ułatwienie (w sensie zniesienia niepotrzebnych utrudnień) życia ludziom o orientacji homoseksualnej, ale o wojnę ideologiczną (nazywanie małżeństwem związku, który jest z natury bezpłodny).



Też już było.

Nie wiem z której strony. Ja bym tak nie nazywał.

Tutaj wcale nie chodzi o nazywanie pary homoseksualnej małżeństwem, tylko o skończenie z dyskryminacją i tyle. Możecie się zasłaniać tym, że chodzi o rozród i dzieci (o które pytam wyżej. A pary, w których partnerzy mają powyżej 60 roku życia? Państwo dba o rozród dzieci upośledzonych? Przecież to szkoda dla państwa), ale to jest tylko zakrywanie faktu, że ta postawa jest zbudowana na jakims rodzaju nietolerancji, ksenofobii albo po prostu na ograniczonym punkcie widzenia.

Po prostu związki, partnerstwa, małżeństwa i rodziny nie zostały wytworzone dla pieniędzy i zysków. Zbudowane na biologicznym instynkcie do samozachowania gatunku u nas przyjęly także formy relacji, miłości. Niektórzy nawet je uświęcili (religie). Ale w tym uświęceniu, miłości i relacji zostały zdyskryminowane pary o identycznej płci partnerów

Tak samo ja bym nie utrudniał nikomu życia tylko dlatego, że nie wyznaje mojej wiary Więc pewnie szybko byśmy się porozumieli i nie byłoby żadnej zadymy. Ale ideologom to nie na rękę, bo oni żyją z zadymy.



Są kościoły, które uświęcają pary tej samej płci i nikt ich nie delegalizuje. Czy jak do chóru nie przyjmą głuchoniemego to też będziesz twierdził, że to dyskryminacja? Ja tak nie uważam, ale jak ktoś założy chór przyjmujący głuchoniemych, to jego sprawa.