Bardzo prosto. Człowiek powołany jest do relacji i ze swojej natury jest osobą społeczną i relacyjną, ukierunkowaną na innych. To interpretacja egzystencjalna, jest jeszcze chrystotypiczna - każdy człowiek jest kopią, odwzorowaniem człowieka-Chrystusa, co wynika z listów św. Pawła.
A tak naprawdę to w Biblii czytamy, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył - stworzył mężczyznę i niewiastę. Czy zatem Bóg jest mężczyzną i niewiastą? A czy to podobieństwo zawiera też np. wszechmoc, wszechwiedzę, nieśmiertelność? Oczywiście nie, tak jak nie zawiera w sobie trzech osób

No tak kiedyś wymyślili teologowie. To że byli na bakier z logika nie oznacza że mamy przez tysiąclecia powtarzać ich błędy.


W starozytności rozumiano osobe tak jak przytoczyłem. W IV wieku teologowie przyjęli grecki termin hypostasis i wymyślili mu nowe znaczenie - osobe boską. I to jest tylko konstrukt filozoficzno-teologiczny z IV wieku. Teologia na własne potrzeby zmodyfikowała pojęcie osoby bo i teologiczne wyobrażenie hypostasis występuje tylko i wyłącznie w chrześcijanskiej teologii.


To już czystej wody filozofowanie. Rozważania o ontologii nie mające żadnego zakorzenienie w Pismach.

Podsumowując temat, biorąc pod uwagę przesłanki biblijne, historyczne, logiczne i filozoficzne świadomośc Trójcy w pierwszych wiekach wyglądała mniej więcej tak:

Chrześcijanie w I wieku nic o ontologicznej jedności Ojca i Syna nie wiedzieli bo ontologia nie funkcjonowała zbytnio w kulturze hebrajskiej. Nie głosili Boga w dwóch czy trzech osobach ani nie zajmowali się naturą bóstwa, Wiedzieli że JHWH jest Bogiem a Jezus Synem Bożym, Mesjaszem obiecanym przez JHWH w pismach hebrajskich. Wygląda na to że w II i III wieku pojawiły się poglądy że jedność między Synem i Ojcem to coś więcej niż jedność moralna, jednośc celów. Zaprzestanie też używania w pismach chrześcijanskich tetragramu JHWH robiło zamet w głowach nawróconych pogan - o którego Pana w danym fragmencie chodzi co sprzyjało próbom utożsamiania Jezusa z Bogiem. W między czasie przyplątała się filozofia grecka i próby przełozenia chrześcijanskiej nauki na jej język. Wreszcie w IV wieku nie bez udziału czynników politycznych i historycznych przeważył pogląd że Ojciec z Synem są takiej samej natury, by jednak ukryć logiczna sprzecznośc takiego załozenia wymyślono nowe znaczenie dla terminu hypostasis. Kilkadziesiąt lat później dookoptowano ducha i powstała koncepcja Trójcy która wymagała dalszego filozoficznego uzasadniania bo była w oczywisty sposób wewnetrznie sprzeczna. Więc zaczeto tworzyc zawiłe wyjasnienia które pociągnęły za soba przyjmowanie kolejnych dogmatów.

I tyle zachodu by uzasadniać błędną, wymyśloną przez ludzi koncepcje.

Nasunęło mi sie jeszcze jedno pytanie odnośnie Trójcy, pod wpływem tematu o zmartwychwstaniu ciała. Myślę że nie trzeba mnożyć tematów więc zadam je tutaj.

Skoro Jezus ma ciało „uwielbione” jakie będą mieli też ludzie w przyszłości to:
Czy to ciało uwielbione jest ciałem Boga czy jest właściwe tylko hipostazie Syna?
Jeśli jest ciałem Boga to znaczy że Bóg ma takie samo ciało jakie da ludziom?
Jeśli to tylko ciało hipostazy Syna to jakie ‘ciała’ posiadają hipostazy Ojca i Ducha?

Jakie to ma znaczenie ?

Ciało jest tylko hipostazy Syna. Ojciec i Duch nie posiadają ciała.
Na zasadzie communicatio idiomatum - jest to ciało Boga i Bóg ma takie samo ciało jakie da ludziom

Znakiem tego Jezus ma nowe cialo. A w jaki sposob je przyjal? Chodzi mi konkretnie o to, czy tu na ziemi, a jesli tak to co z tym starym? Czy to bylo "ulepszenie"?

Co ze starym ciałem, to niewiele ma to do rzeczy. Jest to w pewnym sensie "ulepszenie", Kościół mówi o przebóstwieniu, natomiast nie musi to być numerycznie to samo ciało, jakie mieliśmy za życia. Co do reszty Twoich pytań to mamy zbyt mało danych, aby móc odpowiedzieć

A ja nie rozumiem tego wzięcia do nieba z ciałem. Przecież warunki dla ciała panują tylko tutaj na ziemi.
Jezus, gdy przyszedł na ziemię, jadł, pił, spał.
Nie wiem jak może zachowywać się ciało Maryji, które jak wiadomo zostało wzięte do nieba? Przecież już na wysokości kilkunastu kilometrów zamarznie na kamień? A jeżeli przedostałoby się w próżnię kosmiczną, to zostanie prawdopodobnie rozerwane?

Ciężko mi uwierzyć, że Ty tak na serio... Dlatego proszę o trzymanie odpowiedniego poziomu dyskusji

Ale ty tak na serio? Czy według Ciebie wniebowzięcie to jest zabranie do nieba czy do raju?
Mi się wydaje, że do raju, bo po co Maryja miałaby atmosferę przekraczać?

Chyba, że dałem się wkręcić i Ty tak dla żartu a ja Ci to tu tłumaczę

Chyba... chyba że tobie się wydaje że nasze niebo (nasz raj) jest w niebie (gdzieś przy stratosferze), ale my mamy trochę inne zdanie na temat "miejsca" naszego raju. (już odchodząc od tego, że tu chodzi o stan ducha a nie miejsce)

To mi przypomina po prostu zabawę słowami:
Pewien mężczyzna mówi do towarzyszącej mu kobiety
- Jesteś taka piękna... przypominasz mi moją zmarłą sprzed laty żonę...
Na to Przechodzień
- Dobry Boże! Mam nadzieję, że z czasów kiedy jeszcze żyła.



Pozdrawiam.

A czy nie jest tak, że raj ma być tutaj na ziemi?
Czy pomyliłem coś z filozofią ŚJ?
Ale jest mowa że w raju będzie lew z jagnięciem leżeć obok człowieka, i nikt nikogo nie zje, jakoś tak. Więc skoro będzie lew z jagnięciem, to raj chyba będzie na ziemi?

Owszem, raj był tu na ziemi i znów będzie, ale z tego co ja wiem to nie będzie to ta obecna, zanieczyszczona, chora i umierająca ziemia tylko "całkiem nowa". Ale to stanie się po ponownym przyjściu Jezusa i po tym jak odzyskamy nasze (też nowe) ciała.
Przed tym jak trafimy do raju to idziemy do nieba (oczywiście zakładając, że tam trafimy), ale niebo nie jest miejscem tylko stanem dycha. Niebo to stan bliskości z Bogiem, stan szczęścia i uczucia spełnienia dla duszy. Oczywiście musi to też być w jakimś miejscu, ale to czy jest ono w stratosferze, czy w innym wymiarze, czy w naszym albo w sposób dla nas niezrozumiały, czy w jeszcze innym, to myślę, że jest teraz dla nas najmniej istotne.
Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych, nakarmił tysiące ludzi koszykiem ryb to i Maryję weźmie do siebie z jej ciałem w staki sposób, że nic się jej nie stanie... czy to możliwe? Poczytaj o czymś takim jak "zaśnięcie w Panu" to troszkę przybliży to o czym mówię.

"Następnie ujrzałem nowe niebo i nową ziemię, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły. Również morza już nie ma. I zobaczyłem, że z nieba od Boga zstępuje miasto Święte, nowe Jeruzalem..." (Ap 21, 1-2)
Zaznaczyć należy, iż odnośnie nowych nieba i ziemi bardziej niż o sens materialny czy chronologiczny chodzi o doskonały, nowy porządek który ma nastąpić. Nowe Jeruzelm oznacza tyle, co nowy lud Boży.