Jeżeli Pismo mówi "wszyscy zgrzeszyli" dlatego śmierć która jest żądłem grzechu jest,to dlaczego mamy nie poczuwać się do winy,chyba Bóg wie co stworzył i po co?
Dlaczego mamy pokornie się nie przyznać że taki jest człowiek/tylko człowiek/stworzenie Boże które nigdy Mu nie dorówna.
Słowo w Adamie widzi wszystkich ludzi,więc jego grzech to też moja wina.

Wszystko super, problem w tym gdzie tu jest miejsce dla wszechmocnego i miłosiernego Boga?
To co opisujesz pasuje bardziej do Boga deisty, który stworzył niedoskonały świat i pozwala na konsekwencje wynikające z tego. Przyjmijmy, że wolna wola i zło nie mogą istnieć bez siebie (do tego trzeba jeszcze przyjąć, że wolna wola w ogóle istnieje, co nie jest takie oczywiste). Co z sytuacjami gdzie nie ma winy ludzkiej a niewinni giną? Czyż tak ogromnie miłosierny Bóg nie jest odpowiedzialny za to ciepienie jako stworzyciel?

No przecież wyjaśniałem?
"Niedoskonały" w tym kontekście w twoich ustach oznacza: stworzony świat mógłby być lepszy, mógłby być doskonały. Rzecz w tym właśnie, że nie mógłby. Że Bóg stworzył świat najlepszy, taki da się stworzyć (dla istot obdarzonych wolną wolą).

Zdaje mi się, że rozmawiamy o co najmniej o teizmie, jeśli nie wręcz o chrześcijaństwie, więc istnienie wolnej woli milcząco zakładamy bez zwracania nawet uwagi, że to jest założenie.

Ale niech się upewnię, czy mówisz o tzw. źle naturalnym, czy o braku bezpośredniej winy ludzkiej? Jeśli ludzie np. wycinają drzewa, przyczyniając się do erozji lub pustynnienia jakiegoś obszaru, a potem, po iluś pokoleniach, nie ma już gleby, nie ma upraw i nastaje głód, giną niewinni, to czyja to wina? Natomiast uderzenie pioruna, który akurat trafia w kogoś i go zabija, to inna sprawa.

Właśnie chodzi o tak zwane zło naturalne. Chodzi o niewinne ofiary stworzonego przez Boga świata.
Wolna wola nie ma nic to sytuacji gdy fala tsunami w jednym momencie zabija kilkaset tysięcy ludzi, w tym niewinne komukolwiek dzieci. Czy wszechmocny i miłosierny Bóg nie mógł stworzyć świata bez kataklizmów?

A czy zeglarz wyplywajacy w morze, nie ma swiadomosci ze dzis jest ladna pogoda, ale jutro moze byc burza ktora moze zatopic jego jacht?
Czy jesli wiesz ze na danym wybrzerzu pojawia sie od czasu do czasu tsunami, to czy nie powinienes sie trzymac z daleka od tego wybrzeza?
Czy nie wiesz ze jesli jest burza, to nie powinienes lazic gdzies pod drzewami?
Zwierzeta wyjatkowo rzadko zabija burza, bo nawet ich instynkt im podpowiada by sie schronic, wiec czyzbys mial zmysly gorsze od zwierzat?
Pewnie chcialbys by swiat wygladal jak wesole miasteczko i nigdy nie padalo tylko slonce swiecilo non stop.
Przeciez niie mozesz sie martwic o plony, bo pojdziesz do restauracji na obiad, lub supermarkietu na zakupy.
I pewnie nie powinno sie pracowac, tylko miec karte i po kaske isc do bankomatu.

Ziemia mogła by nie mieć ruchów tektonicznych. Ok. Ale wtedy jej powierzchnia wyglądała by jak powierzchnia księżyca. Ziemia musi wytwarzać pole elektromagnetyczne, które chroni nas przed wiatrem słonecznym. Skutkiem aktywności wnętrza Ziemi są ruchy tektoniczne powodujące np. tsunami i inne katastrofy. Pytanie: Tylko dlaczego ludzie wybudowali miasta zaraz przy oceanie? Ponieważ chciwość ich do tego skłoniła. Handel zaraz przy morzu. Nie doświadczam, żadnych trzęsień ziemi, erupcji wulkanów, cyklonów, i innych katastrofalnych zjawisk, bo moi przodkowie osiedli na spokojnym terenie w Polsce. A oto inni ludzie osiedli się na terenach ryzykownych, aczkolwiek niegdyś (i niejednokrotnie i dziś) bogatszych. I to oczywiście też wina Boga? Może przesadziłem w tych ostatnich zdaniach, ale spróbujmy sobie wyobrazić jak wyglądała by ziemia, bez ruchów tektonicznych, erupcji wulkanów itp. Byłaby martwą bryłą, jakich pełno w kosmosie. A postrzeganie takich naturalnych zjawisk, jako "ZŁO", wydaje się mi zupełnie irracjonalne. To, że rzeka wylała i jest powódź to nie jest "zło tej rzeki", tylko naturalne zjawisko. To ludzie postąpili nieroztropnie, że znaleźli się w obszarze zagrożonym powodzią.
Dla angielskojęzycznych polecam:
https://youtu.be/m_sk0AjJDkk
Oryg. strona z lepszą jakością: https://www.closertotruth.com/series/do ... sprove-god
Alvin Plantinga Współczesny filozof o tym problemie, w trochę inny sposób.

E... nie kupuję tego. Niestety. Miałem kiedyś problem, skąd się wzięli Eskimosi na świecie Bożym, ludzie mieszkający w warunkach, które trudno nazwać stworzonymi dla człowieka – i ogólniej, dlaczego człowiek rozlazł się na całą planetę w epoce, kiedy było go na tej planecie raptem parę milionów. Nie dali rady wykarmić się w jednym miejscu? Otóż nie dali rady. Łowcy-zbieracze potrzebują obszernych terytoriow do pozyskiwania pokarmu i jeśli urodziło się ich za dużo, to głód pchał nadmiarową populację do zajmowania nowych obszarów, na których jeszcze człowieka nie było – bo może uda się na nich jakoś przeżyć. A jeśli nie było już pustych obszarów w okolicy, to do wojen z sąsiadami, dla których racją ostateczną było pozbycie się nadmiaru gąb do wykarmienia. Chciwość mogła być co najwyżej wykształconą wtórnie motywacją, żeby jeść, zamiast dac się zjeść. Żyjąc w epoce przesytu i ogólnego nadmiaru wszystkiego nie pojmujemy już tego.

Na oko połączenie zła naturalnego i pochodzącego od człowieka, powiedziałbym, ErgoProxy. Gdyby byli wszechwiedzący, nie rozmnożyli by się aż tak, bo wiedzieliby, że... i tak dalej

Leibniza "żyjemy w najlepszym z możliwych światów" jest, mimo wyszydzenia przez Woltera, jako koncepcja dotycząca całości świata trudna do obalenia. Być może nawet trzeba by mieć wszechwiedzę, żeby pokazać, że dało się jednak stworzyć lepszy.

A rodzenie się zbyt dużej ilości potomstwa, jest oczywiście efektem nieświadomego procesu nieświadomej istoty, zwanej człowiekiem. Ta nieświadoma istota doznaje za to nagłego przypływu świadomości, jeśli chodzi o wyciąganie oskarżycielskiego palucha i próbę wskazywania winnego sytuacji "urodzonych w zbyt dużej ilości", oglądanej z perspektywy innego kontynentu i zwielokrotnionej razy pięć pokoleń. Wtedy wygodnie jest znaleźć chłopca do bicia i nazwać go niedobrym demiurgiem.

Zapominasz że mówimy tu o Bogu któy stworzył ten świat - wszechmogącym i miłosiernym. Te przymioty wymagają aby Bóg w akcie stworzenia chociaż zastanowił się czy jego dzieło nie będzie wyrządzać krzywdy. (nie mówiąc już o tym, że jest wszechwiedzący i powinien to przewidzieć).
Nie mówię tu o "moralnym złu", które Platinga tłumaczy istnieniem wolnej woli. Czy Bóg nie ponosi żadnej odpowiedzialności za to co stworzył, mając na uwadze boskie przymioty?

Przed kim ma tę odpowiedzialność ponosić? Wróżką Zębuszką?

Natomiast chwat.

W mojej prywatnej teologii Jahwe jest jednym z Duchów, ich dyżurnym trefnisiem, co zmyśla ludziom niestworzone bajania, żeby ci wyznawali je ślepo i wyprawiali nieziemskie brewerie w ich imieniu – a Duchy suchają historii o tym wszystkim i pokładają się ze śmiechu.

To rozstrzyga problem, czy Bóg ma poczucie humoru.

Natomiast wyjaśnijmy sobie, że mnie interesuje, jak to jest z tym człowiekiem naprawdę, a nie, jakie uroszczenia robili na ten temat starożytni. Może trafili w ciemno, może nie. O ile jednak podchodzi się do religii jako do prawdy – protonaukowej! – o świecie, to nie używa się jej do zaklinania rzeczywistości, tylko się śledzi, co wyszło jajogłowym z badań nad światem i dedukuje się z tych wyników cechy Stwórcy, na podstawie wiedzy o Jego dziele. Inaczej jest się człowiekiem niepoważnym.

Co do mnie, nie rozstrzygam, czy Duchy istnieją fizycznie, transcendentnie, czy są tylko waporami mojego mózgu. W każdym z tych przypadków istnieją naprawdę i tylko ich natura jest inna. Ale jeśli ja od Duchów czegoś chcę, to nie włażę na chama w rozważania na temat ich natury, tak samo, jak chrześcijanin nie deliberuje, czy Bogu zdarza się wydalać.

Sprawa może być tak prosta, że aż genialna Postawmy sobie inne pytanie: Czy Bóg może wskazać największą liczbę naturalną? Nie. Jakąkolwiek by liczbę nie wskazał, zawsze mógłby pokazać i większą. I sprawa z "najlepszym z możliwych światów" wydaje się analogiczna. Dlaczego Bóg nie mógłby tego świata po prostu skopiować i w zupełnie innej czasoprzestrzeni umieścić, tak aby jeszcze większą ilość dusz obdarzyć życiem? Dlaczego nie mógłby tego zrobić 10-krotnie? Otóż należy sobie zadać pytanie, czy w ogóle jest MOŻLIWE coś takiego jak "najlepszy świat". Czy jest coś takiego możliwe, jak "największa liczba"? Być może nie żyjemy w najlepszym możliwym świecie, bo Bóg nie mógł czegoś takiego stworzyć. Bo cokolwiek by nie stworzył, zawsze dałoby się jeszcze i lepiej. Skąd wiemy, że możliwe jest w ogóle "najlepszy świat"? To pojęcie jest wysoce niejasne.

Leibniz wychodząc z przesłanek, że Bóg jest dobry i wszechmocny dochodzi do wniosku, że zatem musimy żyć w najlepszym z możliwych światów i świat nie mógł zostać stworzony bez zła. Osiris wychodząc z tych samych przesłanek dochodzi do wniosku, że skoro w świecie jest zło, to nie żyjemy w najlepszym z możliwych światów wobec czego albo Bóg nie jest dobry, albo nie jest wszechmocny. Czyli Boga nie ma (widać to w jego ostatnim poście). Tymczasem, żadna prawda wiary nie mówi nam, że żyjemy w najlepszym z możliwych światów. Biblia mówi w Księdze Rodzaju, że Bóg stworzył świat dobry i "bardzo dobry". Nie pada słowo "najlepszy". Bo być może nie da się stworzyć świata najlepszego.

Leibniz mógł się pomylić. Dlatego ja przyjmuję zamiast "Teodycei" (tzn. próbę ukazania racji, dla których w świecie jest zło) tzw. "obronę Boga". Po prostu stwierdzam, że Bóg widocznie ma poważne powody, by na zło w świecie zezwalać. A jakie to są - tego nie wiem. To jest co najwyżej problem mojej niewiedzy, nie zaś problem Boga, czy spójności wiary.

Osiris stawia wyłącznie pytania. Tylko. Tymczasem, aby mnie przekonać powinien udowodnić, że Bóg nie może mieć absolutnie żadnego powodu, by zło dopuszczać. Dotychczas nie zobaczyłem nawet namiastki takiej argumentacji. A punkt wyjścia, w którym zakłada się istnienie najdoskonalszego świata nie jest dla mnie oczywisty. Nikt dotychczas nie pokazał, że jest możliwe osiągnięcie czegoś takiego.

Świat nie mógł zostać stworzony bez zła. Dobro i zło i muszą istnieć obok siebie. Bez jednego nie ma drugiego.

Dokładnościowo.

Łatwo przeoczyć, że akcent w zdaniu Leibniza jest postawiony tak: "żyjemy w najlepszym z możliwych światów".