Opieram się jedynie na subiektywnym doświadczeniu, niczego nikomu nie mam jak udowodnić a nawet nie ma to z mojego punktu widzenia sensu, jeśli jakaś dusza jest gotowa to uświadomienie sobie tego na poziomie umysłu nastąpi, jeśli nie to nie. Ile to zajmie czasu nie ma większego znaczenia, bo 'cel' i tak jest poza czasem.

Dusza ma być gotowa do uświadomienia sobie na poziomie umysłu, że istniała zanim ciało i umysł zaistniały?

Zauważ, że nasza definicja duszy jest znacząco inna.
Dla mnie ciało i umysł to jakby narzędzia duszy, która jedynie na pewien czas wkracza do świata czasoprzestrzennego.

Dusza wpływa na umysł, jej poziom jest istotnym czynnikiem wyboru takiej a nie innej lini czasu. Istotna sprawa: uznaję, że mimo iż jako ludzie doświadczamy jednej lini czasu i to o określonym jednym z kierunków czas jest conajmniej 3D co plus 3D przestrzeń daje niezłe pole do popisu, ale jest jeszcze jeden zestaw 3D z tym, że tego jeszcze nie ogarniam.

Zabawa polega na tym, że dusza chce uzyskać umysł, który połapie się co i jak i dokonać specyficznej integracji z nim i razem przejść jakby na kolejny poziom gry.

Wybawiony- Jaka jest Twoim zdaniem relacja między Bogiem a indywidualną duszą?

IrciaLilith, ale z takiej definicji wynikałoby, że dusza jest bezmyślna skoro nie ma umysłu, tzn. umysł jest tylko jej narzędziem a nie częścią.

To jakbyś uważał, że gdy oglądasz film na ekranie komputera, lub podziwiasz działania skomplikowanego programu jesteś bezmyślny. Dusza nie myśli tak samo jak umysł, ale nie ogranicza się tylko do obserwacji.
Zresztą, zauważ, że według mojego modelu dusza potrzebuje zintegrowania się z umysłem, aby przejść na kolejny etap tej nieskończonej kosmicznej boskiej gry.

Różna.Dobra albo zła, bogata albo uboga. Zależy to głównie od człowieka, gdyź Bóg jest niezmienny i zawsze gotowy do jak najbliższej relacji.

Ale w sensie analogii? Jak rodzic i dziecko, czy np jak ciało i komórka? Albo jak szef i podwładny? A może coś zupełnie innego lepiej to oddaje?

Powiedziałbym, że równocześnie jak z ojcem, bratem/przyjacielem, przewodnikiem/pocieszycielem, ale też i panem w rozumieniu kogoś, kto z racji posiadanych atrybutów oraz odpowiedzialności potrafi zapanować nad daną sytuacją.

Ok, tylko jak definujesz duszę? Co obejmuje a co nie?
Jaka jest relacja duszy z ciałem i umysłem( w tym rozum, tzw serce ( emocje, uczucia), sumienie, czyli system moralny, osobowość, charakter, pamięć, poglądy, przekonania, świadomość wchodzaca w różnie stany, itd) ?

Pisałem już o tym. Człowiek jest duszą żyjącą tak długo, jak długo pozostaje w nim tchnienie życia. To co wymieniłaś to elementy składające się na duszę, przy czym bez ciała i ożywiającego go ducha mówienie o duszy nie ma właściwie sensu.
Istotna jest więc relacja pomiędzy duchem a ciałem i umysłem. Wielu funkcjonuje tak, jakby duch w ogóle nie istniał. Stąd określenie "cielesny umysł", odnoszące się do polegania wyłącznie na zmysłach.
To nie wszystko. Ponieważ Bóg jest Duchem, to kanałem kontaktu z Nim jest ludzki duch, co dalej dopiero może znaleźć przełożenie na umysł i ciało.

No i zdaniem Andrewa Wommacka między duchem i duszą jest taki kurek , który odkręca się tylko od ducha do duszy, nigdy odwrotnie. W ten sposób to dusza grzeszy, a do ducha grzech nie ma dostępu. Takim oto sposobem człowiek nie ma możliwości dostać się do piekła, bo duch jest bezgrzeszny i zapewnia zbawinie.

Wybawiony- ja nie tyle co wierzę w duszę, co uważam, że nią jestem a wymienione elementy są elementami umysłu i tym samym mogą ulec drastycznym zmianom przez choby wypadek mózgu, zwyczajnie opcja, że uszkodzić element nieśmiertelnej duszy można jakimś metalowym prętem jest dla mnie absurdalna.

Skoro wymienione przeze mnie elementy umysłu uważasz, za elementy duszy to co obejmuje w Twoim modelu słowo umysł? Organiczasz zakres tego pojęcia do rozumu, czyli części logiczno-analitycznej? Tylko, że pamięć to też pamięta...

Co nazywasz duchem? Może to to ja duszą to Ty duchem, a to co Ty duszą ja nazywam umysłem? Pojęcie ducha u mnie odpadło z modelu osoby, wystarczy Duch Święty kontra duchy jako zjawiska paranormalne, oraz zdania typu 'z duchem czasu'. Dlatego pod słowem jednostka ludzka rozumiem skoordynowany system ciała, umysłu i duszy a pojęcie 'duch' odłożyłam na bok.

Natomiast nazywanie duszą badanych intensywnie metodami naukowymi programów umysłu jest dla mnie niezrozumiałe. Fakt faktem dusza ma analogii programów umysłu i do ich określania używam wielkich liter, typu Świadomość, która doświadcza strumienia świadomości umysłu i w którym niejako się odbija gdy uda się uspokoić nurt... jest też Pamięć, ale działa zupełnie inaczej niż pamięć oparta na mózgu...

Niestety sprawa nie jest taka oczywista, gdyż ap. Paweł oddał pewną osobę na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony w Dzień Pański, co sugeruje, że utrata zbawienia jest możliwa (przez znieważenie Ducha łaski). Poza tym napisane jest, że kto wytrwa do końca ( w wierze), ten będzie zbawiony, jak również: "Baczcie, aby kto z was nie odpadł od Boga Żywego".
Mniej więcej. Oczywiście uszkodzić metalowym prętem tego co nazywam duchem się nie da
Gdybym jednak poszedł twoim tokiem rozumowania, to mógłbym dojść do wniosku, że albo jestem Bogiem, albo Jego częścią, albo pochodzę z magazynu dusz/duchów, które wskakują do ciała w momencie poczęcia
Nawet jeśliby przyjąć tę ostatnią opcję, to i tak o indywidualnym duchu ludzkim (duszy) można mówić dopiero od chwili poczęcia.

Czyżbyś nie identyfikował się z protestanckim nauczaniem? Kolejny dowód, że w protestantyzmie każdy interpretuje Biblię tak, jak mu się akurat zawidzi. No to ilu tych Duchów Świętych jest, skoro każdemu mówi co innego?
Dla mnie to oczywista oczywistość, że Wommack pisze bzdury.

A dlaczego miałbym identyfikować się z protestanckim nauczaniem i to akurat Womacka? I wcale nie jest tak, że pisze on same bzdury. Po prostu najwyraźniej czegoś w swym nauczaniu nie uwzględnił.
Cóż dopiero powiedzieć o takim katolicyzmie ludowym, który z chrześcijaństwem raczej nie ma nic wspólnego.
A Duch Święty ani protestantem, ani katolikiem przecież nie jest