Na szczęście każdy wierzący, niezależnie od chrztu i od religii może modlić się do Boga i nawet to robi. Potrzebna jest wiara i łaska.


Nie, to nie zaburzenie, to ukierunkowanie na czynienie dobra i na miłość. Czyli po prostu życie nie tylko dla własnego dobra, ale też dla dobra społecznego.

Istnieje ryzyko, że nieutanna modlitwa, lub modlitwa przez bardzo długi czas, i wmawianie sobie, że Duch Święty takiej oczekuje, znacząco utrudni codzienne funkcjonowanie, wpływając na relacje, pracę i ogólne samopoczucie.
W konsekwencji, jak w moim przypadku, może to doprowadzić do zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, czego nikomu nie życzę. Nie ma się co nakręcać, że oto sam Duch Święty zacznie się w was modlić, bo i tak nic z tego nie wyjdzie, a tylko na zdrowiu wam się to odbije.
"Rekolekcjonistów", którzy wmawiają, zwłaszcza młodym ludziom, takie rzeczy, to powinni wydalać z kapłaństwa.

Żadna forma modlitwy z siebie nie prowadzi do schorzenia OCD (Zaburzenia obsesyjnego-kompulsywnego).Do wczoraj faktycznie uważano, że OCD rozwija się z powodu czynników behawioralnych, głównie błedów wychowawczych. Ale dwa miesiące temu ukazały się bardzo wazne wyniki badań genetycznych. Okazało się, że OCD to zaburzenie moc no genetyczne. Ujawniono w ludzkim genomie 30 loci (miejsc) związanych z tym zaburzeniem. Ustalono około 250 genów przyczynowych, z których 25 okazało się kandydatami na skuteczną sprawczość.
Około 11.500 wariantów genetycznych związanych jest z dziedzicznością tego zaburzenia; nie wszystkie razem, ale po części rozmaite warianty OCD, gdyż jest to zaburzenie bardzo niejednolite.
Trzeba przyznać, że objawy ujawniają się najpierw przeważnie w dziedzinie skrupulatyzmu życia sanitarnego, religijnego i moralnego. Nie są one przyczyną, lecz objawami i skutkami OCD. W końcu kontroluje ono całe życie pacjenta: jego stan zdrowotny i funkcjonowanie w rodzinie i pracy.

Zob.: Nora I. Strom et al., Genome-wide analyses..., 2025.

Podobnie jak w przypadku alkoholizmu, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) są chorobą o złożonym, wieloczynnikowym podłożu. Na ich rozwój mają wpływ zarówno predyspozycje genetyczne, jak i czynniki środowiskowe. Nie dziedziczy się samego zaburzenia, ale raczej zwiększoną podatność na jego wystąpienie.
Tak wiec ciągła modlitwa u ludzi z predyspozycjami do OCD może być tym czynnikiem środowiskowym, wywołującym chorobę.

Masz rację, ale tylko w odniesieniu do modlitwy, jako klepanie formułek. Tymczasem modlitwa, to nie tylko odmawiania gotowych modlitw. Modlitwa to myślenie o Bogu i Jego objawieniu. Modlitwą jest czynienie dobra, na przykład pomaganie komuś. Modlitwą jest też solidna i uczciwa prac. Wszystko co człowiek czyni na pożytek ludzi i chwałę Boga jest modlitwą.
Ten stan "nieprzerwanej uwagi i serca skierowanego w stronę Boga", jak napisał Koan, to kierowanie się w życiu miłością do Boga, ludzi i siebie samego. To myślowe pytanie Boga, w sytuacjach wątpliwych. To powstrzymywanie się od czynienia zła.
Bóg nie oczekuje od nas modlitwy, oczekuje miłości i miłosierdzia. A modlitwa jest ludzkim wyrazem wdzięczności i zaufania. Ale nie oczekiwaniem, ani warunkiem.

Tak pisano do niedawna o przyczynach OCD.
W genetyce nie zanotowano faktów wpływu modlenia się na powstanie chorobowych mutacji genowych, czyli zmiany składu cząsteczek chemicznych nukleotydach i zasadach na nici DNA w każdej niemal komórce organizmu.
Mutacje DNA, aby były obecne w całym organizmie, muszą być dziedziczone od jednego genomu DNA rodzica, który pojawia się w każdej komórce potomka. Już w życiu płodowym kształtują się aktywne ekspresje zmutowanych od rodzica genów. Objawy chorobowe mogą być zauważalne dopiero w latach dzieciństwa lub dorosłości, w części pod wpływem dodatkowych czynników biologicznych: infekcje, stany zapalne, choroby...