Jeżeli bóg jest najlepszy, najmiłościwszy, najbardziej dobry, najsprawiedliwszy etc. to jaki sens byłby w odrzucaniu jego miłości?

I w jakim celu tworzyć człeka który tego nie potrafi dostrzec?
Wolność bycia głupim?

Wolność to wolność, nawet bycia głupim, w końcu ewolucja to proces od głupoty do mądrości, od czegoś trzeba przecież zacząć

Człowiek to potrafi dostrzec.

Pytanie czy chce i czy będzie mu to "pasowało"

A jeśli nie jest?

Na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć NIE. nie, jeżeli mamy na myśli Boga katolickiego. Bo czymże jest miłość? Czy to tylko chemia naszych ciał? Nie, miłość to czyny. Bez czynów nie ma miłości. A Bóg nic nie robi z ludźmi potępionymi, i nawet gdy o nich myśli, czy nadal coś "odczuwa", to brak czynów jest świadectwem braku miłości. Jeżeli ktoś się ze mną nie zgadza, to niech mi wytłumaczy słowa: "wiara bez czynów jest martwa". Czyż nie tak jest właśnie z miłością? Bo przecież wiara musi pociągać za sobą miłość, a zatem czyn. Inaczej jest tylko złudzeniem. Chyba, że Bóg nie jest bierny wobec potępionych. Ale to już nie Bóg katolicki, bo katolicy wierzą w wieczne potępienie bez nadziei.
Co do drugiego pytania: ja nikogo nie potępiam, co nie znaczy, że wszystkich darzę miłością. A już na pewno nie kieruję się tym, że ktoś potępił człowieka, nawet jeżeli jest to Bóg.

Rito, jeśli mąż wyjeżdża do pracy na kilka miesiecy, a żona zostaje w kraju to znaczy że przestają się kochać, bo nie mogą dla siebie nic zrobić przez te kilka miesięcy? Miłość może istnieć bez czynów, za to czyny z niej wynikają.

A kto powiedział, że nie mogą? Nie mogą ze sobą przebywać, ale mogą się kontaktować. Ale idąc dalej twoją analogią, oczywiście może się zdarzyć, że nie będą mogli się kontaktować. Tu lepiej pasuje przykład, gdy jedno z małżonków umiera. Wtedy rzeczywiście nie można nic zrobić. Tylko nie zapominajmy: Bóg jest wszechmogący. Może nie skreślać człowieka. Spójrzmy obiektywnie: w każdym, absolutnie każdym człowieku dobro jest przemieszane ze złem i absolutnie nikogo nie wolno potępiać na wieki. Jeżeli sami nie chcemy wyzbyć się dobra, które jest w nas.
Nawet jeżeli człowiek jest całkowicie zły: czy potępienie jest właściwe: nie bo on już sam siebie potępił czyniąc siebie nieszczęśliwym. Bóg może w takim wypadku tylko jedno: podać rękę, wyciągnąć z tego, w czym człowiek się pogrążył. Tak robią dobrzy Bogowie Źli... nie robią nic...

wiesz co, Zen, nie ze wszystkim co tu piszesz się zgadzam, ale pod powyższa wypowiedzią a szczególnie cytowanym zdaniem sie podpisuję!

Na czym więc polega Boża miłość? Na obojętności? W takim razie nie jest tym, co ja uważam za miłość. Miłość nie może być pustym słowem, dla mnie bynajmniej nie jest. Miłość to czasem próby bez cienia szansy. A jeżeli kocha byt wszechmocny, to ta szansa zawsze istnieje.

Albo masz problemy z interpretacją prostego i jednoznacznego w swym znaczeniu zdania, albo Pismo kłamie. Co wybierasz?

Dlaczego jesteś taki kategoryczny? Odpowiedź masz choćby w historii o Sodomie i Gomorze, albo w Księdze Jonasza. Bóg nienawidził tych, którzy nie postępowali według Prawa, ale jednocześnie dawał im szansę przejścia na "jego stronę"... (przed "zniszczeniem" bezbożnych).