Proszę Pana o zdefiniowanie pojęcia "pustka". Czyż pustka to nie "pusta" przestrzeń, próżnia? Czy możliwe jest zniszczenie przestrzeni? Nie sądzę, a więc podstawowym elementem wszechświata jest przestrzeń. Astrofizyka współczesna mówi nam, że próżnia tak naprawdę nie jest pusta, lecz zawarta jest w niej pewna subtelna świetlista energia zwana energią próżnii. Ta energia próżnii to niejako sama przestrzeń - istnieje ona wszędzie, choć tak naprawdę jej nie widzimy, ponieważ znajduje się ona na zerowym poziomie w spektrum elektromagnetycznym. Stąd też czasami jest nazywana energią punktu zerowego. To ona jest żródłem i elementem podtrzymującym nasz widzialny wszechświat....W przeszłości była uznawana przez takich myślicieli jak na przykład Parmenides za Boga, który określał ją mianem Jedni.

Niewątpliwie ponadto pustka ma jeszcze jedną 'cechę' wspólną z Bogiem - jest doskonała.

Pustka nie oddziałuje.

Na mnie owszem. Inspiruje mnie.

Proszę się rozejrzeć dookoła... Jest Pan zanurzony w przestrzeni niby ryba w wodzie. Proszę także poczytać o energii próżni.

Ja tylko mówię, że pustka nie oddziałuje. Oddziałują atomy. Jeśli dotykam blatu, to czuję oddziaływanie atomów. Co prawda poprzez pustkę, która jednak sama z siebie nie oddziałuje.

Pustka to NIC. Czy "nic" może istnieć?

Jeśli powstało, a wcześniej tego nie było, to znaczy, że chyba tak.

Wszystko co jest napisane w nagłówku jest skutkiem niewiedzy autora.
Najpierw należy zastanowić się kogo nazywamy Bogiem.
Bóg jako absolut jest stwórcą świata.
Aby stwarzać potrzebna jest moc nieskończona jak to zostało udowodnione.
Lecz wtedy ta istota musi istnieć sama przez się bo jest niezłożona.
Czyli nie ma takiej chwili aby Boga nie było.

Albo jeśli by Bóg mógł by raz być albo nie być to byłby zmienny. To co zaś zmienne nie jest wieczne a to co nie jest wieczne nie jest w pełni doskonałe.
A to co nie jest w pełni doskonałe nie jest Bogiem czyli stwórcą świata.
Czyli Bóg musi być zawsze.

Zobaczcie im dalej jest możność od aktualności tym więcej mocy trzeba zużyć by ją zaaktualizować.
Jeśli mamy kaloryfer który grzeje to on ocieplając klimat jest źródłem ciepła.
Im dalej coś jest tym więcej trzeba energi zużyć by to ogrzać.
Ale choćby niewiadomo jak daleko to było to zawsze będzie trzeba więcej energi zużyć jeśli tego by wogóle nie było, czyli stworzenie wymaga mocy nieskończonej.
Dlatego Bóg czyli stwórca świata nie może nie istnieć gdyż nie byłby nieskończony.

Oto nasza odpowiedź.

Jeśli nie istnieje to nie jest też stwórcą wszechświata, w ogóle nie jest.

Ale zobacz na temat!

Czy pisze tam: "Dowody na istnienie Boga"?

My tu rozmawiamy o istocie Boga a nie o istnieniu.

@Sebastian88, trochę nie zrozumiałeś tego, co miałem na myśli w tym wątku

Wyjaśnię dokładniej. Mamy dwa stany:

1. Bóg + Wszechświat + i wszystko co istnieje [ten stan istnieje]
2. Nic, absolutna pustka (bez Boga, bez Wszechświata, bez nas, bez czegokolwiek), po prostu pustka. [ten stan nie istnieje]

Dlaczego mamy stan 1, a nie 2? Przecież równie dobrze mógłby istnieć stan 2 i nikt nie zastanawiałby się teraz nad tym problemem.

Wiemy, że mamy stan 1 bo my sami istniejemy, istnieje Wszechświat, oraz Bóg (w tym wątku zakładamy że istnieje i nie podważamy tego).

To jest takie filozoficzne pytanie, aby rozruszać nasze szare komórki

Nie ma powodu, dla którego jest tak, a nie inaczej. Nie może go być.

A Nietzsche napisał że jedynym usprawiedliwieniem dla boga jest to że nie istnieje.

Największy bóg to taki który sam nieistniejąc stwarza światy.

Sebastian88 napisał:



Bardzo zdrowe podejście .
Jeśli chcemu komunikować się z użyciem słowa "bóg" , należy zdefiniować co ono znaczy .

Sebastian88 proponuje następujacą def :
Bóg = absolut .

Absolut to coś , co wypełnia całą rzeczywistość , nie pozostawiając miejsca na dopełnienie siebie w danym spekcie .

Rodzi się więc pytanie , w jakim aspekcie bóg jest absolutem [ czy też może we wszystkich możliwych , czyliu jest absolutnie absolutny ] .



Zgadzam się .
Najwyraźniej Sebastian88 mówi o bogu jako absolucie w każdym aspekcie [ "musi istnieć sama przez się bo jest niezłożona" ].

Mogę dodać jedynie , że oznacza to także , iż nie istnieje nic poza bogiem .
Zatem my sami i cała otaczająca nas rzeczywistość jesteśmy bogiem .

Zatem bóg , to my sami i otaczająca nas natura .

Przy takim podejściu stanowisko teistyczne i ateistyczne zostaje uzgodnione [ przetłumaczone na wspólny język ].
Spór teistyczno ateistyczny może być [ w takim układzie ] traktowany jako spór co do charakteru boga/natury .





Moim zdaniem to dyskusyjne założenie .
Dlaczego zmienność nie może być wieczna ?





Albo mógł przestać istnieć w momęcie tworzenia , tego co nazywamy rzeczywistością [ lub też być nią , mimo że jest zmienna ].
Logika podpowiada , że skoro dokonał aktu stworzenia , będąc absolutem , to akt twórczy [ stanowiący zmiane ] musiał zajść w jego [ boga ] obrębie , bo nic poza nim , jako absolutem nie istniało .

Chyba , że akt stwórczy pozbawił boga cechy absolutu .




Przy założeniu , że twór jest nieskończony .
To czy wszechświat [ nasza rzeczywistość ] jest nieskończona to kwestia dyskusyjna .

Można też założyć , że proces twórczy wciąż trwa , a wszechświat rozszerza się w nieskończoność .
Tyle , że w takim układzie bóg/natura posiada moc nieskończoną ijest absolutem w tym sensie , że niema niczego poza nim/nią .



Logicznie rzecz biorąc taki bog/natura rzeczywiście nie może nie istnieć , choćby z tego względu , że podważało by to nasze własne myślenie , a wiec i istnienie .

Tylko , że bóg jako natura , to chyba nie takie rozumienie tego pojęcia [ boga ] o jakie chodzi wierzącym .

Pozdrawiam .