Gdyby nie był, logika byłaby Bogiem.

Sformułowanie jest dwuznaczne, ale należy pamiętać, że:
Heb 10:5 BT Przeto przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało;
…przyjął ciało z Maryji Dziewicy…a przedtem „Na początku było Słowo…u Boga…”

Nie ściemniaj, ja napisałem o Chrystusie jako Człowieku bez grzechu w swojej istocie a nie o nas jakoby istotą bytu naszego była grzeszność. Tak jest u Szatana.

Mówi, ale trzeba go dogłębnie a nie powierzchownie rozumieć. Stąd Twój problem w stwierdzeniu jakoby „Jeżeli zaś był w pełni człowiekiem, to wręcz powinien " po ludzku " odczuwać strach i ból.”

Tak Ci się tylko wydaje. Protestantom i ŚJ też się wydaje, że dobrze rozumieją Pismo. Na ten temat był już wątek, gdzie konwersowałem z moderami, ale jak przytoczyłem argumenty to mi je regularnie kasowali. Do przemyślenia werset:
1Jo 4:18 BT W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości.

Przypominam jedynie, że Jezus jest czystą Miłością.

Mimo wszystko coś w tym jest: z dogmatycznego punktu widzenia, skoro Jezus był wolny od grzechu pierworodnego nie tak jak człowiek ochrzczony, ale fundamentalnie, to powinien być wolny również od jego konsekwencji (czyli poniekąd być jak Adam przed zjedzeniem owocu) - po coś w końcu było to niepokalane poczęcie. A strach przed śmiercią jest chyba jednak ułomnością płynącą z grzechu. Przecież męstwo w obliczu śmierci jest czymś, czego można oczekiwać nawet od skalanych grzechem śmiertelników.

A nie Bóg logiką ? (cokolwiek to znaczy)

Fajnie, że choć Ty zalapaleś o co chodzi.
Małe sprostowanie:
1.Jezus jako Człowiek to ktoś nieporównywalnie większy niż Adam -1Kor 15,45
2.Niepokalane poczęcie dotyczy poczęcia Maryji a nie Jezusa

Czy Jezus nie miał wiedzy jak pozbyć się bólu ?

1. Wyjasniej co to znaczy, bo inazcej to tylko słowa.
2. Niepokalane poczęcie Maryi było potrzebne wyłacznie po to, aby uchronić Jezusa od grzechu.

Jakoś na świeżo miałem gdzieś okazję wyrazić pogląd, że stan psychiczny jednego elementu z roztrojonej jaźni Boga, w dodatku elementu rozdartego między stan boski i ludzki to fantasmagoria, której nie podejmuję się logicznie rozpatrzeć.

Powiem tylko, że dla wiecznego Boga chwilowa inscenizacja na Golgocie stanowiła mniejszy problem, niż dla wielu ludzi wizyta u dentysty.

Jest tu kilka kwestii: czy rzeczywiście Jezus wiedział, że umrze? Moim zdaniem na Górze Oliwnej jeszcze spodziewał się ingerencji boskiej. A jeśli nawet wiedział (z pewnością mógł się z tym liczyć, po tym jak narozrabiał w Jerozolimie) to jego zachowanie nie tylko nie przystoi Bogu, ale nawet wybitniejszemu człowiekowi. Toż nawet jego naśladowcy z większa odwagą stawali niejednokrotnie wobec śmierci, zwłaszcza, że wielu na krzyżach konało nie kilka godzin, ale kilka dni. Jak rzekomo bezgrzeszny i doskonały (jak On twierdzi doskonalszy od nieśmiertelnego Adama ) mógł się tak żenująco zachowywać? Jak jego wyznawcy mogą go przy tym uważać za Boga?

Nie nie, napisałeś, że Chrystus różni się od innych ludzi bezgrzesznością, która jest " istotą bytu ", z czego wynika, że skoro istotą bytu Chrystusa jest bezgrzeszność, i właśnie to różni Go od innych ludzi, to istotą bytu innych ludzi jest grzeszność ( nie twierdzę, że w tym samym sensie, co szatana ), bo kto nie jest bezgrzeszny, ten jest grzeszny. Nie można być trochę bezgrzesznym.



Polecam zastosować tę metodę przy cytowaniu jakiegokolwiek wersetu Pisma, zawierającego słowo " ciało ". W Biblii słowo " ciało " oznacza przede wszystkim całego, integralnego człowieka, a u Pawła dodatkowo może posiadać znaczenie: " tej części ludzkiej natury, która jest śmiertelna i grzeszna " ( przy czym, oczywiście, Paweł tego nie rozdziela w duchu platońskim ). Do Chrystusa odnoszą się oba te rozumienia. Stąd Paweł pisze, że Jezus wprawdzie " nie znał grzechu ", ale został " grzechem uczyniony " ( 2 Kor 5, 21 ), tak więc w żaden sposób nie można twierdzić, że Jezus " nie miał nic wspólnego z grzechem ", czy coś podobnego.




A ja polecam sobie przypomnieć orzeczenie Soboru w Chalcedonie odnośnie dwóch natur Chrystusa, egzystujących razem " bez zmieszania ". Jeżeli brać to sformułowanie poważnie, należy powiedzieć, że Jezus jest czystą Miłością - owszem, jako Bóg. Natomiast co do Jego człowieczeństwa nie można stwierdzić nawet tego, że był " bogoczłowiekiem " ( jak lubią to czynić prawosławni, nawiasem mówiąc okropne słowo ), lub " człowiekiem przebóstwionym ", w każdym razie nie w takim sensie, w jakim moglibyśmy mówić o przebóstwieniu każdego innego człowieka. Doprowadzając rzecz do końca T.Węcławski stwierdził niegdyś, że w zasadzie o Chrystusie powinniśmy móc, w pełni zgodnie z Chalcedonem, powiedzieć " to jest nic więcej niż człowiek ", i zarazem " to jest nic mniej niż Bóg ".

Mógłbyś jednak odpowiedzieć na zasadnicze pytanie: jak pogodzić jego wolność od grzechu pierworodnego i jego konsekwencji z odczuwaniem lęku dowodzącym słabości.

Ale to jest podstawa podstaw - Chrystus zmazał grzech pierworodny właśnie przez przyjęcie grzesznej natury ludzkiej, i jej konsekwencji.

A ja myślałem, że przez ofiarę na krzyżu!

Cóż, nie mogę odnaleźć posta, w którym się odnosiłem do tej wypowiedzi... Zapewne odparował skutkiem działania jakiegoś buga, bo przecież prawdziwa cnota krytyk się nie boi i kieruje się Umiłowaniem Prawdy.

Zatem Bóg to nie więcej, niż człowiek, a człowiek to nie mniej, niż Bóg.
Zatem Bóg = człowiek, albo nawet człowiek to więcej, niż Bóg, skoro Bóg stanowi dolną granicę, a człowiek górną.
Nie wątpię , że jest to zgodne z Chalcedonem i innymi nauczaniami Kościoła, ale z rozumem i logiką to zgodne na pewno nie jest.

Taa, teraz się zacznie udawanie Greka.