Hmm ja życie na ziemi postrzegam jako taki sprawdzian z trwania - jeśli żyjemy tak jakbyśmy mieli żyć wiecznie, czyli w zgodzie, miłości itd ogólnie tak żeby trwać to przetrwamy. Jeśli popatrzyć na przykazania z perspektywy wieczności to złamanie jakiegoś z nich łamie wieczność np jeśli ktoś kogoś zabije, to przyczynia się do złamania czyjegoś trwania, więc poprzez sprawiedliwość sam na to trwanie nie zasługuje
Bóg zna każdego zanim się jeszcze narodzi, więc każdego umieszcza w odpowiednim dla niego miejscu. Dla jednego sprawdzianem życia może być np to czy odpowiednio wykorzystał dany mu majątek: czy pomógł biednym czy wolał sobie śmigać drogimi autami i popijać drogie drinki, a dla innego sprawdzianem może być cierpienie: czy może znieść głód lub jakieś niedogody życia czy będzie innych okradał zaspokajając swoje potrzeby ale powodując u innych cierpienie.
Czy życie w Raju - życie wieczne jest nudne? Myślę, że w Raju życie jest tak urozmaicone, że napewno nie da się nudzić - wystarczy tylko popatrzyć na ogrom stworzenia, żeby zobaczyć ze poznawanie tego nie będzie się nudziło - jeśli człowiek jest na świecie jak ziarnko na pustyni, a ta ziemia też jest jakby takim ziarnkiem na pustyni wszechświata... a jeśli jeszcze ten wszechświat też jakby takim ziarnkiem na jeszcze większej pustyni to żeby to wszystko ogarnąć, poznać wszystkie stworzenia inne stany świadomości i trwać w miłości i szczęściu i doznawać non stop rozkoszy... takie coś się chyba nie znudzi, a co najlepsze to "kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie." - więc nawet nie trzeba by mieć tego 1grosza na to ferrari, a i tak to ludzie odrzucają

Nie bardzo rozumiem jak można złamać wieczność, jak można zniszczyć nieskończoność, to niemożliwe nawet gdybyś tego usilnie chciał, nikt i nic nie może być wyobcowane z wieczności, bo każdy z nas jest jej nierozerwalną cząstką. A właściwie po co ten sprawdzian z trwania w wieczności skoro i tak już w niej jesteśmy - uczestniczymy, komu ten cały sprawdzian jest potrzebny – Bogu? No, może tylko nam samym, ale na ten "sprawdzian" masz całą wieczność

chodziło mi o złamanie jakby wiecznego życia, bo może też być wieczne potępienie czyli jakby wieczna śmierć. Jeśli człowiek nie żyje w miłości, nie żyje w zgodzie z duchem to już jest duchowo martwy, a tylko dzięki duchowi może przejść do życia wiecznego, bo ciało przecież umiera ale żywy duch może je później ożywić.
Ew. Jana
(29) a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia.

Komu ten sprawdzian potrzebny - no właśnie ludziom, dla doświadczenia zła, żeby pobudzić w ludziach prawdziwą radość z uwolnienia od tego i prawdziwą miłość. Bo jakby człowiek nie poznał zła to byłby taki obojętny - tak to postrzegam

Czyściec dziś istnieje, jutro może nie istnieć. Wszystko zależy od aktualnego poglądu aktualnego papieża. To tak jak z dziećmi nienarodzonymi. Do pewnego momentu Kościół tłumaczył wiernym, że takie dzieci lądują w piekle - lądowały, Katolicy w to wierzyli. Potem była wersja soft o "otchłani" - no to w niej lądowały, Katolicy w to wierzyli i była to jedynie słuszna prawda. Teraz papież wielkodusznie wysyła je prosto do Nieba i Katolicy obecnie wierzą, że dzieci te idą do Nieba i na tą chwilę to jest jedynie słuszna prawda (wszystkie poprzednie prawdy były siłą rzeczy nieprawdziwe). A w co Kościół każe im wierzyć jutro albo za 100 lat? Tego nie wie nikt. Bóg tu nie ma nic do roboty. To Watykan decyduje, jak aktualnie wygląda świat wykreowany przez jego Boga. Być może kiedyś Watykan zdecyduje, że i z reinkarnacją to wcale nie taki głupi pomysł, bo wiele rzeczy w prosty sposób by wyjaśniła. Kto wie... Zdaje się, że obecnie tęgie kościelne głowy debatują, czy aby z tym piekłem to nie lekka przesada. Mogą dojść do całkiem interesujących wniosków. A jedynie biedne owieczki znowu będą musiały zmodyfikować nieco zawartość swojej wiary. Ale im to na szczęście zdaje się kompletnie nie przeszkadza.

No i że niby co? Źle by było?
Bardziej by to pasowało do świata wykreowanego przez nieskończenie dobrego Boga, niż ten pasztet, jaki mamy w tej chwili. To, co nam zafundował, niestety bardziej przypomina dzieło sadysty niż Nieskończenie Miłującego.
Zrób sobie wycieczkę do ubojni bydła albo drobiu. Spróbuj wyobrazić sobie co czują te zarzynane zwierzaki, łatwo to przyjdzie gdy posłuchasz ich przeraźliwego, przepełnionego strachem wrzasku - twój Bóg zgotował tym nieświadomym istotom to cierpienie. Tylko czym one sobie zasłużyły? Bo że człowiek to wiadomo, grzech pierworodny, "trzeba nosić ten krzyż" i inne temu podobne "prawdy wiary".
Ale żeby krówka czy kurczak? Za co?
Miliony takich krówek i kurczaków dziennie są w ten sposób szlachtowane na całym świecie - świecie stworzonym podobno przez twojego nieskończenie dobrego Boga miłującego wszystkie istoty. Ja twierdzę, że to sadysta najczystszej postaci (zakładając oczywiście, że istnieje w takim rozumieniu, jakie przedstawia wasza Religia).



To, co ci się wydaje, jest niestety dla ciebie równie uprawnione i uzasadnione, jak teoria reinkarnacji.

Zdaje się - to jedyne, co się w Twojej wypowiedzi zgadza. Mam taką propozycję. Następnym razem, zanim coś napiszesz z taką pewnością, z takiego autorytarnego punktu widzenia, dowiedz się przynajmniej o czym piszesz, albo nie pisz w ogóle. Sobie oszczędzisz wstydu, a innym czytania głupot

P.S - nie pisz kilku postów pod sobą, używaj opcji "Edytuj"

Również mam pewną propozycję - odnieś się merytorycznie do zarzutu ciągłego mieszania przez Kościół w "wersji oficjalnej i jedynie prawdziwej" dotyczącej losu dzieci zmarłych przed urodzeniem - napisałem nieprawdę? Czy Kościół od samego początku swojego istnienia tłumaczył wiernym, że dzieci nienarodzone lub zmarłe przed chrztem idą prosto do nieba i są domyślnie zbawione?

Daruj sobie złośliwości - zwłaszcza jako Katolik, któremu to wyjątkowo nie przystoi (miłuj każde stworzenie jak ci Pan nakazuje - w tym również i mnie - nie bądź katolickim hipokrytą) - a skup się na faktach i rzeczowej odpowiedzi na zarzuty.

p.s. zapomniałem, że wy przecież macie funkcję resetu - możecie być złośliwi wobec bliźnich a potem przy konfesjonale ksiądz wam to zresetuje i znowu jest "czysta karta". Cofam więc to, co napisałem o katolickiej hipokryzji i konieczności nieprzerwanego miłowania bliźniego jak Pan Wam przykazał.

Nie odniosę się merytorycznie do zarzutu, bo i sam zarzut nie jest merytoryczny. Jedyne, co mogę napisać, to to, że do bólu uprościłeś sprawę, przez co kompletnie ją zafałszowałeś. O tzw. "Limbus puerorum" i szerzej o losie dzieci zmarłych bez chrztu istnieje na forum już wątek, możesz go poczytać, to się dowiesz, o co z tym chodzi
Tak z tą miłością bliźniego - nie masz pojęcia o co chodzi, ale się pieklisz

Obwinianie Boga o całe cierpienie tego świata to, wybacz, duże uproszczenie i naiwność.
To ludzie fundują tym niewinnym zwierzątkom, jak piszesz, okrutny los. Podobnie to ludzie w wielu przypadkach są sprawcami cierpienia swojego i swoich bliźnich. Nie mówię tu o wielkich kataklizmach, powodziach itd. Ale o zwykłym codziennym piekle które stwarzamy sobie tonąc w nienawiści, uciekając się do przemocy, goniąc za złudnym sukcesem. I milion innych...
Jedno życie to dużo czasu i ogromna szansa dla każdego człowieka, żeby nauczyć się pięknie i szczęśliwie żyć ( ja wierzę że takie życie jest podstawą zbawienia). Szansa rozdana wyjątkowo sprawiedliwie przez tego 'niesprawiedliwego' Boga

Trochę OT, ale muszę sprostować. Podstawą zbawienia jest Pan Jezus i Jego Dzieło. Zbawienie nie jest nagrodą za dobre życie

Może powinnam napisać - warunkiem.
A może zbawienie odbywa się na zupełnie innych zasadach, niż jesteśmy to sobie w stanie wyobrazić...
Ale to już zupełnie inny temat:)

Dobre życie nie jest nawet warunkiem koniecznym. Można być przez całe życie sadystycznym mordercą noworodków, ale wystarczy tuż przed śmiercią szczerze żałować popełnionych grzechów.
Znowu coś pokręciłem, czy jednak może dobrze interpretuję przypowieść o obwiesiu ukrzyżowanym w towarzystwie Syna Bożego?

Może faktycznie uprościłem, może nawet "do bólu", ale przyznasz, że jesteśmy świadkami następującego ciągu zdarzeń: Wierni domagają się od Kościoła wytłumaczenia, co dzieje się z nienarodzonymi zmarłymi dziećmi (ot czasem z czystej ludzkiej ciekawości, czasem z chęci bycia świadomym losu swojego zmarłego przed narodzeniem dziecka) a Kościół co jakiś czas zmienia zdanie, i to dość zasadniczo.

Jak więc tą instytucję traktować poważnie, nawet jeśli Ona zastrzega, że obecna interpretacja o niebie dla zmarłych nienarodzonych to nie dogmat? O co jeśli za jakiś czas obecna (właściwa?) interpretacja znowu ulegnie zmianie na "nową właściwą"?

Twój Kościół nic na dobrą sprawę nie wie, kluczy, domyśla się, interpretuje, zmienia zdanie, często podążając za światowymi trendami, żeby nie zostać z tyłu. Skąd wiesz, czy za kilkanaście (kilkadziesią) lat nie będzie już biskupom przeszkadzało, że lesbijki uprawiają seks, który nie prowadzi do poczęcia nowego życia? Stwierdzą, że to nie jest grzech i przyznają, że widocznie tak je Bóg stworzył i nic im do tego. Zaprzeczą oczywiście temu, co twierdzili wcześniej, że homoseksualizm nie jest wrodzony a jedynie nabyty i da się go "leczyć". Kwestia czasu. Skołowane owieczki też z czasem zapomną o poprzednio obowiązujących instrukcjach. Kościół w końcu kiedyś również pogodzi się i z używaniem prezerwatyw. To również kwestia czasu. Zostaną zmuszeni topniejącymi szeregami wiernych. I wtedy coś trzeba będzie zrobić, żeby zatrzymać usychanie źródełka zasilającego tacę.

To, co napisałem o zależności aktualnej wykładni tego oczy innego teologicznego problemu od humoru aktualnego papieża, choć jest oczywiście uproszczeniem, to niestety jest boleśnie bliskie prawdy, choćbyś to nie wiem jak mocno negował i nie dopuszczał tego do świadomości.

Jak traktować poważnie instytucję, której wysoko postawiony urzędnik (biskup) stwierdza sobie (publicznie), że homoseksualiści nie idą do nieba. Czyli co? Gadał z Bogiem i Bóg mu objawił: "słuchaj, geje nie mają u mnie szans - przekaż im to"?

Przepraszam bo zdaje się, że wyjechałem trochę poza temat tego wątku...



No to w końcu jest wszechwiedzący czy nie? Wiedział doskonale, że stworzony na jego obraz i podobieństwo człowiek będzie masowo znęcał się (często jedynie dla przyjemności) nad niezliczonymi ilościami zwierząt czy nie wiedział?
Wiedział (bo jest wszystkowiedzący) a jednak do tego dopuścił - więc dla mnie taki Bóg to Bóg Sadysta.

SearchingMYpatch nie wziołeś jeszcze trzeciej możliwości pod uwagę , że nie ma ani nieba , ani reinkarnacji .

Trudno z Tobą polemizować, chyba bardzo chcesz żeby Bóg okazał się Wielkim Sadystą.
Dla mnie ból, który zadaje człowiek i zło które w nim tkwi nie są dowodami na to, że Bóg z premedytacją zaplanował ogrom cierpienia na świecie.
Świadczą jedynie o tym jak bardzo złożoną isotą jest człowiek, ile sprzeczności w nim tkwi oraz że ma wolną wolę i może byc sprawcą wielkiego dobra jak i wielkiego zła.

Weźmy trochę odpowiedzialności za siebie. Bóg dopuszcza, ale człowiek podejmuje decyzję i czyni dobro bądź zło.