To, że w naszym języku słowa "kontemplacja", "medytacja", "rozważanie" funkcjonują równolegle, wcale nie znaczy, że dotyczą tych samych pojęć. Np. medytacja nad tekstem to "rozmyślanie nad tekstem", co z praktyką medytacji wschodniej ma bardzo niewiele wspólnego.

No, skoro medytujesz po to, aby zbliżyć się do Boga, to jest to pewien rodzaj medytacji religijnej, która ma wywrzeć korzyści. Jeśli nie są to medytacje ze wschodnich rejonów, nie widzę w tym niczego złego.

Zephyr7, nie zgadzam sie z Twoim pogladem na medytacje. Nie jest to nowa "moda".
Natomiast zgoda na to ze terminy takie jak "medytacja", "rozwazanie" czy "kontemplacja" nie sa tozsame choc moga sie pokrywac.

To jest najczesciej powtarzany blad i nieporozumienie,ze medytacje kojarzy sie tylko z religiami Wschodu (buddyzm, religie Indii itp.). Dlaczego tak jest?
Powodow jest kilka.

Wymienilbym dwa najwazniejsze: medytacji uczono przewaznie w klasztorach, a po drugie Kosciol obawiajac sie herezji podejrzliwie patrzyl na jakies praktyki religijne, ktore wymykaly sie kontroli, ktore trudno bylo jakos zdefiniowac , okreslic, dac im jakies ramy.Epoka Oswiecenia przyczynila sie tez do tego , ze ten duchowy strumien w Kosciele prawie wysechl.
Oczywiscie w seminariach i klasztorach medytowano zawsze choc nie wszedzie kladziono duzy nacisk na nauke medytacji.

Po wojnie kiedy nastala moda na joge, buddyzm, kiedy New Age zaczal silniej dochodzic do glosu, zaczeto wracac do zrodel i ze zdumieniem odkryto, ze rowniez w Kosciele medytacja ma bardzo dluga tradycje majaca swe poczatki m.in. w Ojcach Pustyni w Egipcie.

Tak wiec medytacja nie jest tylko „wynalazkiem” wschodnich religii. Uczono sie medytacji i medytowano cale wieki w Kosciele.
Ponizej kilka przykladow i nazwisk mistrzow medytacji chrzescijanskiej.

Ludwik z Granady (1504-1588), Ryszard od sw. Wiktora, Bernard z Clairvaux, Jan Tauler, Tomasz a Kempis, Mistrz Eckhart, Mechtild von Hackeborn, Mikolaj z Flüe,

Medytacje nad oddechem np. Grzegorz z Synaju, Grzegorz Palamas, Modlitwa Jezusowa/ Serca wg Jana Chryzostoma czy Diadocha z Photike, Ignacy Loyola (kontrola odechu przy odmawianiu Ojcze nasz).

Dalej metoda Franciszka Salezego, metoda sulpicjanska (Jean-Jacques Olier),medytacja nad reka Johannesa Mauburnus (Mombaer), praktyka tzw. Ruminatio (dosl. przezuwanie) czyli ciaglego „przezuwania” ,powtarzania poszczegolnych slow czy zdan z Pisma Swietego.
Nie bede wspominal o Janie Kasjanie, Dionizym Areopagicie itd.

To tak jak z naszym polonezem. Zawiera elemnty które mozna dostrzec w innych samochodach: kierownica, opony, itd. ale nikt nie powie ze to jest samochód.

Poważnie, medytacja wyklucza Boga i odwrotnie.

Tak zwaną "medytację chrześcijańską" należy podciągnąć pod medytację kontemplacyjną (zwykle wyróżnia się dwa rodzaje: medytację głębi i medytację kontemplacyjną). W trakcie tej drugiej możemy medytować nad konkretnym problemem, jak np. wszystko przemija, wszyscy ludzie to nasze matki itp. Jakkolwiek idiotycznie to brzmi, w trakcie medytacji nabiera to sensu.

Natomiast ten drugi rodzaj medytacji polega na skupieniu uwagi w jednym punkcie - na oddechu, mantrze, obrazie, itp.

Bóg w tym całym układzie jest elementem obcym, powiedziałbym nawet: niepożądanym.
Tak wygląda medytacja na styl wschodni.

"Medytacja chrześcijańska" musi być jakąś formą pośrednią między modlitwą, a medytacją.

ale nie martwcie się, buddyści medytując często przywołują obraz Buddy Gotamy, albo innego bóstwa jak Tara, czy Wielki Lekarz, itp.

Sprzeczność, prawda?

W każdym razie, nikt nie powiedział że modlitwa nie może być medytacją.

A cóż takiego?


Uważasz je za "złe" religie?


Ty na poważnie czy nie załapałem jakiejs ironii?


Co do samej medytacji. Celem jogi (większości jej odłamów) jest połączenie się z Bogiem/Wszechświatem. W Hinduizmie Boga jehowe nazywaja Brahma, jest to tylko jedno z imion, lecz Bog ten sam. Celem medytacji, jest osiagniecie oswiecenia, poprzez polaczenie sie z wszechswiatem (Bogiem). Stan ten osiagamy gdy fale naszego mozgu spadna prawie do zera (jesli dobrze pamietam, jesli sie myle to poprawcie). Jesli dobrze pamietam jest to okolo 0,1 Hz. Nazwy tego stanu nie pamietam.

tomek92pl, porozmawiamy jeśli przez rok regularnie, jak w zegarku będziesz uprawiał siad-na-zad i medytował.

Każdy, kto bierze tą "zabawę" na poważnie, będzie chciał doświadczyć coraz więcej i więcej - a stanu jakiego doświadcza się w głębokiej medytacji nie da się łatwo opisać słowami!

Ale szybko pojawi się granica - jak szklany sufit. Wszyscy, którzy uprawiali wschodnie medytacje, albo jogę - będąc przy tym katolikami, wiedzą o czym mówię. Na pewnym etapie Bóg staje się elementem niepotrzebnym i archaicznym. I wtedy mamy do wyboru, albo brnąć dalej, przyjmując schronienie w 3 klejnotach, albo zostajemy przy swojej wierze.

Głęboka medytacja nie istnieje bez buddyzmu, a przynajmniej stopniowego akceptowania promowanego przez niego światopoglądu. I mówię to jak najbardziej poważnie.

Jak ktoś chce medytować z "Panią Domu", albo "Poradnikiem Domowym", to proszę bardzo - taka zabawa jest nieszkodliwa. Ale jak w tej "zabawie" pojawią się mantry, przekonanie że wszystko jest iluzją, nawet Bóg, a w końcu - że Bóg jest jeszcze jednym pragnieniem, tęsknotą od której mamy się uwolnić, żeby uzyskać wiekuiste szczęście - no, jeśli to nie oddala od Boga, to co oddala?

Święci doświadczali cudownych stanów pogrążeni w szczególnym rodzaju modlitwy - widzenia, proroctwa, stygmaty, uzdrowienia, bilokacje, itp. Bóg był dla nich źródłem tego wszystkiego - medytacja wschodnia to druga strona medalu, przeciwny biegun magnesu.

Celem medytacji jest wyzwolenie - przejście ze świata cierpienia do świata szczęścia, osiągnięcie mindfulness, czyli spokoju umysłu, pozwalającego nam panować nad myślami, emocjami i pragnieniami. Samoopanowanie, nie uleganie pragnieniom i żądzom, podobnie jak w chrześcijaństwie, wiedzie do świętości, choć różnie pojmowanej.

Częstotliwość fal mózgowych nie ma tutaj nic do rzeczy, osoby śpiące albo nieprzytomne nie medytują, prawda?

W buddyzmie wyróżnia się też medytację "kroczącą" - spróbuj wybrać się na spacer z mózgiem pracującym na 1 hz.....

Dokładnie. Raz doznałem nawet uczucia ekstazy na całym ciele przez około pół godziny po dwoch godzinach medytacji. Któs mówił mi że to może mieć coś wspólnego z dantian'em.


Ja żadnych granic nie znalazłem Lecz i tak porzuciłem "tą" medytacje, i zwróciłem się w strone vamachara tantry.


Istnieje, są różne techniki, jak już wspomniałem vamachara tantra.


Nie wiem skąd u ciebie takie "informacje" lecz są błędne.


Owszem ma, oraz nie, oni nie "medytują", ponieważ nie są świadomi.


No to już co innego (choć szczerze mówiąc jeszcze o tym nie słyszałem).

Pewnie miał na myśli to co w buddyźmie zen występuje pod pojęciem kinhin http://pl.wikipedia.org/wiki/Kinhin

Zgadza się, chodzi o kinhin - miałem to w ramach sesshin w grupie zen (soto).
Zephyr7 - próbujesz nałożyć ścisłą granicę na coś co nie ma ścisłej definicji.
Medytacja buddyjska jest możliwa tylko w ramach buddyzmu, inne medytacje nie są buddyjskie, pomimo, że mogą się wydawać identyczne.

Najwiekszy bezsens jaki mozna uslyszec na temat medytacji to termin „medytacja glebi“.
Niektorzy „znawcy” medytacji (to nie do Ciebie Zephyr7 ) poslugujac sie owym terminem dowodza, ze nie maja pojecia o medytacji. Swiadczy to tez o tym, ze w dzisiejszych czasach slowo „medytacja” jest wyprane totalnie ze swojej tresci.

„Medytacja glebi” ma taki sens jak „maslo maslane”.
Przeciez do istoty medytacji nalezy to, ze siega ona w glab, a wiec dokonuje sie jako wydarzenie glebi, przenika wszystkie warstwy czlowieka, wzbogaca go, przemienia i odnawia a w medytacji chrzescijanskiej, zbliza do Boga, jednoczy z Bogiem.

Skad to przekonanie, ze medytacja wyklucza Boga i odwrotnie?

Zgoda, buddyzm trwa przy absolucie nieosobowym choc i tu jest wyjatek w buddyzmie Amida rozpowszechnionym w Japonii.

A w religiach Indii?
Mamy tu do czynienia z przebostwieniem czlowieka, z monizmem i dualizmem, mamy do czynienia z Absolutem nieosobowym jak i osobowym i wskazowkami jak nalezy medytowac aby osiagnac Absolut i z nim sie zjednoczyc albo doslownie w nim rozplynac lub stopic (pojecie Boga osobowego w Upaniszadach, w Bhagawadgicie, szczegolnie w bhakti-yoga, u Patanjalego).


Gleboka medytacja istnieje tez bez buddyzmu!!!

Oprocz chrzescijanskiej mamy zydowska kabale,muzulmanska dhikr, chinskie qi gong, tajiquan, neidan, dai xi itd.

Bramin!! Świetny post! Widze ze na tym forum jest jednak pare osob w temacie

No dobra, zwolennicy masła maślanego pewnie się ucieszą Język musi nadążyć za zmieniającą się modą!

Chodziło mi o to, że można medytować (rozmyślać w stanie "fizycznej medytacji") nad problemem, zagadnieniem, tematem, albo NIE ROZMYŚLAĆ, skupiając się na jednym punkcie, myśli, obrazie, itp.
Różnie je nazywają, np. "special-insight meditation" i "calm abiding", ale nawet nie próbuję tego tłumaczyć...

Pewne elementy chrześcijaństwa można połączyć z w/w przykładami, np. w stanie "fizycznej medytacji" można rozmyślać np. nad życiem Jezusa, a w drugim przypadku koncentrować się na jakimś słowie, zdaniu, albo myśli z Biblii, używać jej jako mantry, np. "Deus in adjutorium meum intende..." (Marana-tha kojarzy mi się niestety z marynatą...)

Jednak zadajmy sobie pytanie - po co nam taka "chrześcijańska" medytacja? W buddyzmie jest ona jedynie celem, nie narzędziem do osiągania przyjemności, czy łagodzenia stresów - tylko sposobem trenowania "umysłu", mającym umożliwić nam osiągnięcie wyzwolenia, a następnie stanu oświecenia (czy jakoś tak).

Nie rozumiem, czemu miałaby służyć taka "chrześcijańska" medytacja, poza przyjemnością.

Wreszcie, jak katolik powinien traktować niezwykłe rzeczy przytrafiające się w stanie bardzo głębokiej medytacji, osiąganym po kilku miesiącach intensywnych ćwiczeń? Zdarza się, że ludzie doświadczają wizji, odgadują zdarzenia z przyszłości, itp. A jeśli to sprawka złego?

(uwielbiam medytować, choć wiem, że nie mogę się w to do końca zaangażować, właśnie z uwagi na to, że jestem katolikiem. Idźcie na pierwszy lepszy kurs medytowania, a będziecie zmagali się z podobnymi dylematami)

nie podciągajmy głębokiej medytacji pod kabałę i inne kungfu.

Sidartha zanim został "sławny" próbował większości znanych ówcześnie religii.

Czemu miałaby służyć taka chrześcijańska medytacja? Z Bogiem katolik jednoczy się przez komunię, a nie przez siedzenie po turecku i myślenie o oddechu...

Prawda?