Gratuluje. Z wnioskowania masz pałę. Z logicznego myślenia druga pała.
W sumie pokazałeś co cię interesuje: dowalić katolikom.
Przeważające zdanie katolików to nie jest 1 czy 2 wypowiedzi.
Czasami lepiej się zamknąć niż się kompromitować. Propozycja dla Ciebie: przemyśl człowieku to co piszesz i potem wróć.

Nie wiem jak na Słowacji, ale w niektórych krajach Europy budynki kościelne nie należą do Kościoła ale do Państwa, które nimi zarządza..

Bardzo dziękuję, bracie, za te słowa pełne chrześcijańskiej troski i miłości bliźniego!
Jeśli chodzi o "dowalanie katolikom", to sami sobie nieźle dowalacie skoro większość wypowiedzi nt. praktyk, o których pisałem albo ich broni albo usprawiedliwia.

medieval_man, nie obraź się, ale czasami rozmawiajac z Tobą mam wrażenie jakbym rozmawiał o komunizmie z członkiem Zwiazku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Twoje wypowiedzi nie dość, że ślepo i bezkrytycznie bronią KK to do tego są często tak naiwne jak ta powyższa. Sugerujesz bowiem, że być może jest tak, że państwo wbrew władzom kościelnym sprzedaje na terenie jakieś towary. Może tak być, ale ewentualnie w Chinach a nie w Słowacji.

Większość kościołów we Francji jest własnością państwową. Ustawa o rozdziale państwa i Kościoła z grudnia 1905 r. przyznała gminom własność 60 tys. kościołów parafialnych istniejących w tamtym czasie we Francji, natomiast władze państwowe przejęły na własność katedry. Z kolei 3 tys. kościołów zbudowanych po 1905 r. jest własnością poszczególnych diecezji.

Katedra Notre-Dame w Paryżu jest najczęściej odwiedzaną budowlą we Francji. W 2010 r. przewinęło się przez nią 13,6 mln turystów i pielgrzymów, czyli 40 tys. dziennie.

Mimo tak wielkiego napływu przybyszów duchowni pracujący w świątyni starają się zapewnić normalną posługę duszpasterską – pisze paryski dziennik katolicki „La Croix”. Choć przy wejściu strażnik prosi wchodzących o ciszę, jednak trwa ona tylko przez chwilę. Ksiądz pracujący w katedrze od trzech lat zwierza się, że odnosi wrażenie jakby znajdował się na dworcu. – Nie widziałem tego w żadnej innej katedrze na świecie. I jest coraz gorzej. Kiedyś odwiedzający instynktownie ściszali głos. Dziś większość z nich nie ma żadnego pojęcia, gdzie się znajduje – ubolewa kapłan.

Latem liturgia ograniczona jest do trzech Mszy św. (o 8.00, 12.00 i 18.15) oraz nieszporów (o 17.45). Uczestniczący w nich wierni są odgrodzeni od rzeszy turystów drewnianymi barierkami, lecz – jak pisze dziennikarz „La Croix” – nieustający szum rozmów jest tak wielki, że nieraz trudno usłyszeć celebransa. Dochodzi do tego rozproszenie spowodowane ciągłym błyskiem fleszy.

Rektor katedry, ks. Gérard Pelletier tłumaczy, że nie można zamknąć części świątyni na czas liturgii, gdyż wówczas turyści nie mieliby – w razie jakiegoś wypadku – swobodnego dostępu do wyjść ewakuacyjnych.

Zdaniem Isabelle de Gourcuff z Ośrodka Zabytków Narodowych problemem jest to, że turyści są pozostawieni w katedrze samym sobie. Rozwiązanie widzi w ustanowieniu systemu rezerwacji dla zwiedzających, co zmniejszyłoby także czas oczekiwania w kolejce na wejście do świątyni.

Od 30 lat stowarzyszenie Casa stara się uwrażliwiać gości na uroczysty charakter tego miejsca. Proponuje darmowe zwiedzanie z przewodnikami-wolontariuszami, w kilku językach. Jeden z nich, François Benoist d’Estiveaud podkreśla, że ich rolą jest towarzyszenie turystom, aby zrozumieli duchowy sens tego, co oglądają.

Na mocy ustawy o rozdziale kościoła od państwa z 1905 r. katedra Notre-Dame jest własnością państwa, które jedynie użycza ją Kościołowi w celu sprawowania liturgii.

Choć przy wejściu strażnik prosi wchodzących o ciszę, jednak trwa ona tylko przez chwilę. Ksiądz pracujący w katedrze od trzech lat zwierza się, że odnosi wrażenie jakby znajdował się na dworcu. – Nie widziałem tego w żadnej innej katedrze na świecie. I jest coraz gorzej. Kiedyś odwiedzający instynktownie ściszali głos. Dziś większość z nich nie ma żadnego pojęcia, gdzie się znajduje – ubolewa kapłan.

Latem liturgia ograniczona jest do trzech Mszy św. (o 8.00, 12.00 i 18.15) oraz nieszporów (o 17.45). Uczestniczący w nich wierni są odgrodzeni od rzeszy turystów drewnianymi barierkami, lecz – jak pisze dziennikarz „La Croix” – nieustający szum rozmów jest tak wielki, że nieraz trudno usłyszeć celebransa. Dochodzi do tego rozproszenie spowodowane ciągłym błyskiem fleszy.[

Tradycyjne - pod byle pretekstem zadaje ateista prowokacyjne pytanie, czeka na "odpowiednie" odpowiedzi (ignorując wszystkie inne - jak widać, wystarczy nawet jedna), po czym z tryumfem ogłasza, że po raz kolejny potwierdziło się, jacy to źli ludzie ci katolicy. Dziecinada. Dorośnijcie wreszcie.

Dorośnijcie wreszcie