Jesli pytasz, to może najpierw odrobisz zadanie domowe i poczytasz coś więcej na ten temat? Nie tylko ateistyczne czy antyklerykalne broszurki?

Mógłbyś podać źródło tych informacji odnośnie tych dwóch osób?
Edit: sorrki za powtórzenie, wysłaliśmy w tym samym czasie

Tomas Moore

"Ma być włóczony po ziemi, potem powieszony, ale odcięty zanim się udusi. Brzuch ma mieć rozpruty, wnętrzności wycięte, następnie ma być poćwiartowany, części jego ciała powieszone na czterech bramach miasta, głowa zaś na Moście Londyńskim - przeczytał sentencję wyroku jeden z sędziów. Taka była kara za "najwyższą zdradę"." to święte słowa tego świętego
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... _more.html

José de Anchieta-, piszac w 1555 roku do Ignacego Loyoli, wyraza nadzieje, ze krol portugalski zdecyduje „wyslac tutaj sile zbrojna i liczne armie, ktore uporaja sie ze wszystkimi zloczyncami stawiajacymi opor gloszeniu Ewangelii i zaprzegna ich do jarzma niewolnictwa, a uszanuja tych, ktorzy przybliza sie do Chrystusa” i 2 cytat mówią o nim wszystko "Miecz i żelazny pręt to najlepsi kaznodzieje"

Nie ma to jak miłosierdzie świętych polecam książkę święci nie święci :0

znalazłem w internecie ciekawą książkę wrzucę tu jej trailer i kawałek tekstu

trailer
Znakomita, przyciągająca i z humorem pisana opowieść o kilkunastu postaciach znanych świętych i ich nienajchlubniejszych początkach. Poznamy tu egoistycznego Ignacego Loyolę, pijaka Jana Bożego, utracjusza Franciszka z Asyżu, uwodziciela i heretyka Augustyna, złodzieja Dyzmę i celnika Mateusza, oraz mniej znanych innych świętych, jak bigamistkę Fabiolę, rozwiązłą Małgorzatę z Cortony, Mojżesza z Etiopii, herszta bandytów, Idziego z Portugalii, wyznawcę szatana, plotkującą Anielę z Foligno... a jednak wszystkie te osoby zostały po śmierci kanonizowane. Co takiego zaszło w ich życiu, że mimo nienajlepszej przeszłości otworzyli się na działanie łaski Bożej i zostali świętymi? Autor w fascynujący i pełen humoru sposób odpowiada na to pytanie. Warto przeczytać: wzruszające historie i znakomity materiał do refleksji.

Kawałek tekstu
ŚW. MARIA EGIPCJANKA, UWODZICIELKA

Żyła w latach około 344 –421; wspomnienie 2 kwietnia

Na początku V wieku, w klasztorze położonym w pustynnych rejonach nad rzeką Jordan żył kapłan o imieniu Zosima. Mnisi klasztorni słynęli z surowego życia i wprowadzili niezwykły zwyczaj przygotowań do Wielkanocy. Każdego roku, na początku Wielkiego Postu, opuszczali swój klasztor, rozpraszając się po pustyni, by żyć w odosobnieniu. Wspólnota łączyła się z powrotem w Niedzielą Palmową, kiedy to wszyscy mnisi wracali do klasztoru, by celebrować wspólnie Wielki Tydzień.
Pewnego roku, na początku Wielkiego Postu, ojciec Zosima szedł przez pustynię, gdy nagle zobaczył kogoś w pobliżu niskiego pagórka. Był zbyt daleko, by rozróżnić, czy jest to mężczyzna czy kobieta, ale widział, że człowiek ten był nagi, jego skóra ściemniała od słońca, a włosy wyblakły. Kiedy podszedł, człowiek ten zawołał: – Nie patrz na mnie! Jestem kobietą, nagą, jak widzisz. Rzuć mi swój płaszcz, abym się okryła. Ojciec Zosima odwrócił głowę, zdjął płaszcz i rzucił go za siebie w kierunku kobiety. Kiedy się okryła, zaczęli długą rozmowę.

Rozmowa ta zapisana jest w dokumencie z VI wieku, zatytułowanym Życie naszej matki św. Marii Egipcjanki. Małą książeczkę przypisuje się św. Sofroniuszowi (zmarłemu około roku 639), patriarsze Jerozolimy, ale prawie na pewno jest to atrybucja fałszywa. Skrybowie i kopiści w pierwszych wiekach chrześcijaństwa powszechnie przypisywali dokumenty słynnym świętym lub biskupom – dzięki temu praca robiła większe wrażenie, gdyż stał za nią autorytet. Według wszelkiego prawdopodobieństwa życie św. Marii Egipcjanki zostało opisane przez mnichów z klasztoru ojca Zosimy. Książka nie jest skrupulatną biografią, lecz zapisem tradycji ustnej, z kilkoma nieprawdopodobnymi, nadnaturalnymi ozdobnikami, które miały robić wrażenie na słuchaczach.
Wróćmy do spotkania Zosimy i nieznajomej kobiety. Kobieta ta powiedziała, że ma na imię Maria i urodziła się w Egipcie. Kiedy miała zaledwie dwanaście lat, uciekła z domu, by żyć w Aleksandrii. W tych czasach jedynie Rzym mógł równać się ze wspaniałością i bogactwem tego miasta. Wszystkie towary z całego ówczesnego świata wpływały do jej portu i na jej rynki. Z Afryki, z Azji i z Europy przybywali uczeni, by studiować w aleksandryjskich szkołach i w słynnej na cały świat bibliotece. Jednak Marię interesowało co innego: przygody seksualne. Straciła dziewictwo wkrótce po przybyciu i rozpoczęła siedemnastoletnią karierę nieskrępowanej rozwiązłości.

W przeciwieństwie do tego, co piszą o św. Marii Egipcjance niektórzy biografowie, nigdy nie została ona prostytutką. Jak powiedziała ojcu Zosimie: „To nie ze względu na zysk [zapraszała tak wielu mężczyzn do swojego łoża]. Kiedy chcieli mi płacić, odmawiałam pieniędzy”. Nie interesowało jej bogactwo, interesowały ją podboje. Chętnie robiła „za darmo to, co sprawiało przyjemność”. Szczególnie pociągało ją uwodzenie młodych mężczyzn i uczenie ich sztuki miłości. Jak wyznała ojcu Zosimie: „Nie ma wypowiedzianej ani niewypowiedzianej nieprawości, której bym ich nie nauczyła”. Maria zaczęła uważać się za utalentowaną uwodzicielkę, mogącą zdobyć każdego mężczyznę. Pewnego dnia zobaczyła tłum mężczyzn czekających na statek w porcie. Ktoś stojący obok powiedział jej, że są to pielgrzymi wyruszający do Ziemi Świętej, zamierzający w Jerozolimie obchodzić święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Myśl o uwiedzeniu każdego uczestnika wyprawy wydała się Marii pociągająca, więc przyłączyła się do grupy. Do czasu przybicia statku do Ziemi Świętej Maria zdążyła się przespać z każdym z pielgrzymów. Statek pojawił się w Jerozolimie na kilka dni przed świętem, więc Maria zajęła się polowaniem na mężczyzn. W dniu święta przyłączyła się do tłumu zmierzającego do kościoła Świętego Grobu. Nie miała żadnej motywacji religijnej – wiedziona ciekawością chciała po prostu zobaczyć relikwię Prawdziwego Krzyża. Kiedy tłum wchodził do kościoła, Maria poczuła niewidzialną siłę, która jej nie wpuszczała do środka. Zdenerwowało ją to wykluczenie. Próbowała podejść do drzwi z różnych stron, ale stale coś powstrzymywało ją przed przekroczeniem progu.
Wtedy zaczęło docierać do Marii, że to same moce niebieskie trzymały ją z dala od Świętego Grobu. Nagle w pełni zdała sobie sprawę z tego, co zrobiła. Stojąc poza kościołem, pełna wstydu i wstrętu do siebie samej, płakała i lamentowała, jakby miało jej pęknąć serce. Przez łzy zobaczyła wizerunek Błogosławionej Dziewicy Maryi nad wejściem do kaplicy. „Pomóż mi – modliła się do Matki Bożej – bo nie mam innej pomocy”. Następnie ślubowała porzucić grzeszne życie i pokutować.

Jej modlitwa została wysłuchana. Siła, która zagradzała jej drogę, ustąpiła. W kaplicy Maria uczestniczyła we mszy i adorowała relikwie Krzyża Świętego. Kiedy wyszła, usłyszała głos: „Jeśli przejdziesz przez Jordan, znajdziesz wspaniały odpoczynek”.
W dniu, kiedy Maria spotkała ojca Zosimę, już od czterdziestu siedmiu lat żyła w odosobnieniu na pustyni. Najgorsze było – jak powiedziała – pierwszych siedemnaście lat. Tęskniła za urozmaiconymi daniami, które jadała w Aleksandrii. Uwielbiała smak wina, a na pustyni często trudno jej było nawet znaleźć wodę. Czasami nie mogła uwolnić się od lubieżnych pieśni, które kiedyś śpiewała. Czuła też silne pożądanie seksualne. W swoich pokusach wzywała pomocy Błogosławionej Dziewicy i pomoc ta zawsze nadchodziła. „Po gwałtownej burzy – powiedziała Maria – przyszedł trwały pokój”. Z biegiem lat jej ubranie zamieniło się w łachmany, aż wreszcie opadło z jej ciała, lecz ponieważ nigdy nie spotkała nikogo na pustyni, jej nagość nie była dla niej kłopotliwa.

Kiedy Maria skończyła swoją opowieść, ojciec Zosima skłonił się jej nisko, gdyż zrozumiał, że przebywa w obecności świętej. Wtedy Maria poprosiła kapłana, by coś dla niej zrobił. Podczas czterdziestu siedmiu lat samotnego życia na pustyni była pozbawiona komunii świętej. Czy w następnym roku, w Wielki Czwartek, ojciec Zosima mógłby przyjść i przynieść jej komunię? Stary mnich złożył taką obietnicę.
Następnego roku, w Wielki Czwartek, ojciec Zosima wziął Najświętszy Sakrament, trochę żywności dla Marii i wyruszył na pustynię. Nad brzegiem Jordanu znalazł ją czekającą na niego i udzielił jej komunii.

Kolejnego roku kapłan znów wyruszył nad Jordan w Wielki Czwartek. Znalazł Marię nad brzegiem, ale była już martwa. Życiorys Marii podaje, że Zosima próbował wykopać grób dla świętej za pomocą swojej laski, ale był już stary i słaby, a ziemia była zbyt twarda. Kiedy stary mnich zastanawiał się, co robić, z pustyni nadszedł lew i wykopał dla Marii grób swoimi pazurami. Ojciec Zosima pogrzebał świętą i odmówił modlitwy za zmarłych, lew odszedł na pustynię, a stary mnich powrócił do swego klasztoru, by opowiedzieć współbraciom historię Marii Egipcjanki.

źródło :http://www.esprit.com.pl/48/Swieci-nie-swieci-O-nicponiach--rzezimieszkach--oszustach-i-wyznawcach-szatana--ktorzy-jednak-zostal.html

tu macie trochę o świętych http://www.youtube.com/watch?v=MbOfwoXZsY8

Czy ty czytasz, co linkujesz?
To nie są święte słowa tego świętego [Tomasza Morusa],
który kazał ludzi palić na stosie że czytają ewangelie w języku angielskim,
tylko sędziego, który odczytał wyrok skazujący go za niepodpisanie Aktu supremacji ("najwyższą zdradę").

mój błąd :0 ale czy to fair palić ludzi którzy czytali biblie w języku angielskim :0 powiedział jeszcze 1 o świętych sam przyznał się że święci nie są święci "Panowie. Święty Paweł zgadzał się na śmierć Szczepana, a mimo to obaj są w Niebie."

Jeśli Kościół uznał, że to fair, to widocznie było to fair.To nie jest przyznanie, że Paweł nie jest święty,
a wręcz przeciwnie - uznanie tego, że jest w niebie, czyli de facto uznanie jego świętości,
bo w niebie ludzi nieświętych nie ma.

OOOOOOOOOOOOOOO człowieku co ty gadasz zamurowało mnie twierdzisz że mordowanie ludzi jest dobre i za to powinno się wyświęcać morderców ? A co z 10 przykazaniami ...

Czy według ciebie masowy morderca może być święty ?

Nie mordowanie, tylko wykonywanie wyroków bożych:
viewtopic.php?f=16&t=9279&p=608169#p608169 - Papieże a InkwizycjaPrzykazania są aktualne i należy je przestrzegać.Jeśli się nawróci, to będzie żył. Świętym może (i powinien) być każdy.

Wykonywanie wyroków bożych (mordowanie)
szkoda że tak żaden ksiądz nie mówi tak fanatycznym językiem bo ludzie już dawno by nie chodzili od takiego kościoła co to za Bóg że każe mordować innych ludzi ? Czy to jest moralne ? Uważasz że Inkwizycja była słuszna? A co twierdzisz o chrześcijanach zabijanych na misjach i zabijanych przez arabów (ich Bóg też dał im rozkaz a oni wykonują tylko wyroki boże.. )...

Brzmisz mi trochę jak człowiek al-kaidy nikt Boga nigdy nie słyszał a on mówi że jak rypnie we wierze to będzie święty ..

Czy ty jesteś fanatykiem religijnym ? Bo widząc po twoim podpisie (Wynika z niego że Bóg jest naprawdę miłosiernym) pod każdym twoim postem tak można sądzić po twoich kontrowersyjnych wypowiedziach również ...

Coś mi tu nie pasuje to co jest ważniejsze 10 przykazań czy wyroki boże ?

Nie mordować, tylko pozbawiać życia ze słusznych powodow.
A Bogiem tym jest Jahwe. viewtopic.php?f=47&t=18267 - Czy Bóg ma inną moralność od naszej?Osobiście uważam, że była niesłuszna,
ale dla Kościoła stanowiła ona narzędzie pozostawania w jedności wiary.To oni tak mówią, że Bóg im dal taki rozkaz, ale to nieprawda - oni się mylą.Boga słyszało wielu ludzi, np. Adam, Noe, Abraham, Mojżesz i inni prorocy.Nie jestem nawet wierzącym.Wyroki boże nie są (bo nie mogą być) sprzeczne z 10 przykazaniami.

Ciekawe ja nie znam słusznych powodów na mordowanie ludzi jak ty znasz to gratuluje

Może ty się mylisz nie oni jaką masz pewność... na jakiej podstawie twierdzisz że się mylą "oni tylko wykonują wyroki boże" jak to sam ująłeś "oni nie mordują tylko pozbawiać życia ze słusznych powodów" twój cytat użyty przeciwko tobie

Adam ahhahah świetny żart Adam nie istniał co przyznają nawet katecheci ( na początku było morze i bakterie a nie Adam) Abraham ( człowiek który wynalazł Boga Pustyni który stworzył 3 największe religie o którego Boga ci chodzi Arabów czy Chrześcijan ?)

Czyli wyrok boży mordowania Anglików którzy czytali biblie nie mógł być sprzeczny z przykazaniem nie zabijaj ? Nawet same 10 przykazań są sprzeczne ze sobą bo karą za cudzołóstwo pracę w szabat była śmierć nie mówiąc o karze za pierwsze 3 przykazania

http://poznan.jewish.org.pl/index.php/j ... -BLAD.html
co prawda to nie z racjonalisty, ale zachęcam do lektury

Co mnie tora interesuje koleś ? Nie zabijaj = Nie zabijaj a jak ktoś to interpretuje to już mnie mało interesuje
A zresztą na tych anglikach to był mord a nie zabijanie czyli się zgadza mord na stosie

Jaasssne , widać , że Cię mało interesuje, CO ktoś odpowie.
Ważne, żeby szybko wklepać swój wywód, nie?

Ze spokojem wysłuchuję Elbrus który mnie przeraża twierdzi że jeśli "bóg" którego nikt nie słyszy każe kogoś zabić to należy to wykonać ( Religia miłości po wuju fest)

Słucham tych proludzkich twierdzeń ( kościół wtrąca się w aborcję ) jak ma takie poglądy jak Elbrus to nie wiem po co .. przecież wrogów kościoła trzeba spalić ... nie wystarczyło kościołowi to że będą się niby wiecznie smażyć w piekle ( według mnie żeby wierzyć w to że będzie się smażyć w piekle jest naiwne ale jak ktoś wierzy w takie pierdoły to niech wierzy )