Dawidzie,
dziecko zawsze jest obrazem ojca.

Bóg jest naszym ojcem, ale i Adam jest naszym pra-ojcem.
Jest w nas dobro boskiej cząstki i grzech pierwszego człowieka.
Jezus Chrystus - ofiarowany za mnie i za Ciebie...uczy miłości i pragnie mojej i Twojej ofiary miłości. Takiej na jaką nas stać.

Proś o Ducha Św., którego i ja proszę, by codziennie uzdalniał mnie do miłości.


I ja Cię pozdrawiam,
M-M.

C.d.
Dawidzie posłuchaj, proszę.
https://www.youtube.com/watch?v=AvJTg0Wd4Hw

i moja ulubiona
https://www.youtube.com/watch?v=tVyLINr-5dw

Dialog z Jezusem i wiara uzdrawiają...tak jak Samarytankę przy studni, czy kobietę chorą na krwotok.

Odpowiedz sobie dla kogo/czego Ty się wykrwawiasz?

Ano, posłuchałem i gratuluję.
Obawiam się jednak, że dla części naszej młodzieży,
te Twoje utwory mogą być trudne w odbiorze.

Domyślam się, że jesteś na/po teologii, prawda?

Dawidzie, cieszy mnie, że i Tobie się podobają

Jeśli chodzi o Twoje pytanie. Jestem prostą i ubogą kobietą, która przeżyła głębokie nawrócenie i jest bardzo szczęśliwa.


A to coś w stylu naszych milusińskich.
https://www.youtube.com/watch?v=DY8QSORplmE
i o naszych milusińskich
https://www.youtube.com/watch?v=TgJ18qXnLYQ

Posłuchaj proszę.

Warto ich, i siebie uczyć patrzenia na rzeczywistość oczami miłości. Co nie jest proste...pomimo, że serce każdego z nas pragnie kochać.

Dobrej nocy.

Jadę na kanonizację i do Asyżu! Chyba dziś nie zasnę.

Bóg jest nieśmiertelny, więc nie umiera w niej, bo mieszka w jej duszy.
Eubulidesie: żyjemy w czasach pełnych relatywizmu i pluralizmu, pełnych idoli. Ważne jest dla mnie: jakie zastosować obiektywne kryteria, aby odróżnić idola, od Boga prawdziwego. Sceptycy mówią, a takich jest multum: prawda jest wiele, i nie ma Jednej. To nie są ludzie innych wierzeń, ale katolicy, a przynajmniej ludzie ochrzczeni w tej religii. Mówią: ten Jedyny Bóg to tylko idea, która istnieje w głowach wierzących, koncepcja, która przypisuje mu pewne cechy: np. doskonałość, nieśmiertelność itd. My przecież nie mamy bezpośredniego dostępu do Boga, o takich cechach, tzn. dla prawie wszystkich z nas pozostaje on Tajemnicą. Jak dowieść istnienie takiego Boga, nie odwołując się do wiary, a do wiedzy. Łatwo narazić się na zarzut: każda wiara jest 'prawdziwa", bo żadna nie potrafi dowieść obiektywnie swej prawdziwości. Ergo: nie ma Boga Jedynego, a są jedynie wierzenie w jakichś byt, któremu przypisujemy pewne cechy, a tak naprawdę, to istnieje on tylko w naszym umyśle. To nie jest moja opinia, ale opinia wielu ludzi, z którymi pracuję: egotyków, dla których ich ego jest bogiem i jemu poświecają swój czas, a nie Prawdziwemu Bogu.

A to o to chodzi. Cóż, widocznie źle Cię zrozumiałem. W takim wypadku (jeśli chcesz racjonalnie przekonywać ludzi do Boga) powinnaś sięgnąć do książek filozofów. Jak dowieść jedyność Boga (pojmowanego jako ktoś, który jest bytem koniecznym, dzięki któremu wszystko istnieje)? Boga wiecznego i niezniszczalnego? Immanuel Kant napisał bardzo ciekawy tekst z książki "Jedyna możliwa podstawa istnienia Boga":
Rozdział 1, Rozważanie 3, Artykuł 3.
Istota konieczna jest jedna.


Podoba się takie podejście?
To jest myśliciel XVIII wieczny, ale podobne dowody i argumenty tworzyli już niektórzy w starożytności. Ja osobiście polecam Ci zajrzeć do Summy Teologii św. Tomasza z Akwinu. Myślę, że powinno Ci się spodobać jego podejście. Przedstawia najpierw argumenty przeciwników w omawianej kwestii, później wyjaśnia kwestię a na końcu daje odpowiedź na postawione zarzuty. Tu jest link: http://katedra.uksw.edu.pl/ramka.htm
Wejdź na obraz św. Tomasza, później zajrzyj do jego Summy t.1 jak chcesz, to pomiń sobie zagadnienie 1 (kwestie wprowadzające) i zacznij czytać od zagadnienia 2. Myślę, że z przyjemnością zobaczysz jakie dalsze tematy istoty Boga podejmuje.

Zapytałam siebie: dlaczego Bóg jest dla mnie jedyny?
I poznałam odpowiedź. Dlatego, że On zawsze pragnie relacji ze mną.

Mąż/ żona/ dzieci/rodzice mogą odwrócić się i odejść...także od Boga, bowiem każdy z nas jest integralna osoba i jest też słaby.
Bóg kocha miłością bezwarunkową, człowiek nie.

Czy wiesz czego Bóg nie może zrobić?
Bóg nie może przestać kochać.
Bóg nie może przestać kochać ani Ciebie, ani mnie.
Bóg nie może przestać kochać grzesznika jak i człowieka kroczącego droga do świętości.
Bowiem Bóg jest Miłością.

Dlatego Bóg jest Jedyny.
Dla mnie.


Co ja robię dla Jego miłości?
Czy jestem wierna Jego słowu, własnemu powołaniu...czy widzę tę Miłość w drugim człowieku, najbliższej osobie, która odwraca się i idzie swoją droga ...
Miłość nie zniewala, daje wolną wolę.

No właśnie człowiek jest tylko człowiekiem i zawsze może zawieść albo się odwrócić. Bóg nigdy i dlatego Bóg jest dla mnie najważniejszy. Ważniejszy nawet od moich bliskich. Choć kocham ich ogromnie. Jednak mojej miłości do Boga z niczym nie mogę porównać
"I choćbym kroczył ciemną doliną zła się nie ulęknę bo Ty jesteś ze mną.."

Ciekawe czy jak usłyszysz boski głos, to przygotujesz stos i nóż, jak Abraham...

Czy tobie cos sie nie pomylilo

A konkretnie co mi się miało pomylić, bo nie wiem?

Problem w tym, że nie wiesz iż ówcześni składali bóstwom ofiary z dzieci.
Dlatego Abraham przyjął polecenie jako naturalną praktykę. Zakaz zabicia syna Izaaka, stanowił jednocześnie zakaz składania ofiar z dzieci, dla wszystkich potomków Abrahama.

Nie wiem czy nie wiem. I nie wiem czy "naturalna praktyka" oznaczała szybkie pogodzenie się z koniecznością poświęcenia potomka. I nie wiem czy to wszystko ma znaczenie w kontekście tego, co napisała olijula, że dla niej bliscy są mniej ważni niż Jahwe.

Problem w tym, że nie wiesz iż ówcześni składali bóstwom ofiary z dzieci.
Dlatego Abraham przyjął polecenie jako naturalną praktykę. [/quote]

Ciekawe, że Izaak najwyraźniej o takiej praktyce nie słyszał, a za naturalne uważał raczej złożenie jagnięcia.

Swoją drogą - te tradycyjne ofiary z dzieci polegały na tym, by zarżnąć dziecko w ustronnym miejscu tak, by nikt nie widział? Bardzo nietypowe.

Nie wiem czy ten temat jest odpowiednim miejscem na tę dyskusję, ale skoro już... Czy wy naprawdę uważacie, że Bóg chciał tej ofiary? Czy próba ta nie była raczej doświadczeniem dla samego Abrahama? Jak widać mamy tu specjalistów od egzegezy, więc niech Jajko wyjaśni jak należy interpretować to zdarzenie. Jaki był cel autora Biblijnego, aby zapisać je dla potomnych?